Verbazing over ontdekking planeten

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 20:26 schreef remlof het volgende:

[..]

Dit is wel een "echte" foto:

[afbeelding]

Zal niet in zichtbaar licht zijn, maar als het infrarood is betekend dat dat die planeten to behoorlijk wat warmte uitstralen, hoe kan dat? ZIjn het toch mini sterren?

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 04:00 schreef JeRa het volgende:
Dat ze om elkaar en niet om een ster draaien moet betekenen dat ze zich niet in de buurt van een ster bevinden. Kan het niet zo zijn dat hun bestaande baan om een ster werd opgeheven door de nabijheid van een tweede ster, en ze zo 'stil' kwamen te liggen en hun momentum verder om elkaar heen voortzetten?

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 21:41 schreef BretsiG het volgende:
En toch vraag ik me maar steeds af waar het heelal, al die miljarden sterren en planeten vandaan komen, dat is toch niet te bevatten als je er ff bij stilstaat. De oerknal, ja en wie drukte er op het knopje en waarom? En dan nog, al die materie, waar komt het vandaan??

Zucht.... ik denk er nog maar af en toe over na, maar het is zo (give it a name).

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 23:41 schreef Bolter het volgende:
Schuif het gewoon af op een God joh, lekker simpel, hoef je er voor de rest ook niet meer over na te denken....

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 15:51 schreef Refragmental het volgende:
Voor de mensen die de schaal een beetje willen begrijpen...

http://www.rense.com/general72/size.htm

quote:

Op maandag 7 augustus 2006 13:39 schreef BdR het volgende:

[..]

Dat verschil in grootte wel interessant om te zien zo naast elkaar..

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 15:51 schreef Refragmental het volgende:
Voor de mensen die de schaal een beetje willen begrijpen...

http://www.rense.com/general72/size.htm

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

14x Jupiter en 84 keer Jupiter... dan kom je dicht in de buurt in de grote van de zon.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2006 15:44 schreef remlof het volgende:

[..]

Dat BBC artikel geeft tenminste wat meer informatie...

Het zijn reuzenplaneten, de een 14x zo groot als Jupiter en de ander 7x zo groot als de eerste (dus 84x Jupiter), de onderlinge afstand bedraagt 7 keer de afstand van de zon tot Pluto en ze zijn pas een miljoen jaar geleden ontstaan op 400 lichtjaar afstand in de richting van het sterrenbeeld Slangendrager. Voorlopig worden ze Oph 1622 genoemd.

Die onderlinge afstand in verhouding tot hun massa is behoorlijk indrukwekkend!

Hier een press release van de ESO: http://www.eso.org/outreach/press-rel/pr-2006/pr-29-06.html

quote:

By comparing to widely used theoretical models, Jayawardhana and Ivanov estimate that the companion is about seven times the mass of Jupiter, while the more massive object comes in at about 14 times Jupiter's mass.

quote:

The newborn pair, barely a million years old, is separated by about six times the distance between the Sun and Pluto, and is located in the Ophiuchus star-forming region approximately 400 light years away.

quote:

Op maandag 7 augustus 2006 13:39 schreef BdR het volgende:

[..]

Dat verschil in grootte wel interessant om te zien zo naast elkaar..

quote:

Op maandag 7 augustus 2006 13:39 schreef BdR het volgende:

[..]

Dat verschil in grootte wel interessant om te zien zo naast elkaar..

quote:

Op maandag 7 augustus 2006 23:52 schreef DaMook het volgende:

[..]

Idd wat is de aarde klein zeg Ik wist dat de aarde in vergelijking met de zon al niet groot was, maar in verhouding tot Antares .

Als we daar zouden kunnen wonen zouden we iig niet snel een bevolkings overschot hebben .

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 00:01 schreef gronk het volgende:

[..]

Ja. Ik had altijd gedacht dat mars net zo groot was als aarde. Blijkt dat-ie niet zo gek veel groter is dan de maan.

(Aan de andere kant, mars is wel volledig 'land' en nauwelijks water, itt tot aarde).

Heb trouwens ergens in de jaren '80 ooit eens iets gelezen van een stel russen die venus wilden terraformen door er een stel waterstofbommen op te gooien, vanuit de gedachte dat venus op zich ooit eens vergelijkbaar was met aarde qua klimaat, maar in een ander evenwicht is terecht gekomen.

Nooit meer iets van gehoord, maar op zich geen beroerd idee.

quote:

Removing atmosphere

Pollack and Sagan calculated in 1993 that an impactor of 700 km diameter striking Venus at greater than 20 km/s, would eject all the atmosphere above the horizon as seen from the point of impact, but since this is less than a thousandth of the total atmosphere and there would be diminishing returns as the atmosphere's density decreased a very great number of such giant impactors would be required. Smaller objects would not work either; even more would be necessary. The violence of the bombardment could well result in significant outgassing that replaces removed atmosphere. Furthermore, most of the ejected atmosphere would go into solar orbit near Venus, eventually to fall right back onto Venus again.

quote:

Cloud-top colonization

Geoffrey A. Landis proposes colonizing the cloud-tops of planets like Venus.[11] Initially, the image of floating cities may seem fanciful, but Landis' proposal points out that a Terran breathable air mixture (21:79 Oxygen-Nitrogen) is a lifting gas in the dense Venusian atmosphere. In effect, a gasbag full of human-breathable air would sustain itself and extra weight (such as a colony) in midair. At an altitude of 50 kilometers above Venusian surface, the environment is the most Earthlike in the solar system - a pressure of approximately 1 bar and temperatures in the 0-50 Celsius range. Because there is not a significant pressure differential between the inside and the outside of the breathable-air balloon, any rips or tears would not result in an explosive decompression, but rather would only diffuse at normal atmospheric mixing rates, giving time to repair any such defects.

Such colonies could be constructed at any rate desired, allowing a dynamic approach instead of needing any 'fell swoop' solutions. They could be used to gradually transform the atmosphere, with their impact directly related to the number of colonies in the atmosphere. As the constructed colonies increased, more solar panels could be used to absorb insolation and thus cool Venus; they could also be used to grow plant matter that would reduce the amount of carbon dioxide in the air. In the beginning, any impact would be insignificant, but as the number of colonies grew, they could transform Venus more and more rapidly.

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 01:37 schreef Dr_Crouton het volgende:
Wauw zeg, dacht dat zulke planeten nooit konden bestaan en anders zo massief zijn dat het ontbrandt en dan een zon wordt...

quote:

Brown dwarfs are sub-stellar objects with a mass below that necessary to maintain hydrogen-burning nuclear fusion reactions in their cores, as do stars on the main sequence, but which have fully convective surfaces and interiors, with no chemical differentiation by depth. Brown dwarfs occupy the mass range between that of the lowest mass stars (anywhere between 75 and 80 Jupiter masses) and large gas-giant planets.
Currently there is a large ambiguity as to what separates a brown dwarf from a giant planet at very low brown dwarf masses (~12 Jupiter masses). There is some question as to whether brown dwarfs are required to have experienced fusion at some point in their history; in any event, brown dwarfs heavier than 13 Jupiter masses (MJ) do fuse deuterium and above roughly 65 MJ fuse both deuterium and lithium.

quote:

A remarkable property of brown dwarfs is that they are all roughly the same radius, more or less the radius of Jupiter. At the high end of their mass range (60-90 Jupiter masses), the volume of a brown dwarf is governed primarily by electron degeneracy pressure, as it is in white dwarfs; at the low end of the range (1-10 Jupiter masses), their volume is governed primarily by Coulomb pressure, as it is in planets. The net result is that the radii of brown dwarfs vary by only 10-15% over the range of possible masses. This can make distinguishing them from planets difficult.

In addition, many brown dwarfs undergo no fusion; those at the low end of the mass range (under 13 Jupiter masses) are never hot enough to fuse even deuterium, and even those at the high end of the mass range (over 60 Jupiter masses) cool quickly enough that they no longer undergo fusion after something on the order of 10 million years. However, there are other ways to distinguish dwarfs from planets:

Density is a clear giveaway. Brown dwarfs are all about the same radius and volume; so anything that size with over 10 Jupiter masses is unlikely to be a planet.

X-ray and infrared spectra are telltale signs. Some brown dwarfs emit X-rays; and all "warm" dwarfs continue to glow tellingly in the red and infrared spectra until they cool to planet like temperatures (under 1000 K).

Some astronomers believe that there is in fact no actual black-and-white line separating light brown dwarfs from heavy planets, and that rather there is a continuum. For example, Jupiter and Saturn are both made out of primarily hydrogen and helium, like the Sun. Saturn is nearly as large as Jupiter, despite having only 30% the mass. Three of the giants in our solar system (Jupiter, Saturn, and Neptune) emit more heat than they receive from the Sun. And all four giant planets have their own "planetary systems" -- their moons. In addition, it has been found that both planets and brown dwarfs can have eccentric orbits. Currently, if a body has a mass of more than 12 Jupiter masses, heavy enough to fuse deuterium, it is considered to be a brown dwarf, whereas those bodies under that mass are considered planets.

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 00:50 schreef Doderok het volgende:

[..]

Denk niet dat die methode zou werken.
Hier worden enkele manieren besproken: http://en.wikipedia.org/wiki/Terraform
[..]

Het idee van Landis heeft wel z'n charmes:
[..]

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 00:34 schreef Refragmental het volgende:

[..]

Antares is een ster