Het hele aspect van collectieve vervangende rouw heb ik overigens al een keer eerder ter sprake willen brengen, maar er heerst een beetje een taboe op.
Terwijl de theorie toch heel aannemelijk is, er gaat iemand dood, bijvoorbeeld een jonge voetballer met een gezin: je betrekt het een beetje op jezelf, je fantaseert dat die voetballer familie van jezelf is.
En je kan aan de gang met herdenkingen waar je stiekem van geniet. Denk maar aan André Hazes.
De echte pijn van het verdriet hoef je niet te voelen, je kent die persoon immers niet echt.
Bekende Nederlanders die overlijdenEn natuurlijk een berichtje op condoleance.nl plaatsen
![]()
Spelfouten geen bezwaar.