Single vrouwen van 26 en kinderen

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:04 schreef ThunderChild het volgende:

[..]

Zolang je nee kan zeggen ben je gewoon niet verlieft . . .

Maar neem toch aan dat je niet van het ene op het andere moment verliefd bent? En dat de vrouw in kwestie niet haar kind(eren) verzwijgt? Dan is dit dus gewoon te voorkomen, en kan je als man volgens mij weg voordat je echte gevoelens dreigt te krijgen.

Ik zie het probleem niet zo, en dat heb ik ook nooit gezien, ik beviel toen ik 25 was van mijn zoon, was daarmee gelijk een alleenstaande moeder (reden is niet van belang)
Ik heb er nooit over gelogen, heb nog nooit op een derde date bijvoorbeeld een "by the way, ik moet je wat vertellen" gesprekje hoeven voeren.

Net na de bevalling kreeg ik van een tante te horen dat ik vanaf dat moment maar wat minder kieskeurig moest zijn, want nu ik een kind had zou ik wel blij mogen zijn als een man daar geen probleem van maakte, waarop ik maar 1 antwoord had: wie me met kind niet wil hebben, is me zonder kind niet waard.

Zo heb ik er altijd tegenaan gekeken, en dat doe ik (zoonlief is inmiddels bijna 15) nog steeds.
Is het ooit een probleem geweest? Nee.

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Als je iemand leert kennen kan dat wel degelijk uitmaken ja... Je kan in een fase van je leven zitten dat het niet mogelijk is al zo veel te geven aan een ander, of het kan iemand zijn die toch wel gesteld is op de onafhankelijkheid van beide partijen... In dergelijke gevallen kan het 'te lastig' zijn. Daar is niks mis mee, en ook met jouw mening, dat je dan waarschijnlijk niets met zo iemand te maken wilt hebben, is niks mis, maar het maakt wel degelijk uit. Ik neem aan dat jouw kind een overwogen keuze was, en zo kan het ook een overwogen keuze zijn van iemand om geen kind te willen. Betekent zeer zeker niet dat je minder kieskeurig moet zijn, maar wel dat de hoeveelheid mannen waaruit je kunt kiezen waarschijnlijk wat kleiner is.

Ik denk dat je hier niet te politiek-correct over moet willen doen. Behoorlijk wat mannen zullen er bij voorbaat weinig voor voelen om andermans kinderen op te voeden en te onderhouden. Net zoals ook lang niet alle vrouwen er voor zouden voelen om de kinderen van hun nieuwe partner onder hun hoede te krijgen.

Bovendien vermindert de aanwezigheid van kinderen de kans dat je met die partner ook zelf nog kinderen op de wereld zult zetten. En dat is bij mannen toch vaak de toekomstdroom, net zo goed als bij vrouwen, en daar hebben ze alle recht op.

Dat wil niet zeggen dat ze niet met huid en haar kunnen vallen voor een moeder en haar kinderen -- maar als ze die groep bij voorbaat uitsluiten is de kans toch kleiner.

Omgekeerd zullen er trouwens ook wel mannen zijn die het juist prima vinden, zo'n kant-en-klaar gezin.

Sorry, maar kinderen zijn voor mij echt een dealbreaker. No go dus, nu en later.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:
Ik zie het probleem niet zo, en dat heb ik ook nooit gezien, ik beviel toen ik 25 was van mijn zoon, was daarmee gelijk een alleenstaande moeder (reden is niet van belang)
Ik heb er nooit over gelogen, heb nog nooit op een derde date bijvoorbeeld een "by the way, ik moet je wat vertellen" gesprekje hoeven voeren.

Net na de bevalling kreeg ik van een tante te horen dat ik vanaf dat moment maar wat minder kieskeurig moest zijn, want nu ik een kind had zou ik wel blij mogen zijn als een man daar geen probleem van maakte, waarop ik maar 1 antwoord had: wie me met kind niet wil hebben, is me zonder kind niet waard.

Zo heb ik er altijd tegenaan gekeken, en dat doe ik (zoonlief is inmiddels bijna 15) nog steeds.
Is het ooit een probleem geweest? Nee.

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Ik zie kinderen niet als lastig of als een last en ik wil uiteindelijk ook wel kinderen, maar dan het liefst degene die ik zelf met m'n partner in elkaar heb geknutseld en niet het broddelwerk van een andere vader (hey, je eigen kids zijn toch altijd het mooist?). Het nadeel is echter dat de meeste vrouwen die al een kind of kinderen hebben niet er op zitten te wachten om er nog eentje bij te nemen, wat ik op zich wel begrijpelijk vind. Uit ervaring weten ze al hoe het is om zelfstandig kinderen op te voeden en natuurlijk bestaat altijd het risico dat de nieuwe relatie ook niet werkt en dan heb je er nog een koter er bij om op te voeden. Maar ik vind het wel een beetje kort door de bocht gaan om te zeggen dat als iemand liever niet een relatie wil aangaan met iemand die kinderen heeft dat het dan ook wel zo iemand zal zijn die je laat vallen zodra gezondheid parten gaat spelen.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 17:07 schreef dvr het volgende:
Ik denk dat je hier niet te politiek-correct over moet willen doen. Behoorlijk wat mannen zullen er bij voorbaat weinig voor voelen om andermans kinderen op te voeden en te onderhouden. Net zoals ook lang niet alle vrouwen er voor zouden voelen om de kinderen van hun nieuwe partner onder hun hoede te krijgen.

Bovendien vermindert de aanwezigheid van kinderen de kans dat je met die partner ook zelf nog kinderen op de wereld zult zetten. En dat is bij mannen toch vaak de toekomstdroom, net zo goed als bij vrouwen, en daar hebben ze alle recht op.

Dat wil niet zeggen dat ze niet met huid en haar kunnen vallen voor een moeder en haar kinderen -- maar als ze die groep bij voorbaat uitsluiten is de kans toch kleiner.

Omgekeerd zullen er trouwens ook wel mannen zijn die het juist prima vinden, zo'n kant-en-klaar gezin.

Mee eensch. De vijver zal veel kleiner zijn om uit te vissen voor alleenstaande moeders. De meeste vrijgezelle, kinderloze mannen zitten nu eenmaal niet op vrouwen met kinderen te wachten. Mirannie zegt wel dat zij geen kerel wil die al kids heeft, maar ik denk wel dat dit het segment is waar ze een vent moet zoeken. De druk is voor beide af en dat zal de kans van slagen van zo'n relatie alleen maar doen toenemen.

Vrouw met kinderen is een voor mij een flinke nadeel. Je leeft met een halve mini-me van dat ex vriend. En je vriendin heeft vast nog contact met die gozer omdat hij ze kind elke week wilt zien ofzo.

Maar als ik echt verliefd zou worden op iemand die een kind heeft, zou ik waarschijnlijk geen nee kunnen zeggen. Of ik zorg ervoor dat ik gewoon niet verliefd wordt op zo persoon en blokkeer ik mijn ware gevoelens..maar als dat nou echt de bedoeling is..weet ik ook niet.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:
Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Nou ja zeg, wat een onzin, wie heeft het überhaupt over 'lastig'? Ik wil ook geen man die al kinderen heeft en dat is niet omdat ik andermans kinderen lastig zou vinden, maar gewoon omdat ik graag wil dat het eventueel krijgen van kinderen voor hem net zo bijzonder zal zijn als voor mij. Ik zou het echt niet leuk vinden als mijn partner al die dingen zoals de zwangerschap, de echo's bekijken, een bevalling meemaken en vader worden al eens met iemand anders heeft meegemaakt. Ik vind dat zoiets intiems, ik zou echt niet willen dat hij dat allemaal al eens heeft meegemaakt met een ander.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 18:37 schreef _Floddertje_ het volgende:

[..]

Nou ja zeg, wat een onzin, wie heeft het überhaupt over 'lastig'? Ik wil ook geen man die al kinderen heeft en dat is niet omdat ik andermans kinderen lastig zou vinden, maar gewoon omdat ik graag wil dat het eventueel krijgen van kinderen voor hem net zo bijzonder zal zijn als voor mij. Ik zou het echt niet leuk vinden als mijn partner al die dingen zoals de zwangerschap, de echo's bekijken, een bevalling meemaken en vader worden al eens met iemand anders heeft meegemaakt. Ik vind dat zoiets intiems, ik zou echt niet willen dat hij dat allemaal al eens heeft meegemaakt met een ander.

Interessant om de motieven eens van een andere kant te zien, op deze manier had ik er nog niet bij stilgestaan, maar kan inderdaad ook een reden zijn waarom geen man met kinderen te kiezen, omdat ie het allemaal al heeft meegemaakt. Dank

26 en kinderen zo 1980.....

quote:

Op woensdag 13 september 2006 18:20 schreef KcA het volgende:
Vrouw met kinderen is een voor mij een flinke nadeel. Je leeft met een halve mini-me van dat ex vriend. En je vriendin heeft vast nog contact met die gozer omdat hij ze kind elke week wilt zien ofzo.

Maar als ik echt verliefd zou worden op iemand die een kind heeft, zou ik waarschijnlijk geen nee kunnen zeggen. Of ik zorg ervoor dat ik gewoon niet verliefd wordt op zo persoon en blokkeer ik mijn ware gevoelens..maar als dat nou echt de bedoeling is..weet ik ook niet.

Wat hij zegt... ik wil best politiek correct zijn, maar een kind krijgen zie ik een beetje als een vorm van maagdelijkheid verliezen. Zoiets wil ik graag samen met iemand in hetzelfde schuitje meemaken... Ik kan me wel voorstellen, dat wanneer ik kinderen heb en vervolgens mijn relatie met de moeder overgaat, dat ik er dan minder problemen mee heb als de volgende vrouw in mn leven ook al kind heeft.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 09:50 schreef blacktulip het volgende:

[..]



maar even een vraagje: kun jij je verliefdheid gewoon uitschakelen dan als de dame in kwestie kind(eren) blijkt te hebben?
Ik bedoel als je serieus verliefd wordt/bent dan lijkt het me toch heel moeilijk om nee te zeggen of is dat voor jou (een man) geen probleem???

Ik geloof niet dat er veel mensen zijn die na 5 minuten iemand te hebben leren kennen helemaal hotel-de-botel verliefd zijn, het is hooguit zo dat je die persoon dan als uitermate intressant beoordeelt. Vervolgens lijkt het me logisch dat er vrij snel melding wordt gemaakt van kinderen. Dan kan het dus nog wel degelijk een flinke afknapper zijn.

Btw, als ze na een paar maanden ineens melding zou maken van een kind zou het al helemaal een afknapper zijn. .

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:14 schreef Leandra het volgende:
Ik zie het probleem niet zo, en dat heb ik ook nooit gezien, ik beviel toen ik 25 was van mijn zoon, was daarmee gelijk een alleenstaande moeder (reden is niet van belang)
Ik heb er nooit over gelogen, heb nog nooit op een derde date bijvoorbeeld een "by the way, ik moet je wat vertellen" gesprekje hoeven voeren.

Net na de bevalling kreeg ik van een tante te horen dat ik vanaf dat moment maar wat minder kieskeurig moest zijn, want nu ik een kind had zou ik wel blij mogen zijn als een man daar geen probleem van maakte, waarop ik maar 1 antwoord had: wie me met kind niet wil hebben, is me zonder kind niet waard.

Zo heb ik er altijd tegenaan gekeken, en dat doe ik (zoonlief is inmiddels bijna 15) nog steeds.
Is het ooit een probleem geweest? Nee.

Daarbij: als iemand al moeilijk doet over een (gezond) kind... wat heb je dan aan zo'n persoon als er iets echt verschrikkelijks met je gebeurt?? Je komt in een rolstoel of god weet wat voor ellende?? Is dat dan ook "te lastig" voor je partner???

Helemaal mee eens. Als ik op een date ga, neem ik mijn zoontjes (2 en 4 jr) gewoon mee. Of anders zien ze wel aan mijn dikke buik dat ik binnenkort weer moeder word.
Ze doen het er maar mee hoor!

quote:

Op woensdag 13 september 2006 16:07 schreef mirannie het volgende:
Maar neem toch aan dat je niet van het ene op het andere moment verliefd bent? En dat de vrouw in kwestie niet haar kind(eren) verzwijgt? Dan is dit dus gewoon te voorkomen, en kan je als man volgens mij weg voordat je echte gevoelens dreigt te krijgen.

Dat weet ik niet, maar je kan van de ene dag op de andere zomaar realiseren dat je verliefd bent en dan is er geen weg meer terug (althans, dat was bij mij ) en of iemand een kind (of meer) heeft, weet je snel genoeg . . .

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 15:09 schreef Averon het volgende:
Voor de dames, waarom in deze tijd van birthcontrol zijn er toch zoveel jonge alleenstaande moeders?
Vood de heren, ben ik alleen in de stelling, of is een kind voor jullie ook een minpunt als je potentiele partners bekijkt?

Omdat meisjes alleen maar op knappe gozers vallen (wat dus klootzakken zijn).
Komt door de media.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 22:03 schreef FatalException het volgende:

[..]

Omdat meisjes alleen maar op knappe gozers vallen (wat dus klootzakken zijn).
Komt door de media.

Het is ook de schuld van paars!
En van 9/11.
En van Talpa .

Ben je lekker op dreef, Christine?