St. Claire in de politiek, Holt als Pauw & Witteman Afgelopen dinsdag was de eerste uitzending van Het Glas is Half Vol, waarin Bonnie St. Claire en Viola Holt langsgaan bij allerlei feesten. Het programma trok slechts 226.000 kijkers maar beide dames zitten er niet mee. Na alle ellende kan niemand ons meer beledigen.
Holt: Weet je wat Bonnie zo geestig maakt? Haar oneliners. Dan zeg ik: de vergulde snede. En dan verstaat zij: de vergulde schede. St. Claire: We zijn elkaars tegenpolen. Ik de Amsterdamse straatmeid, Viola de chique Haagse. Holt: Ik wilde kennismaken met die Op volle toeren-wereld. Bonnie heeft van mij geleerd nep-wimpers op te plakken.
St. Claire: Wij zijn allebei knettergekke wijven. Holt: Maar wat ons natuurlijk echt bindt is dat we allebei 57 jaar zijn, al 40 jaar in het vak zitten en ieder een ongelooflijke bak bagger over ons uitgestort hebben gekregen.
St. Claire: Het ergste vond ik die drankroddels. Natuurlijk heb ik problemen gehad. Ik ben zo vaak gestopt. Er waren ook periodes dat ik elke dag een fles wodka van 60 procent naar binnen sloeg. Als ik dan droog stond en op het terras een thee bestelde, dan dacht iedereen dat er rum doorheen zat. Dus zei ik de dag erna tegen mezelf: ik gooi er inderdaad rum bij, ze roepen het toch al over me.
Holt: Mijn vreselijkste periode? De vier jaar dat Robert Jensen mij gestalkt heeft. Werd ik middenin de nacht gebeld en in uitzendingen uitgemaakt voor vetvlek. Ik heb er een burn-out aan over gehouden. Vooral ook omdat je je niet kan verweren. Of Patty Brard die mij consequent een gedrocht noemt.
St. Claire: Ze kunnen ons maken, maar niet meer breken. Holt: Wat ons verder bindt: we zijn de schaamte voorbij, we generen ons nergens meer voor. Waarvoor zouden we ons ook schamen? What you see is what you get. Ook qua uiterlijk. We maken ons niet meer druk.
Je gaat langzamerhand naar het stadium toe van: hoe lang heb je nog te leven? Je kunt zo dood zijn. Dus proberen we van alles uit. Willen lachen. Waarom mogen we deze real-life discipline niet uitproberen? Als het niets is, verdwijnt het zo van de buis. Klaar. Maar na alle ellende kan niemand ons meer beledigen, we staan niet toe dat het ons nog raakt.
Beide dames geven toe dat de eerste aflevering van de als komedie bedoelde serie vol zelfspot niet echt uit de verf kwam. Holt: Maar eerlijk: de chemie tussen ons is beter geworden. De humor kwam er te weinig uit en we waren nog niet zo op elkaar ingespeeld als ik wilde. Bovendien vielen de beelden van bekende Nederlanders op feestjes ons tegen. Zodra ze een camera zien, klappen ze dicht. Dus het format moet anders en dat zal gebeuren.
Op verzoek van St. Claire zal het aantal drank-scenes worden verminderd maar ze beseft ook dat haar drank-imago moeilijk uit de serie te monteren valt. Dan blijft er niets meer over. Natuurlijk heffen we het glas. Maar ik wil niet te veel een karikatuur van mezelf worden. Dat alleen maar dát wordt benadrukt. Mensen hebben bijvoorbeeld geen idee hoe sociaal ik in het leven sta. Ik zou best in de politiek willen zitten. En dan tegen armoede in Nederland strijden.
Holt: Dan krijg ik te horen: jij komt nooit meer aan de bak. Nou, mag ik het alsjeblieft proberen als ik daar zin in heb? Natuurlijk zullen we nooit zo goed worden als Geer en Goor. Die hebben de lach echt aan hun kont hangen.
Ik zou ook wel weer in zijn voor een programma, waarin het goede gesprek centraal staat. Niet in een mantelpakje op de bank een bekende Nederlander die ik al 40 jaar volg wat vragen en dan twee jingles. Nee, echt zoiets als Pauw & Witteman of De Wereld Draait Door.
Binnenkort te zien in een nieuwe aflevering van het Tien-programma: Gisteren heb ik een naakte Bonnie liggend op de grond in een geblindeerde limousine in een wetsuit proberen te hijsen. Vlak voor een duik in de Noordzee. Op een gegeven moment had ze dat pak aan en daarboven een bontjas. Echt, ik lig helemaal in een deuk. (AD/Medialog)
Niets meer aan doen, zo laten staan...
quote:
Echt, ik lig helemaal in een deuk.
Ik ook meid, ik ook.