Het grote Danny Makkelie-fantopic

quote:

Jeugd heeft de toekomst, ook in de scheidsrechterswereld

De jeugd heeft de toekomst. Dit geldt zeker ook in de scheidsrechterswereld. De regio Drechtsteden/Gorinchem kent een aantal talentvolle jonge arbiters, met Danny Makkelie (voorlopig) als bekendste exponent. Vier twintigers over de passie voor het vak, het maken van ’vrienden’ en de weg naar hun persoonlijke top.

JAN-DIRK VERHEY

REGIO

Ze bevinden zich alle vier in een totaal andere fase van hun scheidsrechterscarrière. Dordtenaar Danny Makkelie (25) mag als betaald-voetbalarbiter (op de B-lijst) al voorzichtig ruiken aan de eredivisie, Nieuw-Lekkerlander Sebastian van Wijk (26) heeft als nieuweling in groep 1 net zijn hoofdklasse-debuut gemaakt (afgelopen zaterdag floot hij de bollenstreekderby Rijnsburgse Boys - FC Lisse), terwijl Zwijndrechter Christaan Bax (20) en Henk Bovekerk junior uit Noordeloos ( 22) hun kunsten op zaterdagmiddag voorlopig nog vertonen in respectievelijk groep 2 en 3.

De gemene deler is de bijna loodrechte opwaartse lijn die hun prille loopbaan voorlopig kenmerkt. Danny Makkelie floot op zijn zeventiende al standaardelftallen in de vierde klasse, promoveerde jaarlijks minimaal eenmaal om eind 2005 op zijn 21ste in het betaalde voetbal te debuteren. Sinds een klein jaar staat hij op de B-lijst van de KNVB, wat inhoudt dat hij vooral duels fluit in de Jupiler League. Overmorgen is hij vierde official bij de topper Ajax - FC Groningen. ,,Afhankelijk van je prestaties mag je ook een wedstrijd in de eredivisie leiden en ik heb afgelopen zondag nog FC Antwerp - ROC Charleroi gefloten, in de één na hoogste Belgische divisie,’’ verklaart Makkelie, naast het fluiten wekelijks nog 24 uur werkzaam als agent bij het politiekorps Zuid-Holland-Zuid. Sebastian van Wijk draait pas vanaf seizoen 2006-2007 volledig mee in het seniorenvoetbal, maar trad dit seizoen al toe tot het selecte gezelschap dat wedstrijden mag leiden in de amateurtop. ,,Het gaat inderdaad snel, maar ik heb niet de brandende ambitie om ten koste van alles het betaalde voetbal te halen. Al zal ik er ook niet voor weglopen,’’ aldus de belasting- adviseur van professie. Christiaan Bax is pas aan zijn vijfde jaargang begonnen als man in black. In die korte tijd werkte de derdejaars student fysiotherapie in Leiden zich via de laagste groep bij de jeugd op naar groep 2 van het zaterdag-seniorenvoetbal. Henk Bovekerk, student liberal arts in Tilburg, promoveerde twee keer en is nu voor het tweede seizoen actief in groep 3.

Van Wijk en Bax - beiden staan met nog twee jonge collega’s op de scoutingslijst om naar het betaalde voetbal te gaan - namen de voorliefde voor het fluiten over van hun vaders. ,,Mijn vader Kees heeft vijftien jaar jeugd gefloten, ik vond het ook al snel leuk,’’ verklaart Van Wijk, die in 1998 voor het eerst een jeugdwedstrijdje leidde. ,,Via mijn vader Cees wist ik al wat bij het scheidsrechter-zijn kwam kijken,’’ vertelt Bax. ,,Toen het vriendenteam waarin ik bij Groote Lindt speelde uit elkaar viel, ben ik het ook gaan proberen. Vanaf de eerste dag heeft het me gegrepen. Het is een heerlijke hobby. Of ik straks zal doorstromen naar het betaalde voetbal? Ik heb echt geen idee, het is niet een specifiek doel op zich. Al lijkt het me wel een enorme uitdaging.’’ Bovekerk besloot te gaan arbitreren nadat hij vanwege schoolverplichtingen niet meer zelf kon voetballen bij Noordeloos. ,,En omdat ik een ontzettend groot liefhebber ben van het spelletje.’’ Makkelie had maar één doel voor ogen toen hij besloot om te gaan fluiten: zo snel mogelijk naar het betaalde voetbal. Als (nog jonger) broekie verklaarde hij in 2003 in deze krant het WK-eindronde van 2010 als doelstelling te hebben. ,,Dat was wat voorbarig,’’ beaamt hij nu. ,,Maar fluiten op een WK blijft wel mijn droom. Dat is voor spelers én arbiters het hoogste internationale podium.’’

Christiaan Bax ziet zijn jeugdigheid niet als handicap. ,,Bij de senioren is het eerder een voordeel,’’ beweert hij zelfs. ,,Vaak wordt een jonge scheidsrechter toch leuk gevonden. Bij de jeugd ligt dat anders: leeftijdsgenoten hebben vaak wat meer moeite om je serieus te nemen.’’ Henk Bovekerk: ,,Ook al ben je een jonge gozer, het gaat slechts om het juist hanteren van de spelregels. Al is het natuurlijk een feit dat leidinggeven je gemakkelijker afgaat naarmate je ouder wordt.’’ Met zijn meest recente promotie is het fluiten voor Van Wijk de status van hobby haast gepasseerd. ,,Maandag ga ik naar Helmond voor een wedstrijd in de beloftencompetitie, volgend weekeinde fluit ik bij Harkemase Boys in Friesland. Dat is 226 kilometer rijden, dan ben ik van ’s ochtend tien tot ’s avonds een uur of negen van huis.’’ De opbrengst: negentien euro (!) plus een kilometervergoeding. ,,Maar je gaat ook niet fluiten om rijk te worden, al vind ik dat de vergoeding voor scheidsrechters in groep 1 best wat omhoog zou mogen.’’ Makkelie vindt dat alle ’ontberingen’ erbij horen. ,,Als je de top wilt bereiken, moet je er sommige dingen voor opzij zetten.’’

Over één ding zijn de youngsters het zeker eens: ze fluiten niet om vrienden te maken. ,,Ik ben er niet om er voor te zorgen dat de 22 spelers met een tevreden gevoel van het veld stappen,’’ aldus Bovekerk. ,,Het gaat erom dat je de juiste beslissingen neemt.’’ Van Wijk: ,,Het gebeurt regelmatig dat alles en iedereen boos op je is, maar dat je zelf weet dat je een goede wedstrijd hebt gefloten. Een mooi voorbeeld is de wedstrijd Achilles Veen - Wilhelmina’26, die ik vorig jaar leidde. Iedereen viel over me heen, maar ik kreeg wel een 9,7 als beoordeling.’’