Single vrouwen van 26 en kinderen

Het verhaal stikt van de aannames

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 23:06 schreef Xennia het volgende:
In mijn vriendinnenkring zijn ze toch algauw 30 eer ze beginnen te werpen. Vreemd

Dat schijnt toch normaal te zijn dat bij die leeftijd de eierstokken zo hard beginnen te rammelen dat ze opeens kindertjes willen?

Ik vind dat het wel meevalt en niet alleen de dames zelf zijn schuld aan het falen van de relatie hoor. Alleen blijft dat kind er gewoon; dat gooi je niet even bij het GFT. Ik moet toegeven dat, die paar alleenstaande vrouwen met een kind die ik ken, niet van die hele heldere lichten zijn. Maar over het algemeen zal het best meevallen.

Ik wil alleenstaande vader worden

quote:

Op woensdag 13 september 2006 11:04 schreef mahlah het volgende:
Ik wil alleenstaande vader worden

je bent je vriendin zat? of je wilt wel een kind, maar geen vriendin?

quote:

Op woensdag 13 september 2006 11:08 schreef blacktulip het volgende:
je bent je vriendin zat? of je wilt wel een kind, maar geen vriendin?

Ik wil wel een eigen kind, maar zelf geheel verantwoordelijk zijn.
Af en toe een vriendin is verder niet uitgesloten hoor.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 11:31 schreef mahlah het volgende:

[..]

Ik wil wel een eigen kind, maar zelf geheel verantwoordelijk zijn.
Af en toe een vriendin is verder niet uitgesloten hoor.

http://www.perdigitale.nl/rentababy/baby_for_rent.html

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 22:51 schreef milagro het volgende:

[..]

blijf je lekker enkel de pil slikken toch, je hebt tenslotte al drie keer bewezen dat dát de beste methode is voor jou
waarschuw wel de heren even dan, wel zo netjes, worden ze na 3 maanden niet ineens zo verrast

weleens van én én gehoord, jongedame? én condooms én de pil/spiraal/whatever... scheelt weer een abortus

Nog even afgezien van een sterilisatie na de 2e.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 03:54 schreef mirannie het volgende:
Ach ja, ben het wel gewend dat mensen me hier op aanvallen. Tuurlijk gebruik ik ook condooms, maar ja, als je een langere tijd dezelfde partner hebt, verdwijnen die dingen ook gewoon van toneel op een goed moment. Maar hee, veroordeel lekker verder, ben benieuwd hoe jullie reageren in zo'n situatie.

Zegt de mevrouw die op de vorge pagina meld dat ze niet gaat daten met een man met kinderen.

Come on Mirannie, 3 keer zwanger worden geeft toch aan dat de pil op zijn zachtst gezegd niet helemaal bij je aanslaat. Als je dan domweg door gaat met de pil slikken, zonder andere voorbehoedsmiddelen of zonder naar de dokter te gaan, is 3 keer inderdaad scheepsrecht. Eén shot en het is raak.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 16:25 schreef Averon het volgende:
Kom op zeg.
[..]
Op welke manier kan ik dit nu serieus nemen? Op welke manier voegt dat nu wat toe?

De kunst is om het niet letterlijk maar figuurlijk te nemen. In wezen zeg ik met andere woorden wat Cinnamongirl (in wat voor milieu zoek jij?!) en Milagro (woon je in Hoogvliet?) eerder in dit topic schreven. Ik gebruik enkel andere woorden om mijzelf uit te drukken. Dat ik daarbij ''kleinerend, kinderachtig en niet opbouwend te werk ga'' en dat ik afbraak pleeg is jouw mening. Ik ben een andere mening toegedaan.

In je openingspost schrijf je dat je vaker jonge vrouwen tegenkomt met kinderen dan zonder. Om te controleren of je niet alleen zo denkt vraag je aan andere mannen of zij kinderen ook als een minpunt beschouwen bij het bekijken van potentiële partners. Verder vraag je aan vrouwen waarom er in deze tijd van birthcontrol zoveel jonge moeders zijn waarmee je insinueert dat het krijgen van kinderen op jonge leeftijd een ongeluk is. Er is toch immers birthcontrol?

Naast enkele antwoorden op je vragen geeft het merendeel van de reacties aan geen jonge vrouwen te kennen met kinderen. Duikt de vraag op waar de TS 'zoekt' als hij juist meer vrouwen tegenkomt met kind dan zonder kind. Daar niet alles in het leven louter serieus benaderd dient te worden begon ik met een simpele invuloefening. Het is immers een feit dat onder Antillianen en Surinamers het hoogste percentage alleenstaande moeders voorkomt. Gekscherend merkte ik op dat de TS ogenschijnlijk zoekt in Antillianengemeenten. Op de hockeyvereniging of in de RKK vind je ze namelijk niet, die alleenstaande moeders. Nou, het forum leek te klein. Op ''het racistische af'' zou ik Antillianen en Surinamers erbij halen. Quatsch. Zoals ik al aangaf is het een feit dat onder Antillianen en Surinamers het hoogste percentage alleenstaande moeders voorkomt. Hier, recent onderzoek toont het aan. Lees je even mee?

quote:

Alleenstaande tienermoeders
Jonge Antilliaanse en Surinaamse vrouwen kennen nog steeds de hoogste geboortecijfers. In verreweg de meeste gevallen worden zij een alleenstaande moeder. Slechts 4 procent van de kinderen van Antilliaanse en Surinaamse tienermoeders wordt binnen het huwelijk geboren.

96% ( ) van de kiddo's worden buiten het huwelijk geboren. Dat wil niet per definitie zeggen dat er geen vriend aanwezig is maar het vervolg laat zich in de meeste gevallen niet moeilijk raden. Niks racisme, louter feiten. Wat ik probeerde aan te geven is dat je hoogstwaarschijnlijk in de verkeerde kringen zoekt, zij het niet met die exacte bewoordingen. Dat je dan meteen op de kast gejaagd bent is treurig. Tant pis. Het zou je sieren als je mijn post wat luchtiger opgenomen zou hebben.

Tot slot het volgende. Het is mijn stellige overtuiging dat jij in de verkeerde kringen zoekt naar vrijgezelle vrouwen zonder kinderen. Mijd de Prenatal en de uitgang van het consultatiebureau en ga eens op zondagochtend naar de kerk of eens in het jaar naar de EO-jongerendag.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 11:36 schreef milagro het volgende:
http://www.perdigitale.nl/rentababy/baby_for_rent.html

Weer een argument voor de TS om juist wél een vrouw met een kind te daten. Dikke bron van inkomsten! Gewoon d'r kind pimpen

Wel 96% van de tienermoeders he....
Ik bedoel, hoeveel tieners zie jij trouwen? Iemand van 13 kan ook zwanger worden, maar trouwen wordt in dit land toch lastig. Als je naar blanke tienermoeders gaat kijken vind je ook vast dat het gros niet getrouwd is.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 15:09 schreef Averon het volgende:
Vood de heren, ben ik alleen in de stelling, of is een kind voor jullie ook een minpunt als je potentiele partners bekijkt?

Dat lijkt mij heel natuurlijk. Veel diersoorten hebben daar een buitengewoon vindingrijke oplossing voor gevonden: kinderen van andere mannetjes vreet je gewoon op.

Vrouwen zijn vruchtbaarder op jongere leeftijd, vooral tussen de 18 en 25, daarna wordt de kans veel minder per zoveel jaar, dat is toch wel iets wat je moet meenemen.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 09:50 schreef blacktulip het volgende:
maar even een vraagje: kun jij je verliefdheid gewoon uitschakelen dan als de dame in kwestie kind(eren) blijkt te hebben?
Ik bedoel als je serieus verliefd wordt/bent dan lijkt het me toch heel moeilijk om nee te zeggen of is dat voor jou (een man) geen probleem???

Zolang je nee kan zeggen ben je gewoon niet verlieft . . .

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:04 schreef ThunderChild het volgende:

[..]

Zolang je nee kan zeggen ben je gewoon niet verlieft . . .

Maar neem toch aan dat je niet van het ene op het andere moment verliefd bent? En dat de vrouw in kwestie niet haar kind(eren) verzwijgt? Dan is dit dus gewoon te voorkomen, en kan je als man volgens mij weg voordat je echte gevoelens dreigt te krijgen.

Ik zie het probleem niet zo, en dat heb ik ook nooit gezien, ik beviel toen ik 25 was van mijn zoon, was daarmee gelijk een alleenstaande moeder (reden is niet van belang)
Ik heb er nooit over gelogen, heb nog nooit op een derde date bijvoorbeeld een "by the way, ik moet je wat vertellen" gesprekje hoeven voeren.

Net na de bevalling kreeg ik van een tante te horen dat ik vanaf dat moment maar wat minder kieskeurig moest zijn, want nu ik een kind had zou ik wel blij mogen zijn als een man daar geen probleem van maakte, waarop ik maar 1 antwoord had: wie me met kind niet wil hebben, is me zonder kind niet waard.

Zo heb ik er altijd tegenaan gekeken, en dat doe ik (zoonlief is inmiddels bijna 15) nog steeds.
Is het ooit een probleem geweest? Nee.

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Als je iemand leert kennen kan dat wel degelijk uitmaken ja... Je kan in een fase van je leven zitten dat het niet mogelijk is al zo veel te geven aan een ander, of het kan iemand zijn die toch wel gesteld is op de onafhankelijkheid van beide partijen... In dergelijke gevallen kan het 'te lastig' zijn. Daar is niks mis mee, en ook met jouw mening, dat je dan waarschijnlijk niets met zo iemand te maken wilt hebben, is niks mis, maar het maakt wel degelijk uit. Ik neem aan dat jouw kind een overwogen keuze was, en zo kan het ook een overwogen keuze zijn van iemand om geen kind te willen. Betekent zeer zeker niet dat je minder kieskeurig moet zijn, maar wel dat de hoeveelheid mannen waaruit je kunt kiezen waarschijnlijk wat kleiner is.

Ik denk dat je hier niet te politiek-correct over moet willen doen. Behoorlijk wat mannen zullen er bij voorbaat weinig voor voelen om andermans kinderen op te voeden en te onderhouden. Net zoals ook lang niet alle vrouwen er voor zouden voelen om de kinderen van hun nieuwe partner onder hun hoede te krijgen.

Bovendien vermindert de aanwezigheid van kinderen de kans dat je met die partner ook zelf nog kinderen op de wereld zult zetten. En dat is bij mannen toch vaak de toekomstdroom, net zo goed als bij vrouwen, en daar hebben ze alle recht op.

Dat wil niet zeggen dat ze niet met huid en haar kunnen vallen voor een moeder en haar kinderen -- maar als ze die groep bij voorbaat uitsluiten is de kans toch kleiner.

Omgekeerd zullen er trouwens ook wel mannen zijn die het juist prima vinden, zo'n kant-en-klaar gezin.

Sorry, maar kinderen zijn voor mij echt een dealbreaker. No go dus, nu en later.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:
Ik zie het probleem niet zo, en dat heb ik ook nooit gezien, ik beviel toen ik 25 was van mijn zoon, was daarmee gelijk een alleenstaande moeder (reden is niet van belang)
Ik heb er nooit over gelogen, heb nog nooit op een derde date bijvoorbeeld een "by the way, ik moet je wat vertellen" gesprekje hoeven voeren.

Net na de bevalling kreeg ik van een tante te horen dat ik vanaf dat moment maar wat minder kieskeurig moest zijn, want nu ik een kind had zou ik wel blij mogen zijn als een man daar geen probleem van maakte, waarop ik maar 1 antwoord had: wie me met kind niet wil hebben, is me zonder kind niet waard.

Zo heb ik er altijd tegenaan gekeken, en dat doe ik (zoonlief is inmiddels bijna 15) nog steeds.
Is het ooit een probleem geweest? Nee.

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Ik zie kinderen niet als lastig of als een last en ik wil uiteindelijk ook wel kinderen, maar dan het liefst degene die ik zelf met m'n partner in elkaar heb geknutseld en niet het broddelwerk van een andere vader (hey, je eigen kids zijn toch altijd het mooist?). Het nadeel is echter dat de meeste vrouwen die al een kind of kinderen hebben niet er op zitten te wachten om er nog eentje bij te nemen, wat ik op zich wel begrijpelijk vind. Uit ervaring weten ze al hoe het is om zelfstandig kinderen op te voeden en natuurlijk bestaat altijd het risico dat de nieuwe relatie ook niet werkt en dan heb je er nog een koter er bij om op te voeden. Maar ik vind het wel een beetje kort door de bocht gaan om te zeggen dat als iemand liever niet een relatie wil aangaan met iemand die kinderen heeft dat het dan ook wel zo iemand zal zijn die je laat vallen zodra gezondheid parten gaat spelen.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 17:07 schreef dvr het volgende:
Ik denk dat je hier niet te politiek-correct over moet willen doen. Behoorlijk wat mannen zullen er bij voorbaat weinig voor voelen om andermans kinderen op te voeden en te onderhouden. Net zoals ook lang niet alle vrouwen er voor zouden voelen om de kinderen van hun nieuwe partner onder hun hoede te krijgen.

Bovendien vermindert de aanwezigheid van kinderen de kans dat je met die partner ook zelf nog kinderen op de wereld zult zetten. En dat is bij mannen toch vaak de toekomstdroom, net zo goed als bij vrouwen, en daar hebben ze alle recht op.

Dat wil niet zeggen dat ze niet met huid en haar kunnen vallen voor een moeder en haar kinderen -- maar als ze die groep bij voorbaat uitsluiten is de kans toch kleiner.

Omgekeerd zullen er trouwens ook wel mannen zijn die het juist prima vinden, zo'n kant-en-klaar gezin.

Mee eensch. De vijver zal veel kleiner zijn om uit te vissen voor alleenstaande moeders. De meeste vrijgezelle, kinderloze mannen zitten nu eenmaal niet op vrouwen met kinderen te wachten. Mirannie zegt wel dat zij geen kerel wil die al kids heeft, maar ik denk wel dat dit het segment is waar ze een vent moet zoeken. De druk is voor beide af en dat zal de kans van slagen van zo'n relatie alleen maar doen toenemen.

Vrouw met kinderen is een voor mij een flinke nadeel. Je leeft met een halve mini-me van dat ex vriend. En je vriendin heeft vast nog contact met die gozer omdat hij ze kind elke week wilt zien ofzo.

Maar als ik echt verliefd zou worden op iemand die een kind heeft, zou ik waarschijnlijk geen nee kunnen zeggen. Of ik zorg ervoor dat ik gewoon niet verliefd wordt op zo persoon en blokkeer ik mijn ware gevoelens..maar als dat nou echt de bedoeling is..weet ik ook niet.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:
Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Nou ja zeg, wat een onzin, wie heeft het überhaupt over 'lastig'? Ik wil ook geen man die al kinderen heeft en dat is niet omdat ik andermans kinderen lastig zou vinden, maar gewoon omdat ik graag wil dat het eventueel krijgen van kinderen voor hem net zo bijzonder zal zijn als voor mij. Ik zou het echt niet leuk vinden als mijn partner al die dingen zoals de zwangerschap, de echo's bekijken, een bevalling meemaken en vader worden al eens met iemand anders heeft meegemaakt. Ik vind dat zoiets intiems, ik zou echt niet willen dat hij dat allemaal al eens heeft meegemaakt met een ander.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 18:37 schreef _Floddertje_ het volgende:

[..]

Nou ja zeg, wat een onzin, wie heeft het überhaupt over 'lastig'? Ik wil ook geen man die al kinderen heeft en dat is niet omdat ik andermans kinderen lastig zou vinden, maar gewoon omdat ik graag wil dat het eventueel krijgen van kinderen voor hem net zo bijzonder zal zijn als voor mij. Ik zou het echt niet leuk vinden als mijn partner al die dingen zoals de zwangerschap, de echo's bekijken, een bevalling meemaken en vader worden al eens met iemand anders heeft meegemaakt. Ik vind dat zoiets intiems, ik zou echt niet willen dat hij dat allemaal al eens heeft meegemaakt met een ander.

Interessant om de motieven eens van een andere kant te zien, op deze manier had ik er nog niet bij stilgestaan, maar kan inderdaad ook een reden zijn waarom geen man met kinderen te kiezen, omdat ie het allemaal al heeft meegemaakt. Dank

26 en kinderen zo 1980.....

quote:

Op woensdag 13 september 2006 18:20 schreef KcA het volgende:
Vrouw met kinderen is een voor mij een flinke nadeel. Je leeft met een halve mini-me van dat ex vriend. En je vriendin heeft vast nog contact met die gozer omdat hij ze kind elke week wilt zien ofzo.

Maar als ik echt verliefd zou worden op iemand die een kind heeft, zou ik waarschijnlijk geen nee kunnen zeggen. Of ik zorg ervoor dat ik gewoon niet verliefd wordt op zo persoon en blokkeer ik mijn ware gevoelens..maar als dat nou echt de bedoeling is..weet ik ook niet.

Wat hij zegt... ik wil best politiek correct zijn, maar een kind krijgen zie ik een beetje als een vorm van maagdelijkheid verliezen. Zoiets wil ik graag samen met iemand in hetzelfde schuitje meemaken... Ik kan me wel voorstellen, dat wanneer ik kinderen heb en vervolgens mijn relatie met de moeder overgaat, dat ik er dan minder problemen mee heb als de volgende vrouw in mn leven ook al kind heeft.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 09:50 schreef blacktulip het volgende:

[..]



maar even een vraagje: kun jij je verliefdheid gewoon uitschakelen dan als de dame in kwestie kind(eren) blijkt te hebben?
Ik bedoel als je serieus verliefd wordt/bent dan lijkt het me toch heel moeilijk om nee te zeggen of is dat voor jou (een man) geen probleem???

Ik geloof niet dat er veel mensen zijn die na 5 minuten iemand te hebben leren kennen helemaal hotel-de-botel verliefd zijn, het is hooguit zo dat je die persoon dan als uitermate intressant beoordeelt. Vervolgens lijkt het me logisch dat er vrij snel melding wordt gemaakt van kinderen. Dan kan het dus nog wel degelijk een flinke afknapper zijn.

Btw, als ze na een paar maanden ineens melding zou maken van een kind zou het al helemaal een afknapper zijn. .

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:
Ik zie het probleem niet zo, en dat heb ik ook nooit gezien, ik beviel toen ik 25 was van mijn zoon, was daarmee gelijk een alleenstaande moeder (reden is niet van belang)
Ik heb er nooit over gelogen, heb nog nooit op een derde date bijvoorbeeld een "by the way, ik moet je wat vertellen" gesprekje hoeven voeren.

Net na de bevalling kreeg ik van een tante te horen dat ik vanaf dat moment maar wat minder kieskeurig moest zijn, want nu ik een kind had zou ik wel blij mogen zijn als een man daar geen probleem van maakte, waarop ik maar 1 antwoord had: wie me met kind niet wil hebben, is me zonder kind niet waard.

Zo heb ik er altijd tegenaan gekeken, en dat doe ik (zoonlief is inmiddels bijna 15) nog steeds.
Is het ooit een probleem geweest? Nee.

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Helemaal mee eens. Als ik op een date ga, neem ik mijn zoontjes (2 en 4 jr) gewoon mee. Of anders zien ze wel aan mijn dikke buik dat ik binnenkort weer moeder word.
Ze doen het er maar mee hoor!

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:07 schreef mirannie het volgende:
Maar neem toch aan dat je niet van het ene op het andere moment verliefd bent? En dat de vrouw in kwestie niet haar kind(eren) verzwijgt? Dan is dit dus gewoon te voorkomen, en kan je als man volgens mij weg voordat je echte gevoelens dreigt te krijgen.

Dat weet ik niet, maar je kan van de ene dag op de andere zomaar realiseren dat je verliefd bent en dan is er geen weg meer terug (althans, dat was bij mij ) en of iemand een kind (of meer) heeft, weet je snel genoeg . . .

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 15:09 schreef Averon het volgende:
Voor de dames, waarom in deze tijd van birthcontrol zijn er toch zoveel jonge alleenstaande moeders?
Vood de heren, ben ik alleen in de stelling, of is een kind voor jullie ook een minpunt als je potentiele partners bekijkt?

Omdat meisjes alleen maar op knappe gozers vallen (wat dus klootzakken zijn).
Komt door de media.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 22:03 schreef FatalException het volgende:

[..]

Omdat meisjes alleen maar op knappe gozers vallen (wat dus klootzakken zijn).
Komt door de media.

Het is ook de schuld van paars!
En van 9/11.
En van Talpa .

Ben je lekker op dreef, Christine?