Zoals ik poste in het gezien topic:
Zonder twijfel de beste gaafste coolste film van het jaar tot nu toe. De enige film van het jaar die zeker in mijn top 100 komt. De eerste film sinds Donnie Darko die ik nadat ik hem 's avonds had gezien de volgende ochtend meteen weer heb herkeken. U snapt het al, ik vond het gaaf.
![]()
Maar waarom?
Vanwege het sterke spel van Joseph Gordon-Levitt, vanwege Nora Zehetner, die verschrikkelijk cute is, vanwege het goede gebruik van muziek? Natuurlijk speelt dat ook allemaal mee. Maar daarmee wordt je nog niet de beste film van het jaar. Nee dat wordt je door de speciale sfeer die de film heeft. De film is een ouderwetse film-noir verplaats naar een hedendaagse highschool ergens in een Amerikaanse sub-urb. Het plot in het kort: Brendan vindt zijn ex-vriendin dood in een goot en gaat op zoek naar de daders. En raakt zo verzuilt in de drugsmaffia.
Het is alsof Rian Johnson, gewoon één of ander oud film-noir script heeft genomen en daarin alle karakters heeft vervangen door highschool figuren. Zoals Brain, de jongen die alles weet, die vroeger altijd voorkwam in vorm van een alleswetende journalist of dergelijke. Of de vice-principal die de rol overneemt van de politie-chef die de held waarschuwt van de zaak te stappen.
Maar het meest in het opvallende aan de hele film is natuurlijk het taal gebruik. Zoals deze dialog tussen Brain en Brendan:
"So what first, tip the bulls?"
"No. Bulls would gum it. They'd flash their dusty standards at the wide-eyes, probably find some yegg to pin, probably even the right one. But they'd trample the real tracks and scare the real players back into their holes. If we're doing this, I want the whole story. No cops, not for a bit."Dit taal gebruikt verhoogt deze speciale sfeer extra. Maar zorgen er ook voor dat je constant op moet blijven letten, omdat de film anders onbegrijpelijk wordt. En dat is ook meteen het minpunt van de film. De eerste keer heb ik de film af en toe moeten terugdraaien om goed te begrijpen wat er gezegd werd. En daarom werd de film de tweede keer toen ik me meer op stijl en minder op plotontwikkeling hoefde te richten nog beter.
cijfer: 9