het feit dat je kan saven maakt de game ook makkelijker. om de game aan te laten slaan bij zoveel mogelijk mensen kiest nintendo (en elke andere spellenbakker) er voor om de games niet al te moeilijk te maken, denk ik. breed publiek, oude gamerts, jonge gamerts, zoveel mogelijk spellen willen afzetten, winstmaximalisatie, etc. als je niet verder komt, is het niet leuk (erg frustrerend). de kick van levels halen en verder komen, het gevoel dat je goed bent in iets (ik denk hardop nu) dat gevoel heb je toch wel, ook als het spel makkelijk is. tegenwoordig speelt iedereen spelletjes. vroeger was je als gamert op jezelf, of met hooguit 1 of 2 vrienden. Tegenwoordig zijn de community's niet meer te tellen, ploppen de gamestudio's als paddestoelen uit de grond en, nou ja, de verhouding ligt gewoon anders, het is eigenlijk niet te vergelijken, gamen is te commercieel geworden zeg ik je. van elke (teken)film of boek wordt een game gemaakt, om maar winst te maken (ouders kopen die shit toch wel voor hun kind, de goede games laten ze vaak liggen). Daar komt bij dat je vroeger niet even online kon vragen van "Hé, hoe kom ik in wereld 7?!?", moest je zelf achter zien te komen (als je dat kleine gangetje niet ziet heb je trouwens echt poep in je ogen...)
...En daarom zijn bijna alle spelletjes van vroeger moeilijker
![]()
ik bedoel, van elk willekeurig oud NES spelletje dat ik uit de kast trek (en ik heb er aardig wat) heb ik er maar weinig helemaal uit gespeeld. drie levens en daar kon je het mee doen, je werd genadeloos afgestraft als je slecht was, pech voor je. Tegenwoordig speel ik alles met 2 vingers in mn neus uit, waaronder New Super Mario Brothers (om toch nog even in het topic te blijven). Ach, wat geeft het ook, het is een blij spelletje wat ik met een glimlach op m'n gezicht speel (in de bus bijvoorbeeld).