Bij kennissen hebt gegeten, en lekker een beetje hebt geouwehoerd met een drankje erbij.
Maar het eten -hoewel heerlijk (KNOFLOOK!!! OLIJFOLIE!!! UIENNNN!!!)- bezorgt je darmen wat overuren. Het borrelt en het pieeeeeoooooeeeeeeeeeeewt de hele tijd. Langzaamaan beginnen wat krampen op te komen; je moet een ongelooflijke ruft laten, maar je duwt het weg, als een echte kerel.
Uiteindelijk ga je weer huiswaarts. Ja, dagdag, kuskus, erg lekker, moeten we vaker doen. En eindelijk zit je op de fiets. Je fietst de straat uit, en door de lichamelijke arbeid begint de teruggedrongen lucht zich dan toch weer riant aan te dienen. Je voelt het al... dat wordt een rectale brul van wereldformaat.
Je trapt nog effe flink om vaart te krijgen, gaat op de trappers staan... en inderdaad. Met 90+ Db zoeft de zufter de ether in. HEEEEEEEEEEEEEEEEEERLIJK. De opluchting...
Je gaat weer zitten en geniet van dit achtste wereldwonder.
En wordt ingehaald door een EEEEEEEEEEEEEEENORM lekker wijf, dat ongeveer drie meter achter je fietste toen je losging.
Hebben jullie dat nou ook weleens?
V.
Ja inderdaad, V. ja.