RIP nonkel Bertus

Vanmiddag bereikte mij heel droevig nieuws op school, er zou iets met mijn oom gebeurd zijn.
Ik mocht toen naar huis gaan, en toen ik thuiskwam was er niet een al te goede sfeer.
Toen kreeg ik te horen dat Bertus, de broer van mijn moeder zelfmoord had gepleegd, ik schrok natuurlijk supererg.

Hij bleek nog te leven, en lag op de IC in het ziekenhuis, het zou erg slecht met hem gaan , toen zijn mijn vader en moeder en ikzelf naar het ziekhuis gereden om hem te zien.

Ik mocht van de doktoren niet naar binnen, omdat ik daar blijkbaar een trauma aan zou overhouden, op de manier waarop hij eruitzag.

Na daar wat te ebben gezeten in die gang, wou ik hem echt zien en ben in zijn kamer gelopen.
Wat ik daar zag vergeet ik van mijn leven niet meer.

Mijn oom lag in een bed met allerlei slangen en dingen in zijn lijf. Nu weet ik dat hij vaker pogingen had gedaan, maar die steeds mislukt waren, en er kwam elke week 2 x iemand kijken van een of andere zorginstelling.

Vanmorgen zou hij hem dus hebben aangetroffen in zijn woonkamer, ik hoorde van mijn vader dat hij zoutzuur had gedronken, en dat alles in hem verbrand zou zijn.

Na een lange middag in het ziekenhuis, het werd bijna half 2, kregen we het bericht dat hij overleden zou zijn.
Ook maar beter, want wat hij voor een pijn moet hebben gehad met dat zuur, ik vind het echt erg, maar het was zijn eigen schuld, en niemand kon er ook maar iets aan doen.

Ik hoef hier perse geen gecondoleerd reacties, ik wou mijn verhaal gewoon even graag kwijt.