ADHD, enkele jaren geleden nog hoofdzakelijk gezien als een stoornis bij kinderen waar nog te weinig van bekend was.
In de afgelopen jaren is er door onderzoek en praktijkervaring gebleken dat ADHD geen stoornis is die enkel bij kinderen voorkomt.
ADHD bij volwassenen blijkt veelvuldig voor te komen, vaak komt een volwassene hier pas zelf achter, na jaren een leven vol onbegrip achter de rug te hebben. ADHD is niet iets wat tijdens je leven ontstaat, het is een aangeboren stoornis.
Helaas is er nog té weinig over ADHD bekend binnen de hulpverlening in Nederland, waardoor er nu nog steeds een groot aantal volwassen rondlopen, die niet op de hoogte zijn van het feit dat ze ADHD hebben. Deze mensen stuiten in hun leven vaak tegen problemen op binnen werk, relaties en omgang met mensen, hebben last van depressies, een te laag zelfbeeld en vinden in de hulpverlening vaak geen antwoord.
Voor deze mensen is dit topic hoofdzakelijk bedoeld, ga niet meteen bij jezelf de diagnose ADHD stellen, maar voor iemand die ADHD heeft, zal het volgende heel herkenbaar zijn.
Wat is ADHD dan precies?
ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ofwel: Aandachts(als in concentratie)-tekort-stoornis, waarbij hyperactiviteit voorkomt.
Het is een stoornis waarbij de hersenen, met name het frontale deel van de hersenen, anders functioneren dan bij 'normale' mensen.
Deze stoornis heeft 3 primaire symptoomgroepen; aandachtsprobleem, hyperactiviteit en impulsiviteit.
Het aandachtsprobleem:
Brengt met zich mee: dat men snel afgeleid kan zijn, geen overzicht heeft, slecht in plannen en organiseren is, moeite met stiptheid, moeite met luisteren, moeite om ergens aan beginnen of iets afmaken, veel dagromen en chaotisch en vergeetachtig zijn.
Hyperactiviteit:
Uit zich niet alleen door druk gedrag, maar ook veel en druk praten, altijd bezig zijn (ook in het hoofd van een ADHDer maalt het 24 uur per dag door), moeite hebben om te kunnen ontspannen, veelvuldig doelloze bewegingen maken, niet stil kunnen zitten en een constant innerlijk gevoel van rusteloosheid.
Impulsiviteit:
Leidt vaak tot: dingen eruit flappen, mensen in de rede vallen, ongeduldig zijn, niet nadenken over de gevolgen van gedrag, overtreden van regels en gevaarlijke dingen doen.
Naast deze symptomen hebben volwassenen met ADHD vaak nog bij-symptomen, doordat ze zichzelf jarenlang 'anders' en onbegrepen voelen en een te laag zelfbeeld hebben ontwikkeld.
Ze hebben vaak te weinig zelfvertrouwen, presteren vaak onder hun nivo en zien hun eigen cappaciteiten vaak niet.
Volwassenen met ADHD zitten vaak nog boordevol frustraties vanwege het onbegrepen voelen en het onderpresteren.
ADHDers hebben dan ook veel last van stemmingswisselen, het ene moment vrolijk zijn, het andere moment (zonder zichtbare aanleiding) down, verdrietig, heetgebakerd of touchy zijn.
Stress is ook een factor waar ADHDers veel moeite mee kunnen hebben.
Door hun lastige gebruiksaanwijzingen lopen relatie's van ADHDers vaak vast, wat vaak weer leidt tot het vermijden van intimiteiten en vriendschappen.
Kortom, een ADHDer komt veel frustratie tegen in zijn leven, vanaf zijn vroege jeugd, tot het heden.
Het grootste probleem bij volwassen met ADHD is eigenlijk vaak, dat ze zelf niet eens weten ADHD te hebben.
In hun jeugd was er namelijk amper tot niks bekend over ADHD en daardoor werden ADHD kinderen vroeger veel gezien als lastige drukke, ongehoorzame kinderen en zo ook behandeld, daardoor een vertekend beeld van zichzelf meekrijgend.
Ik spreek uit ervaring, sinds 2 jaar ben ik me bewust van het feit dat ik ADHD heb, evenals mijn 8 jarige zoontje.
Ik constateerde bij mijn zoon op 4 jarige leeftijd ontwikkelings achterstanden en heb dat toen laten onderzoeken. Veel meer dan de diagnose: "een ontwikkelingsstoornis" kwam er toen niet uit, maar dat was wel genoeg om mijn zoon indertijd op speciaal onderwijs geplaatst te krijgen, waar hij in kleinere klassen kwam.
Aangezien ik zelf graag wilde weten wat de ontwikkelingsstoornis van mijn zoon precies inhield, besloot ik om zelf verder te gaan zoeken. Op internet kwam ik naar aanleiding van een zoektocht naar concentratieproblemen de hersenstorm site tegen.
Op deze site staat heel duidelijk en helder beschreven wat ADHD inhoudt en bij het lezen op die site kreeg ik de ene na de andere klap in mijn gezicht vanwege de herkenning die ik erin vond.
In eerste instantie ben ik er toen op uit gegaan, in samenwerking met de school waar mijn zoon toendertijd op zat, om Jip te laten onderzoeken en een eventuele diagnose vast te laten stellen.
Mijn zoon kwam na een lange wachtlijst een week intern in een speciale kliniek voor hersenonderzoek bij kinderen.
Daar kregen we inderdaad uiteindelijk de diagnose na uitgebreide onderzoeken. Mijn zoon blijkt zowel ADHD alswel NLD( Non-Verbale-Leerstoornis) te hebben.
Het plaatsen op speciaal onderwijs met kleine klassen bleek een prima besluit voor hem te zijn, hij ontpopt zich als een intelligent, slim, verstandig en sociaal kind en het gaat goed met hem op school.
Ook thuis weten we precies hoe we met Jip om moeten gaan, deels doordat ik zoveel herken bij Jip en we elkaar heel goed aanvoelen.
Jip is een vrolijk kind, hij is druk, vooral in zijn praten, maar doordat we hem continue stimuleren en hij de kans krijgt zijn fantasie te uiten, is het een gezellig kind, waar ik met recht trots op ben.
Zelf heb ik me het afgelopen jaar aangemeld voor onderzoek bij een psychiater die gespecialiseerd is in ADHD, sterker nog, hij heeft het zelf.
Ik kreeg daar al vrij snel bevestiging van mijn vermoeden, ook ik bleek ADHD te hebben, in de ernstigste vorm volgens de psychiater.
Vanaf het moment dat ik de zekerheid van deze diagnose had, kan ik alleen maar zeggen dat het voelde als één grote opluchting en verheldering. Vanaf dat moment kwamen er steeds meer puzzelstukjes uit mijn leven tevoorschijn, die vanzelf op de juiste plaats dwarrelden. Ik kan nu eindelijk zoveel een plaats geven, ook een hoop waarvan ik me niet eens bewust was. Nog steeds ben ik bezig om delen van mezelf te verkennen, delen die ik niet eerder zag in mezelf en diep had verstopt.
Ik leer mezelf kennen, mét mijn ADHD kant en weet die te waarderen.
Want ADHD kun je naar mijn mening ook als positief zien, zodra je het bij jezelf hebt geaccepteerd.
De positieve kanten van ADHD
Mensen met ADHD zijn over het algemeen: enthousiast, goed in het vinden van nieuwe oplossingen, goed in crisissituaties, goed in improviseren, goed in het direct nemen van beslissingen.
ADHDers zijn niet lang boos, ze zijn energiek, het zijn makkelijke praters, ze zijn spontaan, gezellig, leuk om mee om te gaan en vooral ook: ze zijn creatief.
Door de positieve aspecten van ADHD te erkennen en leren te benadrukken, kun je als volwassene met ADHD datgene bereiken wat binnen je mogelijkheid ligt.
Leer waar je goed in bent, erken en waardeer je positieve kanten en verzamel de mensen om je heen die je positieve kanten kunnen waarderen.
Probeer je leven zo in te delen dat je, zowel op je werk, als thuis, in een omgeving bent waar de mensen je steunen.
Denk planmatig en probeer een omgeving te creéren waarin je je talenten het beste tot uiting kunt laten komen.
Mensen die op zoek zijn naar een behandeling voor ADHD, doen dit als reactie op de problemen die veroorzaakt werden door ADHD.
Een essentieel onderdeel van de behandeling van ADHD is, dat je je er van bewust wordt, dat ADHD een positieve invloed kan hebben en een uitdaging kan zijn.
Leven met ADHD is zo erg nog niet dus, als je je er maar bewust van bent en je je er voor openstelt er ook positieve veranderingen in aan te brengen.
ADHD informatie op internet:
Er zijn veel sites te vinden op het net die over ADHD gaan.
De beste en waarschijnlijk meest bekende ADHD site is de site van:
hersenstorm
waar heel veel informatie en uitleg over ADHD staat.
Op deze site staan heel veel links naar allerlei andere ADHD en aanverwante sites. Ook kun je hier online de Amen test doen, een ADHD test die ook een van de officiele tests binnen de ADHD-hulpverlening is.
Een grappige pagina op deze site is die van beroemde mensen met ADHD
In deze lijst staan namen van wat minder geniale, tot geniale beroemde mensen.
Een stichting die de belangen van ADHD behartigd is: Stichting Balans/Impuls
Deze stichting heeft als doel het ondersteunen en het behartigen van de belangen van ADHDers.
Zo heeft deze stichting een lijst met hulpverleners in Nederland die zich ook op ADHD toeleggen en Balans organiseerd bijeenkomsten voor ADHDers in Nederland
Er vas op Ned1 (geloof ik) een ducumantaire over ADHD. Heel interessant, maar ik ben blij dat ik het niet heb!
Du Riechst So Gut
Ik zeg niet dat dit altijd zo is, maar men is tegenwoordig zo snel geneigd om het dan maar ADHD of whatever te noemen.
Zo ken ik iemand die maar even dyslexie had terwijl later gewoon bleek dat hij slecht kon zien van dichtbij. Had dus gewoon een bril nodig. 
Maar het is idd wel naar als je dat hebt.
quote:ADHD is een aangeboren stoornis, opvoeding staat dus in feite los van het hebben van ADHD.
Op zaterdag 05 januari 2002 19:17 schreef thedon het volgende:
Wat me wel altijd opvalt is dat kinderen met ADHD meestal uit een gezin komt waar wel wat mankeert. Of papa heeft losse handjes, of papa en mama zijn nooit thuis etc. etc.
Ik zeg niet dat dit altijd zo is, maar men is tegenwoordig zo snel geneigd om het dan maar ADHD of whatever te noemen.
Wél is ADHD erfelijk en is de kans groot dat als men een ADHD kind heeft, dat een van de ouders, of beide ouders ook ADHD hebben. Alleen zullen ze dit in veel gevallen niet weten. Ook zijn niet alle drukke, onhandelbare kinderen per definitie ADHD-ers
Nog steeds groeit het percentage met kinderen die ADHD blijken te hebben.
Ook de percentages van volwassenen waarvan bekend is dat ze ADHD hebben zullen naar verwachting sterk stijgen de komende jaren.
*baal*
Je moet ook wel heel erg R&P zijn voor zoiets, in arme landen kennen ze het niet eens.
quote:nee, daar kennen ze ook geen internet en FOK!forum waar je rond kunt hangen, maar dat betekent nog niet dat het niet bestaat!
Op zaterdag 05 januari 2002 20:03 schreef MacBeth het volgende:
Oh leuk, weer een mooi statussymbool voor de R&P-elite.Je moet ook wel heel erg R&P zijn voor zoiets, in arme landen kennen ze het niet eens.
wat een onzin opmerking...
The wisdom that the old can't give away
quote:Wat een onzin.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:07 schreef miss_sly het volgende:[..]
nee, daar kennen ze ook geen internet en FOK!forum waar je rond kunt hangen, maar dat betekent nog niet dat het niet bestaat!
wat een onzin opmerking...
Serieus, in 3e wereld landen komen talloze van onze 'luxe' ziektes vrijwel niet voor, zoals astma.
quote:En wat wil je daarmee zeggen?
Op zaterdag 05 januari 2002 20:08 schreef MacBeth het volgende:
Serieus, in 3e wereld landen komen talloze van onze 'luxe' ziektes vrijwel niet voor, zoals astma.
quote:Dat er bij gebrek aan echte moeilijkheden wel een vervangende kwaal gevonden wordt.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:10 schreef Arcee het volgende:
En wat wil je daarmee zeggen?
quote:Of ze komen wel voor maar worden daar niet onderkend als 'ziekte' omdat overleven een dusdanig grotere nood is, dat de rest onbelangrijk is!!
Op zaterdag 05 januari 2002 20:08 schreef MacBeth het volgende:[..]
Wat een onzin.
Serieus, in 3e wereld landen komen talloze van onze 'luxe' ziektes vrijwel niet voor, zoals astma.
ik denk niet dat je een ziekte ooit 'luxe' kunt noemen...
The wisdom that the old can't give away
quote:Onzin, kijk naar de opmars van astma in het westen, tegenover de afwezigheid in arme werelddelen. Dat wordt enkel gevoed door luxe.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:13 schreef miss_sly het volgende:
Of ze komen wel voor maar worden daar niet onderkend als 'ziekte' omdat overleven een dusdanig grotere nood is, dat de rest onbelangrijk is!!
quote:Ik denk van wel.
ik denk niet dat je een ziekte ooit 'luxe' kunt noemen...
quote:Dus daar hebben ze geen astma of daar benoemen ze 't niet? Leg 'es uit.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:16 schreef MacBeth het volgende:
Onzin, kijk naar de opmars van astma in het westen, tegenover de afwezigheid in arme werelddelen. Dat wordt enkel gevoed door luxe.
quote:Hallo is het een wedstrijdje ?? Je kunt niet alles op een vergelijkbare schaal te gooien .
Op zaterdag 05 januari 2002 20:12 schreef MacBeth het volgende:[..]
Dat er bij gebrek aan echte moeilijkheden wel een vervangende kwaal gevonden wordt.
Adhd is wel dergelijk een serieus probleem , of is jou definitie van een probleem alleen maar als je verhongerd ??
Adhd heeft wel degelijk gevolgen voor je sociale leven hoor , onbegrip is er in ieder geval een heel grote , maar die onbegrip toon je ook al aan door die reactie .
quote:Al was het waar, dan is er toch geen enkele reden om er minderwaardig over te doen? Ook een luxe-probleem is een probleem en met problemen moet je serieus omgaan.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:16 schreef MacBeth het volgende:[..]
Onzin, kijk naar de opmars van astma in het westen, tegenover de afwezigheid in arme werelddelen. Dat wordt enkel gevoed door luxe.
quote:Astma komt daar feitelijk ontzettend veel minder voor. In oa Nederland is er echter een enorme opmars, die niet uit erfelijkheid te verklaren is.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:18 schreef Arcee het volgende:
Dus daar hebben ze geen astma of daar benoemen ze 't niet? Leg 'es uit.
quote:Misschien denk je wel te veel!
Op zaterdag 05 januari 2002 20:16 schreef MacBeth het volgende:
Ik denk van wel.
Ai, daar heb je al een ADHD kenmerk te pakken.
Maar ff serieus, dit topic heet niet voor niets: het POSITIEVE ADHD topic, het is geen kommer en klaag en kwel topic.
ADHD wordt hier niet gebracht als iets waar je medelijden mee moet hebben, maar het is wel een wetenschappelijk vasttaand feit dat het bestaat.
Luxe of niet, maar wij leven hier niet in de 3e wereld, bless yaself happy for that!
quote:De lucht is hier misschien meer vervuild dan in Afrika?
Op zaterdag 05 januari 2002 20:20 schreef MacBeth het volgende:[..]
Astma komt daar feitelijk ontzettend veel minder voor. In oa Nederland is er echter een enorme opmars, die niet uit erfelijkheid te verklaren is.
quote:
Op zaterdag 05 januari 2002 20:19 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Hallo is het een wedstrijdje ?? Je kunt niet alles op een vergelijkbare schaal te gooien .
Adhd is wel dergelijk een serieus probleem , of is jou definitie van een probleem alleen maar als je verhongerd ??
Adhd heeft wel degelijk gevolgen voor je sociale leven hoor , onbegrip is er in ieder geval een heel grote , maar die onbegrip toon je ook al aan door die reactie .
quote:Waar schrijf ik dat het geen serieus probleem is??? Ik ben erg benieuwd.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:19 schreef Tijn het volgende:
Al was het waar, dan is er toch geen enkele reden om er minderwaardig over te doen? Ook een luxe-probleem is een probleem en met problemen moet je serieus omgaan.
En ja, ik schamper op de gemiddelde R&P poster, da's mijn goed recht.
quote:wel eens nagedacht over de relatie astma-milieuverontreiniging?
Op zaterdag 05 januari 2002 20:16 schreef MacBeth het volgende:[..]
Onzin, kijk naar de opmars van astma in het westen, tegenover de afwezigheid in arme werelddelen. Dat wordt enkel gevoed door luxe.
[..]Ik denk van wel.
ziekte is nooit luxe: zelfs al is het in de ogen van anderen geen probleem, dan wil dat nog steeds niet zeggen dat je geen ziekte en dus geen probleem kunt hebben
The wisdom that the old can't give away
quote:
Op zaterdag 05 januari 2002 20:24 schreef MacBeth het volgende:[..]
[..]Waar schrijf ik dat het geen serieus probleem is??? Ik ben erg benieuwd.
En ja, ik schamper op de gemiddelde R&P poster, da's mijn goed recht.
quote:Lijkt me nogal minderwaardig, niet?
Op zaterdag 05 januari 2002 20:03 schreef MacBeth het volgende:
Oh leuk, weer een mooi statussymbool voor de R&P-elite.Je moet ook wel heel erg R&P zijn voor zoiets, in arme landen kennen ze het niet eens.
quote:en met welke reden schamper je daarop als ik vragen mag?
Op zaterdag 05 januari 2002 20:24 schreef MacBeth het volgende:[..]
[..]Waar schrijf ik dat het geen serieus probleem is??? Ik ben erg benieuwd.
En ja, ik schamper op de gemiddelde R&P poster, da's mijn goed recht.
daar ben ik toch wel heel benieuwd naar
The wisdom that the old can't give away
Ikzelf heb het niet zo op de medicijnen, daarom heb ik een paar jaartjes terug een klein onderzoekje gedaan.
*denkt ondertussen waar ze alle papieren heeft gelaten*
tijdens mijn research kwam ik ook een stuk tegen van een Universiteit in Zweden(?). uit het onderzoek van die Universiteit (wat een jaar of 20 terug is gedaan) kwam dat vitamine B6 (of B7?) bij veel mensen een net zo goed resultaat als de medicijnen gaven.
Enigste nadeel was dat als je teveel vitamine B neemt het slecht voor je gezondheid is, maar ja een overdosis harddrugs (want dat is retinol) is dat ook.
En de benodigde hoeveelheid van die vitamientjes lag beneden de hoeveelheid dat slecht voor de gezondheid zou zijn volgens huisartsen. no prob dus.
Ik heb ook echt verhalen van mensen gelezen toen die het (vandaag de dag) gebruiken (die vitaminen) en het schijnt écht te werken bij veel mensen.
Niet bij allemaal, maar de retinol werkt ook niet bij iedereen.
Als je interesse hebt zal ik de papieren eens op proberen te zoeken voor de exacte informatie. Zo uit mijn hoofd weet ik de aantal milligrammen niet meer en ook niet of het nou B6 of B7 was. Ik was toedertijd zelf behoorlijk ziek en mijn herinneringen zijn heel slecht van die tijd.
quote:Ik gebruik zelf wel Ritalin sinds een half jaar, waar ik overigens nog niet echt heel veel van merk, waarschijnlijk zal de dosis die ik gebruik naar maximaal moeten.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:33 schreef Ester het volgende:
Alter-Ego, heeft je zoontje medicijnen (retinol o.a.) of doen jullie het zonder?
Ikzelf heb het niet zo op de medicijnen, daarom heb ik een paar jaartjes terug een klein onderzoekje gedaan.
*denkt ondertussen waar ze alle papieren heeft gelaten*
tijdens mijn research kwam ik ook een stuk tegen van een Universiteit in Zweden(?). uit het onderzoek van die Universiteit (wat een jaar of 20 terug is gedaan) kwam dat vitamine B6 (of B7?) bij veel mensen een net zo goed resultaat als de medicijnen gaven.
Enigste nadeel was dat als je teveel vitamine B neemt het slecht voor je gezondheid is, maar ja een overdosis harddrugs (want dat is retinol) is dat ook.
En de benodigde hoeveelheid van die vitamientjes lag beneden de hoeveelheid dat slecht voor de gezondheid zou zijn volgens huisartsen. no prob dus.Ik heb ook echt verhalen van mensen gelezen toen die het (vandaag de dag) gebruiken (die vitaminen) en het schijnt écht te werken bij veel mensen.
Niet bij allemaal, maar de retinol werkt ook niet bij iedereen.
Als je interesse hebt zal ik de papieren eens op proberen te zoeken voor de exacte informatie. Zo uit mijn hoofd weet ik de aantal milligrammen niet meer en ook niet of het nou B6 of B7 was. Ik was toedertijd zelf behoorlijk ziek en mijn herinneringen zijn heel slecht van die tijd.
Ik sta voor mezelf niet negatief tegenover Ritalin, het stelt me in staat me beter te concentreren en ik heb er een minder somber gevoel van binnen door.
Of ik altijd Ritalin zal blijven slikken weet ik niet, misschien komt er een tijd dat ik het links laat liggen.
Maar vooralsnog heb ik er baat bij en geen echte negatieve bijwerkingen ervan.
Voor mijn zoon is een ander verhaal. Het is door de kliniek wel aangeraden dat Jip Ritalin zou moeten gaan gebruiken, maar ik heb gezegd daar no way aan te beginnen bij hem, zolang ik bij hem het gevoel heb dat het niet hoeft.
Jip is erg leergierig en vraagt altijd ontzettend veel, wil van alles de details weten en onthoudt dat alles ook nog eens feilloos. Ook op school is Jip zo, hij gaat met plezier naar school en heeft daar tot nu toe geen problemen met concentreren, hij is goed gemotiveerd.
Daarnaast heb ik gelezen dat Ritalin bij NLD (Wat Jip ook heeft) juist hele nadelige gevolgen kan hebben. Een extra reden voor mij om er niet snel over te denken Jip Ritalin te geven.
Ritalin is een ampetamine, valt onder de opiumwet en is een vrij heftig en omstreden medicijn.
Over B6 heb ik ook hele positieve ervaringen gehoord, al heb ik het zelf niet geprobeerd, ik hou het voorlopig maar ff op Ritalin. 
quote:Dat is wel een beetje errug bot gesteld, waarschijnlijk zullen in de 3e wereld landen de meeste niet eens oud genoeg worden om zulke kwalen te "ontwikkelen". En het is inderdaad dat wanneer ouders een kind niet in de hand kunnen houden, wegens onkunde, er maar gelijk een stempel met een bepaalde "ziekte" op wordt geplakt. Dit is best wel een trend, tegenwoordig zijn ADHD, dyscalculie en hoogbevaagdheid 'in' waar het bijvoorbeeld vroeger dyslexie de trend was.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:12 schreef MacBeth het volgende:[..]
Dat er bij gebrek aan echte moeilijkheden wel een vervangende kwaal gevonden wordt.
Nog ff iets, dat een ziekte niet in een derde wereld land niet bekend is, wil niet zeggen dat het er niet voorkomt. Want ik had astma toen ik 7 weken oud was, en ik kom uit Indonesië.
quote:
Op zaterdag 05 januari 2002 20:03 schreef MacBeth het volgende:
Oh leuk, weer een mooi statussymbool voor de R&P-elite.Je moet ook wel heel erg R&P zijn voor zoiets, in arme landen kennen ze het niet eens.
Echt het leven met een ADHD-er is nooit saai.
Maar voor dat je zover bent .
Het is echt niet makkelijk , m'n vriendin heeft het.
Ze slikt nu ruim 1 jaar ritalin , en beseft nu wat een puinhoop haar leven eigenlijk geweest is.
Een normaal mens kan dat verwerken en een plekje geven.
Maar wat als het verleden steeds in je hoofd blijft malen.
Zodat je er gek van wordt , en het leven niet meer ziet zitten.....
Wat aLs je nooit begrepen wordt en van het kasje naar de muur wordt gestuurd.
Wat als dan je gevoel om van je zelf en een ander te houden weg is.
En zoveel leuke dingen wilt doen maar niet weten hoe .... joepie ADHD
Gelukkig ben ik erg makkelijk en begripvol.Maar hoelang hou je dat vol.Ze is heel erg blij met me ,en dat geeft haar rust.En dat geef ik haar ook.Net als mijn liefde voor haar.
De weg naar rust en geluk is lang .
quote:Ik weet hoe lang en moeilijk begaanbaar die weg is, ik ben zelf die weg ook nog lang niet afgelopen.
Op zondag 06 januari 2002 00:16 schreef gate-keeper het volgende:
joepie ADHD ... hmm nou als de persoon lekker in z'n vel zit kan je daar een goeie vriendin/vriend aan hebben.
Echt het leven met een ADHD-er is nooit saai.
Maar voor dat je zover bent .
Het is echt niet makkelijk , m'n vriendin heeft het.
Ze slikt nu ruim 1 jaar ritalin , en beseft nu wat een puinhoop haar leven eigenlijk geweest is.
Een normaal mens kan dat verwerken en een plekje geven.
Maar wat als het verleden steeds in je hoofd blijft malen.
Zodat je er gek van wordt , en het leven niet meer ziet zitten.....Wat aLs je nooit begrepen wordt en van het kasje naar de muur wordt gestuurd.
Wat als dan je gevoel om van je zelf en een ander te houden weg is.
En zoveel leuke dingen wilt doen maar niet weten hoe .... joepie ADHDGelukkig ben ik erg makkelijk en begripvol.Maar hoelang hou je dat vol.Ze is heel erg blij met me ,en dat geeft haar rust.En dat geef ik haar ook.Net als mijn liefde voor haar.
De weg naar rust en geluk is lang .
Maar hoe verder je komt op die weg, des te meer je zicht krijgt op de goede weg.
Ik heb het gedicht Vertrouwen geschreven dat het gevoel redelijk goed weergeeft, waarschijnlijk zal je vriendin het heel herkenbaar vinden.
Sterkte voor jou en je vriendin!
Altertje 
Ik ben ervan overtuigd dat ziektes, kwalen en weet ik veel wat allemaal nog meer zullen blijven, is gewoon Nature's way, I guess.
Hebben we niet TBC of de Pest, dan hebben we wel kanker en AIDS. Tuurlijk, dingen als longkanker, hart- en vaatziektes komen in de de 3e wereld niet zo vaak voor, vanwege de verschillen in levenstijlen (verzoorzaakt door de economische verschillen).
De reden dat ADHD niet voor zou komen daar lijkt mij de zelfde reden wrom psychische aandoeningen zoals schizofrenie, borderline etc. niet "voorkomen" daar. Ik zeg voorkomen tussen haakjes, omdat als je maatschappelijk gaat kijken, wordt er eerst bezig gehouden met de lichamelijke ziektes als lepra, dat is direct merkbaar; psychische aandoeningen kan je heel makkelijk afdoen als een persoon die 'gewoon gek' is, of een lastig kind.
Voor zover ik weet, heb gelezen en uit mijn ervaring is zoiets als ADHD erfelijk, wat heeft te maken met het ontbreken of tekort schieten van de aanmaak van stoffen. Mijn zusje is net als ik geadopteerd, en heeft ADHD, haar biologisch zusje had - als ik me niet vergis - ook last van dezelfde symptomen als mijn zusje: druk, moeite met concentreren etc.
Verder vraag ik me af in hoeverre MacBeth, zelf ervaring heeft met zulke 'luxe' ziektes; waarschijnlijk zal je wel balen dat je er geen hebt.
QED
Wat ik me nou afvraag , in hoeverre kan ik resultaat verwachtten van bv. Ritalin, kan ik daardoor georganiseerder door het leven gaan, denk ik meer aan wat ik 'moet'doen...enz...
Ik hoop dat iemand met ervaring mij hier een antwoord op kan geven.
Alvast bedankt!
quote:Als je zelf het vermoeden hebt dat je ADHD zou kunnen hebben en zeker als je dan overweegt om een medicijn als Ritalin te gaan gebruiken, is de eerste logische stap die je kunt zetten die naar de hulpverlening.
Op zondag 06 januari 2002 03:53 schreef Lab-6 het volgende:
Ik denk (na een hoop graaf en testwerk) dat ik ook kan concluderen dat ik ADHD heb. Ik vroeg me al jaren af WAT het was dat mij 'mankeerde'.
Wat ik me nou afvraag , in hoeverre kan ik resultaat verwachtten van bv. Ritalin, kan ik daardoor georganiseerder door het leven gaan, denk ik meer aan wat ik 'moet'doen...enz...Ik hoop dat iemand met ervaring mij hier een antwoord op kan geven.
Alvast bedankt!
De diagnose ADHD kan en mag je niet zelf stellen, je bent voor die diagnose afhankelijk van een proffesioneel iemand.
Helaas is nog lang niet alle hulpverlening in Nederland voldoende op de hoogte van wat ADHD bij volwassen inhoudt. Het is dus voor jezelf van belang om een hulpverlener te vinden die zich ook met ADHD bezighoudt.
De meest eenvoudige manier om een gespecialiseerde ADHD hulpverlener in je eigen omgeving te vinden is via de Stichting Balans/Impuls deze stichting zet zich in voor ADHDers en ze hebben een lijst met gespecialiseerde ADHD hulpverleners in Nederland. Op de site van Balans staat een telefoonnummer waar je behalve voor een adres van een hulpverlener, ook allerlei vragen etc. over ADHD kunt stellen.
Ritalin kun je niet zomaar verkrijgen, het is een omstreden medicijn en zal dus alleen door bevoegde personen worden voorgeschreven. Om Ritalin te kunnen gaan gebruiken, moet je dus eerst de officiele diagnose geteld krijgen.
Er zijn veel meningen over het gebruik van Ritalin, positieve én negatieve meningen, het is een medicijn dat onder de opiumwet valt.
Bij niet ADHDers is het effect van Ritalin vergelijkbaar met het effect van speed.
Bij ADHDers zorgt Ritalin in feite voor stoffen die de hersenen zelf niet aanmaken. Inkomende prikkels worden door Ritalin makkelijker gefilterd, waardoor je de mogelijkheid hebt je gedachten op één ding te focussen in plaats van op alles wat er om je heen en in je hoofd afspeelt. Wat ook weer zorgt voor minder innerlijke onrust.
Mocht je nog verdere vragen willen stellen aan iemand die vanuit eigen ervaring spreekt, je kunt me bereiken via mail of icq, te vinden in mijn profiel.
quote:Hoe oud is je vriendin nu? en hoe is ze tot de conclusie gekomen dat e 'iets' was en is ze hulp gaan zoeken? Uit zichzelf of door anderen of door een crisissituatie?
Op zondag 06 januari 2002 00:16 schreef gate-keeper het volgende:
joepie ADHD ... hmm nou als de persoon lekker in z'n vel zit kan je daar een goeie vriendin/vriend aan hebben.
Echt het leven met een ADHD-er is nooit saai.
Maar voor dat je zover bent .
Het is echt niet makkelijk , m'n vriendin heeft het.
Ze slikt nu ruim 1 jaar ritalin , en beseft nu wat een puinhoop haar leven eigenlijk geweest is.
Een normaal mens kan dat verwerken en een plekje geven.
Maar wat als het verleden steeds in je hoofd blijft malen.
Zodat je er gek van wordt , en het leven niet meer ziet zitten.....Wat aLs je nooit begrepen wordt en van het kasje naar de muur wordt gestuurd.
Wat als dan je gevoel om van je zelf en een ander te houden weg is.
En zoveel leuke dingen wilt doen maar niet weten hoe .... joepie ADHDGelukkig ben ik erg makkelijk en begripvol.Maar hoelang hou je dat vol.Ze is heel erg blij met me ,en dat geeft haar rust.En dat geef ik haar ook.Net als mijn liefde voor haar.
De weg naar rust en geluk is lang .
The wisdom that the old can't give away
quote:Natuurlijk kan ik die diagnose niet zelf stellen... Ik vroeg me alleen af n.a.v m'n vermoeden hoe Ritalin werkt.
Op zondag 06 januari 2002 14:05 schreef ALTER-EGO het volgende:[..]
Als je zelf het vermoeden hebt dat je ADHD zou kunnen hebben en zeker als je dan overweegt om een medicijn als Ritalin te gaan gebruiken, is de eerste logische stap die je kunt zetten die naar de hulpverlening.
De diagnose ADHD kan en mag je niet zelf stellen, je bent voor die diagnose afhankelijk van een proffesioneel iemand.
Helaas is nog lang niet alle hulpverlening in Nederland voldoende op de hoogte van wat ADHD bij volwassen inhoudt. Het is dus voor jezelf van belang om een hulpverlener te vinden die zich ook met ADHD bezighoudt.
De meest eenvoudige manier om een gespecialiseerde ADHD hulpverlener in je eigen omgeving te vinden is via de Stichting Balans/Impuls deze stichting zet zich in voor ADHDers en ze hebben een lijst met gespecialiseerde ADHD hulpverleners in Nederland. Op de site van Balans staat een telefoonnummer waar je behalve voor een adres van een hulpverlener, ook allerlei vragen etc. over ADHD kunt stellen.Ritalin kun je niet zomaar verkrijgen, het is een omstreden medicijn en zal dus alleen door bevoegde personen worden voorgeschreven. Om Ritalin te kunnen gaan gebruiken, moet je dus eerst de officiele diagnose geteld krijgen.
Er zijn veel meningen over het gebruik van Ritalin, positieve én negatieve meningen, het is een medicijn dat onder de opiumwet valt.
Bij niet ADHDers is het effect van Ritalin vergelijkbaar met het effect van speed.
Bij ADHDers zorgt Ritalin in feite voor stoffen die de hersenen zelf niet aanmaken. Inkomende prikkels worden door Ritalin makkelijker gefilterd, waardoor je de mogelijkheid hebt je gedachten op één ding te focussen in plaats van op alles wat er om je heen en in je hoofd afspeelt. Wat ook weer zorgt voor minder innerlijke onrust.Mocht je nog verdere vragen willen stellen aan iemand die vanuit eigen ervaring spreekt, je kunt me bereiken via mail of icq, te vinden in mijn profiel.
In ieder geval heel erg bedankt voor je info.
quote:In het geval van mijn zoontje en mij is de diagnose ADHD 100% zeker. Ik heb het zelf in de meest ernstige vorm, dit is door mijn in ADHD gespecialiseerde psychiater (zelf ADHDer) vastgesteld.
Op zondag 06 januari 2002 15:37 schreef goudappeltje het volgende:
Mijn broertje heeft ook ADHD. En mijn vader ook, maar wel in mindere mate. Weet je wel zeker dat het ADHD is als Ritalin niet werkt? Volgens mijn moeder, kinderarts, wordt er de laatste tijd te vaak de diagnose ADHD gesteld. Dan is het dus logisch dat je niet reageert op de medicatie. Alter, jij had het over de maximale dosis. Mag ik vragen hoeveel gram je nu slikt?
Ik heb ook niet gezegd dat ik er helemaal níks van merk, ik voel wel een lichte verbetering door het gebruik van Ritalin. Maar het resultaat is nog niet zo optimaal als zou horen te zijn.
Deels kan dit nog te wijten zijn aan het feit dat ik voor mezelf nog niet klaar ben met verwerken van bepaalde dingen (36 jaar leven zonder de wetenschap dat je een stoornis hebt, gaat niet in de koude kleren zitten.)
Daarnaast ben ik nog bezig mijn draai te vinden, mijn eigen cappaciteiten leren verkennen en de negatieve invloeden in mijn leven om te zetten naar positieve.
Om die reden wil mijn psychiater nog even wachten voordat hij de dosis Ritalin gaat verhogen.
Ik gebruik nu 30 mg Ritalin per dag, de maximale dosis die ik voorgeschreven zou krijgen bij mijn lichaamsgewicht (47 kilo) is naar ik meen 60 mg.
-----------------------------------------------------------
Ze is nu 24 , en ik hoop dat ze de 25 haalt 
Met haar werk , van baan naar baan vlotte het gewoon niet
net als relatie's de ene eikel naar de andere.
Waardoor ze met verkeerde vrienden in aanraking kwam.
Gevolg druks gebruik , noem maar op.Het ging van kwaad tot erger.
Anderhalf jaar terug ( ik had nog geen relatie met haar)
is ze in haar fakantie verkracht.
Toen was voor haar de maat vol.Ze heeft alle pillen die ze had ingenomen om een eind aan haar leven te maken.
Tja en als je dat dan overleefd kom je ineens in de malle molen van de hulpverlenig.Allerlij testen waar dus ADHD tevoorschijn kwam.
Toen ik haar ontmoette was het een vrolijke meid.
het ging echt een tijd goed,ik gaf haar de ruimte , en behandelde haar met respect.God wat hou ik van haar .
ik wil ook niks liever dat ze er boven op komt.
Door de rust die ze bij mij heeft zet dat tot een denken bij haar ( voorheen had ze daar geen tijd voor)
Ja vroeg of laat barst de BOM .
Maar door die gedachten speelt steeds weer haar verleden door haar hoofd.Ze wordt er gek van .
nu op dit moment ziet ze het helemaal niet meer zitten,
Ze zegt dat ze mijn leven verpest , maar hoe maar je iemand die al zo ver heen is duidelijk dat ik geduld heb.
Donderdag heeft ze een afspraak bij het riagg.
geef me de kracht ik weet het ook niet meer
quote:Je verhaal is zo herkenbaar voor mij gate-keeper en ik denk dat mijn vriend zich heel goed kan herkennen in jouw machteloze gevoel.
Op zondag 06 januari 2002 18:09 schreef gate-keeper het volgende:
"Hoe oud is je vriendin nu? en hoe is ze tot de conclusie gekomen dat e 'iets' was en is ze hulp gaan zoeken? Uit zichzelf of door anderen of door een crisissituatie?"-----------------------------------------------------------
Ze is nu 24 , en ik hoop dat ze de 25 haalt
Met haar werk , van baan naar baan vlotte het gewoon niet
net als relatie's de ene eikel naar de andere.
Waardoor ze met verkeerde vrienden in aanraking kwam.
Gevolg druks gebruik , noem maar op.Het ging van kwaad tot erger.
Anderhalf jaar terug ( ik had nog geen relatie met haar)
is ze in haar fakantie verkracht.
Toen was voor haar de maat vol.Ze heeft alle pillen die ze had ingenomen om een eind aan haar leven te maken.
Tja en als je dat dan overleefd kom je ineens in de malle molen van de hulpverlenig.Allerlij testen waar dus ADHD tevoorschijn kwam.
Toen ik haar ontmoette was het een vrolijke meid.
het ging echt een tijd goed,ik gaf haar de ruimte , en behandelde haar met respect.God wat hou ik van haar .
ik wil ook niks liever dat ze er boven op komt.
Door de rust die ze bij mij heeft zet dat tot een denken bij haar ( voorheen had ze daar geen tijd voor)
Ja vroeg of laat barst de BOM .
Maar door die gedachten speelt steeds weer haar verleden door haar hoofd.Ze wordt er gek van .nu op dit moment ziet ze het helemaal niet meer zitten,
Ze zegt dat ze mijn leven verpest , maar hoe maar je iemand die al zo ver heen is duidelijk dat ik geduld heb.
Donderdag heeft ze een afspraak bij het riagg.geef me de kracht
De pijn uit het verleden die je als volwassen ADHDer met je meedraagt, is vaak voor anderen heel moeilijk te begrijpen.
Ik hoop dat je vriendin de juiste hulp heeft om zich uit de negatieve spiraal te kunnen bevrijden.
Ik weet hoe uitzichteloos dat op een gegeven moment kan lijken, maar ook voor jouw vriendin moet de kracht er zijn om daar uit te komen. Samen met jouw liefde en steun kan ze zich uit die put worstelen en zicht krijgen op een "normaal" bestaan.
Mocht ik ooit iets voor je vriendin kunnen doen dmv een cybergesprek, ik wil graag naar haar luisteren, mijn icq nummer en e-mail staan in mijn profiel.
Again heel veel sterkte!
Altertje
quote:wat een ellende heeft je vriendin meegemaakt zeg ;'(
Op zondag 06 januari 2002 18:09 schreef gate-keeper het volgende:nu op dit moment ziet ze het helemaal niet meer zitten,
Ze zegt dat ze mijn leven verpest , maar hoe maar je iemand die al zo ver heen is duidelijk dat ik geduld heb.
Donderdag heeft ze een afspraak bij het riagg.geef me de kracht
Ik begrijp dat je het heel moeilijk hebt, maar met jouw steun en liefde heeft ze een goede reden en kans om er bovenop te komen, zeker als ze proffesionele hulp erbij krijgt!
Sterkte, jullie allebei!
The wisdom that the old can't give away
En dan de rest, want ik heb beetje erg gemengde gevoelens. Moeilijk te omschrijven maar ik ga het toch proberen.
Door internet is het tegenwoordig heel makkelijk om dingen op te zoeken en er meer over te weten te komen, o.a. door verschillende websites, fora, etc. Ik heb vaak snel het idee dat mensen zich dingen gaan inbeelden omdat veel symptomen overeen komen met die van hen, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Jammer is dat de mensen die daadwerkelijk problemen hebben met bepaalde dingen een beetje ondergesneeuwd raken, hetzelfde behandeld worden of noem het maar op als iedereen. Ikzelf vind het lastig om me hierover te uitten als ik daadwerkelijk dingen herken, bang om voor leugenaar uitgemaakt te worden, of dat ik maar doe alsof. Het klinkt namelijk zo verschrikkelijk herkenbaar, maar ik durf er niets mee te doen. Ik wil mezelf niet dat stempeltje opdrukken, wil niet apart behandeld worden. Maar toch, de dingen waar ik mee zit, zijn best lastig, ook voor anderen, dus wanneer ga ik er inderdaad wat mee doen? Moet eerst mezelf ervan te zien overtuigen dat het beter is ofzow.
Nuja, hoe kom ik hierzo op enzow, nou, dingen die Altertje opnoemde klinken bekend, heel bekend...
quote:Werken is verschrikkelijk, ik begin er met veel plezier aan, meestal, maar het afmaken, er de tijd voor nemen, dingen plannen, ook prive laat ik veel dingen z'n beloop omdat ik simpelweg geen orde kan houden, het lukt me gewoon niet.
Het aandachtsprobleem:
Brengt met zich mee: dat men snel afgeleid kan zijn, geen overzicht heeft, slecht in plannen en organiseren is, moeite met stiptheid, moeite met luisteren, moeite om ergens aan beginnen of iets afmaken, veel dagromen en chaotisch en vergeetachtig zijn.
quote:Moet altijd bezig zijn, altijd ergens aan denken. Als ik op bed lig, proberen rustig te worden, en ik kijk naar iets, gaan m'n gedachten echt elke kant op. Zo denk ik in 5 seconden aan een automaat (auto), lamp, lollie, handdoek, topic, radio, kat etc. Ik spring van ding naar ding, kan niet even rustig nadenken want m'n gedachten nemen altijd een loopje met me. Voor antwoorden moet ik veel moeite doen om de vraag te verwerken, te onthouden, en het antwoord te geven. Wordt helemaal gek als iemand erop wacht. Het lijkt alsof er tien mannetjes in m'n hoofd zitten die gedachten overgooien, veranderen en ingeven. Altijd denk ik meer dan ik zou willen. Kan ook niet stil zitten, of in een rustige omgeving zijn. Te stil, te weinig ehm... gewoon, het kan niet. Er is een ding waar ik echt heel rustig van wordt en dat is autorijden. Dan moet ik er echt tijd voor maken, en tijd voor nemen, en dan kan ik gewoon echt zo rustig worden, maar om dat te bereiken moet ik veel moeite doen.
Hyperactiviteit:
Uit zich niet alleen door druk gedrag, maar ook veel en druk praten, altijd bezig zijn (ook in het hoofd van een ADHDer maalt het 24 uur per dag door), moeite hebben om te kunnen ontspannen, veelvuldig doelloze bewegingen maken, niet stil kunnen zitten en een constant innerlijk gevoel van rusteloosheid.
quote:Kan mezelf goed beheersen (meestal) maar wil heeeeeeeeel vaak mensen in de rede vallen, het gaat me niet snel genoeg. Heb best veel problemen met geld omdat ik zomaar dingen doe, het besef komt later pas. Ik leef ook vaak op het randje, dan moet ik hard rijden, als het spekglad is, heel gevaarlijk, maar het moet. Ik kan dan niet rustig rijden. Heb alles onder controle, vind het niet gevaarlijk, maar ondertussen spuit de adrenaline door m'n lijf. Op zulke momenten ben ik zo erg bezig met het onder controle houden van de situatie, dat ik niet aan andere dingen kan denken.
Impulsiviteit:
Leidt vaak tot: dingen eruit flappen, mensen in de rede vallen, ongeduldig zijn, niet nadenken over de gevolgen van gedrag, overtreden van regels en gevaarlijke dingen doen.
quote:Ik wil hel graag, weet dat ik dingen kan, ik kan veel, ik wil veel, en wil het meteen. Durf dingen aan te pakken, als dingen fout lopen kan ik zonder moeite het probleem inpassen in het huidige schema. (voor zover als dat er is
De positieve kanten van ADHDMensen met ADHD zijn over het algemeen: enthousiast, goed in het vinden van nieuwe oplossingen, goed in crisissituaties, goed in improviseren, goed in het direct nemen van beslissingen.
ADHDers zijn niet lang boos, ze zijn energiek, het zijn makkelijke praters, ze zijn spontaan, gezellig, leuk om mee om te gaan en vooral ook: ze zijn creatief.
) Probeer wel eens boos te blijven, maar ik wil het helemaal niet, boos zijn is stom, kan er ook niet tegen als anderen lang boos, sjaggie of verdrietig zijn. Ik wil door, snel, gewoon weer gezellig doen, naar buiten, wil niets missen van de tijd. Alleen dat creatieve, het zit er wel in, maar het komt er niet uit.Een tijd geleden wist ik het allemaal niet meer. Werd helemaal gek, van mezelf, van anderen. Kan mezelf niet uitdrukken tegenover anderen. Zijn maar weinig mensen die me de tijd geven om mezelf duidelijk te maken tegenover anderen. Gelukkig lukt het me de laatste tijd om positief over mezelf te blijven denken, en dalen te vermijden, maar ik vind het erg moeilijk om als ik erin zit, wat eigenlijk zo kan gebeuren, er uit te komen. Ik blijf maar malen en denken, en zink dan alleen maar dieper.
Ik weet niet wat ht is, of het een naam heeft, ik vind dat het gewoon Micha is, en probeer er trots op te zijn, maar toch, ondanks dat ik niet durf te zeggen dat het ms iets is, is het verrekte lastig om er mee om te gaan. Echt heel lastig, alsof ik altijd verplicht ben dingen te doen, te denken, meteen. Ik voel het nu, de gedachten krioelen door m'n hoofd, of ik dit wel moet posten, of ik mezelf wel serieus moet nemen, of ik dit het wel is, dat ik me het me maar verbeeldt, etc etc. Soms wordt je er echt gek van, terwijl ik ben gewend aan het vele denken...
alhoewel.... 
quote:ADHD is een stoornis, die in verschillende gradaties voorkomt, van licht tot ernstig.
Op maandag 07 januari 2002 02:51 schreef GRAZ het volgende:
Yeah Micha, je verwoordt het heel oke. Ook ik heb heel veel dingen uit dit lijstje, maar ADHD denk ik verder niet aan. Het lijkt soms een trend om het beestje een naampje te geven, daar geef ik je helemaal gelijk in. Een hele boel ziektebeelden worden zo breed beschreven dat ze wel op iedereen van toepassing zouden kunnen zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen ziek isalhoewel....
Iemand die ADHD in lichte mate heeft, hoeft hier niet per definitie last van te hebben.
Maar voor ADHDers die het in een ernstige vorm hebben, levert het wel degelijk heel veel teleurstelling, onbegrip en frustratie op. Ze worden beperkt in hun doen en kunnen en bepaalde dingen kosten veel meer moeite.
Ook is de omgeving van een ADHDer van invloed, veelvuldig kritiek en verwijten van ouders, familie, school en omgeving en het daarbijbehorende onbegrip laat veel sporen na bij een volwassen ADHDer.
ADHD is geen trend, geen modern ziektebeeld wat pas kort bestaat, het is een stoornis die al lang bestaat, maar waar de medische wetenschap pas de laatste 10 jaar meer inzicht in heeft gekregen.
Zodoende begint de ADHD hulpverlening de laatste jaren pas op gang te komen en is men in staat om de diagnose ADHD te kunnen stellen.
Er is een lijst met diagnose-criteria vastgesteld volgens het DSM-IV handboek, de diagnose ADHD stelt men door middel van testen.
quote:Ahum, retinol is vitamine A. Lijkt me niet echt een harddrug.
Op zaterdag 05 januari 2002 20:33 schreef Ester het volgende:tijdens mijn research kwam ik ook een stuk tegen van een Universiteit in Zweden(?). uit het onderzoek van die Universiteit (wat een jaar of 20 terug is gedaan) kwam dat vitamine B6 (of B7?) bij veel mensen een net zo goed resultaat als de medicijnen gaven.
Enigste nadeel was dat als je teveel vitamine B neemt het slecht voor je gezondheid is, maar ja een overdosis harddrugs (want dat is retinol) is dat ook.
Verder ben ik het wel met je eens, wat betreft het beperken van medicijnen als ritalin.
Mijn zoontje heeft ADD, ook een vorm van, maar dan zonder hyperactiviteit. Hij is echter wel snel afgeleid, kan zich moeilijk concentreren en vertoont enigszins impulsief gedrag. ('doet soms domme dingen')
Onze zoon is 4 jaar geleden getest door een kinderpsychologe en een paar dagen geobserveerd. De 'afwijking' die hij heeft is eigenlijk maar klein, maar erg genoeg om uit onwetendheid vaak op zijn kop te kunnen krijgen. De kinderarts stelde toen ook ritalin voor, maar daar wilden wij niet aan. Als je weet wat hem mankeert, dan kun je daar ook op een goede manier mee omgaan. En dat telt ook voor de onderwijzers.
Wij hebben ook op internet gezocht naar info.
Wij troffen artikelen aan die verklaarden dat ADHD veroorzaakt kan worden door een tekort aan bepaalde vetzuren. De neurotransmittors in onze hersenen zijn omgeven door een laagje vet wat onder invloed van deze vetzuren (gla, dha) gemaakt wordt. Bij ADHD-ers gebeurt dat dus onvoldoende.
Wij geven nu sinds de afgelopen zomervakantie onze zoon 'vitale vetzurenbalans' van Bloem (homeopatisch, dit is vergelijkbaar met de levertraan van vroeger. Het zit nu in capsules), en met goede resultaten. Vorig jaar had hij geen rapportcijfer voor rekenen en nu, een klas hoger, haalt hij een 7,5.
We merken ook duidelijk een verschil in zijn gedrag.
En volgens de leerkracht valt hij niet op in de klas.
Dat was vorig jaar wel anders!
quote:ADHD lijkt in de meeste gevallen een genetische oorzaak te hebben. Volwassenen met ADHD hebben 57% kans om een kind te krijgen dat ook ADHD heeft en ouders van kinderen met ADHD hebben twee keer zoveel kans om ADHD te hebben als ouders van kinderen zonder ADHD.
Op maandag 07 januari 2002 15:33 schreef Gia het volgende:[..]
Wij hebben ook op internet gezocht naar info.
Wij troffen artikelen aan die verklaarden dat ADHD veroorzaakt kan worden door een tekort aan bepaalde vetzuren. De neurotransmittors in onze hersenen zijn omgeven door een laagje vet wat onder invloed van deze vetzuren (gla, dha) gemaakt wordt. Bij ADHD-ers gebeurt dat dus onvoldoende.
Adoptieonderzoek ondersteunt het idee van een genetische oorzaak van ADHD: kinderen hebben een grotere kans om qua hyperactiviteit op hun biologische ouders te lijken dan op hun adoptie-ouders
Slechts negen tot twintig procent van de variatie in ADHD-symptomatologie kan worden toegeschreven aan ongunstige omgevingsfactoren en deze hebben met name invloed op het volharden van ADHD.
Prenataal ongunstige factoren, zoals roken en alcoholgebruik door de moeder, worden wel geacht van invloed te kunnen zijn op het ontstaan van met name de ernstiger vormen van ADHD. Waarschijnlijk zijn verschillende genen verantwoordelijk voor de overerving van ADHD
De laatste inzichten zijn dat ADHD wel degelijk een biologisch-organische oorsprong heeft. Er wordt aangenomen dat er te weinig van de neurotransmitter Dopamine aangemaakt in de hersens. Deze neurotransmitter zorgt voor de overdracht van gegevens van de ene cel naar de andere cel en deze doorgifte is verstoord, waardoor er allerlei problemen optreden. (Ook de werking van de neurotransmitter Noradrenaline is waarschijnlijk verstoord). Dit wordt niet als enige oorzaak gezien, want ook de sociale omgeving is van invloed op de kenmerken.
Dankje altertje ik ga binnenkort het hele topic lezen
Like trump...
Shhh, hush your mouth
Silence when I spit it out, ... in your face
Open your mouth, give you a taste
quote:Dat haalt in de meeste gevallen heel veel uit.
Op donderdag 10 januari 2002 13:21 schreef -Mellowdy- het volgende:
Het broertje van een goede vriendin heeft dat ook, nu gaat ze naar een psychiator met hem. Maar wat haalt dat uit?
In de eerste plaats het krijgen van een diagnose, wat betekent erkenning van het feit dat je een serieus probleem hebt. Alleen al die erkenning is heel veel waard, je bent dan in staat om er mee te leren omgaan, om alle tegenslagen die het je bracht te herkennen en een plekje te geven.
Je leert om je ADHD kanten te herkennen en verkennen, waardoor je in staat kunt zijn om ze op een positieve manier te benutten.
Daarnaast laat vooral bij volwassenen die pas op latere leeftijd erachter komen dat ze ADHD hebben, de (negatieve) invloed veel gevolgen achter, veel oude pijn en wonden en vaak kan professionele hulp net dat beetje xtra hulp geven in situaties waarin men is vastgelopen.
Ook bij jongeren is de erkenning van belang, zodat de omgeving, familie en school op de hoogte is en men rekening kan houden met de situatie, ipv het vele onbegrip wat ADHDers vaak in hun omgeving tegenkomen.
Nog een xtra reden om naar een psychiater te gaan in geval van ADHD is voor medicatie, huisartsen zijn (imo) over het algemeen nog te onbekend met ADHD en niet de juiste persoon om medicijnen als Ritalin voor te schrijven.
Een psychiater kan dmv testen, gesprekken en diagnose, de dosis van de medicatie bepalen.
quote:Ik vind het heel goed van je dat je deze stap hebt genomen.
Op donderdag 10 januari 2002 08:30 schreef Profesor het volgende:
Zo Gisteren ben ik naar de huisarts gegaan hiervoor en heb een doorverwijzing gekregen, ik laat het wel horen hoe het afloopt
Ik kan uit ervaring zeggen dat die stap gevolgd zal worden door gevoelens van opluchting en bevrijding, al zal zich dat af en toe mengen met minder fijne gevoelens. Die minder fijne gevoelens leiden uiteindelijk ook tot opluchting omdat je de kans krijgt ze van je af te stoten en kwijt te raken.
Laat je niet ontmoedigen door eventuele wachttijden waar je tegenaan kunt stuiten, de tijd waarin je moet wachten kun je goed gebruiken om voor jezelf al een hoop op een rijtje te zetten, waardoor je je ook makkelijker zult kunnen verwoorden bij je hulpverlener.
Heel veel succes iig en je weet dat ik graag bereid ben om je meer uitleg te geven en mn luisterend oor te bieden.
Altertje
Ik heb zelf veel last van dat ik iets niet af kan maken en mezelf ergens niet aan kan zetten, opruimen en dat soort dingen laat ik meestal door de week versloffen om dan in 1x na een tijd helemaal op te ruimen.
Vatbaar voor verslavingen ben ik niet, ik ben aan heel veel verslavende dingen blootgesteld in mijn pubertijd.
Ik zit me echt af te vragen wat er nu aan de hand is...
quote:Dikke kans dat er niks aan de hand is. Maar je kan ook nog even kijken of je je meer herkent in ADD.
Op donderdag 10 januari 2002 14:27 schreef Tranced het volgende:
Ik zit me echt af te vragen wat er nu aan de hand is...
quote:Zoals ik al eerder schreef, is ADHD er in diverse gradaties, van licht, tot ernstig.
Op donderdag 10 januari 2002 14:27 schreef Tranced het volgende:
Na het lezen van dit topic en een paar artikelen op die hersenstorm site herken ik een hele hoop dingen, ik heb de "test" gedaan op die site maar daar kwam ik niet aan de 20 punten of meer..Ik heb zelf veel last van dat ik iets niet af kan maken en mezelf ergens niet aan kan zetten, opruimen en dat soort dingen laat ik meestal door de week versloffen om dan in 1x na een tijd helemaal op te ruimen.
Vatbaar voor verslavingen ben ik niet, ik ben aan heel veel verslavende dingen blootgesteld in mijn pubertijd.
Ik zit me echt af te vragen wat er nu aan de hand is...
Ook zijn er diverse symtoomsoorten in ADHD, waaronder bijv ADD valt, de niet hyper-actieve vorm van ADHD.
De online Amen test is een hele goede test en wordt ook gebruikt binnen de ADHD hulpverlening als 1 van de testen. Toch is het online maken van deze test nog geen bevestiging of ontkenning van het hebben van ADHD.
In jouw geval geeft je score aan dat de kans op ADHD bij jou niet aanwezig is. Het kan natuurlijk zijn dat dit ook zo is, maar als je zelf zegt veel te herkennen, een aandachtsstoornis te hebben en je hebt er last van, dan loont het zeker de moeite voor je om meer info in te winnen over hersenstoornissen.
Zo zijn er naast ADHD diverse andere soorten leer-en hersenstoornissen, die ook weer kunnen overlappen met ADHD en elkaar.
Op de hersenstorm site is een hoop informatie te vinden, ook over andere aanverwante stoornissen en op de linkpagina staan heel erg veel links naar sites.
Just because i tell a joke, a joke or two
I may be laughing now
I may be laughing loud
But deep inside of me
Deep inside i'm feeling blue
If you see me, it seems like i'm having big fun
But that's only my way of substitute
My smile's just my make up
I wear to cover up
That i am feeling blue
Take a good, good look at my face
See my smile
You will see my smile
It looks out of place
If you look closer & closer
It's so easy to trace
The tracks of my tears
See the tracks of my tears
Outside i'm masquerading
Inside my laugh is fading
The tears of a clown
Only comes out
When there's no one around
-------------
Een voor mij al ruim 15 jaar favo en herkenbaar stukje text.
Ik ken deze text in eerste instantie van een cover van zangeres Carmel Mccourt, van het oorspronkelijk Smokey Robinson's Tracks of my tears.
De text heb ik echter zelf behoorlijk verbasterd.
Het geeft voor mij goed de dubbele en tegenstrijdige emoties weer, die je als ADHDer vaak voelt.
quote:Heel jammer dat je dat zo ervaart, naar mijn mening heb je dan nog niet je eigen positieve kwaliteiten herkent en erkent. Door de invloed van omgeving wordt de ADHDer vaak een verkeerd beeld van zichzelf opgedrongen, waardoor de ADHDer zichzelf veel lager inschat dan wat ie waard is.
Op zaterdag 12 januari 2002 14:24 schreef SpaceDog het volgende:
Sorry, maar vindt aan mijn ADHD weinig positiefs aan
Dat maakt het moeilijk om je eigen positieve cappaciteiten te herkennen en als je ze niet herkent, kun je ze ook niet benutten.
Ik probeer met dit topic niet over te laten komen alsof ADHD alleen maar positief is, ik geef ook duidelijk de negatieve kanten weer en ik weet zelf dondersgoed hoe moeilijk het leven met ADHD kan zijn. Ik probeer wel om de positieve kanten te benadrukken met dit topic, een positieve instelling maakt het leven met ADHD namelijk een stuk aangenamer en het maakt het makkelijker te accepteren.
Ik hoop dat je dit ook ooit zo kunt zien. Je bent het waard!
Zitten ook positieve kanten aan.
Maar de laatste dagen wordt negatieve weer benadrukt
maar ook dat komt wel weer goed hoor.
Vooral in de relationele sfeer is het vaak ***.
quote:Ik weet hoe je als ADHDer heen en weer kunt hobbelen van lekker in je vel zitten naar plotseling down zijn.
Op zaterdag 12 januari 2002 22:30 schreef SpaceDog het volgende:
Owh absoluut, ben ik helemaal met je eens.
Zitten ook positieve kanten aan.
Maar de laatste dagen wordt negatieve weer benadrukt
maar ook dat komt wel weer goed hoor.Vooral in de relationele sfeer is het vaak ***.
En hoe je, als je down wordt, heel makkelijk de neiging kan krijgen je daarin mee te laten slepen, omdat je gedachten onstuurbaar alles in een negatief licht zetten.
En juist dat steeds terugkerende van die downe buien kan je moedeloos maken.
Toch zie ik voor mezelf in die downe buien steeds meer een weg om me eruit te trekken, me eraan te ontscheuren, er boven te kunnen staan. Ik WIL die gevoelens niet de overhand laten krijgen en ik WEET dat ik de kracht in me heb om me erboven te verheven.
Het kost elke keer weer moeite en het is ff hard trekken aan jezelf, maar het lukt!
Vaak door kleine dagelijkse dingetjes of door je ergens op te gaan focussen waar je goed in bent en voldoening uit kunt halen. In mijn geval kan het zien van het blije gezicht van mijn zoontje wonderen verichten, of een kroel met mijn kater met zijn gespin. Of ik ga lekker prusten op mn pc met een tekenprogje. Ook kan ik door anderen met problemen aan te horen en met raad bij te staan mezelf uit een dip halen, door die ander kracht in te spreken, voel ik mijn eigen kracht bovenvloeien.
Het is dus aan jezelf om je uit die negatieve spiraal te bevrijden, soms heel lastig, maar hoe meer je merkt dat het je lukt, hoe makkelijker het wordt.
Keep on fighting!
quote:Dat heet natuurlijke selectie... bovendien SCHIJNT astma en ook allerlei allergien veroorzaakt te worden door de inentingen die je als kind krijgt...
Op zaterdag 05 januari 2002 20:08 schreef MacBeth het volgende:[..]
Wat een onzin.
Serieus, in 3e wereld landen komen talloze van onze 'luxe' ziektes vrijwel niet voor, zoals astma.
Voornamelijk voor mezelf, om begeleiding te krijgen in bepaalde dingen die ik niet zelf onder de knie denk te krijgen, zoals bv: discipline en structuur, te leren waar de grenzen liggen voor ik te hard aan mezelf trek.
Ik wil door die doelen meer vat krijgen op het uitoefenen en stimuleren van mijn cappaciteiten, zodat ik in staat kan zijn er naar te functioneren.
Ik zal proberen om af en toe een verslagje te plaatsen van het verloop van mijn therapie.
Vandaag was het even wennen, ik wist nog niet precies wat me te wachten stond en bij het leren kennen van nieuwe mensen is altijd eerst aftasten, waardoor je je nog niet helemaal op je gemak voelt. De (kleine) groep waar ik in zit zijn leuke mensen waar ik me denk ik wel prettig bij zal gaan voelen.
Vanmorgen was eerst een beetje kennismaken en weekendbespreking.
Daarna had ik het onderdeel Drama, waarbij we de volgende opdracht kregen:
Maak een verhaal uit een opbouw van 9 punten die worden genoemd.
Per punt kregen we twee minuten de tijd en de bedoeling was die negen punten 1 geheel te laten worden tot een verhaal.
Ik ben nooit goed geweest om in korte tijd iets op papier te zetten, nu had ik maar weinig tijd, dus ik moest wel.
Pas vanavond las ik het zelf nog eens over en eigenlijk vind ik het resultaat niet eens slecht, het is autobiografisch.
Opbouw van:
1: Landschap, omgeving, plaats
2: Weer & tijdstip
3: Personen en karakters
4: Het probleem
5: Motivatie, waarom moet er iets gebeuren
6: Urgentie, het is dringend nodig
7: Tegenstander of de hulpmaat
8: Alle mogelijke problemen en obstakels
9: Einde of uitkomst van het verhaal
1- Een eiland verborgen voor iedereen.....
Een eiland waar rust heerst en waar niemand druk op je legt.
Een eiland waar ik me op terug kan trekken met mijn gedachten, ver weg van de drukke hectische mensenwereld.
Mijn denk-eiland.
2- Het weer is er grillig, het ene moment schijnt de zon, plotsklaps kan er regen in aantocht komen, om weer net zo makkelijk plaats te maken voor de zon.
3- Mezelf en ik: 1 persoon, maar toch met zovelen...
Verschillende gezichten, maar toch in totaal één geheel.
Het ene uiterste, het andere uiterste ...
Er tussenin is onbekend, vreemd terrein.
4- Het eiland is een manier om te vluchten voor het vele onbegrip, een manier om mezelf te kunnen vinden.
Die vlucht is nodig, om verborgen plekjes bij mezelf te vinden.
Zonder mijn omgeving, krijgen die verborgen plekjes de kans zich te uiten.
5- Ik wil naast leven, ook geluk in mijn leven...
Het kleine simpele geluk van jezelf kunnen zijn, zonder aanpassing aan anderen wat het mezelf zijn verstoord.
6- Zonder mijn denk-eiland zou ik me mee laten blijven sleuren in werelden waar ik niet pas.
Ik zou steeds verder van mijn eigen ik verwijderd raken en veranderen in een persoon die ik niet wil zijn en die ik ook niet ben.
7- Tegenstand is een woord uit het verleden.
Veel tegenstand geleden, maar daar ook door gegroeid.
Tegenstand zal ook in de toekomst zich laten zien, maar door mijn groeivermogen, ben ik in staat om de tegenstand in mijn leven tegenstand te bieden.
8- Alle mogelijke problemen en obstakels: Ik kan ze overwinnen!
Ik heb al zoveel problemen en obstakels overwonnen op mijn eigen kracht, waardoor ik het vertrouwen in mezelf heb om tegen problemen en obstakels opgewassen te zijn.
9- Uiteindelijk zal ik groeien tot een ijzersterke, zelfbewuste vrouw die weet wat ze wil en zich niet door anderen laat weerhouden daarin.
Ik leer vertrouwen op mijn intuitie, omdat ik steeds meer de bevestiging krijg dat die klopt.
Mijn zelfbeeld is niet langer zo laag dat ik me door andermans gladde verhalen laat overtuigen.
Ik heb mijn eigen menig en kom daar rond voor uit.
Pfff, dat je het voor elkaar krijgt om daar nog zo'n 'verhaal' over te krijgen...
Wel te gek dat je de therapie krijgt die je wil, succes verder!!
quote:Tnx!
Op dinsdag 15 januari 2002 02:48 schreef Lab-6 het volgende:
Altertje,Pfff, dat je het voor elkaar krijgt om daar nog zo'n 'verhaal' over te krijgen...
Wel te gek dat je de therapie krijgt die je wil, succes verder!!
En als je ooit nog met vragen komt te zitten over het het onderwerp ADHD, je kunt me er altijd over aanspreken per icq of mail.
quote:Dit komt mij heel erg bekend voor, ook ik ben zo iemand die verschrikkelijk snel afgeleid is en daardoor moeilijk me kan concentreren en ook luisteren valt me erg zwaar (ik moet echt mijn best doen om mensen te laten uitpraten, omdat ik DENK te weten wat ze gaan zeggen).
Op zaterdag 05 januari 2002 18:17 schreef ALTER-EGO het volgende:
Het aandachtsprobleem:
Brengt met zich mee: dat men snel afgeleid kan zijn, geen overzicht heeft, slecht in plannen en organiseren is, moeite met stiptheid, moeite met luisteren, moeite om ergens aan beginnen of iets afmaken, veel dagromen en chaotisch en vergeetachtig zijn.Impulsiviteit:
Leidt vaak tot: dingen eruit flappen, mensen in de rede vallen, ongeduldig zijn, niet nadenken over de gevolgen van gedrag, overtreden van regels en gevaarlijke dingen doen.
Ergens aan beginnen is een crime, ik merk het nu weer tijdens het schrijven van mijn stageverslag, als je eenmaal begonnen bent, gaat het best hard. Maar voordat ik begonnen ben zit ik al minstens een uur achter mijn pc En afmaken duurt eigenlijk nog veelm langer. Alles wordt afgeraffeld.
Ik heb echt externe stimuli nodig om te gaan beginnen en iets af te maken.
Plannen, discipline ontbreken inderdaad ook nog wel eens, ik spring van de hak-op-de-tak en verlies soms het overzicht. Maar daar heb ik nu een oplossing voor, ik denk 's ochtends na wat er allemaal moet gebeuren en schrijf dat op, in volgorde van belang. Zo vergeet ik tenminste niks.
quote:Tja ouwehoeren doe ik vrij veel. En ook die nerveuze zenuwttrekjes heb ik. Eten met mij is echt een ramp voor mijn vader, ik ben 22 en nog haalt hij minstens drie keer per maaltijd het zoutpotje bij mij vandaan, omdat ik weer de deksel er op en af aan het halen ben, of omdat ik met mijn lepel cirkelbewegingen aan het maken ben.
Hyperactiviteit:
Uit zich niet alleen door druk gedrag, maar ook veel en druk praten, altijd bezig zijn (ook in het hoofd van een ADHDer maalt het 24 uur per dag door), moeite hebben om te kunnen ontspannen, veelvuldig doelloze bewegingen maken, niet stil kunnen zitten en een constant innerlijk gevoel van rusteloosheid.
Gek genoeg heb ik het idee, dat als ik alleen eet, (ik woon nu op mezelf en eet dus geregeld alleen) dat ik dan die zenuwtikjes niet heb. Maar het kan ook zijn, dat het geeneens opvalt.
En verder krijg ik nogal eens te horen dat ik vier dingen tegelijk aan het doen ben, en dat klopt eigenlijk wel. En daardoor gaat er nogal eens wat mis, omdat je terwijl je het ene aan het doen ben, je gedachten ergens anders zijn, laat je wel eens wat valle, knoei je wel eens en ben ik extreem vergeetachtig.
en toch..
En toch weet ik bijna zeker dat ik geen ADHD heb (of een hele lichte vorm), mijn moeder heeft wel eens voorgesteld dat ik me zou laten testen. Dat vond en vind ik niet nodig omdat ik toch wel een leuk leven heb, en het gewoon bij mijn persoonlijkheid vind horen.
quote:Kijk en als je dit in je achterhoofd hebt, dan weet je dat ADHD-ers gewoon byzondere mensen zijn, waarmee je je niet verveelt, die aangenaam gezelschap zijn en waarmee het, als je ze op de juiste manier stimuleert, prettig samenwerken is omdat ze altijd een oplossing bij de hand hebben.
De positieve kanten van ADHD
Mensen met ADHD zijn over het algemeen: enthousiast, goed in het vinden van nieuwe oplossingen, goed in crisissituaties, goed in improviseren, goed in het direct nemen van beslissingen.
ADHDers zijn niet lang boos, ze zijn energiek, het zijn makkelijke praters, ze zijn spontaan, gezellig, leuk om mee om te gaan en vooral ook: ze zijn creatief.
quote:Dat zeg je heel goed
Op dinsdag 15 januari 2002 09:53 schreef Frenkie het volgende:.......
Kijk en als je dit in je achterhoofd hebt, dan weet je dat ADHD-ers gewoon byzondere mensen zijn, waarmee je je niet verveelt, die aangenaam gezelschap zijn en waarmee het, als je ze op de juiste manier stimuleert, prettig samenwerken is omdat ze altijd een oplossing bij de hand hebben.
Daarom is het ook zo belangrijk voor een ADHDer om die punten bij zichzelf te herkennen en te erkennen.
Het maakt het leven met ADHD een stuk zonniger en prettiger.
Alleen deze keer kreeg ik naast de herinnering, ook ineens een besef...
Een besef die voor mij heel belangtijk is om te ervaren en wat me weer een hoop duidelijk maakt.
Het geeft een goed voorbeeld van het onbegrip vanuit de omgeving in het leven van een ADHDer en wat dat met die ADHDer doet.
Een herinnering, een besef...
Ik herinner me iets, één simpel zinnetje wat een leraar frans op de mavo ooit zei in een verhaal over het gebruiken van je hersens en het niet gebruiken daarvan, over onvoldoende presteren op school en verwaarlozen van huiswerk.
Hij zei iets in de trend van:
Als je op school niet je best doet en je hersens niet gebruikt, maak je je hersens lui en ben je daarna nooit meer in staat dat te activeren (ik zeg het nu in mijn woorden, quoten kan ik niet, maar komt op hetzelfde neer).
Dat éne zinnetje maakte op mij zoveel indruk, die leraar zag ik als een heel intelligent, integer man en de manier waarop hij het uitsprak, maakte het voor mij een waarheid...
Dat zinnetje is me heel mijn leven bijgebleven en me achtervolgd, heeft me beinvloed.
Zo onzeker als ze me hadden gemaakt door me constant te vertellen hoe lui en ongemotiveerd ik was, zag ik dat als iets wat ik fout deed, doordat ik niet op lette op school (lees: niet op kon letten), had ik mezelf verpest, mijn eigen toekomst vergooid.
En nu besef ik ineens.........
Mijn denkvermogen was toen waarschijnlijk al vele keren zo sterk als die van die leraar frans...
Ik heb nooit luie hersens gehad
Integendeel zelfs...
Mijn hersens zijn hyperactief, denken continue meer dan goed is en staan nooit stil.
En weer een stukje moi ontdekt...
Door middel van oude pijn te ontdekken.
Dat ene zinnetje spookte zeer regelmatig door mijn hoofd
Die herinnering daaraan had ik wel...
Maar het besef van de tegenstelling van wat die leraar aangaf, heb ik nu pas.
Zie wat 1 zo'n zinnetje vanuit de omgeving al voor invloed heeft
Zo zijn er wel duizenden zinnen die met zo'n overtuiging werden gebracht door mensen die lieten blijken het beter te weten, dat ik ze in mijn onzekerheid voor waarheid aannam.
Ik werd altijd achter in de klas geplaatst dan hadden ze geen last meer van me, Ook ben ik blijven zitten omdat ik te dom was....Pas toen ik 12 of 14 jaar was kreeg ik bijles (privé!) deze vrouw had binnen 15 minuten door dat ik last had van dyslexie.
Ik was toen opgelucht en kwaad tegelijk.
Jaren lang heeft men mij verteld dat waarschijnlijk de LTS nog te moeilijk zou zijn nu blijkt Universiteit meer op mijn niveau te zitten.
Mijn moeder heeft het daarmee heel moeilijk gehad, ze werd vaak niet voor vol aangezien als ze bij school of RIAGG aanklopte (want elke moeder vindt haar kind intelligent) maar gelukkig heet ze doorgezet en is er nu ook meer over bekend
....Hoewel bij mijn eerste baantje vertelde ik dit gewoon en toen mocht ik alleen maar "dom" werk doen. Dat raakt je wel. En ook al kan ik mij nu beter kan standhouden is het vaak wel moeilijk.
Vanacht in een topic op Fok stond de opmerking dat dyslexie een excuus was voor domme mensen, zal wel grappig bedoelt zijn maar dat vond ik wel kut, gelukkig waren de reacties van andere Fokkers echt geweldig.
De meeste snappen gewoon niet wat je doormaakt en ik heb echt intensief getraind en heb ook bijna geen moeite meer met lezen alleen schrijven is lastig, tijdens vergaderingen ben ik ook altijd bang dat ze me vragen om de notulen op te schrijven en dan voel je weer net als die kleuter van 8 die te horen krijgt dathij een jaartje over mag doen.....
quote:Het doet goed om te lezen dat jouw moeder wel in zag wat jij waard bent en dat ze daar ook voor heeft gestreden.
Op zaterdag 19 januari 2002 20:46 schreef Profesor het volgende:
Ja docenten kunnen wreed zijn.Ik werd altijd achter in de klas geplaatst dan hadden ze geen last meer van me, Ook ben ik blijven zitten omdat ik te dom was....Pas toen ik 12 of 14 jaar was kreeg ik bijles (privé!) deze vrouw had binnen 15 minuten door dat ik last had van dyslexie.
Ik was toen opgelucht en kwaad tegelijk.
Jaren lang heeft men mij verteld dat waarschijnlijk de LTS nog te moeilijk zou zijn nu blijkt Universiteit meer op mijn niveau te zitten.Mijn moeder heeft het daarmee heel moeilijk gehad, ze werd vaak niet voor vol aangezien als ze bij school of RIAGG aanklopte (want elke moeder vindt haar kind intelligent) maar gelukkig heet ze doorgezet en is er nu ook meer over bekend.......
..........
De meeste snappen gewoon niet wat je doormaakt en ik heb echt intensief getraind en heb ook bijna geen moeite meer met lezen alleen schrijven is lastig, tijdens vergaderingen ben ik ook altijd bang dat ze me vragen om de notulen op te schrijven en dan voel je weer net als die kleuter van 8 die te horen krijgt dathij een jaartje over mag doen.....
Dat je op je 12e wist dat je door dyslexie een leerprobleem hebt dn daarom bijles kreeg.
Goed dat je moeder, ondanks zelf tegen een muur van onbegrip op te lopen, toch door bleef zetten en jou daarmee dus de kansen heeft gegeven om je cappaciteiten te kennen.
Ik heb dit geluk helaas niet gehad, mijn ouders schilderden mij net zo hard als lui en ongemotiveerd af als dat ze op scholen deden.
Daarbij veelvuldig verhuizen, steeds halverwege een schooljaar en naar een andere provincie, en elke keer weer aan moeten passen aan nieuwe scholen.
Ik had al vanaf de kleuterschool heel veel problemen met concentreren, ik kón mijn aandacht niet vasthouden bij de les, al deed ik nog zo mijn best.
Dat werd door mijn omgeving en leerkrachten niet gezien als een onvermogen, maar als een wanprestatie.
Er werd mij dus nooit iets van bijles aangeboden en niemand heeft ooit eens stilgestaan bij de gedachte of ik misschien een probleem zou hebben, ipv lui te zijn.
Ik ben nooit verder gekomen met school dan de 2e klas MAVO, zelfs daar bleef ik weer zitten toen ik op mijn 17e die school verliet.
Onnodig uit te leggen hoe weinig kansen ik daarmee heb gekregen, hoe de mogelijkheden voor mij altijd heel beperkt bleven.
Dat wat ik nu ben heb ik zelf bereikt. op mijn autodidacte manier..
Door te leren in het leven.
Probleem blijven wel die gedachten: het blijft maar malen, altijd wel wat. Ik ben programmeur van beroep en sinds een jaar of 2 heb ik rsi-achtige klachten. In het begin zocht ik dit in fout afgesteld meubilair e.d. en dat is waarschijnlijk ook de oorzaak geweest. Maar wat ik ook veranderde, het bleef maar terugkomen. Tot niet zo heel lang geleden het besef kwam dat het nu waarschijnlijk eerder een lichamelijke uiting van stress is.Ik maakte m'n planningen ook altijd veel te krap zodat ik constant onder druk moest werken. Haalde ik het niet dan was ik ontevreden en maakte planningen voortaan nog krapper om dus nog meer te doen. Nu neem ik vaak nog steeds niet de tijd die nodig is voor dingen, ook niet voor het strikken van veters enzo. Om een lang verhaal kort te maken, het lijkt mede door meditatietechnieken (ademhaling, helemaal leegmaken enzo) nu een stuk beter te gaan en krijg ik de lichamelijke spanning redelijk uit m'n lichaam.
Ik zit er ook niet zo enorm meer mee, heb het wel geaccepteerd. Alleen dat malen blijft maar, daar zou ik wel eens vanaf willen. Gewoon eens even niets denken. Denk dat concentreren dan ook makkelijker zal gaan. Maar dat zal ook wel ooit komen.
quote:Hmmm... Er rinkelen bij mij nu erg veel belletjes. Ff verder lezen dan maar.
Op zaterdag 5 januari 2002 18:17 schreef ALTER-EGO het volgende:
Wat is ADHD dan precies?...veel dagromen en chaotisch en vergeetachtig zijn.
...in het hoofd van een ADHDer maalt het 24 uur per dag door, moeite hebben om te kunnen ontspannen, veelvuldig doelloze bewegingen maken, niet stil kunnen zitten en een constant innerlijk gevoel van rusteloosheid.
...overtreden van regels en gevaarlijke dingen doen.
...zichzelf jarenlang 'anders' en onbegrepen voelen en een te laag zelfbeeld hebben ontwikkeld. Ze hebben vaak te weinig zelfvertrouwen, presteren vaak onder hun nivo en zien hun eigen cappaciteiten vaak niet.
...veel last van stemmingswisselen, het ene moment vrolijk zijn, het andere moment (zonder zichtbare aanleiding) down, verdrietig, heetgebakerd of touchy zijn.
Stress is ook een factor waar ADHDers veel moeite mee kunnen hebben.
Door hun lastige gebruiksaanwijzingen lopen relatie's van ADHDers vaak vast, wat vaak weer leidt tot het vermijden van intimiteiten en vriendschappen.
Kortom, een ADHDer komt veel frustratie tegen in zijn leven, vanaf zijn vroege jeugd, tot het heden.Het grootste probleem bij volwassen met ADHD is eigenlijk vaak, dat ze zelf niet eens weten ADHD te hebben.
quote:Uhm... Dit komt me minder bekend voor. Ben meestal langer boos dan andere mensen om me heen, niet erg energiek, praat niet echt makkelijk, best wel gesloten, etc.
Op zaterdag 5 januari 2002 18:17 schreef ALTER-EGO het volgende:
De positieve kanten van ADHDMensen met ADHD zijn over het algemeen: enthousiast, goed in het vinden van nieuwe oplossingen, goed in crisissituaties, goed in improviseren, goed in het direct nemen van beslissingen.
ADHDers zijn niet lang boos, ze zijn energiek, het zijn makkelijke praters, ze zijn spontaan, gezellig, leuk om mee om te gaan en vooral ook: ze zijn creatief.
Val ik nu buiten de ADHD boot? Of toch maar even met mijn medisch dossier terug naar de Dr.?
De ADHD checklist las voor het overgrote deel als een beschrijving van mijn karakter en ook dat van mijn moeder en broer.
Wat ik helemaal herkenbaar vond was dat focus/hyperfocus verhaal. Je kunt je wel concentreren als je iets heel interessant vind of als er een enorme druk op is, maar anders is het bijna onmogelijk, dan blokkeer ik helemaal, het gaat me zo tegen staan dat ik er onderhand misselijk van wordt. En als het dus wel lukt wordt het een hyperfocus waarbij je je helemaal vastbijt de hele dag lang, weken achterelkaar.
Het is inderdaad een paar keer iets heel cools maken omdat je daar enorm in geïnteresseerd was en dat er dan druk van buitenaf kwam om het af te maken. Dan wordt er van je verwacht dat je dat weer doet en dan wil het maar niet lukken omdat het niet interessant is, of er is niet genoeg druk.
Ik ben ook een enorme informatiespons, ik loop constant naar interessante dingen te zoeken op internet, zodat ik wat leuks heb om over na te denken, dan kan ik lekker slapen. Dan vind je dus voor het slapen iets interessants waar je je helemaal in vastbijt en dan loopt je ritme de soep in.
Ook een hyperfocus is dus een gril waar je je wekenlang helemaal in vastbijt en constant mee bezig bent. Ik heb van die dingen waar ik dan alles van wil weten en soms veel teveel geld aan uitgeef om dan opeens totaal de interesse weer te verliezen. Wel handig om veel te weten te komen van allerlei onderwerpen, maar het kan nogal kostbaar worden en te dwangmatig.
Mijn handschrift is een puinhoop, het is elke keer anders, mijn handtekening mislukt ook bijna altijd.
Mijn geheugen is sinds een hoop stress vorig jaar niet goed meer, ik vergeet constant dingen, of ik de deuren al op slot had gedaan, of ik al thee had gemaakt, ik weet het echt niet meer.
Details weet ik totaal niet, namen van mensen, waar ze werken, welke kleding ze droegen, of ze een bril hadden en hoe hun haar zat, inrichting van een woning, straatnamen, routes, ik zou het niet weten.
Ik moet moeite doen om verhalen van mensen of films te volgen, mijn gedachten dwalen af, ik heb meestal geen geduld om een film te kijken, of ik moet ondertussen nog iets anders doen of het moet wel heel interessant zijn. Het liefst doe ik meerdere dingen tegelijk.
Ook ben ik verlegen, introvert, vaak niet op m'n gemak in de omgang met mensen.
Maar de stress, rusteloosheid, overal gigantisch tegenop zien, faalangst, constant bang zijn dat dingen misgaan of mensen kwaad op je worden, dingen negatief inzien is niet te doen. Dan gaat het dus inderdaad uiteindelijk fout, waardoor je het gevoel hebt dat het allemaal weer klopt.
Ook grappig, nee zeggen voordat je er over na hebt gedacht doe ik ook altijd, mensen maken er zelfs grapjes over. Ik denk erover na en dan zeg ik vaak toch ja.
Organiseren, plannen of administratie is niks voor mij, het staat me ook enorm tegen. Iets moeten of mensen die de baas zijn over mij kan ik ook niet tegen, ik heb de neiging tegen de stroom in te gaan.
Ik heb een hekel aan herrie, en een enorme hekel aan veranderingen hoewel ik heel snel verveeld ben met dingen.
Als ik voor een spel een handleiding moet lezen doe ik dat niet, ik kan daar niet het geduld voor opbrengen, dan leer ik liever iets nuttigs. Ik speel liever eenvoudigere spellen en speel bijna nooit een spel uit, ik verlies te snel interesse, dan speel ik gewoon de volgende keer weer dezelfde levels.
Maar ik ben dus wel creatief, perfectionistisch in mijn werk (hoewel ik een totale chaoot ben). Ik heb dus enorm veel interesses en weet van allerlei dingen wat, maar alleen van de dingen die me interesseren, voor de rest ben ik wereldvreemd.
Ik vind het nog wel vreemd, ik dacht altijd dat je persé heel actief moet zijn, maar je kunt dus ook ADD hebben.
Dierlijke vetten schijnen goed te zijn, iets waar ik al over aan het lezen was voor dat ik het idee had dat ik ADD had. Ik was ook opeens weer begonnen met het eten van eieren.
Multivitamines was ik een poos geleden gaan slikken en ik merkte dat ik daar wat minder gestressed van werd. Maar ook een beetje te apatisch eigenlijk. Ik kreeg er ook niet echt energie van ook.
Ik las ook dat je geen lege maag moet hebben, iets dat ik wel te vaak laat gebeuren.
Nou ja, ik weet nog niet wat ik ermee moet, maar ik weet nu waarom het niet goed wil lukken met mijn werk, ik heb grote moeite mijn projecten af te krijgen, ik ga steeds langzamer werken en blokkeer gewoon. Dan ga ik lekker lopen stressen de hele tijd wat ook niet werkt.
Ik kan mijn werk niet goed organiseren. Ik zie enorm op tegen de kleinste dingen, ook al heb ik ze al vaker gedaan.
Maarja, wel apart dat mijn problemen een naam blijken te hebben.
Damn it feels good to be a hamster.
Alleen is die gebruiksaanwijzing inderdaad behoorlijk lastig. Neem bijvoorbeeld het feit dat hij moeilijk afspraken kan maken of zich eraan kan houden, daar word ik soms echt gék van.
En zo zijn er meer dingen. Maar ik doe mijn uiterste best om het allemaal een beetje te begrijpen want hij is echt 
IG @webkim
quote:Dierlijke vetten zijn helemaal niet goed, plantaardige vetten wel. Omega-3 vetten (DHA/EPA, zit ook in eieren!) is wat je hersenen wel kunnen blijven eten, makreel is een perfecte bron.
Op zaterdag 16 augustus 2003 03:17 schreef Lamer_Deluxe het volgende:Dierlijke vetten schijnen goed te zijn, iets waar ik al over aan het lezen was voor dat ik het idee had dat ik ADD had. Ik was ook opeens weer begonnen met het eten van eieren.
quote:Okay, maar ik las juist laatst een heel betoog over hoeveel plantaardige vetten een mens normaal gesproken binnen zou krijgen. Olie van duizenden uitgeperste zonnebloem pitjes is niet echt iets waar je normaal gesproken veel van naar binnen zou krijgen.
Op maandag 18 augustus 2003 01:10 schreef PureWisdom het volgende:
Dierlijke vetten zijn helemaal niet goed, plantaardige vetten wel. Omega-3 vetten (DHA/EPA, zit ook in eieren!) is wat je hersenen wel kunnen blijven eten, makreel is een perfecte bron.
Maar ik heb nu ook die vitale vetzuren balans capsules gehaald, kijken of het werkt (duurt schijnbaar een maand voordat je verschil op kunt merken).
Damn it feels good to be a hamster.
Misselijk word je er toch van om zoiets te lezenquote:Op zaterdag 5 januari 2002 20:24 schreef MacBeth het volgende:
Heb je er wel eens bij stil gestaan dat vele psychische stoornissen voortkomen
uit een problematische zwangerschap/bevalling of vroeg geboorte?(evenals erfelijkheid)
In ontwikkelingslanden redden zulke kinderen het helemaal niet.
Dus als het dan äls een "luxe" ziekte wordt gezien,dan mag jij in je handje knijpen
als je kind na een hele moeilijke zwangerschap,35 cm lang,nog geen kilo ter wereld komt
en er dan alleen ADHD aan over houdt.
Mijn kindje kwam veel te vroeg ter wereld,was bijna gestorven
en heeft ADHD + een ernstige vorm van autisme.
Wij zijn goedgeleerde ouders zonder "losse handjes",die elke dag vechten voor hun kind.
Godzij dank dat we in een luxe land wonen
Denk asteblieft beter na voordat je zulke onzin schrijft
En?quote:Op maandag 18 augustus 2003 01:31 schreef Lamer_Deluxe het volgende:
Maar ik heb nu ook die vitale vetzuren balans capsules gehaald, kijken of het werkt (duurt schijnbaar een maand voordat je verschil op kunt merken).
Bij mijn zoon werkt het. Geef het mijn jongste nu ook, gewoon omdat het erg gezond is. Wel jammer dat die capsules vrij duur zijn. Maar aan de andere kant: Twee keer per week vis is duurder, en komt op hetzelfde neer.
Volgens mij werkt het bij mij helemaal niet, ik heb in ieder geval geen verschil gemerkt, m'n concentratie is nog steeds totaal waardeloos en ik loop nog steeds enorm veel te stressen.quote:Op dinsdag 13 april 2004 18:11 schreef Gia het volgende:
En?
Bij mijn zoon werkt het. Geef het mijn jongste nu ook, gewoon omdat het erg gezond is. Wel jammer dat die capsules vrij duur zijn. Maar aan de andere kant: Twee keer per week vis is duurder, en komt op hetzelfde neer.
Ik heb nu ook vitamine B tabletten, die helpen geloof ik een heel klein beetje. Maar iets dat echt duidelijk helpt heb ik dus nog niet gevonden.
Ik slik die capsules nog inderdaad omdat het gezond is. Fijn dat jouw zoon erbij gebaat is, dat is heel mooi
Damn it feels good to be a hamster.
) maar nadat ik was gestopt merkte ik wel dat het best wel werkte eigenlijk! Omega-3 schijnt goed te zijn voor de hersenen op een een of andere manier. Maar ik zal zeggen, zoek het eens op! Het helpt veel mensen en het begint echt een nieuwe therapie te worden! Het werkt ook tegen depressie en bipolaire stoornis in sommige mensen!Het valt in ieder geval te proberen. Helemaal niet duur! Ik slikte 6000mg maar dat was heel veel. 6 tabletten 3x per dag.
In die capsules van Bloem zitten Omega-3 en Omega-6 vetzuren; visolie en groenteolie. Ik slik er een per dag, misschien zou ik er meer moeten slikken om wat resultaat te boeken.quote:Op dinsdag 13 april 2004 19:52 schreef ijsvogeltje het volgende:
Omega-3 Fish Oil schijnt veel mensen met ADHD te helpen, vooral met concentratie. Er zijn heel veel onderzoeken naar gedaan, zoek maar eens op google ofzo. Ik heb zelf ook ADHD en heb ook een hele tijd Omega-3 geslikt. Eerst had ik zoiets van: ok, heel moet je alleen maar vieze vis-boeren van laten (echt ranzig, krijg je vis-smaak in je mond ) maar nadat ik was gestopt merkte ik wel dat het best wel werkte eigenlijk! Omega-3 schijnt goed te zijn voor de hersenen op een een of andere manier. Maar ik zal zeggen, zoek het eens op! Het helpt veel mensen en het begint echt een nieuwe therapie te worden! Het werkt ook tegen depressie en bipolaire stoornis in sommige mensen!
Het valt in ieder geval te proberen. Helemaal niet duur! Ik slikte 6000mg maar dat was heel veel. 6 tabletten 3x per dag.
Damn it feels good to be a hamster.
Mijn zoons slikken er ook één per dag, maar die zijn 9 en 11.quote:Op dinsdag 13 april 2004 20:15 schreef Lamer_Deluxe het volgende:
[..]
In die capsules van Bloem zitten Omega-3 en Omega-6 vetzuren; visolie en groenteolie. Ik slik er een per dag, misschien zou ik er meer moeten slikken om wat resultaat te boeken.
Volgens de verpakking is de normale dosering voor volwassen 2 per dag.
Je zou het dus kunnen proberen met een hogere dosering. Baat het niet, het schaadt ook niet.
Ja, ik zal dat eens proberen dan, kijken wat er gebeurtquote:Op woensdag 14 april 2004 16:27 schreef Gia het volgende:
Mijn zoons slikken er ook één per dag, maar die zijn 9 en 11.
Volgens de verpakking is de normale dosering voor volwassen 2 per dag.
Je zou het dus kunnen proberen met een hogere dosering. Baat het niet, het schaadt ook niet.
Damn it feels good to be a hamster.
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
heb jj adhd of iemand in je omgeving?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:20 schreef Xebrozius het volgende:
Flikker toch eens om met dat gedoe
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
Uit eigen bron:quote:Op donderdag 10 januari 2002 13:21 schreef -Mellowdy- het volgende:
Totaal niets
Ik ben geconstateerd met ADHD, maar denk daar zelf heel anders over.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:23 schreef Lolalala het volgende:
[..]
heb jj adhd of iemand in je omgeving?
Methylfenidaat slik ik al tijden niet meer en nog nooit is mijn concentratie zo goed geweest omdat ik ging sporten en mezelf een schop onder mijn reet gaf.
Het zit dus echt allemaal tussen je oren.
Ik was gewoon een gedesinterreseerde, luie puber die de moeite niet nam om me te concentreren (tenzij het iets was wat ik leuk vind, héél frappant ).
Het is het moderne sprookje, we zijn gewoon lekker assertief. Vroeger waren dat de gangmakers op het werk of in de kroeg. Nu zijn het ADHD'ers en slikken ze zoet houd pilletjes en de maatschappij heeft juist nu de clowns nodig.
Mensen willen vermaakt worden en wat doen we? We proppen de gangmakers vol en laten ze hypergefocust op alles los, zonder ook maar de consequenties of gevolgen op de lange termijn te kunnen zien.
Ik dacht dat je altijd een grapje maaktequote:Op woensdag 14 april 2004 19:27 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
verhaal
Hoe kan je als ADHD'er nou weer schuin aangekeken hebben, 99% van de mensen met wie je omgaat weet toch nieteens dat je ADHD hebt? Je hebt toch geen tatoeage op je hoofd? En als je het niet wilt krijg je het labeltje ook niet opgedrukt, iets wat je zelf helemaal onder controle hebt.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:20 schreef Xebrozius het volgende:
Flikker toch eens om met dat gedoe
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was ADHD nog niet een officieel aangetoonde ziekte, en veel van die kinderen voelden zich onbegrepen en gefrustreerd, omdat ze nooit wisten wat er nou 'anders' aan hun was. Nu kan die diagnose wél gesteld worden, zodat ouders en kinderen er wat meer onderwezen over kunnen worden, zodat het kind misschien wel wat meer begrepen kan worden. Jammer genoeg kunnen ouders voor hun kind de keuze maken het aan de onderdrukkende drugs te helpen, ik vind persoonlijk dat dat kind het op een verantwoordelijke leeftijd zelf moet weten.quote:Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
Denk je dat ik geen vragen krijg als ik om de 4 uur 5mg ritalin slik?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:40 schreef Stranger het volgende:
[..]
Hoe kan je als ADHD'er nou weer schuin aangekeken hebben, 99% van de mensen met wie je omgaat weet toch nieteens dat je ADHD hebt? Je hebt toch geen tatoeage op je hoofd? En als je het niet wilt krijg je het labeltje ook niet opgedrukt, iets wat je zelf helemaal onder controle hebt.
Anders zijn is niet meteen per definitie slechter.quote:Vroeger was ADHD nog niet een officieel aangetoonde ziekte, en veel van die kinderen voelden zich onbegrepen en gefrustreerd, omdat ze nooit wisten wat er nou 'anders' aan hun was. Nu kan die diagnose wél gesteld worden, zodat ouders en kinderen er wat meer onderwezen over kunnen worden, zodat ze misschien wel wat meer begrepen kunne. Jammer genoeg kunnen ouders voor hun kind de keuze maken het aan de onderdrukkende drugs te helpen, ik vind persoonlijk dat dat kind het op een verantwoordelijke leeftijd zelf moet weten.
En frustratie heb ik nooit gehad aangezien mijn moeder me gewoon wat meer beleidde in de dingen die ik deed.
En waar ben ik nu? op het HBO zonder de hulp van psychologen en al die andere geitenwollensokken gesubsidieerde overheidsinstellingen.
ADHD is een term voor mensen die meestal zeer optimistich tegen het leven aankijken, meer niet.
Al dat zielige gezeik van andere pseudo ADHD'ers gaat er bij gewoon niet in.
Ik heb ooit eens iemand gevraagd of die persoon ook eens geprobeerd heeft om zichzelf een schop onder z'n hol te verkopen.
En toen ik als antwoord: "ja, zo vaak!" kreeg vroeg ik wat dat dan precies was...
Dat kon zij me niet vertellen maar ze had het wel duizend keer geprobeerd, sorry maar dan vind ik zo'n persoon een slap, iel figuur die gewoon nooit eens kritisch naar zichzelf heeft gekeken, en inziet dat de gewoonte het gewonnen heeft van de gedachte.
Ik stop mijn kind niet vol met pillen om maar overal van af te zijn. De kinderarts wilde hem ritalin geven, maar dat wilden wij niet. Wij waren blij dat we wisten dat er inderdaad iets met hem aan de hand was en daarmee konden wij aan de slag. Wij zijn nog nooit te beroerd geweest om wat meer moeite te moeten doen of wat meer geduld op te moeten brengen. Onze zoon krijgt dus geen chemische rotzooi, maar alleen vitale vetzurenbalans van bloem. Puur natuur. En hij zit op het moment prima in zijn vel. Neemt niet weg dat hij toch nog soms last heeft van zijn 'aandoening' en de leerkrachten daar uiteraard van op de hoogte moeten zijn. Verder is het een heel gewone, erg lieve jongen.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:20 schreef Xebrozius het volgende:
Flikker toch eens om met dat gedoe
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
En ik heb geen baan!
En dat zijn allemaal gekwalificeerde psychiaters?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:41 schreef B_BOY het volgende:
ik heb volgens vele een lichte vorm ervan maar ik kan er meej leven.
Sorry hoor, maar ik kan ook aan een goede vriend zeggen dat hij lijdt aan het syndroom van asperger. En als ik dat maar lang genoeg doe met de hulp van mijn omgeving gaat hij het nog geloven ook.
Wat jij nu post is het typerende voorbeeld van wat ik overal om me heen zie gebeuren, mensen in je omgeving zeggen het, dus heb je het ook .
.KOM OP! een beetje kritisch zijn mag wel, en anders ga je er mee naar een instelling die uitsluitsel kan geven.
Maar jouw argument kom meer over als zijnde een excuus voor van alles en nog wat, en dat ook nog eens versterkt wordt omdat iedereen over jou zegt dat je ADHD hebt.
Kan ook stiekem toch?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:47 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Denk je dat ik geen vragen krijg als ik om de 4 uur 5mg ritalin slik?
[..]
Dat is heel mooi van dat HBO, werken is denk ik wel andere koek, no off.quote:En waar ben ik nu? op het HBO zonder de hulp van psychologen en al die andere geitenwollensokken gesubsidieerde overheidsinstellingen.
Defineer aandoening, wat maakt hem anders dan alle andere kinderen?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:49 schreef Gia het volgende:
En hij zit op het moment prima in zijn vel. Neemt niet weg dat hij toch nog soms last heeft van zijn 'aandoening' en de leerkrachten daar uiteraard van op de hoogte moeten zijn. Verder is het een heel gewone, erg lieve jongen.
En ik heb geen baan!
Alle kinderen zijn dus perfect naar de maatstaven die de maatschappij stelt...?
Ik ben bij lange na niet perfect en heb zo mijn rare fratsen, maar wie niet?
Goh toch vreemd, dat ik anderhalf jaar fulltime heb gewekt eer ik weer begon met een nieuwe studie na mijn MBOquote:Op woensdag 14 april 2004 19:51 schreef Lolalala het volgende:
[..]
Kan ook stiekem toch?
[..]
Dat is heel mooi van dat HBO, werken is denk ik wel andere koek, no off.
Hallo, vooroordeel...
Wat nou vooroordeel? Ik zeg wat ik denk, uit eigen ervaring, met mij ging alles prima op school, pas toen ik ging werken, dat is geen vooroordeel.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:54 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Goh toch vreemd, dat ik anderhalf jaar fulltime heb gewekt eer ik weer begon met een nieuwe studie na mijn MBO
Hallo, vooroordeel...
En ik zeg nog no off, wat zit je nou te piepen
Als jij dat zoals ieder mens dat medicijnen inneemt gewoon in je eigen privacy doet, en niet terwijl je hard zwaaiend met die pillen naar de wc rent om een glas water te halen en daarna in ieders gezelschap die dingen naar binnen werkt, hoeft niemand dat te weten, half nederland zit aan de medicijnen, en toch is het alleen maar van de 5% aandachtsvragertjes bekendquote:Op woensdag 14 april 2004 19:47 schreef Xebrozius het volgende:
Denk je dat ik geen vragen krijg als ik om de 4 uur 5mg ritalin slik?
Anders zijn is alles behalve slechter, maar als je je anders voelt, en je weet niet waarom en wat het is kan het je wel tot zo'n punt frustreren dat je je wél slechter voelt, en daarom is het zo mooi nu dat een ziekte als ADHD vastgesteld kan worden, en je informatie krijgt, en inzicht dat je niet slechter bent, en ADHD heel veel positieve aspecten heeft.quote:Anders zijn is niet meteen per definitie slechter.
En frustratie heb ik nooit gehad aangezien mijn moeder me gewoon wat meer beleidde in de dingen die ik deed.
ADHD is een term voor mensen die meestal zeer optimistich tegen het leven aankijken, meer niet.
Al dat zielige gezeik van andere pseudo ADHD'ers gaat er bij gewoon niet in.
Ik heb ooit eens iemand gevraagd of die persoon ook eens geprobeerd heeft om zichzelf een schop onder z'n hol te verkopen.
En toen ik als antwoord: "ja, zo vaak!" kreeg vroeg ik wat dat dan precies was...
Dat kon zij me niet vertellen maar ze had het wel duizend keer geprobeerd, sorry maar dan vind ik zo'n persoon een slap, iel figuur die gewoon nooit eens kritisch naar zichzelf heeft gekeken, en inziet dat de gewoonte het gewonnen heeft van de gedachte.
Je achter een ziekte verschuilen is sowieso bij elke ziekte not done, maar gelukkig gebeurt dat maar door een miniem deel, die inderdaad meteen die ziekte een slechte naam geeft.
Waarom zou je als ADHD'er nou weer psychische hulp moeten zoeken, als je ADHD hebt en het is inderdaad door een medische instantie vastgesteld, kan je behoefte er aan hebben om je problemen vroeger te bespreken met een psycholoog, maar in principe, als het jong genoeg vastgesteld wordt heb je door ADHD geen problemen die met geitenwollensokkeninstanties besproken moeten worden.quote:En waar ben ik nu? op het HBO zonder de hulp van psychologen en al die andere geitenwollensokken gesubsidieerde overheidsinstellingen.
Alle negers zijn luie, vieze zwarten en dienen dood gemaakt te worden. No off.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:58 schreef Lolalala het volgende:
[..]
Wat nou vooroordeel? Ik zeg wat ik denk, uit eigen ervaring, met mij ging alles prima op school, pas toen ik ging werken, dat is geen vooroordeel.
En ik zeg nog no off, wat zit je nou te piepen
Hoe komt dat op je over?
En ik wist btw niet dat jij het ook had.
Oke, wat is je msn? Dan leg ik het uit, wat ik bedoelde. Als je wil.quote:Op woensdag 14 april 2004 20:02 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Alle negers zijn luie, vieze zwarten en dienen dood gemaakt te worden. No off.
Hoe komt dat op je over?
En ik wist btw niet dat jij het ook had.
Dus als ik om de vier uur uit de klas loop, of op mijn bijbaantje krijg ik geen vragen?quote:Op woensdag 14 april 2004 20:01 schreef Stranger het volgende:
Als jij dat zoals ieder mens dat medicijnen inneemt gewoon in je eigen privacy doet, en niet terwijl je hard zwaaiend met die pillen naar de wc rent om een glas water te halen en daarna in ieders gezelschap die dingen naar binnen werkt, hoeft niemand dat te weten, half nederland zit aan de medicijnen, en toch is het alleen maar van de 5% aandachtsvragertjes bekend
Dan moet ik maar zeggen dat ik het Vitamine C tabletjes zijn.
Want ik moet die medicatie slikken waar ik niet op zit te wachten, de vragen beantwoorden
waarom ik altijd zo stipt weg ben en dan het ook nog eens voor het oog van allemaal verbergen omdat ik er anders mee te koop loop?
Dan vind ik ook dat mensen die suikerziekte nimmer voor het oog van mensen hun insuline spuitjes moeten nemen.
Want laten we dan ook echt even goed gaan mierenneuken en consequent zijn.
Sterker nog iedereen die ook maar enige vorm van ziekte tentoonspreid dient voor het oog van de gezonde medemens afgeschermd te worden.
Want je zult er maar tegen je zin mee zijn opgescheept en ook nog eens aandacht verweten worden.
Stel je deze vraag eens:quote:Anders zijn is alles behalve slechter, maar als je je anders voelt, en je weet niet waarom en wat het is kan het je wel tot zo'n punt frustreren dat je je wél slechter voelt, en daarom is het zo mooi nu dat een ziekte als ADHD vastgesteld kan worden, en je informatie krijgt, en inzicht dat je niet slechter bent, en ADHD heel veel positieve aspecten heeft.
Je achter een ziekte verschuilen is sowieso bij elke ziekte not done, maar gelukkig gebeurt dat maar door een miniem deel, die inderdaad meteen die ziekte een slechte naam geeft.
Waarom voelen zoveel kinderen zich anders?
Zijn zij het zelf die het probleem zien c.q. doorgronden of is het hun omgeving die vindt dat ze niet voldoen aan de eisen die de maatschappij stelt.
Als kind zou ik ook doodongelukkig en onzeker worden als ik van alle kanten kreeg te horen dat ik anders ben dan de rest.
Dat kun je zo'n kind toch niet aandoen?
Kinderen beseffen meestal niet dat ze anders zijn totdat ze er op gewezen worden...
Er zijn zoveel kinderen en volwassen die nog bij de psychiater lopen om hun hun verhaal te laten doen, en hun te sterken in hetgene wat ze denken: ADHD.quote:Waarom zou je als ADHD'er nou weer psychische hulp moeten zoeken, als je ADHD hebt en het is inderdaad door een medische instantie vastgesteld, kan je behoefte er aan hebben om je problemen vroeger te bespreken met een psycholoog, maar in principe, als het jong genoeg vastgesteld wordt heb je door ADHD geen problemen die met geitenwollensokkeninstanties besproken moeten worden.
Daardoor wordt het idee gevoedt dat ze daadwerkelijk anders zijn, en daarna krijgen ze allerlei aardig handige kinderachtige tips waar je dus geen fucking reet aan hebt.
Ik zal je een voorbeeld geven:
Toen ik nog naar die psychiater ging ( 4 gesprekken, daarna kwam de bullshit tot voorbij mijn oren) werd mij gevraagd een lijst in te vullen met allerlei vragen en die moest ik beantwoorden met een gemoedstoestand. Er waren 2 antwoorden mogelijk : onzeker / zeker.
En allerlei vragen, van gezinsituaties tot vrienden en van financien tot werk.
En aan het eind van die test bleek dus dat ik zeker overkwam.
En nou als klap op de vuurpijl: Er werd tegen me gezegd dat ik me zeker gedroeg maar diep van binnen erg onzeker was..
WTF!? en dat is gebaseerd op een vragenlijst waarin je alleen maar zeker / onzeker kunt antwoorden en die als conclusie heeft : Je bent een zeker persoon.
Maar nee hoor, dat was mijn overcompensatie die ik me zelf aangemeten had omdat ik ADHD had.
Dan is er geen sprake meer van hulp maar van indoctrinatie.
En als 2e:
Er stonden dus vragen als:
Je bent op een feestje, en je kent maar 1 persoon. Hoe voel je je dan? ZEKER / ONZEKER doorstrepen wat niet van toepassing is .
Wat de neuk is dat voor vraag?
Misschien zijn het mensen die goed bij mijn karakter klikken, of zijn het allemaal domme boeren, of alleen maar mooie wijven, of iedereen is nuchter, of juist niet. Iedereen is daar aan de dope, of men is gewoon wel geestelijk aanwezig enz enz...
Je kunt verdomme zo'n situatie simpelweg niet in 2 hokjes plaatsen als Zeker en Onzeker!
Dat is godsonmogelijk, de rest van als ons menselijk vermogen tot aanpassing, communicatie enzovoort wordt in een oogwenk teniet gedaan door zo'n domme test.
Het leven is toch ook niet alleen maar goed of fout? Wat is dat voor waanzin!?
En daarom ben ik van mening dat mensen die naar de psychiater gaan alleen de dingen krijgen te horen, die ze willen horen.
Mijn nick @ hotmail enzovoortquote:Op woensdag 14 april 2004 20:11 schreef Lolalala het volgende:
[..]
Oke, wat is je msn? Dan leg ik het uit, wat ik bedoelde. Als je wil.
Maar ik ben zo onder de douche en naar mijn vriendin.
Dat stukje over suikerziekte laat ik maar even achterwege, want dat is natuurlijk klinkklare onzin, maar je kan je medicatie makkelijk nemen zonder dat iemand er vragen over heeft, je hoeft niet perse weg te lopen, je hoeft er alleen niet mee te koop te lopen, dan is er niemand die het überhaupt doorheeft/die link legt.quote:Op woensdag 14 april 2004 20:21 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Dus als ik om de vier uur uit de klas loop, of op mijn bijbaantje krijg ik geen vragen?
Dan moet ik maar zeggen dat ik het Vitamine C tabletjes zijn.
Want ik moet die medicatie slikken waar ik niet op zit te wachten, de vragen beantwoorden
waarom ik altijd zo stipt weg ben en dan het ook nog eens voor het oog van allemaal verbergen omdat ik er anders mee te koop loop?
Het is inderdaad vaak de directe omgeving die ze het idee geeft dat de kinderen anders zijn, maar dat gebeurt dus al voor de diagnose van ADHD, en daardoor gaan die kinderen zichzelf ook anders en slechter voelen, zeker als er geen verklaring voor is. Als er eenmaal een reden bekend is bij die kinderen, en ze weten zelf ook waarom ze soms als 'anders' gezien worden door de buitenwereld, is het een stuk zelfacceptatie, ze weten waarom en voelen zich een stuk minder slecht.quote:Stel je deze vraag eens:
Waarom voelen zoveel kinderen zich anders?
Zijn zij het zelf die het probleem zien c.q. doorgronden of is het hun omgeving die vindt dat ze niet voldoen aan de eisen die de maatschappij stelt.
Als kind zou ik ook doodongelukkig en onzeker worden als ik van alle kanten kreeg te horen dat ik anders ben dan de rest.
Dat kun je zo'n kind toch niet aandoen?
Kinderen beseffen meestal niet dat ze anders zijn totdat ze er op gewezen worden...
Het is inderdaad heel erg jammer dat er in Nederland weinig hulpverleners rondlopen die eigenlijk ook in de verste verte maar iets begrijpen van ADHD, daarom vind ik het hele idee van mentale hulpverlening ook zo waardeloos. De diagnose wordt ook te snel gesteld en de testen kunnen veel uitgebreider, maar gelukkig is er de laatste jaren een enorme opmars in wetenschappelijk onderzoek op dit gebied, en groeit het nog steeds, zodat hier in de toekomst verandering in komt.quote:Er zijn zoveel kinderen en volwassen die nog bij de psychiater lopen om hun hun verhaal te laten doen, en hun te sterken in hetgene wat ze denken: ADHD.
Daardoor wordt het idee gevoedt dat ze daadwerkelijk anders zijn, en daarna krijgen ze allerlei aardig handige kinderachtige tips waar je dus geen fucking reet aan hebt.
Ik ben alles behalve een voorstander van psychiatrische hulp, en ook hier ben ik het helemaal eens.quote:En daarom ben ik van mening dat mensen die naar de psychiater gaan alleen de dingen krijgen te horen, die ze willen horen.
[Op woensdag 14 april 2004 20:45 schreef Stranger het volgende:Ik ben alles behalve een voorstander van psychiatrische hulp, en ook hier ben ik het helemaal eens.
*******************************
Zo leest de post wat beter
|
|
