Ik heb V for Vendetta gister voor het eerst gezien. Ik kan de film met recht een van de slechtste films noemen die ik ooit heb gezien.
Voor iemand die gauw onder de indruk is lijken de dialogen misschien scherp en intelligent. In feite zijn ze gekunsteld, ongeloofwaardig, pompeus, en zitten ze vol holle frasen. "God is in the rain." Oh please. Als je uitdrukking wilt geven aan de vrijheid die in de geest zit (zoals bijvoorbeeld in The Shawshank Redemption wordt gedaan), dan moet je vooral niet met God gaan smijten. Ik ben geen enkele diepzinnige opmerking tegengekomen.
Verder hangt het verhaal als los zand aan elkaar. Er schuilt duidelijk geen echte verteller achter het script die weet hoe je een verhaal op moet bouwen zodat je de personages en hun motieven gaat begrijpen. Evey krijgt bijvoorbeeld veel te gauw sympathie voor V. Een Stockholmsyndroomachtig element was vele malen interessanter geweest. En waarom wordt de kijker niet uitgedaagd om V eerst te haten en vervolgens van hem te gaan houden? We hebben hier wel met een terrorist te maken die onschuldige mensen vermoordt. Vanaf het eerste moment is het duidelijk dat je sympathie voor hem moet hebben. Erg makkelijk.
Nu ik deze film gezien heb, begrijp ik beter wat ik zo goed vind aan Nineteen Eighty-Four (het boek van Orwell). In het boek wordt het de lezer moeilijk gemaakt om sympathie te krijgen voor de protagonist, Winston. Hij maakt immers deel uit van het systeem, doet dezelfde verwerpelijke dingen als alle anderen, en hij is ondanks zijn ontluikende verzet laf en bang. Ambivalente gevoelens worden in de film geen enkel moment opgewekt. Sure, Evey is bang, maar je ziet gewoon meteen dat ze een heldin is. Daar hoef je zelf niet over na te denken, want die beslissing wordt voor je genomen. (Wederom: lekker makkelijk.) In Nineteen Eight-Four begrijp je de onmogelijkheid van de situatie waar Winston in zit ook beter doordat je zelf hoop gaat vestigen in personages die later niet te vertrouwen blijken. In V for Vendetta wordt voorgekauwd wie de good guys en de bad guys zijn. Fijn dat de kijker niet meer zelf na hoeft te denken.
Nu ik dit zo schrijf, vraag ik me af of ik eigenlijk ook maar één ding goed vond aan de film. Zelfs het acteerwerk van enkele giganten vond ik oppervlakkig en ongeloofwaardig. Een 8.2 op IMDB? Laat me niet lachen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.