Na gedane arbeid is het goed rusten. Dus na een half uurtje bergaf hobbelen onder luid gezang en gejoel arriveerden we bij onze cottages. De landrover stond er al, en de chauffeur was bezig met de bagage uit te laden. Zoals gewoonlijk was het secretariaat weer eens laatste. "Hee, stelletje luie horken, fiets eens door! Mijn kleren raken uit de mode als ik zo lang op jullie moet wachten!" Riep Evert, die zich zojuist bij ons groepje had gevoegd. Linda stak haar tong naar hem uit toen ze langs hem reed, de rest van de dames reageerden niet. Behalve lui dus ook nog hardhorend, die lege dozen
![]()
Inmiddels was Jean-Paul druk bezig met het indelen van de cottages. Wie zou bij wie slapen en vooral, wie niet. Dirk-Jan kwam op het briljante idee om eens met Jean-Paul te gaan praten over het in een cottage plaatsen van de afdeling boekhouding (Sjaak en Hans) en het secretariaat (vier dames). Dit alles onder het mom van teambuilding. Het argument van Dirk-Jan werd echter meteen weggewuifd door Jean-Paul, en dus kregen we Sjaak en Diane niet bij elkaar. Verdikkie. Wel werd er besloten dat de dames van het secretariaat een complete cottage voor henzelf kregen a la 6 personen. Hetgeen natuurljk weer perspectieven bood voor nachtelijke bezoekjes
Ik zat zelf in een cottage met, hoe kan het ook anders, Dirk-Jan, Taeke, Evert en Marco. Aangezien het een 6-persoons cottage betrof, bleef er dus nog een plaats over. Die had Jean-Paul voor zichzelf toebedeeld. "Dan kan ik jullie in de gaten houden", gaf hij als reden op. We gingen dus meteen aan de slag met een plan om Jean-Paul zo snel mogelijk uit onze cottage te krijgen. Hij zou in elk geval niet goed slapen vannacht, zo hadden we besloten
![]()
Na een welverdiende maaltijd brachten we onze bagage naar onze cottages, waar Evert zich de voorzienigheid zelf toonde: bier! Wederom werd er een sixpack Grolsch burgemeester gemaakt (Jean-Paul was nog vanalles aan het regelen). Het laatste blikje besloten we te bewaren voor een speciale gelegenheid met Sjaak. Het was inmiddels redelijk laat en er werd van ons verwacht dat we de dag erna weer om 08:00 paraat zouden staan, en zoals je weet is dat heel wat voor personeel van een overheidsinstelling. Maar slapen, nee ho maar. Evert had ook een pak koekjes meegenomen, en omdat we de kwaadste niet zijn besloten we om Jean-Paul er ook een te geven. Dat werd dus verkruimeld op zijn matras. Daarnaast haakten we een paar springveren van zijn spiraalbodem los, zodat het matras heel onregelmatig kwam te liggen. Daarnaast maakten we zijn kussen vochtig met wat water uit de kraan. En of dat nog niet genoeg was, het raam van onze slaapkamer piepte een beetje. Marco maakte er een dun touwtje aan vast zodat hij er met enige regelmaat aan kon trekken waardoor er op commando irritante piepjes werden afgegeven door het raam.
Wij hadden ons bier al op (de blikjes vakkundig platgestampt en in de afvalbak verstopt) en lagen in ons bed toen Jean-Paul eindelijk terug kwam. Het ging ongeveer zo.
JP: Hee, wat is dat kussen klef. Dat had ik niet verwacht hier.
DJ: Huh? Ik heb nergens last van. Jij mischien, Vogeltjesdans?
Ik: Nee, jij mischien, Taeke?
T: Nope. Denk dat het aan het enthousiasme van Jean-Paul ligt (wij lachen)
JP, boer-met-kiespijn-modus: Ja, haha, leuk. Nou, ik red me wel (pakt een handdoek en legt die over het kussen en gaat in bed liggen)
JP (rolt en draait vanwege de kruimels in zijn bed en zijn scheefhangende matras): Nou, ik heb wel eens betere bedden gehad.
Ik: nergens last van. Jij mischien, Evert?
E: Nope. Jij mischien, Marco?
M: Nope. Doe je wel een beetje rustig Jean-Paul, wij willen ook nog slapen weet je.
JP: Jaja, doe maar, ik red me wel.
(even later, Marco met het touwtje aan het raam) Piep. Pieppieppiep. Piiiiiiiiiiep.
JP: Grmbl.
M: Piep. Piepperderpiep piep piiiiiiiiiep.
JP: GRMBL!
DJ: Snurk
JP: Grodverrr...
T: Jean-Paul lig toch eens stil man! Ik doe geen oog dicht hier
M: Ja man, we moeten morgen vroeg op!
DJ: (doet alsof hij net wakker wordt) Kan het nou niet eens rustig zijn hier? Het is ook altijd wat met jou, Jean-Paul
JP: (draait zich nog een paar keer om, staart dan naar het plafond) Okee, ik ga wel eens kijken naar een andere plaats. Dit bed is gewoon ronduit slecht.
M: Jaja, het bed he?
T: Niet naar het secretariaat toe he?
JP: Leuk. (pakt zijn spullen en vertrekt)
Wij:
Nadat Jean-Paul was vertrokken, sprongen wij uit onze bedden, gaven elkaar een hi five en kleedden we ons aan, in voorbereiding op onze nachtelijke kwajongensstreken