Om kwart over vier ben ik weer naar de supermarkt gegaan, ook al had ik eigenlijk helemaal geen boodschappen nodig. Met een pen in mijn kontzak, zodat ik op jullie advies mijn nummer op de kassabon kon schrijven. Toen ik de supermarkt binnenliep was ik nog niet zo nerveus, maar toen ik haar achter de kassa zag zitten zakte de moed me alweer bijna in de schoenen. Ze zag dat ik naar haar stond te staren en ze lachte naar me. Toen werd mijn nervositeit dus nog wat groter. Volgens mij heb ik een kwartier in de winkel rondgedoold voordat ik met een fles cola en een doos beef Shanghai naar de kassa liep. Ik durf die cola nu niet open te maken omdat in de rij voor de kassa het mandje in mijn hand zo begon te trillen dat ik bang ben dat de cola mijn hele kamer onderspuit als ik hem probeer te openen
![]()
Ik zette mijn boodschappen op de lopende band en moest erg voorover buigen om mijn beurtbalkje te pakken, op dat moment zag ze me weer en zei : "hee". Ik zei gelukkig heel spontaan "hoi" terug, maar de zenuwen werden er niet minder door. Toen ik eenmaal aan de beurt was stond ik bijna te janken, niet letterlijk natuurlijk. Tot mijn grote verbazing begon zij een kort gesprekje met me, ze scande mijn beef shanghai en zei: "Goede keuze." Ik moest lachen en vergat heel even mijn zenuwen, ze vroeg of ik de prei en taugé vergeten was (maar ik lust geen prei en taugé heb ik nog in huis, net als het gehakt) en of ik nog leuke plannen had deze week. Ik zei dat ik morgen voor een paar daagjes naar mijn vader ga en dat ik daar dan waarschijnlijk weer een weekend van moet bijkomen, omdat we een nogal heftige relatie hebben. Een kassa is niet echt een geschikte plek om een gesprek te voeren, ik voelde me enorm opgejaagd omdat er mensen achter me in de rij stonden te wachten
![]()
Maar wauw, ik was vergeten hoe mooi haar stem is en hoe stralend haar lach. Dit is echt één van de mooiste vrouwen die ik ooit in mijn leven heb gezien. In gedachten wilde ik haar hand vastpakken en haar van achter die kassa wegsleuren. Maar dat deed ik natuurlijk niet, ik betaalde mijn boodschappen, groette haar en met het gesprek van zojuist in mijn hoofd liep ik weg.
Pas halverwege tussen supermarkt en huis bedacht ik waar ik eigenlijk voor gekomen was, en nu baal ik echt verschrikkelijk van mezelf. Ik ben ook zo'n dromer. Het is walgelijk. De komende dagen zie ik haar niet, dit was mijn kans. En ik ben nu verliefder dan ooit.