Waarom? Op zich is het wel interessant om dingen aan elkaar te koppelen wat betreft kleine dingetjes die toeval kunnen zijn maar niet hoeven te zijn lijkt me.quote:
quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 10:50 schreef jogy het volgende:
Bijvoorbeeld, je denkt aan iemand die je in geen tijden hebt gezien en plots krijg je een mailtje van diegene of kom je diegene tegen.
Neh, feelgood topic. veel leuker.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 14:23 schreef Nembrionic het volgende:
kuttopic...
gewoon toeval dusquote:Op vrijdag 6 oktober 2006 12:47 schreef jogy het volgende:
[..]! Dit overkomt me net een paar minuten geleden dus. Dacht aan iemand en een seconde later kreeg ik een sms van haar. This is freaky
. En nee, het is er niet één die ik vaak in de sms heb.
Is mij laatst ook al eens overkomen, echt eng bijna.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 12:47 schreef jogy het volgende:
[..]! Dit overkomt me net een paar minuten geleden dus. Dacht aan iemand en een seconde later kreeg ik een sms van haar. This is freaky
. En nee, het is er niet één die ik vaak in de sms heb.
Voor mij nietquote:
Synchroniciteit inderdaadquote:Op vrijdag 6 oktober 2006 16:54 schreef RickySway het volgende:
hahahaha dit noemt men ook wel synchronisity of zoiets. Een bekend fenoneem onder ons 'ontwaakten'
althans.... volgens mijn "spiritualiteit voor dummies" boekje dan
Bron: http://home.zonnet.nl/berhen/syn.htmquote:De term synchroniciteit (letterlijk: gelijktijdigheid) is bedacht door Carl Jung in 1930. Hij gebruikte die term voor 'toevallige' samenloop van omstandigheden. Zaken dus die wel met elkaar samenhangen maar niet in een oorzakelijk verband. Het één is niet een logisch gevolg van het ander. Jung noemt als voorbeeld dat een patiënte van hem vertelde over een droom waarin een scarabee voorkwam. Op datzelfde moment vloog een dergelijk insect zijn kamer binnen. En een scarabee is hoogst zeldzaam op de plek waar Jung woonde.
En daarom zal toeval gewoon toeval blijven voor velen, vermoedelijk.quote:Op zondag 8 oktober 2006 12:04 schreef Geartsjuh het volgende:
Wat wil zeggen dat kennelijk synchroniciteit niet door jezelf in werking wordt gezet, maar door iets anders. In elk geval is jouw gedachte niet de eerste aanleiding.
Helaas wel. Het is veel leuker het leven te ervaren met synchroniciteit dan zonder. Tenminste, dat vind ik.quote:Op maandag 9 oktober 2006 07:52 schreef jogy het volgende:
[..]
En daarom zal toeval gewoon toeval blijven voor velen, vermoedelijk.
mwah, geef ze even. Ze zijn net bezig met perceptie. Het defineren van de waarheid, hoewel een discussie die onder weinig wetenschappers aan de gaande is, het is altijd zeer op de achtergrond. Maar ook de 'harde' kern, opent zijn ogen wel dat perceptie onvermijdelijk meetelt.quote:Op maandag 9 oktober 2006 11:16 schreef Geartsjuh het volgende:
Helaas wel. Het is veel leuker het leven te ervaren met synchroniciteit dan zonder. Tenminste, dat vind ik.
Synchroniciteit valt volgens mij ook niet te bewijzen op dit moment omdat je met normale zintuigelijke waarneming er niks van mee krijgt. Pas als je iets als intuïtie begint mee te rekenen en ervaringen die je tijdens meditaties kan hebben, pas dan kan je echt een glimp opvangen van het grote geheel en een beetje zien hoe het werkt (al eens geprobeerd btw?).
Een ander punt wat synchronicatie lastig maakt te bewijzen is dat de mate van synchroniciteit in je leven afhankelijk is van de mate waarin je er in gelooft. Kom daar maar eens mee aan bij een wetenschapper.
Kleine uitleg van hierboven: In het voorbeeldje van de zwanen, stel je voor dat men alleen maar witte zwanen tegenkomt, dan bevestigt dit niets anders dan dat het aantal witte zwanen hoger is dan zwanen met een andere kleur. Het bevestigt het bestaan van witte zwanen. Maar het sluit niets anders uit. miljoenen zwanen onderzoeken op kleur, en alleen maar witte tegenkomen sluit niet het bestaan van zwarte uit. Het maakt enkel de kans op het tegenkomen van een andere kleur zwaan zeer klein, kleiner en kleiner. Maar nooit; onmogelijk.quote:Popper bedacht zelf de term 'kritisch rationalisme' om zijn filosofie te omschrijven. Deze benaming is van belang omdat het zijn verwerping van het klassiek empirisme en van het observatie-inductiemodel dat zich daaruit had ontwikkeld aangeeft. Popper was een verklaard tegenstander van dit laatste model en meende in plaats daarvan dat wetenschappelijke theorieën universeel van aard zijn en alleen indirect kunnen worden getest door hun implicaties te toetsen door middel van een cruciale test.
Het toetsen van een theorie volgens de methode van Popper:
1. Een theorie wordt getoetst aan de hand van een singuliere uitspraak, de basiszin
2. De basiszin kan in tegenspraak zijn met een theorie, daarmee is die basiszin een potentiële falsificator (theorie: ‘alle zwanen zijn wit’. Potentiële falsificator: ‘er is 1 zwarte zwaan’)
3. Wanneer de falsificator wordt aanvaard, er is 1 zwarte zwaan, wordt de universele uitspraak over witte zwanen, weerlegd. Wanneer de falsificator niet wordt aanvaard krijgt de singuliere uitspraak een hogere corroboratiegraad. Een hogere corroboratiegraad betekent volgens Popper niet dat een uitspraak met een hogere corroboratiegraad meer waar is dan een uitspraak met een lagere corroboratiegraad, omdat ook een uitspraak met een hoge corroboratiegraad bij een volgende cruciale test weerlegd kan worden.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |