Dinsdag was de psz een ramp
![]()
Ik mocht erbij blijven en in 1e instantie ging dat ook goed. Lekker spelen en ze kwam af en toe wat aan me laten zien, maar voor de rest hing ze niet aan me.
Op een gegeven moment moesten ze aan tafel zitten voor de presentielijst ("goedemorgen <naam kindje>" en dan moet het betreffende kindje zeggen: "goedemorgen (juf)". Amber zat een beetje gelaten om zich heen kijken en liet het allemaal gebeuren. Totdat..... Amber aan de beurt was. Toen begon het brullen, ze vond het echt eng
![]()
Ze kroop bij me op schoot en liet me niet meer los. Ook niet tijdens het liedje zingen daarna (in de maneschijn --> ambers favoriet).
Toen het weer "ieder voor zich spelen" was, ging ze voorzichtig aan weer haar gangetje. Totdat... ze weer aan tafel moesten gaan zitten om een banaantje te eten. Ze zat weer een beetje bedrukt om zich heen te kijken, maar ging wel haar banaantje opeten. Het ging goed totdat de juf vroeg aan Amber of het lekker was.... Toen was het weer drama
![]()
En vanaf dat moment wilde ze eigenlijk alleen maar naar huis. Ze heeft nog wel dapper meegedaan met kleien (ook aan die tafel). Ik vind haar echt heel dapper omdat ze het steeds weer probeerde, maar ze vind het gewoon eng volgens mij.
Ikzelf heb het idee dat ze het niet fijn vidn als de aandacht op haar komt zo in de kring (heeft ze niet van een vreemde
![]()
) Zou het helpen als ik aan de juffen vraag om haar in de kring niet aan te spreken tjidelijk? Ik heb het idee dat daar het probeem ligt.
Ik trok zelf de vergelijking met een nieuwe baan. Als een collega dan aan mij zo vragen tijdens de lunch, terwijl iedereen meeluistert: "Goh, LadyS. vertel eens, wat heb je gedaan van het weekend?" zou ik me daar ook niet prettig bij voelen.
Het zou me zelfs overvallen....
Laat mij maar gaan, en ik kom vanzelf wel bij de groep... Misschien dat het zelfde geldt voor Amber, maar dan dus op peuterniveau.
of zoek ik nu te ver