Brunette | maandag 2 oktober 2006 @ 22:06 |
Ik heb laatst een vervelende ontdekking gemaakt en iets uit het verleden is weer teruggekomen, waardoor mijn leven nu een beejte op z'n kop staat. Ik ben er erg mee bezig en voel me op dit moment geestelijk niet echt stabiel. Op de uni kunnen we met onze probs terecht bij een studievoortgangsbegeleider een soort 'mentor' (ik zei eerder studieadviseur, maar hij is een studievoortgangsbegeleider). Hij is zelf psycholoog. Het probleem is alleen dat ik deze man niet zo goed ken (heb maar een paar lessen van hem gehad) en vind het erg moeilijk om hem mijn hele levensverhaal te gaan vertellen. Ik was zelf misschien van plan om hem een mail te sturen met de belangrijkste onderdelen van het verhaal erin en vervolgens een afspraak te maken. Maar ik ben bang dat ik later spijt krijg van mijn toenadering (want hij blijft mijn docent,bij wie ik elke week college heb).Aan de andere kant schiet dit ook niet op want ik maak mezelf helemaal kapot. ![]() Wat zouden jullie doen? Professionele hulp wil ik ook niet, de reden daarvoor lees je verder in dit topic. Alvast bedankt [ Bericht 100% gewijzigd door Brunette op 03-10-2006 23:16:56 ] | |
C2C | maandag 2 oktober 2006 @ 22:13 |
ik zou persoonlijk gewoon naar een goede vriend/vriendin toestappen, eentje aan wie je alles kan vertellen en misschien samen wat bedenken ![]() je hebt me nou wel heel nieuwschierig gemaakt naar de uitgebreide versie van je verhaal trouwens maar lijkt me een beetje heftig om op internet te zetten, sterkte ![]() | |
Pizzakoppo | maandag 2 oktober 2006 @ 22:19 |
Ik weet uit ervaring dat het heel moeilijk is om over een groot probleem/ gebeurtenis te praten met iemand die je niet kent, maar die persoon is ook onbevooroordeelt dus het kan ook een opluchting zijn. Ik denk dat je inderdaad het beste een mailtje kunt sturen en daar niet te diep op de stof in moet gaan. Van daaruit zijn reactie peilen en als je het vertrouwd een eerste gesprekje hebben. Sterkte iig! | |
Brunette | maandag 2 oktober 2006 @ 22:22 |
Thnx allebei ![]() Hij is zelf psycholoog en nog vrij jong dus of hij me echt zal begrijpen.... | |
Pizzakoppo | maandag 2 oktober 2006 @ 22:25 |
quote:Leeftijd zegt weinig, wellicht heeft hij al meer ervaring in soortgelijke gevallen en kan hij jou helpen. In ieder geval een oppervlakkig mailtje kan een beetje informatie geven over hoe hij reageert en hoe hij erover denkt... | |
Brunette | maandag 2 oktober 2006 @ 22:28 |
quote:Dat is misschien ook wel zo. Hij zei zelf nadrukkelijk dat als er iets is, we zo snel mogelijk naar hem toe moeten komen, want mocht dat invloed hebben op onze studieresultaten dan kan hij ingrijpen. Maar toch... | |
MinderMutsig | maandag 2 oktober 2006 @ 22:31 |
Je hoeft hem natuurlijk niet tot in detail uit te leggen wat er speelt. Globaal zou voldoende moeten zijn voor hem om in te zien dat dit je studie nogal kan beïnvloeden. Zoiets als je in de OP hebt gezegt zou voldoende moeten zijn. Dan kan je later altijd nog bekijken of je er verder op in wilt gaan of niet. | |
Pizzakoppo | maandag 2 oktober 2006 @ 22:34 |
quote:Ik denk dat ik wel aardig weet wat je bedoelt hoor. Ik heb een tijd geleden ook veeeel shit meegemaakt en het aan 1 leraar verteld, tamelijk oppervlakkig dat wel maar toch het hielp. Hij vertelde het deels aan andere leraren en school heeft er niet tot nauwelijks onder geleden plus dat het een voordeel was om een ouder iemand in vertrouwen te nemen die al langer met jeugd werkt en genoeg problemen heeft meegemaakt. | |
Mordreth | maandag 2 oktober 2006 @ 22:34 |
Ik ben het hier met MinderMutsig eens ![]() En mijn eigen ervaring is dat je het idd zo snel mogelijk bij die persoon kenbaar kan maken i.v.m. studieresulaten ![]() | |
Brunette | maandag 2 oktober 2006 @ 22:35 |
quote:Idd, maar dan wel met iets meer details, want anders snapt ie het misschien niet. ![]() Ik vertrouw hem wel voor 100%, aangezien ik weet wat zijn expertise is, maar om me open te gaan stellen voor hem (ook al is het heel globaal) vind ik erg zwaar. Ben bang om straks spijt te krijgen, omdat het misschien helemaal niet nodig was om het hem te vertellen. | |
Brunette | maandag 2 oktober 2006 @ 22:47 |
Ik heb zelfs de schaar in mijn lokken gezet/laten zetten... En baal nu als een stekker ![]() | |
MinderMutsig | maandag 2 oktober 2006 @ 22:51 |
Ik blijf erbij dat je niet teveel op details in moet gaan in eerste instantie. Je kunt altijd toelichten maar woorden terug nemen lukt niet. Waarom heb je je mooie bruine lokken eraf gehaald? En toch niet zelf? ![]() | |
Brunette | maandag 2 oktober 2006 @ 22:55 |
quote:Daar heb je helemaal gelijk in. quote:Eerst zelf, daarna wilde ik het nog korter dus toen door de kapper. Echt balen. En ik reageerde hier altijd zo fel tegen korte haren. ![]() ![]() Gelukkig is het niet al te extreem. | |
MinderMutsig | maandag 2 oktober 2006 @ 23:15 |
quote:Kort haar kan best leuk zijn hoor. ![]() | |
123hopsaflops | maandag 2 oktober 2006 @ 23:19 |
-kinderlijke reacties mogen achterwege blijven- [ Bericht 91% gewijzigd door Mordreth op 02-10-2006 23:20:53 ] | |
dawg | maandag 2 oktober 2006 @ 23:49 |
Ik persoonlijk zou inderdaad nooit ver in detail treden tegen een studieadviseur, mits je hem wilt laten weten dat je je momenteel niet volledig op je studie kunt richten door omstandigheden, en niet omdat je bij hem je verhaal kwijt wilt en/of professionele hulp zoekt. In dat geval zou ik een andere hulpverlener zoeken, iemand die jou nog niet kent. Niemand zal kunnen weten hoe jij je voelt. Denk ook niet dat dat noodzakelijk is, als mensen rekening ermee kunnen houden (dus ook mbt je studie), je zo nu en dan een hart onder de riem steken, luisteren, dat je daar al veel aan kunt hebben. sterkte ![]() | |
Brunette | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:08 |
quote:Thnx ![]() Als straks bekend wordt dat ik professionele hulp heb gehad of een dossier heb, maak ik minder kans om toegelaten te worden voor een verdere studie als GZ-psycholoog (want daar laten ze vrij weinig mensen toe en kijken dmv allerleis tests naar je psychische gesteldheid zeg maar) als ik strax een dossier heb laten ze me vast niet toe. Vandaar dat ik via hem hulp zoek. | |
MinderMutsig | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:13 |
quote:Aan de andere kant kan het ook tegen je werken dat je studieadviseur dan teveel details weet. Ik neem aan dat hij ook een negatief advies kan afgeven m.b.t. je verdere studie tenminste. Misschien daarom zeker wel verstandig om terughoudend te zijn. Waarom is je OP weg? | |
Mordreth | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:14 |
quote:Zal ik m voor je sluiten? | |
dawg | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:17 |
Je kunt allicht eens met je studieadviseur gaan praten, kijken hoe hij reageert, en kijken hoe jij je daaronder voelt. Je hebt zelf de touwtjes in handen, bepaalt zelf wat je wel en niet wilt vertellen. Maar ik zou inderdaad net als MM in eerste instantie terughoudend zijn. | |
loveli | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:20 |
quote:Ja, zoals je in je OP hebt gezegd... Iemand een kleine samenvatting van wat daar stond? | |
MinderMutsig | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:30 |
quote:Ze heeft het niet voor niets verwijderd natuurlijk. ![]() Edit: Succes TS, sterkte. ![]() [ Bericht 6% gewijzigd door MinderMutsig op 03-10-2006 00:35:14 ] | |
Mordreth | dinsdag 3 oktober 2006 @ 00:31 |
Deze gaat dicht ![]() succes iig met alles.. ![]() [edit] En weer open op verzoek ![]() [ Bericht 20% gewijzigd door Mordreth op 03-10-2006 22:24:22 ] | |
Brunette | dinsdag 3 oktober 2006 @ 23:31 |
Thnx ![]() De OP is veranderd en is nu minder onthullend. Ik had een foutje gemaakt, hij is mijn studievoortgangsbegeleider. Ik ben zelf een beetje bang dat mijn toenadering gevolgen heeft voor mijn verdere carriere. Ik ben geestelijk niet ziek, verslaafd ofzo. Maar heb problemen met het accepteren en plaatsen van bepaalde ontwikkelingen, die zich onlangs hebben voorgedaan. Ook is er iets gebeurd wat mij weer terug herinnert aan de gebeurtenissen in het verleden. Dus ik weet niet, doen of niet doen... | |
Mordreth | dinsdag 3 oktober 2006 @ 23:37 |
In zoverre ik je verhaal begrijp is het accepteren van dit soort zaken zoiezo erg moeilijk.. voor iedereen die zoiets heeft. En als je het hem ook zo op zo'n manier uitlegt.. wie is hij dan om aan jou te twijfelen? ![]() Je studievoortgangsbegeleider mag alleen maar advies geven.. daarnaast kan hij heel veel voor je betekenen op studiegebied. Minder last op je schouders en het geeft je de tijd om deze nieuwe zaken een plaatsje te geven. En als laatste.. leraren hebben geleerd om met dit soort dingen om te gaan, en advies van zo'n persoon lijkt mij toch wel erg handig ![]() | |
nozem | dinsdag 3 oktober 2006 @ 23:41 |
Dus ook al heb je misschien professionele hulp nodig, je wilt het pertinent niet, omdat het wel eens nadelige gevolgen zou kunnen hebben voor je carriere? Brunette, als je die hulp nodig hebt, dan heb je die hulp nodig. En ik dacht dat werkgevers dat soort zaken nooit na mochten checken, maar wellicht is het anders als je zelf ook in de hulpverlening gaat werken... [ Bericht 0% gewijzigd door nozem op 03-10-2006 23:55:11 ] | |
Brunette | woensdag 4 oktober 2006 @ 00:09 |
Gister had ik m voor de laatste keer deze periode, ik dacht bij mezelf: doen, niet doen, doen, niet doen..... Alles verbaal uitleggen,terwijl ik m niet ken, vind ik zwaar. Een email sturen, is eigenlijk mijn enige oplossing, want ik zie hem niet meer, althans deze periode niet. Hij zou ook vast niet gemerkt hebben dat er iets aan de hand is, want ik maakte een vrij normale indruk. | |
dawg | woensdag 4 oktober 2006 @ 00:17 |
Ik ben vroeger de nodige tijd afwezig geweest, op verschillende scholen, en ik heb ze altijd wel tot op zekere hoogte laten weten wat er speelde. Dan was er toch wat meer begrip, en dat is toch prettig, want je bent toch wat gespannen. | |
loveli | woensdag 4 oktober 2006 @ 01:12 |
Op mijn school kon je dat soort dingen bespreken met de decaan. Als het om iets ging wat erg gevoelig lag of te persoonlijk was om aan docenten te vertellen, kon je dat bij hem neerleggen. Dat viel onder geheimhouding en de docent hoefde alleen te weten dat de decaan het voldoende reden vond om rekening te houden met de student. Voordat je geen professionele hulp zoekt, moet je even nagaan of dat ook werkelijk gevolgen heeft in je loopbaan. Als je decaan geheimhoudingsplicht heeft, kun je dat soort dingen zeker vragen. Hoe kunnen ze het te weten komen als je een dossier zou hebben? Volgens mij vallen medische gegevens onder beroepsgeheim en zijn die dossiers niet vrij op te vragen. Als ze met allerlei tests naar je psychologische gesteldheid kijken, is het waarschijnlijk juist verstandig om professionele hulp te zoeken als je dat nodig hebt. Even een snelle vergelijking: je ligt in het water en verdrinkt bijna. Je wilt zwemleraar worden, dus je vraagt geen hulp omdat je dan misschien geen zwemleraar zou mogen worden? Natuurlijk kun je proberen om alles zelf op te lossen, maar waarom geen professionele hulp vragen? Maak het jezelf niet te moeilijk. | |
Brunette | woensdag 4 oktober 2006 @ 01:17 |
quote:Ik zit niet op de middelbare school hé. Dat is natuurlijk wat anders, want daar ken je iedereen en iedereen kent jou. Op de uni ben je nummer zoveel (volgens mij weet hij zelfs niet eens hoe ik heet) en ik zit er pas, dus ik ken al die mensen ook niet zo goed. | |
#ANONIEM | woensdag 4 oktober 2006 @ 01:30 |
Ik denk dat hij als psycholoog vaak te maken heeft met problemen van leerlingen en mensen over het algemeen, het is dus helemaal geen gek idee om eens met hem te praten. Jezelf ongemakkelijk voelen hoeft helemaal niet vind ik, hij is immers een vertrouwenspersoon voor je. Ik denk niet dat jullie na deze bekentenissen een moeilijkere band krijgen, maar juist een hechtere. Natuurlijk is het heel moeilijk om jezelf heen te zetten over dat vertrouwensidee, maar wanneer je hulp nodig hebt om traumatische problemen te verwerken, dan heb je die ook echt nodig. Daarnaast is zo'n begeleider over het algemeen gemakkelijker bereikbaar dan de gemiddelde psycholoog. | |
FreakerS | woensdag 4 oktober 2006 @ 02:12 |
quote:Voor een kerel ja.... Neem een lijn speed, dat werkt geestvernauwend en je zult zien dat je voor ieder probleem een oplossing denkt te weten. ![]() Als er psychisch niets met je mis is, heb je ook geen professionele hulp nodig. Je bent oud en wijs genoeg om er zelf me klaar te komen. Vertel het aan een uitbater, die heeft vaak nog een betere kijk op het leven dan menige psycholoog en/of psychiater. Prachtig dat een luisterend oor je voorziet van een goed salaris en titel. Suc6 ermee. [ Bericht 22% gewijzigd door FreakerS op 04-10-2006 02:25:31 ] | |
Wolkje | woensdag 4 oktober 2006 @ 08:35 |
quote:Ik vraag me af of ze daar naar mogen kijken kijken. Als jij op het moment dat de opleiding GZ-psycholoog begint psychisch goed in orde bent kan ik me niet voorstellen dat ze je om die reden niet aannemen ook. | |
loveli | woensdag 4 oktober 2006 @ 11:23 |
quote:Ik heb het ook niet over een middelbare school, maar over een hogeschool. Ook op de uni hadden we een vertrouwenspersoon bij wie je dat soort dingen kwijt kon. Je kunt ook even zoeken naar de studentengezondheidszorg van jouw universiteit en vragen wat er met dossiers gedaan wordt als je bij een psycholoog hebt gelopen. Enne... ook op de uni verander je redelijk snel van nummer naar persoon. | |
Brunette | donderdag 5 oktober 2006 @ 01:08 |
Vanmiddag heb ik in de trein ff een klad gemaakt van wat ik allemaal in mijn mail kwijt wil.Of ik het ga gebruiken weet ik niet, ik wacht het ff af. Mocht ik het toch nog nodig hebben, hoef ik het alleen maar over te typen. Misschien ga ik het hem toch vertellen ook al zou ik me weer wat beter gaan voelen, misschien dat ik dan bepaalde dingen uit het verleden en nu wat beter zal gaan accepteren en een plek geven. Wat ik zit nu eigenlijk nog steeds in mijn 'waarom-ik-fase'. | |
#ANONIEM | donderdag 5 oktober 2006 @ 01:32 |
quote:Ik dénk dat ik een soortgelijk probleem had. Door een aantal dingen die spelen (zowel fysiek als psychologisch) heb ik de eerste 3 weken van m'n nieuwe studie gemist. Nu ben ik laatst eindelijk begonnen, maar merk dat het niet lekker gaat. Ik heb al mijn moed bij elkaar geschraapt en mijn studieloopbaanbegeleider (die ik dus maar een keer of 3 had gezien, jonge vent ook nog 's) verteld wat er aan de hand was. Ik voelde me erg opgelaten tijdens het gesprek, maar ik denk dat het erg goed is geweest, aangezien nu duidelijk is waarom ik de dingen doe ik doe. Zo ontstaat er begrip voor je situatie. Ik moet nu wéér alle moed bij elkaar rapen en mailen dat ik alsnog tijdelijk wil stoppen met m'n studie, dus ik snap je punt wel ![]() | |
123hopsaflops | donderdag 5 oktober 2006 @ 02:25 |
-Edit: Ehm ![]() [ Bericht 69% gewijzigd door #ANONIEM op 05-10-2006 03:15:20 ] | |
kruimel_20 | donderdag 5 oktober 2006 @ 09:18 |
brunette, ik zou wel gaan praten. Zo te merken beinvloed het je in zulke mate dat de kans erin zit dat je studie eronder gaat lijden. Als je erover praat ontstaat er begrip voor je situatie en kun je samen tot een plan komen om het aan te pakken. Ik weet niet wat je meegemaakt hebt , maar als je gaat denken waarom ik raak je alleen maar verder in de put. Probeer het om te zetten. Praten helpt of schrijf het van je af. Veel sterkte in ieder geval ! | |
jantco | donderdag 5 oktober 2006 @ 11:22 |
quote:Misschien is Rationeel Emotieve Therapie iets voor je. Er is een heel dun boekje van, dat je gemakkelijk zelf kunt doornemen. Je kunt er ook begeleiding bij krijgen. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Met RET kun je leren om je emoties te sturen met je verstand. Ook moet je leren inzien dat die pijn van vroeger 'oude pijn' is. Nu is alles anders en je bent groter en sterker. Waarschijnlijk heb je alleen maar angst om die oude pijn te voelen. Dat is existentiele angst. Net als de kleuter die bij de kapper denkt dat de kapper hem met zijn schaar gaat beschadigen of doodmaken. Door nu als volwassene die oude pijn te hervoelen, kun je hem loslaten en vrij worden. Een beetje psycholoog kent deze dingen. Een psycholoog moet in zijn studie ook verplicht met therapie. Misschien ben je bang dat hij op je neerkijkt vanwege je problemen, maar ook dat is een vorm van angst bij jou. Veel mensen denken dat ze uniek zijn met hun problemen. Maar dat is niet zo. Alleen de combinatie is uniek. | |
Brunette | zondag 8 oktober 2006 @ 18:44 |
Ff een update. Het gaat nu iets beter, ik begin het langzamerhand weer een beetje te accepteren en te plaatsen, vorige week was ik gewoon erg verrast en geschrokken. Heb veel mensen/vrienden/kennissen in m'n omgeving gesproken en voel me nu toch wat meer opgelucht. Ik ga mijn 'mentor' ook niet meer mailen, denk ik. Die vrienden en kennissen kennen mij na al die jaren veel beter dan hij en weten precies hoe ik in elkaar zit en wat er vanaf het begin speelde. Ik ga het niet nog complexer maken voor mijzelf. Hij kan niet méér voor mij doen dan alleen rekening houden en zal mij vast doorsturen naar het Studenten Service Centrum, waar ik mijn verhaal weer aan een stel vreemden kan gaan vertellen.Laat dan maar, geen zin in. Degene die mij echt kan helpen met het verwerken van deze dingen, ben ik zelf. Maar ik heb gewoon wat meer tijd en geduld nodig. ![]() Toch bedankt voor jullie reacties en adviezen in dit topic ![]() | |
tim2308 | zondag 15 oktober 2006 @ 12:25 |
Ga wel naar je mentor bij evt. studievertraging. Er kan dan iets geregeld worden ivm stufi Sterkte | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 13:00 |
Thnx tim2308 Update: het is nu ongeveer 2 weken geleden en ik heb echt pieken en dalen. Ik had gedacht dat ik tijd nodig had, heb ook veel vrienden en kennissen gesproken, maar het lijkt eigenlijk alleen maar slechter te gaan. Ik voel me eigenlijk zo opgebrand en leeg, zeker als er geen mensen in de buurt zijn. Vroeger raakte ik bij goeie vrienden nooit uitgepraat en uitgelachen, maar ik heb nu steeds vaker in de gaten dat ik me soms even terugtrek uit de groep en hoor steeds vaker dat ik niet zo somber moet kijken. Ook op feestjes/opstap heb ik niet echt het idee dat ik geniet. Heel kut allemaal. Dus ik heb het mailtje toch maar verstuurd.... Nu maar kijken wat zijn reactie is..... Hij zal vast niet weten wie ik ben, ik weet niet of ik er een goed of naar gevoel aan moet overhouden eigenlijk.... | |
tim2308 | zondag 15 oktober 2006 @ 13:59 |
Ben blij dat je de stap hebt gezet.. hou ons op de hoogte. [ Bericht 79% gewijzigd door tim2308 op 15-10-2006 14:15:35 (ontboezelming weggehaald ivm google en archief) ] | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 14:05 |
gelezen ![]() Thnx | |
Camplo | zondag 15 oktober 2006 @ 14:08 |
Wat is het probleem precies ![]() | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 14:13 |
Ik hoef echt geen uitstel voor mijn studie ofso, maar ik wil gewoon graag met een deskundig iemand hierover praten, gewoon alles ff kwijt kunnen en kijken hoe zij daar tegenaan kijken (ben nooit bij een gewone psycholoog geweest en ben dat ook niet van plan.). Het is idd wel zo dat de psychische hulp wat je op de uni krijgt laagdrempeliger is vergleken met een gewone psycholoog, maar het lucht wel op denk ik..... | |
Camplo | zondag 15 oktober 2006 @ 14:19 |
quote:Vertrouw die uni gasten niet. Dan ben ik met 1 jaar psychologie net zo slim als hun believe me. | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 14:22 |
Het zijn toch geen hervonden herinneringen? | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 14:23 |
quote:Psychologen zijn sowieso bagger natuurlijk, dat komt omdat hun opleiding uitgaat van verkeerde basisaannames (naast dat het niet de slimsten zijn die zo'n studie doen). | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 14:29 |
quote:Waarom niet? Jij zit toch ook op de Uvt? Heb je er ervaring mee? Of vind je ze gewoon nutteloos? | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 14:32 |
quote:Dank je wel. | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 14:40 |
quote:Het is toch zo? | |
tim2308 | zondag 15 oktober 2006 @ 14:47 |
Is Brunette eindelijk zover dat ze de stap heeft gezet, gaan jullie de hulpverleners afkraken... | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 14:53 |
quote:Waarom niet? Je moet daar ook niet teveel van verwachten, zeker niet van psychologen. Die kunnen immers de gezondheid ernstige schade toebrengen. | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 14:55 |
quote:Haha idd ![]() Maar ik trek me daar niet zo veel van aan hoor. ![]() | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 14:57 |
quote:Mijn mentor/docent is zelf klinisch psych, dus hij weet wel beter waar ie mee bezig is dan jij ooit zou kunnen doen. ![]() | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 15:01 |
quote:Juist omdat hij psycholoog is weet hij dat niet. Je moet wel goed lezen wat ik schrijf. | |
Asics | zondag 15 oktober 2006 @ 15:02 |
kun je niet via de huisarts naar een andere psycholoog ofzo? Als dat dan niks wordt zie je hem ook niet meer op colleges etc. | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 15:07 |
quote:zoals ik al eerder zei, ik wil geen dossier. En wat ik m ga vertellen is wel heftig, maar het is zeker geen seksueel misbruik, drugs,anorexia en dat soort onderwerpen. Dus ik durf me dan nog wel te vertonen tijdens zijn colleges. ![]() | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 15:18 |
In het begin was ik echt aan het twijfelen, ik had ook allerlei mailtjes geschreven en vervolgens weer gewist. Maar ik moet zeggen dat ik me nu wel wat beter voel na het versturen van dit mailtje. Nu nog ff kijken wat zijn reactie is.... Oja trouwens, ik heb in mijn mailtje alleen gezegd dat er iets is gebeurd waardoor het niet zo goed gaat met mij, vor de rest wacht ik zijn reactie even af... | |
dawg | zondag 15 oktober 2006 @ 16:04 |
Goed dat je het niet laat voort sudderen, om het zo even te zeggen. Ik persoonlijk denk dat het nu nog niet uitmaakt of je naar de psy op school gaat, of naar een particuliere. Dat laatste kan altijd nog wanneer de psy op school je niet voldoende kan helpen. Op het moment dat het zodanig niet goed met je gaat, dan is het feit dat er een dossier aangemaakt wordt ondergeschikt aan jouw welzijn.![]() | |
Wolkje | zondag 15 oktober 2006 @ 18:11 |
Brunette, mag ik vragen waar je vandaan hebt dat ze je dossiers (kunnen) gaan bekijken als je een gz-opleiding wil gaan doen? Ik heb daar nog nooit van gehoord namelijk. | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 18:14 |
quote:Psychiatrische gevallen moeten natuurlijk niet zelf behandelen. | |
#ANONIEM | zondag 15 oktober 2006 @ 18:18 |
quote:Waar zie jij in godsnaam het woord psychiatrie vallen? | |
Diederik_Duck | zondag 15 oktober 2006 @ 18:23 |
quote:"Hulp zoeken". Dat gaat natuurlijk van kwaad tot erger! Tevens sluit het behoren tot de genus "hulpzoekende" logischerwijze uit dat je ook zélf hulp verleent. Dat is een logische onmogelijkheid. [ Bericht 16% gewijzigd door Diederik_Duck op 15-10-2006 18:42:39 (Na kritiek clumsy_clown oneliner verlengd) ] | |
Wolkje | zondag 15 oktober 2006 @ 18:26 |
quote:Ja, prima dat jij dat vindt. Dat was mijn vraag alleen niet. | |
#ANONIEM | zondag 15 oktober 2006 @ 18:33 |
quote:Oh. Ha. Hahaha. Ha. Tjonge. Wat gevat. Tis leuk geweest met de oneliners. | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 20:37 |
quote: ![]() Tief eens op. ![]() | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 20:39 |
quote:Ik ken een meisje en die studeert zelf klinische psy en zij zei dat ze bij de GZ mensen dmv allerlei psychische tests en stabiliteit selecteren. Dus als ze straks van alles gaan napluizen..... Deze selectie is ook zeer sreng enzo. ![]() | |
Wolkje | zondag 15 oktober 2006 @ 20:43 |
Ja, ze kunnen wel tests afnemen enzo, maar als jij op dat moment gewoon prima in orde bent, ljkt mij er niks aan de hand als je ooit zelf afspraken hebt gehad bij een psycholoog. Daarbij komt dat er zoiets is als privacy en waarschijnlijk mogen ze helemaal niet bekijken of jij ergens een dossier hebt. | |
Brunette | zondag 15 oktober 2006 @ 20:50 |
quote:Ergens heb je wel gelijk hoor....maar dat moet ik nog even met mijn mentor bespreken. Ik denk dat hij na een gesprek wel kan opmaken wat ik moet doen enzo. | |
thaleia | zondag 15 oktober 2006 @ 23:44 |
Vriend van me is toegelaten tot de GZ-opleiding nadat hij in de jaren daarvoor bij een psychologe had gelopen die ook op de uni werkte. Bij hem had dat dus geen nadelige gevolgen voor toelating tot die opleiding ofzo. Lijkt me trouwens sterk dat ze je dossiers zouden mogen inzien, maar goed. 80% van de studie psychologie loopt zelf bij een hulpverlener joh, daar zou je echt niet de enige in zijn ![]() |