TTK LPT #119 gezellige lampjes

quote:

Op zondag 17 september 2006 13:54 schreef dwerg het volgende:
Ik moet het nog even laten bezinken voor ik een definitief oordeel geef.

Ik kijk nooit (meer).

Ik zie alleen nog maar Nederlandstalige afleveringen voorbij komen. En de meeste ken ik eigenlijk al.

[ Bericht 16% gewijzigd door Lienekien op 17-09-2006 14:08:05 ]

Ik vind Spongebob wel leuk. Maar ik zie het eigenlijk nooit.

Ik kon er wel om glimlachen. 't Is geen Eek the Cat natuurlijk.

quote:

Op zondag 17 september 2006 14:19 schreef dwerg het volgende:
Ik kon er wel om glimlachen. 't Is geen Eek the Cat natuurlijk.

Dat ken ik dan weer niet.

Heb je trouwens je kas/huis al gevonden op Google Earth?

quote:

Op zondag 17 september 2006 14:25 schreef Lienekien het volgende:
Heb je trouwens je kas/huis al gevonden op Google Earth?

Deze foto heeft mijn jongste broertje gevonden, maar die is van vorig jaar.

quote:

Op zondag 17 september 2006 14:31 schreef dwerg het volgende:

[..]

Deze foto heeft mijn jongste broertje gevonden, maar die is van vorig jaar.

Ha, blijkt nog dezelfde te zijn. Ik kan zelf pas sinds kort mijn eigen huis redelijk scherp krijgen.

quote:

Op zondag 17 september 2006 12:39 schreef I.R.Baboon het volgende:

Nou, ik hou juist helemaal niet van die mensen die na een uur al hun seksleven, hun verstoorde relatie met hun ouders, hun jeugdtrauma's en hun gendefecten hebben gedeeld. Een beetje terughoudendheid kan geen kwaad.

Ik heb juist een hekel aan mensen die maar blijven hangen in oppervlakkigheden. Dat verbaast me ook altijd zo aan blind dates die je op tv zit, dat ze echt niet weten wat voor vragen ze kunnen stellen om een gesprek wat meer diepgang te geven. En diepgang betekent niet dat het mysterie meteen verdwijnt. Je wilt elkaar toch leren kennen! En als je elkaar niet wilt leren kennen, dan is een enigszins intelligent gesprek waar je nieuwe inzichten in zou kunnen opdoen toch een verademing vergeleken met mind numbing smalltalk?

quote:

Op zondag 17 september 2006 14:54 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik heb juist een hekel aan mensen die maar blijven hangen in oppervlakkigheden. Dat verbaast me ook altijd zo aan blind dates die je op tv zit, dat ze echt niet weten wat voor vragen ze kunnen stellen om een gesprek wat meer diepgang te geven. En diepgang betekent niet dat het mysterie meteen verdwijnt. Je wilt elkaar toch leren kennen! En als je elkaar niet wilt leren kennen, dan is een enigszins intelligent gesprek waar je nieuwe inzichten in zou kunnen opdoen toch een verademing vergeleken met mind numbing smalltalk?

O, dat ben ik met je eens. Maar ik heb liever een intelligent gesprek over wezenlijke zaken dan een gesprek over mijn kwalen. Gelukkig kan dat ook.

Blind dates die je op tv ziet, zijn toch niet echt maatgevend, denk ik. Ik ben zelf ook niet zo'n small talk type, maar je kunt een ander ook leren kennen zonder zijn hele doopceel te hoeven lichten.

Ik weet helemaal niet zo goed hoe je 'small talk' moet doen Ik ben daar heel erg slecht in. En mensen beginnen tegenover mij eigenlijk altijd over hun kwaaltjes Doen ze dat bij jullie ook dan?

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:17 schreef Isabeau het volgende:
Ik weet helemaal niet zo goed hoe je 'small talk' moet doen Ik ben daar heel erg slecht in. En mensen beginnen tegenover mij eigenlijk altijd over hun kwaaltjes Doen ze dat bij jullie ook dan?

Ik heb het gister met de metrokaartjescontroleur die altijd bovenaan de trap staat gehad over zijn trombosebeen.

Maar dat was dan vast weer een interessant gesprek met het oog op je eigen recente historie

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:03 schreef Lienekien het volgende:
Blind dates die je op tv ziet, zijn toch niet echt maatgevend, denk ik. Ik ben zelf ook niet zo'n small talk type, maar je kunt een ander ook leren kennen zonder zijn hele doopceel te hoeven lichten.

Broer beklaagde zich erover dat er zo weinig gesproken wordt over dingen die mensen écht bezighouden. Dat is toch niet hetzelfde als van mensen verlangen dat ze hun privé-leven uit de doeken doen?

Ik denk dat die blind dates op tv schrikbarend realistisch zijn.

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:17 schreef Isabeau het volgende:
Ik weet helemaal niet zo goed hoe je 'small talk' moet doen Ik ben daar heel erg slecht in. En mensen beginnen tegenover mij eigenlijk altijd over hun kwaaltjes Doen ze dat bij jullie ook dan?

Ik doe geen geneeskunde.

Maar vragen over politiek irriteren me wel in gelijke mate (best stom, want in principe ben ik meestal wel in voor een reflexie op de politieke situatie, maar niet als je elkaar 3 minuten kent).

Ik weet nooit waar ik sta bij veel issues. Het is dus raar om geen mening te hebben, maar ik vind vaak dat ik te weinig ergens vanaf weet om een duidelijke mening te hebben. Dus mijn mening zweeft vaak mee met diegene waar ik mee praat. Als ik iemand irritant vind of niet zo mag dan ben ik tegen waar hij voor is en als ik iemand wel leuk vind dan kan ik me vaak ook wel vinden in zijn of haar mening.

Natuurlijk heb ik bij bepaalde zaken wel een duidelijke mening, maar meestal dus gewoon niet. En als je dat zegt dan gelooft niemand je

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:27 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Broer beklaagde zich erover dat er zo weinig gesproken wordt over dingen die mensen écht bezighouden. Dat is toch niet hetzelfde als van mensen verlangen dat ze hun privé-leven uit de doeken doen?

Ik denk dat die blind dates op tv schrikbarend realistisch zijn.

Nee, je kan op verschillende niveaus openhartig zijn. Alleen is het wel eens lastig om zo'n niveau aan te prikken.

Ik weet eerlijk gezegd niet precies welke blind dates je precies bedoelt. Ze zullen best realistisch zijn, maar dat wil niet zeggen dat alle blind dates zo verlopen. Dat bedoel ik.

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:27 schreef Isabeau het volgende:
Maar dat was dan vast weer een interessant gesprek met het oog op je eigen recente historie

Ja, inderdaad. Het gaat zo makkelijk! Ik zal ook wel een babbelaar zijn. Ik vind het aangenaam om met wildvreemde mensen op straat een aardig gesprekje te voeren zonder er ooit een gevolg aan te geven. Mensen zijn ook best lief. Als ik besluit over straat te gaan met mijn belabberde conditie en een zeer been, dan kan ik er zeker van zijn dat er gesprekjes uit voortvloeien. Gaat het wel? Is er iets mis? Doe je rustig aan, schat?

Vertellen mensen je vooral over hun kwaaltjes als je verteld hebt waar je voor studeert? Of adem je het artsenbestaan?

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:31 schreef Isabeau het volgende:
Ik weet nooit waar ik sta bij veel issues. Het is dus raar om geen mening te hebben, maar ik vind vaak dat ik te weinig ergens vanaf weet om een duidelijke mening te hebben. Dus mijn mening zweeft vaak mee met diegene waar ik mee praat. Als ik iemand irritant vind of niet zo mag dan ben ik tegen waar hij voor is en als ik iemand wel leuk vind dan kan ik me vaak ook wel vinden in zijn of haar mening.

Natuurlijk heb ik bij bepaalde zaken wel een duidelijke mening, maar meestal dus gewoon niet. En als je dat zegt dan gelooft niemand je

Ik ben inmiddels zo ver dat ik gewoon openlijk verkondig dat ik er zo moe van word om overal maar een mening over te moeten hebben.

Ik hou er eigenlijk wel van om niet altijd maar volgens verwachting te converseren. Om bijvoorbeeld vrij plotseling iets heel openhartigs en sociaal onwenselijks te melden. Binnen grenzen, uiteraard.

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:27 schreef I.R.Baboon het volgende:

Maar vragen over politiek irriteren me wel in gelijke mate (best stom, want in principe ben ik meestal wel in voor een reflexie op de politieke situatie, maar niet als je elkaar 3 minuten kent).

Politiek is juist een alleraardigst onderwerp! En als je er een woordenwisseling over kunt hebben zonder dat er na dat gesprek sprake is van ruzie, dan weet je dat je met iemand te maken hebt waar je het mee kunt vinden.

Middag.

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:40 schreef Tha_Erik het volgende:
Middag.

Zo. Ben jij er ook weer eens.

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:35 schreef Claudia_x het volgende:
Vertellen mensen je vooral over hun kwaaltjes als je verteld hebt waar je voor studeert? Of adem je het artsenbestaan?

Nou ja, bekenden doen het al heel vlot. "Oh, nu ik je toch spreek...ik heb de laatste tijd zo'n last van x"
Maar ook met vreemde mensen in de trein zit ik binnen no time te babbelen over kwaaltjes en dergelijke. Heel raar.

Maar ik heb sowieso al snel leuke gesprekken met mensen in de trein. Soms heel persoonlijke inkijkjes in het leven van iemand die je nooit meer gaat zien. En sommige gesprekjes koester je dan als leuke herinneringen Bijv. een meisje dat op reis was geweest door de voormalige Sovejtunie (spannende anekdotes!), of een meneer die in de jaren 50 naar Australie was geëmigreerd en nu voor het eerst weer terug was in Nederland (vond de mensen afstandelijker), of die mevrouw die me openhartig vertelde dat ze haar huwelijk niet meer zag zitten en ze aan mij vroeg of ik vond dat je dan voor je huwelijk moet vechten of je geluk moet najagen. Dat waren leuke gesprekken die niet de platgetreden paden bewandelden van 'ze hadden regen voorspelt voor vandaag, maar het blijft mooi weer!'

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:41 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Zo. Ben jij er ook weer eens.

Ja, ik heb een druk weekend achter de rug.

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:36 schreef Lienekien het volgende:
Ik hou er eigenlijk wel van om niet altijd maar volgens verwachting te converseren. Om bijvoorbeeld vrij plotseling iets heel openhartigs en sociaal onwenselijks te melden. Binnen grenzen, uiteraard.

Ik vind Advocaat van de Duivel spelen altijd heel erg leuk Ik kan me soms heel makkelijk achter een tegendraads standpunt scharen en ik vind de daaruit voortvloeiende discussie juist erg leuk.

Maar dat ik meneer Balkenende oprecht een goede minister-president vind is geen advocaat van de duivel spelletje van me

quote:

Op zondag 17 september 2006 15:42 schreef Tha_Erik het volgende:
Ja, ik heb een druk weekend achter de rug.

Wat heb je dit weekend gedaan?