‘Voor deze man moeten we heel bang zijn’
Door Yolanda Sjoukes
FOTOCOLLAGE ALFRED DE BRUIN| Rechter draaide tbs Jacobs in ’03 terug|
Zaterdag 23 september 2006 - Zedendelinquent Geoffrey Jacobs werd tot nu toe acht keer veroordeeld tot in totaal twintig jaar gevangenisstraf. Zijn specialiteit: seksueel misbruik van meisjes in hun eigen huis, terwijl de ouders slapen.
Geoffrey Jacobs zat al eerder in de Bredase Koepel (linksboven) en het huis van bewaring in Amsterdam (rechts). Hij woonde in de wijk de Blokkendoos in Bergen op Zoom (linksonder) en was als ?stenengooier? bekend in de Eindhovense wijk Woensel.
Officier van justitie René De Beukelaer van de Bossche rechtbank had tijdens de laatste strafzaak tegen Geoffrey een vooruitziende blik: ‘Ik weet dat hij helaas hetzelfde uit de gevangenis komt als hij erin gaat.’ - Sinds 9 september wordt de in Bergen op Zoom opgegroeide Jacobs gezocht voor seksueel misbruik van een negenjarig meisje in haar ouderlijk huis in Breda.
Geoffrey’s carrière in de zedencriminaliteit begint in de jaren zeventig. De dan 26-jarige Bergenaar van Indische komaf trouwt in 1978 met een Duitse secretaresse uit Essen. Al vrij snel na het huwelijk wordt hij opgepakt in München. „Wegens exhibitionisme“, vertelt zijn Duitse ex-schoonmoeder. Of hij nog meer gedaan heeft, weet ze niet, maar hij heeft in Duitsland wel vastgezeten.
Na de scheiding die volgt, keert Geoffrey terug naar Nederland. Daar leidt hij jarenlang een zwervend bestaan. Hij woont begin jaren tachtig in Eindhoven, maar wordt ook gesignaleerd op meerdere plaatsen in het Gooi, in Apeldoorn, in Amsterdam, in Goes, in Bergen op Zoom en in Spanje, waar zijn moeder woont.
Vermoed wordt dat hij in die tijd vooral leeft van uitkeringen en inbraakactiviteiten. Hij is eenmaal gepakt voor inbraken in Roosendaal en heeft daarvoor langere tijd in De Koepel in Breda in voorarrest gezeten, vertelt een voormalige vriendin.
Adri Kneefel, bij wie Geoffrey jarenlang inwoonde in Bergen op Zoom: „Hij ging ’s ochtends weg en hij kwam ’s avonds weer terug. Wat hij deed, wist ik niet. Hij zei altijd: ‘Adri, je kunt beter niet te veel weten, dan kan er ook niks fout gaan.’ Maar ik wist wel dat er iets niet klopte toen er allerlei vage mensen aan de deur kwamen en naar hem vroegen.“
Eind jaren tachtig wordt Geoffrey verdacht van verkrachting van een vrouw uit Hilversum en seksueel misbruik van een jong meisje uit Bussum. Een rechercheur die destijds onderzoek deed naar deze zaken: „Ik kan me nog herinneren dat er dna is afgenomen. Dat was vrij nieuw en ging op vrijwillige basis. Ik herinner me de zaken als vrij schokkend.“
In Bussum werkte Geoffrey op de hem kenmerkende methode: huis binnendringen en kind onder bedreiging misbruiken. De zaak Hilversum week af van zijn patroon: Geoffrey vergreep zich aan een 22-jarige vrouw in een brandgang bij haar flat. Hij vroeg haar voor de verkrachting nog hoe ze heette en fluisterde tijdens de daad haar naam. Hij verwondde haar niet.
Pas in 2002, toen Jacobs berecht werd voor seksueel misbruik van jonge meisjes in Eindhoven, werd zijn dna van toen gelinkt aan de verkrachting van de 22-jarige Hilversumse. Maar in het hoger beroep in 2003 bleek de verkrachtingszaak verjaard. Dat scheelde Geoffrey een jaar gevangenisstraf.
Vóór zijn berechting in 2002, had Jacobs al twaalf jaar gezeten voor zeven zedendelicten en had hij vier jaar in voorarrest doorgebracht voor de ‘Eindhovense zaak’.
Opvallend is dat Jacobs altijd alle misdrijven ontkent waarvan hij wordt beschuldigd of waarvoor hij wordt veroordeeld. Ook weigert hij ieder psychiatrisch of psychologisch onderzoek. Zoals een voormalige vriendin van Geoffrey uit Bergen op Zoom zegt: „Hij denkt dat iedereen gek is, behalve hij.“
Ook eind jaren tachtig ontkende Jacobs de misdrijven in Bussum en Hilversum. Alle bewijs ten spijt. Hij deed dat weer in 2002, toen hij was berecht omdat hij schrik had gezaaid in Eindhovense woonwijken. Hij stond daar eind jaren negentig bekend als ‘de steentjesgooier van Woensel’, een woonwijk in die stad.
De werkwijze was steeds hetzelfde: Geoffrey gooide steentjes tegen slaapkamerramen van jonge meisjes en dreigde hun ouders te vermoorden als zij hem niet binnenlieten. Daarna volgde onder bedreiging het seksueel misbruik in de eigen kamer. Er kwamen acht aangiften tegen hem binnen. Uiteindelijk werd hij alleen veroordeeld voor aanranding van een negenjarig meisje.
Het traditionele ‘laatste woord’ in de rechtszaak over ‘Eindhoven’ was aan Geoffrey. Hij bleek honderd kantjes te hebben volgeschreven en zijn relaas duurde drie uur, een zeer ongebruikelijke gang van zaken in een rechtszaak. Geoffrey poogde in die drie uur allerlei technisch bewijs tegen hem, in de vorm van sporen, te ontkrachten.
Tevergeefs. De rechtbank in Den Bosch veroordeelde hem tot negen jaar met tbs, terwijl om tbs niet was gevraagd. Dat laatste was vrij uniek in de Nederlandse rechtspraak. Geoffrey had immers geweigerd om aan psychologisch of psychiatrisch onderzoek mee te werken en in dat geval wordt tbs zelden opgelegd.
Het Hof schrapte in 2003 de tbs en een jaar gevangenisstraf vanwege de verjaring van de Hilversumse verkrachtingszaak. Geoffrey zat toen al vier jaar in voorarrest, dus hij moet ergens in 2005 vrij zijn gekomen.
Was de tbs met dwangverpleging gehandhaafd, dan had Geoffrey Jacobs nu nog vastgezeten, misschien wel voor het leven. Nu verdenkt de politie hem van seksueel misbruik van een negnjarig meisje in haar eigen huis in Breda, terwijl haar ouders en twee zusjes lagen te slapen. De politie herkende hem aan zijn werkwijze en signalement.
Geoffrey Jacobs heeft meer vaste patronen. In de vele opeenvolgende woonplaatsen die hij kiest, heeft hij bijna nooit eigen adressen, maar woont hij steeds bij mensen in. Hoe dat kan? „Geoffrey komt over als een zeer zachtaardige man met een heel vlotte babbel. Hij weet altijd heel snel het vertrouwen van mensen te winnen“, zegt een vriendin van de uit Bergen op Zoom afkomstige familie Jacobs, die Geoffrey al minstens 35 jaar kent.
De omzwervingen van Geoffrey zijn erg divers. Na de zedenzaken in ’t Gooi verdwijnt hij bijvoorbeeld naar Eindhoven om later op te duiken in Bergen op Zoom en daarna weer in Eindhoven.
Adri Kneefel woonde destijds na een echtscheiding met zijn twee zoons in de Bergse wijk Blokkendoos. „Het is nu zo’n vijftien jaar geleden dat hij bij ons kwam, denk ik. Hij was toen eind dertig, begin veertig en een beetje aan het zwerven. Ik kende de familie al heel lang. Vandaar dat ik het goed vond dat hij bij mij in de kost kwam.“ Wat hij deed, was onduidelijk. „Ik weet wel nog dat hij korte tijd café De Peperbus heeft gehad in Bergen op Zoom op de Vismarkt. Wij hadden in die tijd een band en hebben daar nog weleens opgetreden.“
Geoffrey runde het café samen met een van zijn zussen. Het verhaal gaat dat hij zijn zuster oplichtte en dat zij voor de financiële gevolgen moest opdraaien. De zus in kwestie is niet bereikbaar. Maar de goede vriendin van de familie bevestigt het verhaal: „Dat was echt heel erg. Toen heeft ze ook met Geoffrey gebroken. Ook vanwege de andere zaken. Ze was daar goed ziek van. Ze had zelf ook kinderen. Bij mij hoeft Geoffrey ook niet meer binnen te komen. Als ik hem zie, pak ik eerst een hamer en dan bel ik de politie.“
Maar daar weet voormalige huisgenoot Adri Kneefel allemaal niets van. „Wat ik wel weet, is dat Geoffrey een zeer dominante persoonlijkheid is. Waar hij kwam, nam hij het roer over. Niet bij mij thuis, hoor. Daar was ik de baas en voor ons was hij een echte aanwinst in het huishouden. Ook met mijn zoons is hij heel goed omgegaan.“
Daarom vindt Adri het ook zo moeilijk, die verhalen over de vele zedenmisdrijven van zijn vroegere huisgenoot. Dat hij Geoffrey afgelopen zondag met naam en foto in een opsporingsbericht op televisie zag, gezocht als een gevaarlijke zedencrimineel: „Ik kan het bijna nog niet geloven.“
Adri zelf heeft gebroken met Geoffrey, omdat Geoffrey zijn ex-vrouw Addy bedroog. Addy verloor een kind aan wiegendood. „Geoffrey speelde prachtig gitaar op de crematieplechtigheid. Vervolgens ging hij er met het geld van de uitvaartverzekering vandoor. Vooral mijn zoon was er kapot van. Die was dol op zijn halfzusje.“
Dat was in 1996. Jacobs had even tevoren zelf contact gezocht met deze verslaggeefster, omdat bij de toenmalige PTT rouwkaarten van overledenen waren kwijtgeraakt. Iets wat door de uitvaartverzorger uit Bergen op Zoom werd bevestigd. Er sprak destijds een zachtaardige, zeer innemende man die alles deed voor zijn vrienden. Een week later belden de vrienden: „Hij is er met het geld vandoor.“
Pogingen van deze krant om de man te contacten, leverden toen niets op. Van het ene op het andere moment was Geoffrey spoorloos verdwenen. „Dat is wat hij altijd deed“, vertelt Tania, moeder van een gezin in Bergen op Zoom waar Geoffrey ook een tijdlang kind aan huis was. „Als het hem te heet onder de voeten werd, dan vertrok hij weer naar een andere plaats.“
Zo weet Adri Kneefel dat hij ook nog een tijd heeft ingewoond bij een familie in Apeldoorn. In Amsterdam heeft Geoffrey enige tijd in het Huis van Bewaring in de Havenstraat doorgebracht. In Amsterdam is hij ook, voor zover bekend voor de tweede keer in zijn leven, getrouwd.
Ditmaal trouwde hij met een Amsterdamse Nederlands-Indische vrouw, met wie hij twee nog vrij jonge kinderen heeft. De vrouw verklaarde in 2002, tijdens de rechtszaken, tegen verslaggeefster Mariëtte van Wissen dat zij heilig in de onschuld van haar man geloofde.
Of de vrouw nog steeds de echtgenote van Geoffrey Jacobs is en waarom Jacobs na zijn vrijlating niet in Amsterdam, maar in Breda opdook is niet bekend.
Wel bekend is dat in Amsterdam, iets voor 1999, een rel moet zijn ontstaan in de buurt waar Geoffrey Jacobs en zijn vrouw woonden. Buurtgenoten waren erachter gekomen dat Jacobs een veroordeelde zedendelinquent was en waren woedend. Jacobs beschuldigde de politie ervan dat er bewust papieren over hem waren rondgeslingerd in de buurt.
De zaak ‘Breda’, het misbruik van het 9-jarige meisje op 9 september in haar eigen huis, leert dat de werkwijze van Geoffrey Jacobs niet is veranderd, als de verdenking van de politie tenminste klopt.
Daarmee is de voorspelling van officier van justitie René De Beukelaer uit 2002 uitgekomen. De Beukelaer beschreef Geoffrey Jacobs destijds als een ‘heel doodenge man waar we heel bang voor moeten zijn’ en als ‘je ergste nachtmerrie’. De officier van justitie gisteren: „Ik was echt geschokt toen ik afgelopen zondag op tv zag dat hij weer gezocht wordt voor een zelfde soort misdrijf met een kind. Ik ben meteen gaan bellen.“
De maatschappelijke verontwaardiging is groot dat Geoffrey na al zijn veroordelingen niet allang met tbs en dwangverpleging is opgeborgen. In brieven en verklaringen op internet dreigen burgers het recht in eigen hand te nemen. In Bergen op Zoom wordt een flyer met ‘Wanted: dead or dead’ gedrukt.
Officier van justitie De Beukelaer erkent dat het moeilijk is uit te leggen. maar hij zegt dat het rechtssysteem destijds echt niet veel meer ruimte bood. De tbs die in eerste instantie was opgelegd, ging eigenlijk ‘buiten het boekje’ en was in elk geval buitengewoon.
Voor een tbs-veroordeling is een onderzoek van een psycholoog en een psychiater noodzakelijk. Jacobs weigerde mee te werken aan ieder psychiatrisch en psychologisch onderzoek. Er is een ontsnappingsclausule, als de weigering van zo’n onderzoek kan worden geweten aan de gestoordheid van de verdachte. Maar in 2003 achtte het Hof die ontsnappingsclausule blijkbaar niet mogelijk.
De Beukelaer: „Ik weet niet alles precies meer van deze zaak, maar ik weet wel dat het echt niet ging toen. Of dat nu weer gaat gebeuren als Jacobs elk onderzoek weigert en hij ervan af komt met een gevangenisstraf? Laat ik het zo zeggen: ik weet nog niet hoe, maar ik vind dat we als justitie alles uit de kast moeten halen om te voorkomen dat dit nog een keer met een kind gebeurt. En om te zorgen dat Geoffrey Jacobs, als hij dit gedaan heeft, nu wel tbs krijgt.
Voor dit artikel is deels gebruik gemaakt van gegevens uit het archief van Eindhovens Dagblad en Brabants Dagblad. Met dank aan Mariëtte van Wissen en Ad Rijken.