Sjaak en Diane deel 3

Van het gesprek tussen Jean-Paul, Sjaak en Diane hebben we niets meegekregen. De deur was dicht In elk geval gebeurde na ongeveer 4 minuten het volgende.

(gestommel in het kantoor) We hoorden iemand zijn of haar stem verheffen, we weten niet wie. Op een gegeven moment vliegt de deur open en komt een woedende Sjaak naar buiten gestormd. "WEL GRDVR! Ellendige hoeah!" (Sjaak praat een beetje Haags) Loopt zo door naar zijn kantoor, pakt daar zijn spullen en verlaat woedend het pand, zijn collega Hans verbijsterd achterlatend.

Ook Diane, die aarzelend naar haar kantoor liep, was niet in een opperbeste stemming. Geen huilie deze keer, doch wel ontdaan. Ze leek notabene helemaal niet kwaad ofzo. Achter haar aan kwam Jean-Paul naar buiten. Hij had een geweldig rood hoofd en veegde het zweet van zijn voorhoofd.

Ik liep naar hem toe. "Je ziet er niet goed uit, kerel. Samen even bakkie doen?" Bood ik aan, hulpvaardig als ik ben Samen liepen we naar de koffieautomaat. "Ik... Ik begrijp er niets van, Vogeltjesdans (fictieve naam), ik heb toch alleen maar geprobeerd om het uit te praten met die twee... Ik begrijp nou werkelijk niet wat er mis is gegaan..." - Kalm aan," suste ik hem, "Neem eerst eens een bak koffie en vertel me dan eens wat er gebeurd is."

Jean-Paul begon te vertellen. "Nou," zei hij, "Ik heb hen verteld dat ik uit betrouwbare bron heb vernomen (ik kon mijn lachen bijna niet verbergen ) dat er tussen beiden nog iets meer gaande was dan alleen maar het conflict van afgelopen maandag." - "O? Wat dan? dan weet je meer dan ik." lulde ik erop los. "Ja, het is mijn vak om meer te weten," leuterde hij verder, "alleen pakte dat hier zo goed uit." - "Maar wat is er gebeurd dan?" vroeg ik hem. "Dat kan ik je niet vertellen, dat is prive." antwoordde Jean-Paul terwijl hij zich achter een slok koffie verschool. "Komop Jean-Paul, je kunt het me best vertellen! Je weet dat ik met zoiets niet te koop loop." Jean-Paul aarzelde even. "Nou... Het betreft een precaire zaak... Sjaak... Sjaak en Diane... die hebben..." - "Een relatie?" onderbrak ik hem. Jean-Paul keek geschrokken op. "Hoe weet jij dat?" - "Iedereen weet dat hier" - "Nee!" - "jawel, oud nieuws hoor. Sinds vorig jaar op de efteling weet iedereen dat hier." sloeg ik een slag in de rondte, gevolgd door een slok koffie. "Dat ik dat niet heb zien aankomen..." - "Dat had de beste kunnen overkomen, Jean-Paul. Je hebt het veel te druk. Maar wat was er nou precies gebeurd?"

Jean-Paul vervolgde zijn verhaal. "Ik heb hen van mijn bevindingen op de hoogte gesteld en dat ik wist dat er tussen beide iets gaande was. En dat het me het beste leek dat ze dat beiden open en bloot zouden uitpraten, hier op het kantoor, zonder al dat personeel erbij." Hij nam nog een nieuwe kop koffie uit de automaat. "Afijn," vervolgde hij, "Beiden ontkenden dat er iets tussen hen was. Ik heb hen nogmaals benadrukt dat ze zich daarvoor niet hoefden te schamen en dat er op mijn kantoor niet geoordeeld werd." Ik nam zelf ook nog een kop koffie en hoorde het verhaal glimlachend aan. "Diane noemde Sjaak zelfs weer een viezerik," vervolgde Jean-Paul zijn verhaal, "toen ik aangaf dat zijn actie van maandagmorgen met deze achtergrond des te begrijpelijker was geworden. Daarop is Sjaak zo kwaad geworden dat hij ineens opstond en is vertrokken. Ik weet het niet meer. Wat kan ik nu nog doen?" - "Voorlopig even niets. Maak je geen zorgen, Jean-Paul. Laat het voor nu even zakken, en neem een lang weekend. Binnenkort hebben we het teambuildingsweekend." - "Bedankt voor je advies, Vogeltjesdans," nam Jean-Paul afscheid toen hij naar zijn kantoor liep, "En voor je luisterend oor." Ik:

Kan ik het helpen dat ik zo slecht ben en zo af en toe van een relletje hou