Prachtige prestaties neergezet met kleine clubs, de Champions League gewonnen als assistent bij Barcelona en nu bij zijn geliefde Ajax. Tijd voor een eigen topic en een goede monoloog in de Telegraaf.
![]()
quote:
Om nou te zeggen dat de trainers van de topclubs zich in alle rust hebben kunnen voorbereiden; nee. Ronald Koeman verloor twee vaste krachten, Erwin Koeman verloor zijn boegbeeld en Henk ten Cate verloor van FC Kopenhagen. Als laatste van de drie laat de nieuwe trainer van Ajax zijn licht schijnen over een nieuwe missie en het nieuwe voetballand waar hij, na de gulden jaren in Barcelona, terecht is gekomen. Een monoloog.
Afrekenen met de angst
Henk ten Cate: „Het klinkt gek, maar ik ben heel tevreden”
AMSTERDAM, zaterdag
,, We hebben een unieke kans laten liggen om op het grootste podium onze kunsten te vertonen. We hadden een droomstart kunnen hebben. Dan ben je in elk geval verzekerd van een half jaar rust, nu stond ik me direct na afloop al te verdedigen.
Maar we zijn bezig met een groepsproces en dat laat ik door niemand verstoren. Hoe raar het nu misschien ook klinkt, ik ben heel tevreden. Er begint een team te ontstaan. Dat zag ik eerder aan de beleving, en donderdag aan het collectieve verdriet. Hoe dit seizoen eindigt, weet niemand. Wat ik wel weet, is dat we tot het eind mee zullen strijden om het kampioenschap.
De balans in de selectie is nog niet perfect, maar wel al een stuk beter. Technisch en tactisch moeten we stappen gaan maken om iets van het oude Ajax terug te zien. Vergeet niet dat we ook kwaliteit zijn kwijtgeraakt. De Jong had ik er nog graag bij willen hebben. Trabelsi en Escudé ook. Die doet het uitstekend in Spanje. Maar in fysiek opzicht hebben we winst geboekt. Je speelt ook een aantal vechtwedstrijden per seizoen. Daarin red je het niet met allemaal lichtgewichten.
Ik heb me prettig verbaasd over het enthousiasme van het publiek na de wedstrijden tegen PSV en RKC, zeker omdat ik zondag niet helemaal tevreden was over het vertoonde spel. Het voetbal kan nog veel beter, maar ik hoorde veel mensen zeggen: dit hebben we jaren niet gezien. Daar kan ik me op dit moment dus helemaal niets bij voorstellen. Dit is Ajax, denk ik dan, en daar hoort een bepaalde speelstijl bij. Maar ik heb gemerkt dat er angst is. Angst om te voetballen, om fouten te maken. Als ik een arm op de schouder van sommige spelers leg, voel ik hoe die jongens verstijven. Ze waren hoofdzakelijk gewend om te horen wat er aan hun spel mankeerde.
Ik probeer het nu op een andere manier, die toch wat meer bij Ajax past. Met een stukje Amsterdamse bluf, al moet ik vreselijk oppassen met dit woord. Het wordt zo snel negatief uitgelegd. Misschien is flair een betere omschrijving. In de eerste plaats wil ik de druk zoveel mogelijk van het team halen. En ik wil dat de jonge garde zich in alle vrijheid kan ontwikkelen. Die ontwikkeling was gestagneerd.
Jonge spelers zijn veel te snel op een voetstuk gezet en hadden er moeite mee dat verwachtingspatroon waar te maken. Omdat er geen ondersteuning was. Je ziet het nu aan de reacties van die jongens. Ze zijn blij dat Stam en Gabri er zijn, dat de aandacht verlegd wordt naar volwassen kerels met internationale ervaring en uitstraling.
Een Nederlandse speler wordt na een paar aardige wedstrijden groot gemaakt, maar ook weer net zo snel neergesabeld. Er zit niks tussen, terwijl er juist veel tussen hoort te zitten. Misschien heeft het te maken met de hunkering naar een nieuw idool ā la Cruyff, Van Basten of Bergkamp, maar daarin schieten ze door.
Van der Vaart werd meteen de nieuwe Bergkamp genoemd, Maduro de nieuwe Rijkaard. Mensen die zo geforceerd idolen lanceren, kunnen het onderscheid tussen topkwaliteit en een talent niet meer maken. Vroeger produceerde Ajax talenten voor de absolute top. Nu gaan ze naar HSV. Dat zegt dus heel veel.
Frank en ik dachten in Barcelona drie jaar geleden na over de vraag: welke Nederlander zouden we graag willen hebben? We kwamen allebei bij Van Persie uit. Omdat hij kwaliteiten bezit die zeldzaam zijn. In het hedendaagse topvoetbal worden hoge eisen gesteld. Atletisch vermogen, snelheid en kracht zijn heel belangrijk. Van Persie heeft het, plus een fantastische techniek. Hij voldoet aan bijna alle voorwaarden. Bovendien heeft hij zich op het mentale vlak sterk verbeterd. In mijn ogen is Van Persie op dit moment het enige toptalent dat Nederland heeft.
In het algemeen vind ik dat de mensen hier slecht op de hoogte zijn van de kracht van het internationale voetbal. In verhouding tot het Nederlandse voetbal wordt daar vaak wat geringschattend over gedaan.
Met Barcelona kwamen we niet verder dan 0-0 bij Bröndby. En bij FC Kopenhagen lopen spelers als Grönkjaer en Allbäck. Grönkjaer heeft in Spanje, Duitsland en Engeland gespeeld, is 28 en dus nog niet op zijn retour, maar gaat nu al terug naar Denemarken.
Niet omdat hij minder gaat verdienen. Voor Allbäck geldt hetzelfde. Een paar jaar geleden heb ik me verbaasd over het niveau van FC Basel in de Champions League. Austria Wien is ook geen eenvoudige tegenstander meer. In al die landen zijn de clubs tegenwoordig ook in staat om veel geld te betalen. Overal lopen goede voetballers.
Voor het WK ben ik een van de weinigen geweest die zei dat Nederland misschien de eerste ronde niet zou overleven. Iedereen was erg optimistisch, maar eigenlijk had Ivoorkust gewoon moeten winnen. Nederland had twee aardige momenten, een geweldige Van der Sar, maar had verder weinig in te brengen.
Het komt vooral door de erfenis van het verleden. Nederlandse clubs telden mee en kwamen vrij ver in de Europese toernooien. Maar zet je de Nederlandse topclubs nu in de Spaanse competitie, dan spelen ze mee om UEFA-Cupvoetbal en niet om het kampioenschap. Ik denk dat er, mede door onwetendheid, te makkelijk over de internationale verhoudingen dingen wordt ge,, dacht.