Hernia

Zo, da's best heftig (en snel al!). Die 4 weken zullen nog het zwaarst zijn denk ik, maar dan is er wel een einde in zicht in ieder geval. Is er in die periode wel hulp voor je beschikbaar enzo, van Thuiszorg of familie?

Laptop, boeken, tv... ik kan Tobi zo nu en dan laten bellen en hem een liedje laten zingen
Die weken zijn om voor je het door hebt joh

Wat snel al!
Wel 'lekker', des te sneller ben je er vanaf.

In 1989 ben ik binnen vier weken na de diagnose geopereerd.
Toen deden ze dat sneller en (bijna) aan de lopende band.

Ik vond het doodeng, omdat ik al 20 jaar gezien had hoe het ging als operatie assistent !
en nog nooit wat had gehad qua snijden etc.
Het leek mij vrij simpel om te (laten) doen, alleen was ik toen zelf het lijdend voorwerp op mn 40e.

Het was in de winter en ik kon niet eens mijn winterjas meer tillen.
Weer thuis kon ik iedere week wat meer (tillen).
Er waren uitgebreide instructies op papier meegegeven.

Ipv zitten = zeer belastend voor de rug , was het liggen op de bank tussen het bewegen door.
Buiten gaan wandelen was de eerste weken vnl sloffen.
Ik was ook bang om te bewegen,
De conditie was afgenomen naar bijna nul.

Nb daarna besloten de opleiding oefentherapie Cesar te doen.
En nu werk ik - zelf klachtenvrij - met mensen op verwijzen van huisarts / specialist met oa. hernia klachten om een operatie te voorkomen.
Guess what : het werkt in 80 % van de gevallen.

Sterkte met herstel.

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 12:33 schreef Silmarwen het volgende:
Het niet zitten lijkt me alleen zo naar. Ik zit heel veel. We moeten nu nog even een een persoons ikea bedje kopen zodat ik in de huiskamer kan liggen.

Ik schrok ook best wel van de datum, maar dan is het bijna voorbij.

Als ik jou was zou ik een hoog-laag bed huren van een hulpmiddelencentrum bij jou in de buurt. Dit wordt vergoed door de ziektekostenverzekeraar. Lijkt mij veel makkelijker om op heuphoogte lekker in je bedje te gaan liggen i.p.v eerst te moeten zitten en dan liggen.

Sterkte met de operatie!

Succes silmarwen!

Als je dat hoog/laag bed gaat regelen, ook gelijk een wc-verhoger regelen. Is meestal ook zeer prettig.
En de ultime luxe is een bedtafel erbij regelen. Handig om allerlei spulletjes op te zetten. En natuurlijk de laptop. Zo'n tafel kan je dan over het bedschuiven.
allemaal te huur en de eerste 3 maanden gratis. Wordt betaald door ziektekostenverzekeraar. Moet je bij groene kruis zijn.
Heb hier in jan-feb 06 gebruik van mogen maken wegens een acute hernia. (had ook nog een po-stoel omdat lopen enzo echt niet ging in het begin). Huppel nu al weer sinds maanden rond alsof er niets aan de hand is.

Veel sterkte en succes.

Silmarwen, ik ben dus niet geopereerd.
Ik ben 31 dec 05 in bed gekropen met het idee een nachtje goed slapen en dan is het over. Wist niet eens wat ik had. De dag erna kon ik niet eens meer op mijn benen staan, zo'n pijn deed het.

Al met al heeft het 5 weken geduurd voordat ik stukjes kon lopen zonder pijn. Of wat zitten zonder pijn. Of staan zonder pijn. Daarna ging het sneller. En ik ben 10 maart 06 weer gaan werken. In tijd opbouwen. Ik nam gewoon een warmtekussen mee naar het werk. Deed mijn rug pijn, dan warmde ik dat op in de magnetron en stopte ik dat heerlijk tegen mijn rug aan. Verder bestaat mijn werk uit veel bewegen. Dus dat is ook helemaal goed.

Helaas op 18 maart een vet auto-ongeluk gehad. Was heel bang dat de hernia weer terug was gekomen. Gelukkig niet.

Voor het auto-ongeluk waren 2 tenen verdoofd, na het auto-ongeluk zijn er 3 tenen verdoofd en een deel van de onderkant van de voorvoet. Is goed mee te leven.

Voor de rest geen last meer gehad van mijn rug. Ik doe al heel lang weer alles. Ook verven, behangen etc. etc. Alleen heel zware dingen sjouwen doe ik niet meer. Heb weinig zin om dit nog eens mee te maken.

[ Bericht 22% gewijzigd door klara12 op 14-01-2007 02:50:49 ]

Mijn moeder is vorige week voor een scan geweest, drie dagen later kreeg ze de uitslag en ze wordt deze maand nog geopereerd. Ze heeft een dubbele hernia en wordt met spoed ergens ingepland, de arts was verbaasd dat ze nog meer dan tien meter kon lopen.

Overigens heeft de neurochirurg wel even een briefje gestuurd naar de huisarts, die claimde namelijk dat mijn moeder geen hernia had omdat haar reflexen goed waren en wilde haar in eerste instantie ook niet doorverwijzen.

Silmarwen,

Ik heb fysiotherapie aan huis gehad. Het erge is ook nog dat ikzelf fysiotherapeute ben en dus helemaal niet doorhad dat wat ik voelde een hernia was. Ik merkte wel die dag dat ik niet kon zitten, staan en liggen. En dat ik heel vervelend pijn had. Ik was op mijn werk (werk niet meer als fysio) en heb me met veel moeite de auto in gesleept en met nog veel meer ellende eruit gekregen. En ook nog eens 6 trappen omhoog mogen lopen voordat ik thuis was. De plaats van de hernia is ook van de belang. En het soort uitval wat je hebt. Gelukkig heeft bij mij rust en bewegen geholpen.

En verder doe ik allerlei oefeningen, zit op fittness. Maar uitval van sensorische zenuwen zoals dat zo mooi heet is verder niet bedreigend. Het kan ooit weer goed komen. Maar denk het zelf niet. Kijk de hernia is weer terug gefloept en daar gaat het om. Motorische deel functioneert weer, de pijnsignalen zijn weg. Bij jou is heel wat ernstigers aan de hand. Namelijk geen verbetering. Dan is het goed om de oorzaak te verwijderen.

Verder ben ik heel alert op buk- en draai-bewegingen tegelijkertijd. Dat is vaak een grote boosdoener.

Ook wel eng om niet te weten wat er gebeurd met je na de operatie. Hoe voelt het, hoe voel ik mezelf. Wat kan ik, wat kan ik niet. Het enige wat helpt is een beetje ervaringen van anderen en de rest moet je zelf doen. Maar een schrale troost kan ik je wel geven: vele gingen je voor en het is ze allemaal gelukt.

Ik heb zelf in de jaren 80 stage gelopen in een ziekenhuis. Elke week een nieuwe lading hernia-operaties. Heel oneerbiedig. Maar zo ging dat: een hele zaal vol met mensen die net een hernia-operatie hadden gehad. Het voordeel was wel dat men steun aan elkaar had. Als fysiotherapeut moest je toch zonder pardon de mens aan het bewegen krijgen. De eerste paar keer bewegen zijn het spannenst namelijk. Vooral omdat je denkt dat je het niet meer kunt, omdat het bewegingsbeeld verstoord is door de operatie en omdat je bang bent want het doet pijn door de operatiewond. Daar moet je even doorheen. Als dat gelukt is, en je merkt dat het kan, dan gaat het steeds beter. Dan kun je op je lichaam gaan vertrouwen, wat wel kan en wat niet kan.
Elke grote stap zul je met gejuich begroeten. En later denk je, ach, viel allemaal wel mee.

Succes en sterkte.

quote:

Op zondag 14 januari 2007 09:51 schreef Silmarwen het volgende:
Moet je dan niet langs de fysio, want het kan best zijn dat de hernia er nog zit. Ik heb ondertussen al 8 maanden last zonder enig verbetering, vandaar dat ze gaan opereren.

Ik ha een Fysio aan het einde van de straat. Dat was wel mazzel want dan had ik gelijk een loopje. Het gekke is de eerste keer buiten was ik wel een beetje bang. Iedere beweging die ik maakte was ik bang dat mijn rug zou breken ofzo... puur onzin natuurlijk maar zo voelde het. Uiteindelijk is het allemaal goed gegaan. Ik ben echt superblij dat ik geopereerd ben.

Ik ben blij dat ze me toen hebben geopereerd, daarvoor had ik (omdat ikzelf niet meteen geopereerd wilde worden), een rustkuur van 2 weken in het ziekenhuis gehad, 1 week daarvan was 24 uur bedrust, dat betekende 1 week lang 24 uur plat en alles op je bed dus plassen, wassen, poepen, eten, drinken, slapen. Zelfs voor het omdraaien kreeg je bepaalde instructies. Deze narigheid had alleen niets opgeleverd, toen ik na die week mocht zitten voelde ik zo de hernia terugvloeien.

Ca. een 4 maanden erna ben ik dus toch geopereerd. Na 1 dag sta je naast je bed (dacht dat ik door midden zou breken of heel erg pijn zou hebben was gelukkig niet zo). Daarna voorzichtig de gang op en neer lopen. Twee dagen na de operatie op de fiets bij de fysio van het ziekenhuis en een week erna mocht ik naar huis.
Ik woonde toentertijd in een maisonnette (dus veel trappen) en had verder geen hulp of speciale aanpassingen gehad, mocht alleen niet zelf autorijden om naar de fysio te gaan. Verder moest ik inderdaad veel lopen en niet te veel zitten, bukken en tillen. Al met al ben na 6 weken voorzichtig weer aan het werk gegaan (zittend beroep) en na een half jaar had ik mezelf volledig genezen verklaard. De enige pijn wat ik aan de operatie had overgehouden was wondpijn in de nacht na de operatie en daarna eigenlijk niet echt veel meer.
Helaas heb ik in 2002 een blokkade van mijn SI gewricht gehad wat ongeveer dezelfde pijn als bij een hernia geeft omdat er ook zenuwen knel zijn komen te zitten. Jammer genoeg kan dit niet geopereerd worden en heb daar veel meer naweeën van dan die hernia.

Sil, heel veel succes morgen

We zullen aan je denken

Vraagje: kan het ook zijn dat een hernia aangezien word voor spit?
Mijn vriend gaat vrijdag naar de specialist om te onderzoeken wat er aan de hand is. Hij heeft bij elkaar denk ik nu ongeveer 2 á 3 jaar last van zijn rug. Er zijn al foto's gemaakt hij heeft fysio en manueel therapie gehad.
De manueel therapeut zei naar aanleiding van de foto's dat het om zijn SI gewricht gaat maar dat er niets aan te doen is. Nu zijn er weer foto's gemaakt maar daar was niets op te zien.
De huisarts zegt dat het waarschijnlijk een geval van mee leren leven is....
Volgens de dokter is er op een MRI ook niets te zien als je rugpijn hebt (?)

Maar hij heeft hem toch doorverwezen zodat we evt een MRI scan kunnen maken of iig beter onderzoek kunnen doen...Dus daar gaan we donderdag heen...

En succes Silmarwen !!

Te laat, maar alsnog dan maar...

Heel veel sterkte Sil!

Hoop dat alles goed is gegaan

Fijn dat het allemaal zo goed is gegaan, en vooral dat het herstel ook volgens plan gaat