Global communication - 76:14quote:Aphex's music takes you you through the spectrum of emotions and even manages to introduce you to a few you didn't know you had. This is probably his finest moment, the sounds on this offering are truly original (aphex either builds or modifys his own equipment)and are strung together by an musical imagination equaled only by Brian Eno at his best.
Biosphere - substrataquote:Every single piece oozes class and meaning. The subtle rhythms are judged to perfection, the melodic motifs scream to be played over and over again. Each individual track is a time capsule of magnificence with tardis-like credentials containing so much wealth within fleeting minutes. Phil White deserves much praise for switching us onto this. It is quite simply a sensational album. In fact, it’s so good I think I’ll buy an extra copy and get it cryogenically preserved for a future life.
Overige aanraders:quote:The long drones and beautiful progressions are just wonderful. Every single piece of every track fits together, even the Twin Peaks samples which are throughout the cd. Substrata is not simply ambient, it has all sorts of beats, rhythms and different samples that come in and out all over the place....perfect for a drive home in the dark.
Ambient reduced to its essential parts. This is a 100% must-have.
Loess - Loessquote:Another evidence for the high quality A&R of Ultimae Records. CBL perfectly adds to the portfolio of them. The atmosphere built by the soundscapes within this records are so peacefully relaxed and you feel like the music is surrounding you tightly, yet smoothly with its sonic arms. Great stuff for extended walks through a sunset lit forest. Or maybe just floating away lying on your sofa.
Ulrich Schnauss - Far away trains passing byquote:Sparse and desolate. There's a soothing beauty through these tracks, but also there's a feel of despair. Quiet, thoughtful, dry sounding tracks that are full of emotion. There's not enough music out these days that capture the sounds and feelings that Loess does here.
Voorafgaand deel (1)quote:While not exactly breaking new ground, 'Far Away Trains Passing By' takes the familiar, but rarely mastered approach to electronica that has generated much admiration for similar acts such as Herrmann & Kleine and Boards of Canada. I know that's a pretty tall order to fill but if there is any album this year that deserves such comparisons, it is this one. This is one of those rare works that you just want to play for everyone you know.
Was er nog mee bezigquote:Op dinsdag 5 september 2006 20:41 schreef teknomist het volgende:
Ambient topic - Selected works -
Linkje naar het vorige deel..
.
quote:Kulma was the second album from Finnish arch-experimentalists Pan Sonic (previously Panasonic, the ‘a’ dropped for obvious reasons) and showed a marked movement away from the intense barrage of noise of the first album Vaiko.
Instead we are treated to a peerless connection of analogue techno stormers, probably closest to Aphex Twin’s milestone Analogue Bubblebath releases than anything else on the scene. If you haven’t managed to get hold of any Pan Sonic before - this is an ideal place to start as this album has it all; Glitchy restless beats, disturbing drones, sub atomic bass tones and the all-important overdriven distortion.
From beginning to end Kulma showcases Pan Sonic at their absolute best, the album’s opener ‘Teurastamo’ is a barrage of machinegun beats and beautifully grimy sounds (try mixing this with some heavy dubstep… trust me it works!), ‘Murto Neste’ takes a disturbing plucked synth line and syncopates it along with a marching bass roll to wobble the most wisely built of houses and closer ‘Moottori’ has the heaviest drum beat this side of tribal Africa. Electronic at its most intense, Kulma is a classic and hugely influential album – you know what to do!
Hier : Ambient topic - Selected works Deel 2quote:Op dinsdag 19 september 2006 16:50 schreef Yorrit het volgende:
er is een centraal ambient topic... maar waar!?
dat klinkt al interessantquote:From beginning to end Kulma showcases Pan Sonic at their absolute best, the album’s opener ‘Teurastamo’ is a barrage of machinegun beats and beautifully grimy sounds (try mixing this with some heavy dubstep… trust me it works!),
handig thxquote:Op dinsdag 19 september 2006 16:38 schreef caradoc het volgende:
www.pandora.com , kijk of ze daar een artiest kennen en ga dan eens luisteren naar andere artiesten. De site speelt automatisch songs af die lijken of die van je ingevulde artiest.
Van Biosphere ben ik persoonlijk voornamelijk gecharmeerd van Microgravity en Patashnik,quote:Op dinsdag 19 september 2006 17:21 schreef Beathoven het volgende:
Biosphere heb ik wel wat van zien liggen, denk dat ik daar de volgende keer maar eens iets van ga proberen
[..]
handig thx
en Kevin "the bug" Martin natuurlijkquote:Op dinsdag 19 september 2006 17:37 schreef bartrid het volgende:
Techno Animal (beide Justin Broadrick),
Substrata is juist z'n klassieker (en ook z'n beste werk in mijn ogen) en Bass communion vind ik ook erg mooi.quote:Op dinsdag 19 september 2006 17:28 schreef Kiteless het volgende:
[..]
Van Biosphere ben ik persoonlijk voornamelijk gecharmeerd van Microgravity en Patashnik,
de latere cd's werden me persoonlijk iets te vaag
(DeathProd, Man with a movie camera, Shenzhou, Polar Sequences, the Fires of Ork, Cirque, Substrata....)
Smaakquote:Op dinsdag 19 september 2006 17:28 schreef Kiteless het volgende:
[..]
Van Biosphere ben ik persoonlijk voornamelijk gecharmeerd van Microgravity en Patashnik,
de latere cd's werden me persoonlijk iets te vaag
(DeathProd, Man with a movie camera, Shenzhou, Polar Sequences, the Fires of Ork, Cirque, Substrata....)
Microgravity is z'n klassieker naar mijn mening - erg goed en 5 jaar eerder dan Substrata !quote:Op dinsdag 19 september 2006 23:15 schreef _Etter_ het volgende:
[..]
Substrata is juist z'n klassieker (en ook z'n beste werk in mijn ogen) en Bass communion vind ik ook erg mooi.
Ja, geweldigquote:Op dinsdag 19 september 2006 18:04 schreef Yorrit het volgende:
[..]
en Kevin "the bug" Martin natuurlijk
maar wat ik van techno animal ken zou ik niet snel als ambient bestempelen. ligt dat aan mijn beperkte kennis?
ik weet het, ik heb zo'n beetje alles van Biosphere en vind ook z'n oudere werk erg goed alleen vind ik Substrata het beste van z'n oude werk.. tegenwoordig zit die veel meer in de drone hoek en daar kan ik minder mee.quote:Op woensdag 20 september 2006 17:10 schreef Kiteless het volgende:
[..]
Microgravity is z'n klassieker naar mijn mening - erg goed en 5 jaar eerder dan Substrata !
2de cd? dat is al z'n tigste cd! Laatste zit weer wat meer beat in idd maar ik doel meer op Luna en Shenzhou, die zijn behoorlijk drone volgens mij. (weet niet wat jij verstaat onder drone?)quote:Op woensdag 20 september 2006 23:32 schreef The_Martian het volgende:
Nee joh, het oude spul van Biosphere is juist meer drone, vooral die 2e cd 'The man with the movie camera' oid... de laatste plaat die ze uitbrachten; 'Dropsonde' was juist erg jazzy.
quote:Op woensdag 20 september 2006 23:41 schreef _Etter_ het volgende:
[..]
2de cd? dat is al z'n tigste cd! Laatste zit weer wat meer beat in idd maar ik doel meer op Luna en Shenzhou, die zijn behoorlijk drone volgens mij. (weet niet wat jij verstaat onder drone?)
Drone Musicquote:What constitutes a drone? To begin, sustained intonation that establishes a harmonic center for its accompanying elements; the drone might utilize a single note repeated indefinitely or, at the opposite extreme, all of the scale's notes spread across numerous octaves.
ja ok, maar die dubbel is pas later uitgekomen daarom noemde ik dat z'n latere werk samen met die andere bijna drumloze platen. Met het vroegere werk doel ik op tot substrata, dus meer de techno achtige ambient en met substrata als overgang cd. Maargoed ieder z'n eigensmaakt en volgens mij weet je wel waar ik op doel,quote:Op woensdag 20 september 2006 23:46 schreef The_Martian het volgende:
Drone Music
De track 'Freezing Frames' van The man with the movie camera is daar een perfect voorbeeld van, en ik bedoelde cd 2 van de dubbelaar substrata.
Nu wel idd, tov de eerste platen is substrata nieuw. 't Ging me meer om het feit dat biosphere nu met Dropsonde echt de jazzy kant opgegaan is, dat zie ik als het 'nieuwe' werk, vandaarquote:Op woensdag 20 september 2006 23:50 schreef _Etter_ het volgende:
[..]
Maargoed ieder z'n eigensmaakt en volgens mij weet je wel waar ik op doel,
begin oud te worden zeg! dat is voor mij niet het nieuwe werk maar het nieuwste werk (anders kan ik het niet noemen na oud werk en nieuw werkquote:Op woensdag 20 september 2006 23:52 schreef The_Martian het volgende:
[..]
Nu wel idd, tov de eerste platen is substrata nieuw. 't Ging me meer om het feit dat biosphere nu met Dropsonde echt de jazzy kant opgegaan is, dat zie ik als het 'nieuwe' werk, vandaar
In dit genre ben ik nog niet zo bekend, maar hetgene wat ik er van ken klonk wel lekker. Ooit eens een track van Ochre getiteld Bipolar Bears gehad, dat was wel IDM maar wat meer laidback IDM. Had nog nooit zoiets vernieuwends gehoord.quote:Op woensdag 20 september 2006 23:32 schreef The_Martian het volgende:
Ikzelf prefereer wat meer IDM georienteerde Ambient zoals 3dconcepts maar vooral Droneplaten, de duistere, minimale en ook ontoegankelijke kant van Ambient, voor als je echte diepgang zoektDaarvan raad ik je platen van Panasonic aan (Vakio en Kulma), dingen van Bad Sector (Ampos, retrovirus)... geweldige platen platen met een episch en zwaar wanhopige en apathische sound. Gaat wat richting isolationism.
Check z'n AFX platen Hangable Auto Bulb EP 1 & 2 maar eens uit, dikke klassiekers... maar dat is meer richting breakcore IDM, z'n albums Selected Ambient Works 85-92 en deel 2 zijn dat ook... mischien wel genrebepalend voor de huidige vorm van ambient/downtempo, vooral die eerste vind ik een plaat die geen enkele muziekliefhebber mag missen in z'n collectie en is een paar weken terug ook nog eens na 15 jaar verschenen op vinylquote:Op woensdag 20 september 2006 23:58 schreef Beathoven het volgende:
[..]
In dit genre ben ik nog niet zo bekend, maar hetgene wat ik er van ken klonk wel lekker. Ooit eens een track van Ochre getiteld Bipolar Bears gehad, dat was wel IDM maar wat meer laidback IDM. Had nog nooit zoiets vernieuwends gehoord.
Ik kan me weer iets minder vinden in het IDM werk van Aphex Twin, maar dat is ook wat harder. Best leuk om eens te luisteren maar na 2x had ik het eigenlijk wel weer gehoord. Naar z'n ambient albums ben ik wel weer benieuwd.
Ja idd, zal ff een merge aanvragenquote:Op donderdag 21 september 2006 00:16 schreef Pantheon het volgende:
Deze dan maar even bij dit topic inplakken?
If not: beschouw dit dan maar als tvp.![]()
Voor een meisje van net 16 heb je anders dan wel een geweldige smaakquote:Op donderdag 21 september 2006 02:34 schreef Kiteless het volgende:
Okee, ik ben het eens met the_martian :
als je van ambient houdt is psy-dub vast ook je straatje.
Zoek op alles wat Simon Posford heeft gedaan (minus Hallucinogen - da's wat meer up-tempo),
alles van Shpongle, Younger Brother, Binah, Mystery of the Yeti, Celtic Cross, Liquid Dub
is zeer zwaar luisterbaar op het moment dat je ouders al horen te slapen
Sterker nog, zoals een vriend van me laatst zei - Simon Posford is voor electronische muziek wat 'Abbey Road' is voor jaren70/gitaar muziek.
Die jongen kan muziek maken die alle kanten op swingt, alles aanraakt maar overal vernieuwing brengt.
Of het nou harde nummers, rustige nummers, swing-nummers of puur audio-schilderijen zijn.
Alles wat Posford aanraakt klinkt als vloeibaar goud.
Ik heb wat oudere vrienden / vriendinnen, goed voorbeeld doet goed volgenquote:Op donderdag 21 september 2006 10:03 schreef T1andonly het volgende:
[..]
Voor een meisje van net 16 heb je anders dan wel een geweldige smaak![]()
quote:Op donderdag 21 september 2006 00:08 schreef The_Martian het volgende:
Gridlock - Pallid (Dark!!!)
The Black Dog
Loess
Ah een medestander, Ulrich Schnauss maakt echt geniaal chille platen, zeker beluisteren die twee albumsquote:Op woensdag 20 september 2006 23:32 schreef The_Martian het volgende:
Ik kan je de platen van Ulrich Schnauss aanraden; 'Far away Trains Passing by' en 'A strangely isolated place', twee absolute topalbums.. ze klinken wel wat zoet.
Vooral het nummer monday paracetamol is echt zo verschrikkelijk goedquote:Op donderdag 21 september 2006 12:24 schreef Agrafes het volgende:
[..]
Ah een medestander, Ulrich Schnauss maakt echt geniaal chille platen, zeker beluisteren die twee albums![]()
nog maar een duit in het zakje dan.. ik had schnauss in eerste instantie maar niet aangeraden omdat ik het nou niet echt ambient vindt, maar magistraal is het zeker.. vooral a strangely isolated place doet mij naar hogere sferen en minutenlange kippenvel-sessies brengen.quote:Op donderdag 21 september 2006 13:18 schreef The_Martian het volgende:
[..]
Vooral het nummer monday paracetamol is echt zo verschrikkelijk goedPostford is ook wel een genie idd, al ben ik echt totaal niet van de psy.
die shit is over het algemeen om tequote:Op donderdag 21 september 2006 13:26 schreef RipCore het volgende:
En trouwens, het enige wat ik kan vinden in platenzaken, is chillout en lounge... Is leuk, maar het is geen ambient.![]()
quote:Op donderdag 21 september 2006 13:52 schreef Kiteless het volgende:
Aanrader : This Binary Universe van BT,
die luisterde ik gisteravond voor het eerst, erg goed !
Zie http://en.wikipedia.org/wiki/This_Binary_Universe
vetquote:Often cited in reviews and interviews with the artist himself, this album makes extensive usage of a technique called circuit bending, often intentionally miswiring and short-circuiting keyboards, children's toys, and even furbys to achieve a completely random sequence of sounds that is then time-corrected to keep the rhythm and beat of the song.
ik vind het zo vaak.. hetzelfde. Heb je één cd gehoord, dan heb je ze allemaal gehoord en echt denderend vind ik het niet.quote:Op donderdag 21 september 2006 13:50 schreef Yorrit het volgende:
[..]
die shit is over het algemeen om te
Noem es een zaakje in de buurt van Den haag danquote:Op donderdag 21 september 2006 13:51 schreef The_Martian het volgende:
Bezoek eens een popspeciaalzaak.
quote:OOR (www.oor.nl):
Soms vraag je je af hoe het zal voelen om het aardse leven te verruilen voor het hemelse. Hier is het antwoord. Gluid is een gepassioneerde klankenopnemer met oor voor pracht en praal (Timon Straatsma) en een muzikant met visie (Bram v/d Oever) met de genialiteit van The Future Sound of London (FSOL). En met de klank van die laatstgenoemde zielsverwant; wie al jaren zat te wachten op zo'n zalvende ambientervaring als op Lifeforms, wordt bij deze bediend. Bovennatuurlijke muziek met geromantiseerde glimpen van aarde: stromend water, spelende kinderen, straatmuzikanten en andere dagelijkse taferelen. De insteek van de twee is om slechts met microfoon opgenomen sfeergeluiden een plaat te maken, zonder ook maar iets van gebruikelijke instrumenten of elektronica te gebruiken. Heel vaak krijg je dan een kille click ‘n' cutplaat; de visie en ervaring van Van den Oever resulteren in iets anders. Feedback wordt in toonladders gezet, tikkende en kloppende geluiden omgetoverd in subtiele ritmesecties en alles wordt met muzikantenambacht gearrangeerd. Veel FSOL, paar accentjes Kraftwerk en een beetje vroege The Orb. Dit zwoele, zwevende, hypnotiserende, melancholische, dromerige, hartverwarmende, vervreemdende, emotionerende meesterwerk is het paradijs op aarde.
(Bas Verbeek)
klinkt interessant!quote:Op donderdag 21 september 2006 15:50 schreef RipCore het volgende:
Ambient topic - Selected works Deel 2
Uit dat topic: http://escrec.com/gluid/
Sinds kort in huis en echt wazig mooie nummers.
[..]
Rotterdam is roch redelijk in de buurt?quote:Op donderdag 21 september 2006 15:47 schreef RipCore het volgende:
[..]
[..]
Noem es een zaakje in de buurt van Den haag dan![]()
Daarom download ik altijd eerst alles wat uitkomt. Het bijzondere spul koop ik dan op vinyl.quote:Op donderdag 21 september 2006 16:38 schreef RipCore het volgende:
Maar online kopen != vantevoren luisteren of het wel goed is. Dat maakt mij niet happig om zomaar wat cd's te kopen, ik ben en blijf student/arm/Nederlander.
Ook, ja.quote:Op donderdag 21 september 2006 16:49 schreef Yorrit het volgende:
ja maar hij bedoelt natuurlijk de zakies
Oehquote:Op donderdag 21 september 2006 16:53 schreef Yorrit het volgende:
9 november staat machinefabriek met samen met oa Biosphere in lantaren/venster in rotterdam!
hebben die ook een cd winkel? Volgens mij zit dat vlak bij! het kaartje is alleen een beetje raar, daar zit toch het tramhuis?quote:Op donderdag 21 september 2006 16:00 schreef The_Martian het volgende:
[..]
Rotterdam is roch redelijk in de buurt?
http://www.clone.nl/
Ik zou gewoon platen online bestellen.
volgens mij heeft die drone van jou em de das omgedaanquote:Op donderdag 21 september 2006 21:43 schreef The_Martian het volgende:
Vond je die tracks nog wat, Beethoven?
Zekerquote:Op donderdag 21 september 2006 21:43 schreef The_Martian het volgende:
Vond je die tracks nog wat, Beethoven?
Als je meer aanraders wilt van IDM-georienteerde Ambient geef maar een gil!quote:Op vrijdag 22 september 2006 00:19 schreef Beathoven het volgende:
[..]
Zeker
Ik had er gisternachtnog een paar beluisterd met m'n koptelefoon op waarna ik eigenlijk meteen naar bed gegaan ben omdat ik er vanochtend weer vroeg uit moest , het is zeer relaxed! Vooral dat IDM gedeelte spreekt me wel aan.
Van Sphongle had ik btw weleens een CD beluisterd, maar vond het niet echt in het ambient hokje zitten.
ok thanksquote:Op vrijdag 22 september 2006 00:20 schreef The_Martian het volgende:
[..]
Als je meer aanraders wilt van IDM-georienteerde Ambient geef maar een gil!
Overigens vind ik de '++' van Tri Repetae mooiere nummers bevatten als het album zelf. Bronchusevenmx24 is één van hun mooiste nummers ooit.quote:Op vrijdag 22 september 2006 00:24 schreef The_Martian het volgende:
Deze dus:
Autechre's Trip Repetae, Amber en Incunabula. Tijdloze klassiekers.
Ik vind die hardere tracks juist vrij weinig toevoegen, ik hou van die verborgen, diepe soundscapes die je vaak aantreft achter een jungle van noisy 'beats'. Alleen die track waar Cunningham nog een van z'n eerste clips voor gemaakt heeft vind ik wel leuk; Second bad vilbel geloof ik.quote:Op maandag 25 september 2006 13:44 schreef ehqo het volgende:
[..]
Overigens vind ik de '++' van Tri Repetae mooiere nummers bevatten als het album zelf. Bronchusevenmx24 is één van hun mooiste nummers ooit.
Hard? Bronchusevenmx24 en VLetrmx21 zijn haast de rustigste nummers die ze ooit maakten.quote:Op maandag 25 september 2006 13:57 schreef The_Martian het volgende:
[..]
Ik vind die hardere tracks juist vrij weinig toevoegen, ik hou van die verborgen, diepe soundscapes die je vaak aantreft achter een jungle van noisy 'beats'. Alleen die track waar Cunningham nog een van z'n eerste clips voor gemaakt heeft vind ik wel leuk; Second bad vilbel geloof ik.
Ja, en die 7 tracks daarvoor dan?quote:Op maandag 25 september 2006 15:44 schreef ehqo het volgende:
[..]
Hard? Bronchusevenmx24 en VLetrmx21 zijn haast de rustigste nummers die ze ooit maakten.
Yep die hebben ook een cd-winkel. En het zit inderdaad vlakbij dat oude Tramhuisje.quote:Op donderdag 21 september 2006 16:58 schreef _Etter_ het volgende:
[..]
hebben die ook een cd winkel? Volgens mij zit dat vlak bij! het kaartje is alleen een beetje raar, daar zit toch het tramhuis?
quote:Tim Hecker's fourth full-length under his own name isn't so much a new direction as a refinement. The differences between 2002's Haunt Me Haunt Me, Do It Again, 2003's Radio Amour, and 2004's Mirages are apparent but incremental. On each of these records, Hecker plays with pink-into-white noise, tinkling synths that float between the speakers, the occasional over-the-airwaves voice, and knotty samples of guitar with the Earth-drone pedal pushed to the jet-black metal.
But while Hecker continues to revisit some of the same sonic elements, he also seems to be listening closely to what works and playing with structure. So his latest record, Harmony in Ultraviolet, has none of the docile synth instrumentals he borrowed from Brian Eno on his debut, nor the ultimately distracting disembodied radio chatter from the follow-up. Rather, he's taken what's left and focused, zoomed in, amplified, and stretched.
Harmony is, paradoxically, Hecker's most dramatic and most oceanic record. The former implies twists, arc, and carefully planned change intended to evoke specific effects; the latter suggests stasis, immersion, and a state of dreamy contemplation. Harmony manages to be both these things by surprising as it mesmerizes, with Hecker reigning in or tempering any jarring effects just enough to keep the self-obliterating sense of endless drone intact. One key is that the tension never really dissipates, varying only in degree and quality. The opening "Rainbow Blood" sets the scene with a screeching and trebly drone, like an orchestra tuning up in the darkened theater where Rebecca del Rio performed in Mulholland Drive, and for the next 48 minutes, Harmony keeps the pulse elevated.
Tuneful passages like the Tangerine Dream sonata "Chimeras" leading into the Windy & Carl-like blissout of "Dungeoneering" have a relatively lulling effect, but the mood remains dark and uneasy. The four-part "Harmony in Blue" at the album's center, which starts nice and warm, is like a gradually descending slope into a coal black pit. The first section begins with gently modulating drones and only a bare minimum of glitchy accents; the second is dubby and aquatic, with upper harmonics lopped off; the third is a slightly lighter and wispier; and the fourth gathers an increasingly thick blanket of distortion around chilly, held tones.
By the time the suite has finished, the record is zipping along on a tightly ratcheted wire, which leads to the heightened drama of the final act. When the floor gives way following "Harmony in Blue IV", during the explosive "Radio Spiricon", it can seem nearly breathtaking, especially at higher volumes. Hecker's synths here are massive, sounding like something huge that's been torn in half with great force, exposing a bouquet of prickly and splayed binding material. We're suddenly seeing the guts of the thing, the album turned inside out. That the following "Whitecaps of White Noise" gets even crazier with its surges of distortion but then bleeds into a funeral organ drone only adds to the emotional punch. This closing 22-minute suite is some of the finest abstract electronic music of the laptop era.
What Hecker delivers when he's at his loudest and most noise-drunk is the thing that will always bring to mind My Bloody Valentine: a sense of submitting to oblivion. The violence inside tracks like "Spring Heeled Jack Flies Tonight" and the rougher bits in the "Whitecaps" section is oddly comforting, like it shows a way to tune into and accept the destructive chaos of nature. That this racket which Hecker specializes in-- top-heavy with prickly static, a dark undercurrent of synths providing a wobbly foundation beneath-- can engender such a pleasant sense of surrender is the key to his appeal. Harmony in Ultraviolet is sensual body music of a very particular kind, and it's the sort of record that asks a lot. But if you trust it and go along, it knows exactly where to lay its hands.
quote:Marsen Jules is één van de muzikale aliassen van Martin Juhls uit Dortmund, Duitsland. In 2005 bracht hij - na enkele goed ontvangen mp3-projecten – zijn eerste fullcd uit op City Centre Offices. 'Herbstlaub' laveerde op adembenemende wijze tussen experimentele klassieke muziek en abstracte, gelaagde soundscapes en verraste vriend en vijand zozeer dat het Duitse label hem al snel vroeg een opvolger te maken.
Marsen Jules opent 'Les Fleurs' met repetitieve vlagen klokkenspel die uitgebreid de tijd krijgen om uit te galmen en diep te resoneren. Als na een tijdje een voorzichtige doffe baslijn wordt toegevoegd en slierten feedback voorbij waaien, klinkt 'Oeillet Sauvage' ei zo na als een Tibetaanse tantra. Ook 'La Digitale Pourpre' wordt gekenmerkt door een gelijkaardig slingerend, esoterisch sfeertje, maar dit keer met scheuten ruis, snaargetril en frivole met effecten bewerkte harpakkoorden in de hoofdrol. Als een melancholisch wiegeliedje dompelt 'Coeur Saignant' de luisteraar vervolgens onder in een dagdroom van harp, echoënde strijkers en op en neer golvende geruis en geritsel. Marsen Jules weet zijn geluiden hier wederom zorgvuldig te kiezen, maar de opbouw van de track laat toch wat te wensen over. In 'Datura' roepen een rits rusteloos galmende snaar- en tokkelgeluiden en een diep glijdende bas in een mum van tijd een futuristisch westernbeeld op, iets wat nog versterkt wordt wenneer even later een slidegitaar zijn intrede doet. 'Anemone' speelt dan weer met Aphex Twin-achtige stuitergeluiden, opborrelende synthesizerdrones en fretgeluiden van een akoestische gitaar, al dan niet achteruit afgespeeld. Hoewel opnieuw onderhoudend, dreigt met deze track langzaam maar zeker een gevoel van voorspelbaarheid de kop op te steken. Gelukkig pakt Juhls op dat moment uit met het wonderlijke 'Geule de Loup', waar tegen een duistere achtergrond eenvoudige, organische loops laag na laag opgestapeld worden tot een ritmisch en melodisch kleurrijk geheel dat perfect overgaat in de donkere, eenzame inquisitiesfeer van 'Coquelicot'. Afsluiter 'Oeillet en Delta', een lang uitgevallen variatie op het desolate klokkenspelthema van de openingstrack, is een wat stuntelige manier om ook de plaat een 'cyclisch' karakter te geven.
Op 'Les Fleurs' creëert Martin Jughls opnieuw een zweverig universum van klankkleuren dat zowel fans van het stevigere werk Eric Satie als ambientmeester Brian Eno zou kunnen bekoren. Met een minimum aan verandering weet de Duitser een maximum aan emoties los te weken, al moet het gezegd worden dat bepaalde tracks toch iets ingekort hadden mogen worden of net dat tikje meer beweging hadden kunnen gebruiken. Dit is te klasseren onder fris 'muzikaal behang' dat na enkele minuten staren wel eens verrassend veel diepte zou kunnen prijsgeven.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |