Is dat jouw handschrift??!! :O :O

Een kikker als handschrift. Bizar, maar waar.

Wow, jij schrijft in Verdana en kikkers.

Ik heb ook een vreselijk handschrift, vooral als ik een paar nachten niet geslapen heb en mijn handen te er gaan trillen

The quick brown fox jumps over the lazy dog.


was mijn handschrift maar zo leesbaar

Valt toch wel mee? In ieder geval goed leesbaar, wat je van mijn handschrift niet kunt zeggen. .

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:25 schreef Ricky_ het volgende:
Wow, jij schrijft in Verdana en kikkers.

Kikkers, dat is vast een nieuwe vorm van spijkerschrift

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:23 schreef _Nick het volgende:
Waarom schrikt iedereen altijd als ze mijn handschrift voor het eerst zien? :S IK bedoel ik weet dat het slordig is.. maar ik weet niet hoeveel mensen hebben toch een pruts-handschrift? Daar ga je toch niet raar van opkijken ofzo?

[afbeelding]

:S dat is wel een heel raar handschrift (n). Ik denk dat je rustiger moet schrijven, dat helpt wel (Y).

WE ZIEN EEN KIKKER IPV JOUW PLAATJE.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:28 schreef _Nick het volgende:
wat is een kikker

Beste _Nick, dit is een kikker.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:28 schreef _Nick het volgende:
wat is een kikker

De orde kikvorsachtigen (Anura) omvat alle kikkers en padden en maakt deel uit van de klasse amfibieën (Amphibia). De wetenschappelijke naam Anura betekent letterlijk zonder (an) staart (ura), en dit is het grootste verschil met alle andere amfibieën zoals salamanders. Kikvorsachtigen ontwikkelen wel een staart maar deze gaat weer verloren bij de metamorfose. Er zijn meer dan 5200 kikkers en padden bekend, de kleinste soorten blijven rond de centimeter, de grootste kunnen 25 cm bereiken.
Inhoud
[Niet tonen]

* 1 Algemeen
* 2 Padden of kikkers
* 3 Evolutie van de kikvorsachtigen
* 4 Verschillende soorten
* 5 Voeding
* 6 Voortplanting
* 7 Vijanden en verdediging
* 8 Kikkers en padden in Nederland en België
* 9 Taxonomie
o 9.1 Uitgestorven:

[bewerk]

Algemeen

Kikvorsachtigen komen wereldwijd voor, in Europa leven bijna 50 soorten, maar niet in heel koele streken omdat ze net als alle amfibieën koudbloedig zijn, en bij lagere temperaturen steeds trager gaan bewegen. De Nederlandse en Belgische kikkers en padden houden daarom een winterslaap. Naast de koude temperatuur is er bovendien geen voedsel voor kikkers te vinden in de winter. Ze liggen dan maandenlang in de modderbodem van een sloot of overwinteren op het land in kleine holletjes of tussen boomstronken. Hierdoor ontwikkelen ze zich relatief veel minder snel dan veel tropische soorten, die soms het hele jaar door eitjes produceren. In sommige streken kennen kikkers en padden ook een rustperiode die beter als zomerslaap omschreven kan worden. Deze soorten leven op plaatsen waar het aanhoudend warm en droog is, en de dieren graven zich voor langere tijd in, wachtend op regen.

De meeste kikvorsachtigen leven op het land, enkele zijn zeer sterk aan water gebonden en komen er nooit uit. Landbewonende soorten worden qua levenswijze wel verdeeld in boombewoners, bodembewoners en ingegraven levend, al heeft deze verdeling geen wetenschappelijke basis, zo zijn er bijvoorbeeld boomkikkers die op de bodem leven.
[bewerk]

Padden of kikkers

Kikkers en padden danken de naam vaak aan het feit of ze al dan niet een gedrongen uiterlijk en een wrattige huid hebben. Tegenwoordig worden echter alleen soorten uit de familie echte padden (Bufonidae) als pad aangeduid. Alleen soorten in deze familie hebben een ontwikkeld Biddlers orgaan, alle andere kikvorsachtigen alleen in aanleg. Desondanks heten veel kikvorsachtigen die niet tot de familie echte padden behoren toch pad, zoals de knoflookpad die tot de knoflookpadden (Pelobatidae) behoort. Dat komt omdat deze families vroeger wel tot de echte padden werden gerekend, maar tegenwoordig niet meer. Deze soorten worden gewoonlijk met kikker aangeduid, maar pad genoemd, wat wel eens voor verwarring zorgt. Over het algemeen hebben de leden van de familie Bufonidae wel wat afwijkende kenmerken in bouw en levenswijze;
Phyllobates terribilis is een zeer giftige soort.
Groter
Phyllobates terribilis is een zeer giftige soort.

* kikkers hebben een gladde en vochtige huid en padden een meer wrattige huid;
* kikkers hebben zwemvliezen, padden niet;
* kikkers leggen de eitjes vaak in een grote tros ipv eiersnoeren;
* kikkers zijn meer afhankelijk van water dan padden;
* kikkers kunnen beter springen dan padden die meer huppen of kruipen;
* kikkers hebben een slanker en leniger lichaam dan padden.

Er zijn echter vele kikkers die bovenstaande kenmerken niet hebben en ook vele padden die ze juist wel hebben, of zelfs combinaties ervan wat het onderscheid bij sommige soorten niet eenvoudig maakt. Zo komen zowel bij de familie echte padden als in vele andere families zowel een ruwe als een gladde huid voor, evenals een gedrongen uiterlijk.


[bewerk]

Evolutie van de kikvorsachtigen
Skelet van een kikker met het typische driedelig gevorkte bekken.
Groter
Skelet van een kikker met het typische driedelig gevorkte bekken.

De oudste amfibieën ontstonden tijdens het laat-Devoon. De oudst bekende vorm van een op een kikker gelijkend amfibie is de soort Triadobatrachus massinoti die komt uit het vroege Trias en is gevonden op het Afrikaanse eiland Madagaskar. Deze soort is ongeveer 250 miljoen jaar oud en had nog niet alle kenmerken die tegenwoordig aan kikkers worden toegeschreven. Zo leek de schedel al wel op die van een kikker, breed en met grote oogopeningen, maar had het dier ook kenmerken die niet gevonden worden bij de moderne amfibieën. Zo was het lichaam langer, en had meer wervels, en losse staartwervels in tegenstelling tot die van moderne kikkers die versmolten zijn. Ook waren scheen- en kuitbeen nog niet versmolten wat doet vermoeden dat Triadobatrachus geen beste springer was. Een andere fossiele kikker van ongeveer dezelfde leeftijd is Prosalirus bitis, welke werd ontdekt in 1985 in Arizona. Net zoals Triadobatrachus had ook deze soort geen sterk vergrote achterpoten maar bezat al wel het typische, gevorkte bekken dat uit drie delen bestond net als moderne soorten.

De oudste soort die echt tot de kikkers mag worden gerekend is Vieraella herbsti uit het Jura, en had een leeftijd van 188 tot 213 miljoen jaar. De soort is echter alleen bekend als een afdruk van de rug- en de buikzijde, beide van hetzelfde exemplaar dat ongeveer 33 millimeter lang was. Notobatrachus degiustoi is met een leeftijd van 155 tot 170 miljoen jaar iets jonger. De ontwikkeling van de moderne kikvorsachtigen lijkt in de Jura te hebben plaatsgevonden, de belangrijkste veranderingen die de Anura hebben ondergaan is het korter worden van het lichaam en het verliezen van de staart. Fossiele kikvorsachtigen zijn over de hele wereld gevonden, inclusief Antarctica, het enige continent waar de Anura tegenwoordig niet voorkomen.
[bewerk]

Verschillende soorten

Er zijn een heleboel soorten kikvorsachtigen, zoals de pijlgifkikkers (Dendrobatidae), boomkikkers (Hylidae) en echte kikkers (Ranidae). Pijlgifkikkers staan bekend als felgekleurde, kleine en giftige diertjes, boomkikkers hebben hechtschijfjes onder de tenen waarmee ze goed kunnen klimmen. De echte kikkers zijn een van de grootste families en komen bijna overal in Europa en Amerika voor. Opmerkelijk is dat tussen de diverse kikkers en padden ook veel hybriden bestaan; vruchtbare kruisingen tussen verschillende soorten.

Hoewel kleuren, aanpassingen en ook vormen wat verschillen, hebben alle kikkers en padden ongeveer hetzelfde bouwplan. Het lichaam is peervormig, vaak sterk afgeplat en de bek is relatief breed, de ogen puilen wat uit en de poten hebben lange tenen, al dan niet met hechtschijven. Alle kikvorsachtigen hebben langere achterpoten dan voorpoten, die zowel dienen om flinke sprongen mee te maken als beter mee te zwemmen, in het laatste geval zijn er zwemvliezen aanwezig tussen de tenen. Veel soorten zoals veel padden maken eerder kleine hupjes of kruipen meer dan ze springen. Sommige soorten hebben een afwijkende bouw, zoals de klauwkikker die eruit ziet alsof hij is platgereden door een auto.
[bewerk]

Voeding

Alle kikkers en padden vangen levende prooien, bij een aantal met behulp van een kleverige tong die snel kan worden uitgestoken en weer ingetrokken, net zoals bij kameleons hoewel deze laatstse een veel langere tong heeft. Er zijn ook tongloze kikkers (Pipidae), die de prooi met de vingers naar binnen moeten duwen. Kikkers hebben kleine tandjes die niet dienen om te snijden of malen, maar om de prooi vast te houden.

Kikkers en padden eten zonder uitzondering ongewervelden, meestal insecten en de larven, wormen, spinnen en (naakt)slakken. Sommige grotere kikvorsachtigen eten ook wel kleine knaagdieren, andere kikkers of kleine reptielen, maar nooit als hoofdvoedsel. Enkele soorten hebben zich gespecialiseerd in een bepaalde groep prooien, zoals muggen, kleine kreeftachtigen of mieren. Kikkers en padden zijn opportunistische jagers en zien alleen bewegende dingen, daarom zitten ze heel lang op een prooidier te wachten. Dat heeft niets met de ogen, maar met de signaalverwerking in de hersenen te maken.
[bewerk]

Voortplanting
kikkerdril
Groter
kikkerdril

De voortplanting geschiedt door middel van eitjes en een larve-stadium. De voortplanting van veel soorten vindt plaats aan het begin van de lente, tropische soorten zetten vaak meerdere keren per jaar eitjes af. Veel soorten produceren kikkerdril, een grote klomp of sliert van eitjes, die vlak onder het wateroppervlak drijft. Het aantal kan oplopen tot enkele duizenden per keer, die in meerdere kleinere klompjes worden afgezet. Een aantal soorten zet de eitjes één voor een af. Als de eitjes uitkomen verschijnen de kikkervisjes, kleine zwarte 'wormpjes' met kleine kieuwen en nog geen pootjes. Ze hebben wel een staart waarmee ze kunnen zwemmen op zoek naar voedsel, voornamelijk algen. Later verdwijnen kieuwen en staart en verschijnen de pootjes, de kleine kikkertjes kruipen dan op het land en lijken al op kikkers, hoewel ze nog niet geslachtsrijp zijn. Bij soorten die in koelere streken leven duurt dat enkele jaren, bij tropische soorten soms enkele maanden. De meeste kikvorsachtigen zoeken slechts tijdens de paartijd het water op voor de afzet van eitjes en leven de rest van het jaar op het land.

Er zijn fluitkikkers bekend waarbij het larvale stadium zich volledig in het ei voltrekt en niet is te zien. Ook andere soorten als de Surinaamse pad kennen een dergelijk trucje waarbij de kleine kikkertjes direct uit het ei komen. De meeste kikkers en padden maken gedurende hun leven de volgende stadia mee, in tijdsduur afhankelijk van onder andere soortgrootte en klimaat:
Een larve van de knoflookpad
Groter
Een larve van de knoflookpad

1. eitje (enkele weken tot maanden)
2. larve of kikkervisje (enkele weken tot maanden, soms jaren)
3. jonge kikker (varieert van enkele maanden tot een jaar, soms enkele jaren)
4. volwassen stadium (enkele tot tientallen jaren)

[bewerk]

Vijanden en verdediging

Er zijn veel dieren die kikkers en padden eten, zoals de ringslang en de kraai. De kikvorsachtigen hebben goed ontwikkelde en vaak zeer grote trommelvliezen (tympana), zodat ze op tijd kunnen wegspringen. Ook in het water leven vijanden zoals de snoek en de otter, de kikkers vluchten dan door naar de bodem te zwemmen met de gespierde achterpoten en zich in de modder te verschuilen. Voor veel dieren, zoals de blauwe reiger, zijn kikkers een belangrijke bron van voedsel, voor andere dieren als veel jonge krokodilachtigen zelfs een onmisbare bron om te kunnen overleven.

Sommige kikkers zijn erg giftig en hebben felle kleuren, de bontgekleurde pijlgifkikkers bijvoorbeeld zijn na consumptie dodelijk voor veel dieren. Niet altijd dienen deze kleuren om aan te geven dat een kikker giftig is, vaak dienen ze als schrikkleur. Zo hebben sommige kikkers felgekleurde dijen, die pas te zien zijn als de kikker wegspringt. Een achtervolgende vijand wil nog wel eens aarzelen en de kikker gaat er snel vandoor. Vuurbuikpadden hebben alleen een felgekleurde buik, bij een aanval gaan ze snel op de rug liggen. Dit onnatuurlijke gedrag, de buik is immers erg kwetsbaar, wordt ook wel het unkenreflex genoemd en komt ook voor bij sommige salamanders. Ook zijn er soorten, zoals de knoflookpadden, die een smerig ruikende stof afscheiden bij gevaar.
[bewerk]

Kikkers en padden in Nederland en België

In koelere streken als Nederland en België zijn er 's winters geen kikkers en padden te zien vanwege de winterslaap. Vrijwel alle soorten die in de Benelux voorkomen zijn vrij zeldzaam tot sterk bedreigd, en allemaal zijn ze beschermd en staan op de rode lijst. Voor veel soorten geldt echter dat ze in andere delen van Europa nog algemeen voorkomen. Opmerkelijk is dat het met een aantal soorten beter gaat de laatste tijd, omdat natuurbeheer zijn vruchten af begint te werpen. Een voorbeeld hiervan is de europese boomkikker (Hyla arborea), hoewel alleen plaatselijk. In Nederland en België komen 10 soorten kikvorsachtigen voor uit verschillende families.
Bruine kikker

Bruine kikker
Groene kikker

Groene kikker
Europese boomkikker

Europese boomkikker
Heikikker

Heikikker

* Familie echte kikkers (Ranidae)
o Bruine kikker (Rana temporaria);
o Groene kikker (Rana ridibunda);
o Eetbare groene kikker (Rana esculenta)
o Heikikker (Rana arvalis)
o Kleine groene kikker (Rana lessonae)
* Familie boomkikkers (Hylidae)
o Europese boomkikker (Hyla arborea)
* Familie echte padden (Bufonidae)
o Gewone pad (Bufo bufo)
o Rugstreeppad (Bufo calamita)
* Familie knoflookpadden (Pelobatidae)
o Knoflookpad (Pelobates fuscus)
* Familie vuurbuikpadden (Bombinatoridae)
o Geelbuikvuurpad (Bombina variegata)

Ook de brulkikker (Rana catesbeiana) leeft in Nederland, maar deze soort is uitgezet en een schadelijke exoot voor de inheemse soorten waardoor er alles aan gedaan wordt om deze soort juist terug te dringen.
[bewerk]

Taxonomie

De kikkers en padden zijn verdeeld over drie onderordes en dertig families, exclusief de recentelijk uitgestorven familie Rheobatrachidae.

Leven -> Animalia -> Chordata -> Vertebrata -> Tetrapoda -> Amphibia -> Anura

* Onderorde Archaeobatrachia) - 4 families, 6 geslachten, 20 soorten
o Familie Staartkikkers (Ascaphidae)
o Familie Vuurbuikpadden (Bombinatoridae)
o Familie Schijftongkikkers (Discoglossidae)
o Familie Nieuwzeelandse oerkikkers (Leiopelmatidae)
* Onderorde Mesobatrachia - 6 families, ongeveer 20 geslachten, ongeveer 170 soorten
o Familie Aziatische boomkikkers (Megophryidae)
o Familie Knoflookpadden (Pelobatidae)
o Familie Pelodytidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Klauwkikkers (Pipidae)
o Familie Mexicaanse gravende kikkers (Rhinophrynidae)
o Familie Woelpadden (Scaphiopodidae)
* Onderorde Neobatrachia - 20 families, 310 geslachten, 4686 soorten
o Familie Zadelpadden (Brachycephalidae)
o Familie Echte padden (Bufonidae)
o Familie Spookkikkers (Heleophrynidae)
o Familie Zuid-Amerikaanse kikkers (Leptodactylidae)
o Familie Myobatrachidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Darwinkikkers (Rhinodermatidae)
o Familie Seychellenkikkers (Sooglossidae)
o Familie Neuskikkers (Nasikabatrachidae)
o Familie Allophrynidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Glas- en bladkikkers (Centrolenidae)
o Familie Boomkikkers (Hylidae)
o Familie Pseudidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Struikpiepers (Arthroleptidae)
o Familie Pijlgifkikkers (Dendrobatidae)
o Familie Snavelbekkikkers (Hemisotidae)
o Familie Rietkikkers (Hyperoliidae)
o Familie Mantellidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Smalbekpadden (Microhylidae)
o Familie Echte kikkers (Ranidae)
o Familie Schuimnestboomkikkers (Rhacophoridae)

[bewerk]

Uitgestorven:

*
o Familie Rheobatrachidae

Van Wikipedia.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:28 schreef _Nick het volgende:
wat is een kikker

edit: in deze context uiteraard, ik neem aan dat niet aan het groene beestje word gerefereerd

Plaatje uit de OP.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:28 schreef _Nick het volgende:
wat is een kikker

edit: in deze context uiteraard, ik neem aan dat niet aan het groene beestje word gerefereerd

Oh, in deze context. In dat geval hebben we het hierover:

De orde kikvorsachtigen (Anura) omvat alle kikkers en padden en maakt deel uit van de klasse amfibieën (Amphibia). De wetenschappelijke naam Anura betekent letterlijk zonder (an) staart (ura), en dit is het grootste verschil met alle andere amfibieën zoals salamanders. Kikvorsachtigen ontwikkelen wel een staart maar deze gaat weer verloren bij de metamorfose. Er zijn meer dan 5200 kikkers en padden bekend, de kleinste soorten blijven rond de centimeter, de grootste kunnen 25 cm bereiken.
Inhoud
[Niet tonen]

* 1 Algemeen
* 2 Padden of kikkers
* 3 Evolutie van de kikvorsachtigen
* 4 Verschillende soorten
* 5 Voeding
* 6 Voortplanting
* 7 Vijanden en verdediging
* 8 Kikkers en padden in Nederland en België
* 9 Taxonomie
o 9.1 Uitgestorven:

[bewerk]

Algemeen

Kikvorsachtigen komen wereldwijd voor, in Europa leven bijna 50 soorten, maar niet in heel koele streken omdat ze net als alle amfibieën koudbloedig zijn, en bij lagere temperaturen steeds trager gaan bewegen. De Nederlandse en Belgische kikkers en padden houden daarom een winterslaap. Naast de koude temperatuur is er bovendien geen voedsel voor kikkers te vinden in de winter. Ze liggen dan maandenlang in de modderbodem van een sloot of overwinteren op het land in kleine holletjes of tussen boomstronken. Hierdoor ontwikkelen ze zich relatief veel minder snel dan veel tropische soorten, die soms het hele jaar door eitjes produceren. In sommige streken kennen kikkers en padden ook een rustperiode die beter als zomerslaap omschreven kan worden. Deze soorten leven op plaatsen waar het aanhoudend warm en droog is, en de dieren graven zich voor langere tijd in, wachtend op regen.

De meeste kikvorsachtigen leven op het land, enkele zijn zeer sterk aan water gebonden en komen er nooit uit. Landbewonende soorten worden qua levenswijze wel verdeeld in boombewoners, bodembewoners en ingegraven levend, al heeft deze verdeling geen wetenschappelijke basis, zo zijn er bijvoorbeeld boomkikkers die op de bodem leven.
[bewerk]

Padden of kikkers

Kikkers en padden danken de naam vaak aan het feit of ze al dan niet een gedrongen uiterlijk en een wrattige huid hebben. Tegenwoordig worden echter alleen soorten uit de familie echte padden (Bufonidae) als pad aangeduid. Alleen soorten in deze familie hebben een ontwikkeld Biddlers orgaan, alle andere kikvorsachtigen alleen in aanleg. Desondanks heten veel kikvorsachtigen die niet tot de familie echte padden behoren toch pad, zoals de knoflookpad die tot de knoflookpadden (Pelobatidae) behoort. Dat komt omdat deze families vroeger wel tot de echte padden werden gerekend, maar tegenwoordig niet meer. Deze soorten worden gewoonlijk met kikker aangeduid, maar pad genoemd, wat wel eens voor verwarring zorgt. Over het algemeen hebben de leden van de familie Bufonidae wel wat afwijkende kenmerken in bouw en levenswijze;
Phyllobates terribilis is een zeer giftige soort.
Groter
Phyllobates terribilis is een zeer giftige soort.

* kikkers hebben een gladde en vochtige huid en padden een meer wrattige huid;
* kikkers hebben zwemvliezen, padden niet;
* kikkers leggen de eitjes vaak in een grote tros ipv eiersnoeren;
* kikkers zijn meer afhankelijk van water dan padden;
* kikkers kunnen beter springen dan padden die meer huppen of kruipen;
* kikkers hebben een slanker en leniger lichaam dan padden.

Er zijn echter vele kikkers die bovenstaande kenmerken niet hebben en ook vele padden die ze juist wel hebben, of zelfs combinaties ervan wat het onderscheid bij sommige soorten niet eenvoudig maakt. Zo komen zowel bij de familie echte padden als in vele andere families zowel een ruwe als een gladde huid voor, evenals een gedrongen uiterlijk.


[bewerk]

Evolutie van de kikvorsachtigen
Skelet van een kikker met het typische driedelig gevorkte bekken.
Groter
Skelet van een kikker met het typische driedelig gevorkte bekken.

De oudste amfibieën ontstonden tijdens het laat-Devoon. De oudst bekende vorm van een op een kikker gelijkend amfibie is de soort Triadobatrachus massinoti die komt uit het vroege Trias en is gevonden op het Afrikaanse eiland Madagaskar. Deze soort is ongeveer 250 miljoen jaar oud en had nog niet alle kenmerken die tegenwoordig aan kikkers worden toegeschreven. Zo leek de schedel al wel op die van een kikker, breed en met grote oogopeningen, maar had het dier ook kenmerken die niet gevonden worden bij de moderne amfibieën. Zo was het lichaam langer, en had meer wervels, en losse staartwervels in tegenstelling tot die van moderne kikkers die versmolten zijn. Ook waren scheen- en kuitbeen nog niet versmolten wat doet vermoeden dat Triadobatrachus geen beste springer was. Een andere fossiele kikker van ongeveer dezelfde leeftijd is Prosalirus bitis, welke werd ontdekt in 1985 in Arizona. Net zoals Triadobatrachus had ook deze soort geen sterk vergrote achterpoten maar bezat al wel het typische, gevorkte bekken dat uit drie delen bestond net als moderne soorten.

De oudste soort die echt tot de kikkers mag worden gerekend is Vieraella herbsti uit het Jura, en had een leeftijd van 188 tot 213 miljoen jaar. De soort is echter alleen bekend als een afdruk van de rug- en de buikzijde, beide van hetzelfde exemplaar dat ongeveer 33 millimeter lang was. Notobatrachus degiustoi is met een leeftijd van 155 tot 170 miljoen jaar iets jonger. De ontwikkeling van de moderne kikvorsachtigen lijkt in de Jura te hebben plaatsgevonden, de belangrijkste veranderingen die de Anura hebben ondergaan is het korter worden van het lichaam en het verliezen van de staart. Fossiele kikvorsachtigen zijn over de hele wereld gevonden, inclusief Antarctica, het enige continent waar de Anura tegenwoordig niet voorkomen.
[bewerk]

Verschillende soorten

Er zijn een heleboel soorten kikvorsachtigen, zoals de pijlgifkikkers (Dendrobatidae), boomkikkers (Hylidae) en echte kikkers (Ranidae). Pijlgifkikkers staan bekend als felgekleurde, kleine en giftige diertjes, boomkikkers hebben hechtschijfjes onder de tenen waarmee ze goed kunnen klimmen. De echte kikkers zijn een van de grootste families en komen bijna overal in Europa en Amerika voor. Opmerkelijk is dat tussen de diverse kikkers en padden ook veel hybriden bestaan; vruchtbare kruisingen tussen verschillende soorten.

Hoewel kleuren, aanpassingen en ook vormen wat verschillen, hebben alle kikkers en padden ongeveer hetzelfde bouwplan. Het lichaam is peervormig, vaak sterk afgeplat en de bek is relatief breed, de ogen puilen wat uit en de poten hebben lange tenen, al dan niet met hechtschijven. Alle kikvorsachtigen hebben langere achterpoten dan voorpoten, die zowel dienen om flinke sprongen mee te maken als beter mee te zwemmen, in het laatste geval zijn er zwemvliezen aanwezig tussen de tenen. Veel soorten zoals veel padden maken eerder kleine hupjes of kruipen meer dan ze springen. Sommige soorten hebben een afwijkende bouw, zoals de klauwkikker die eruit ziet alsof hij is platgereden door een auto.
[bewerk]

Voeding

Alle kikkers en padden vangen levende prooien, bij een aantal met behulp van een kleverige tong die snel kan worden uitgestoken en weer ingetrokken, net zoals bij kameleons hoewel deze laatstse een veel langere tong heeft. Er zijn ook tongloze kikkers (Pipidae), die de prooi met de vingers naar binnen moeten duwen. Kikkers hebben kleine tandjes die niet dienen om te snijden of malen, maar om de prooi vast te houden.

Kikkers en padden eten zonder uitzondering ongewervelden, meestal insecten en de larven, wormen, spinnen en (naakt)slakken. Sommige grotere kikvorsachtigen eten ook wel kleine knaagdieren, andere kikkers of kleine reptielen, maar nooit als hoofdvoedsel. Enkele soorten hebben zich gespecialiseerd in een bepaalde groep prooien, zoals muggen, kleine kreeftachtigen of mieren. Kikkers en padden zijn opportunistische jagers en zien alleen bewegende dingen, daarom zitten ze heel lang op een prooidier te wachten. Dat heeft niets met de ogen, maar met de signaalverwerking in de hersenen te maken.
[bewerk]

Voortplanting
kikkerdril
Groter
kikkerdril

De voortplanting geschiedt door middel van eitjes en een larve-stadium. De voortplanting van veel soorten vindt plaats aan het begin van de lente, tropische soorten zetten vaak meerdere keren per jaar eitjes af. Veel soorten produceren kikkerdril, een grote klomp of sliert van eitjes, die vlak onder het wateroppervlak drijft. Het aantal kan oplopen tot enkele duizenden per keer, die in meerdere kleinere klompjes worden afgezet. Een aantal soorten zet de eitjes één voor een af. Als de eitjes uitkomen verschijnen de kikkervisjes, kleine zwarte 'wormpjes' met kleine kieuwen en nog geen pootjes. Ze hebben wel een staart waarmee ze kunnen zwemmen op zoek naar voedsel, voornamelijk algen. Later verdwijnen kieuwen en staart en verschijnen de pootjes, de kleine kikkertjes kruipen dan op het land en lijken al op kikkers, hoewel ze nog niet geslachtsrijp zijn. Bij soorten die in koelere streken leven duurt dat enkele jaren, bij tropische soorten soms enkele maanden. De meeste kikvorsachtigen zoeken slechts tijdens de paartijd het water op voor de afzet van eitjes en leven de rest van het jaar op het land.

Er zijn fluitkikkers bekend waarbij het larvale stadium zich volledig in het ei voltrekt en niet is te zien. Ook andere soorten als de Surinaamse pad kennen een dergelijk trucje waarbij de kleine kikkertjes direct uit het ei komen. De meeste kikkers en padden maken gedurende hun leven de volgende stadia mee, in tijdsduur afhankelijk van onder andere soortgrootte en klimaat:
Een larve van de knoflookpad
Groter
Een larve van de knoflookpad

1. eitje (enkele weken tot maanden)
2. larve of kikkervisje (enkele weken tot maanden, soms jaren)
3. jonge kikker (varieert van enkele maanden tot een jaar, soms enkele jaren)
4. volwassen stadium (enkele tot tientallen jaren)

[bewerk]

Vijanden en verdediging

Er zijn veel dieren die kikkers en padden eten, zoals de ringslang en de kraai. De kikvorsachtigen hebben goed ontwikkelde en vaak zeer grote trommelvliezen (tympana), zodat ze op tijd kunnen wegspringen. Ook in het water leven vijanden zoals de snoek en de otter, de kikkers vluchten dan door naar de bodem te zwemmen met de gespierde achterpoten en zich in de modder te verschuilen. Voor veel dieren, zoals de blauwe reiger, zijn kikkers een belangrijke bron van voedsel, voor andere dieren als veel jonge krokodilachtigen zelfs een onmisbare bron om te kunnen overleven.

Sommige kikkers zijn erg giftig en hebben felle kleuren, de bontgekleurde pijlgifkikkers bijvoorbeeld zijn na consumptie dodelijk voor veel dieren. Niet altijd dienen deze kleuren om aan te geven dat een kikker giftig is, vaak dienen ze als schrikkleur. Zo hebben sommige kikkers felgekleurde dijen, die pas te zien zijn als de kikker wegspringt. Een achtervolgende vijand wil nog wel eens aarzelen en de kikker gaat er snel vandoor. Vuurbuikpadden hebben alleen een felgekleurde buik, bij een aanval gaan ze snel op de rug liggen. Dit onnatuurlijke gedrag, de buik is immers erg kwetsbaar, wordt ook wel het unkenreflex genoemd en komt ook voor bij sommige salamanders. Ook zijn er soorten, zoals de knoflookpadden, die een smerig ruikende stof afscheiden bij gevaar.
[bewerk]

Kikkers en padden in Nederland en België

In koelere streken als Nederland en België zijn er 's winters geen kikkers en padden te zien vanwege de winterslaap. Vrijwel alle soorten die in de Benelux voorkomen zijn vrij zeldzaam tot sterk bedreigd, en allemaal zijn ze beschermd en staan op de rode lijst. Voor veel soorten geldt echter dat ze in andere delen van Europa nog algemeen voorkomen. Opmerkelijk is dat het met een aantal soorten beter gaat de laatste tijd, omdat natuurbeheer zijn vruchten af begint te werpen. Een voorbeeld hiervan is de europese boomkikker (Hyla arborea), hoewel alleen plaatselijk. In Nederland en België komen 10 soorten kikvorsachtigen voor uit verschillende families.
Bruine kikker

Bruine kikker
Groene kikker

Groene kikker
Europese boomkikker

Europese boomkikker
Heikikker

Heikikker

* Familie echte kikkers (Ranidae)
o Bruine kikker (Rana temporaria);
o Groene kikker (Rana ridibunda);
o Eetbare groene kikker (Rana esculenta)
o Heikikker (Rana arvalis)
o Kleine groene kikker (Rana lessonae)
* Familie boomkikkers (Hylidae)
o Europese boomkikker (Hyla arborea)
* Familie echte padden (Bufonidae)
o Gewone pad (Bufo bufo)
o Rugstreeppad (Bufo calamita)
* Familie knoflookpadden (Pelobatidae)
o Knoflookpad (Pelobates fuscus)
* Familie vuurbuikpadden (Bombinatoridae)
o Geelbuikvuurpad (Bombina variegata)

Ook de brulkikker (Rana catesbeiana) leeft in Nederland, maar deze soort is uitgezet en een schadelijke exoot voor de inheemse soorten waardoor er alles aan gedaan wordt om deze soort juist terug te dringen.
[bewerk]

Taxonomie

De kikkers en padden zijn verdeeld over drie onderordes en dertig families, exclusief de recentelijk uitgestorven familie Rheobatrachidae.

Leven -> Animalia -> Chordata -> Vertebrata -> Tetrapoda -> Amphibia -> Anura

* Onderorde Archaeobatrachia) - 4 families, 6 geslachten, 20 soorten
o Familie Staartkikkers (Ascaphidae)
o Familie Vuurbuikpadden (Bombinatoridae)
o Familie Schijftongkikkers (Discoglossidae)
o Familie Nieuwzeelandse oerkikkers (Leiopelmatidae)
* Onderorde Mesobatrachia - 6 families, ongeveer 20 geslachten, ongeveer 170 soorten
o Familie Aziatische boomkikkers (Megophryidae)
o Familie Knoflookpadden (Pelobatidae)
o Familie Pelodytidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Klauwkikkers (Pipidae)
o Familie Mexicaanse gravende kikkers (Rhinophrynidae)
o Familie Woelpadden (Scaphiopodidae)
* Onderorde Neobatrachia - 20 families, 310 geslachten, 4686 soorten
o Familie Zadelpadden (Brachycephalidae)
o Familie Echte padden (Bufonidae)
o Familie Spookkikkers (Heleophrynidae)
o Familie Zuid-Amerikaanse kikkers (Leptodactylidae)
o Familie Myobatrachidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Darwinkikkers (Rhinodermatidae)
o Familie Seychellenkikkers (Sooglossidae)
o Familie Neuskikkers (Nasikabatrachidae)
o Familie Allophrynidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Glas- en bladkikkers (Centrolenidae)
o Familie Boomkikkers (Hylidae)
o Familie Pseudidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Struikpiepers (Arthroleptidae)
o Familie Pijlgifkikkers (Dendrobatidae)
o Familie Snavelbekkikkers (Hemisotidae)
o Familie Rietkikkers (Hyperoliidae)
o Familie Mantellidae (geen Nederlandse naam)
o Familie Smalbekpadden (Microhylidae)
o Familie Echte kikkers (Ranidae)
o Familie Schuimnestboomkikkers (Rhacophoridae)

[bewerk]

Uitgestorven:

*
o Familie Rheobatrachidae

Ook van Wikipedia.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:30 schreef alwaysthebest het volgende:
Plaatje uit de OP.

[afbeelding]

Dank je.
Het is meer een geval van The quick brown pencil jumps all over the lazy fucking paper.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:31 schreef _Nick het volgende:
oh.. nu snap ik em. kut-imageshack.. daar open ik morgen wel een topic over. http://img526.imageshack.us/img526/8189/image0bt5.jpg is een directe link naar het plaatje.

Zet de volgende link in je OP en hij doet het gewoon:
http://i8.tinypic.com/24vv4lf.jpg

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:31 schreef Ricky_ het volgende:

[..]

Oh, in deze context. In dat geval hebben we het hierover:

<tekst>

Gast. .

quote:

Op donderdag 17 augustus 2006 22:31 schreef _Nick het volgende:
oh.. nu snap ik em. kut-imageshack.. daar open ik morgen wel een topic over.

Doen Dat is er nog niet