Lekker weer vandaag en geen zin om op het balkon te gaan zitten roosteren. Ik woon vlakbij het zwembad, met bar en
"zonneweide", dus ik dacht lekker relaxed mezelf te gaan vermaken!
Dik boek mee, grote handdoek, kussentje voor onder het hoofd.
Aangekomen op de zonneweide spreidt ik mijn handdoek tussen twee van de vier bomen die er staan, kan ik afwisselend in de zon en de schaduw.
Lig net een half uur helemaal ontspannen in m'n boek te lezen, wanneer ik een voetbal met een poeier tegen m'n kop aankrijg! "Oh, sorry" mompeld het ventje die z'n bal komt halen. Geeft niet joh, zeg ik vriendelijk, en ik ga weer verder in mijn boek.
Nog geen vijf tellen later vliegt die bal weer op een haar na tegen m'n kop!
Nu is het weer een ander ventje die de bal komt halen, door zeiknat over mij en m'n handdoek heen te springen. Ik leg m'n boek weg en tel het aantal jochies, zes stuks van een jaar of tien, en ze produceren behoorlijk wat plat Rotterdams geluid.
Ik draai me om teneinde gelijkmatig op te kleuren, wat denk je? Weer drie keer die bal rakelings langs me, en die jochies maar over me heen springen!
Ik vind het nu dus echt niet leuk meer, en vraag zo vriendelijk als mogelijk of ze m'n kop niet meer als doel willen gebruiken, en om weg te blijven uit
mijn 16-metergebied. Vervolgens ga ik in het zwembad maar even afkoelen.
Kom terug, liggen mijn spullen ineens tien meter verderop, en die gasten staan op
mijn plek te voetballen!
![]()
Ik pak mijn spullen op, ga terug naar mijn oude plek, en vraag of zij soms mijn spullen hebben verplaatst.
Ja, zegt eng joch nummer 1, want wij voetballen hier altijd en die twee bomen zijn het doel, dus...Ik zeg: vandaag is deze plek bezet, en jullie moeten met je fikken van m'n spullen afblijven! Dus...! En nou wegwezen!
Hm, zegt nog enger joch nummer 2: "misschien hadden we dit eerst even met u moeten
communiceren"
WTF! (M'n bek valt zowat open! )"maar ik denk dat ik dit nu even met vader ga bespreken." (nu zakt m'n broek ook nog af)
Ik zeg: nou ga maar gauw, dan ga ik weer in het doel liggen "if you don't mind"!
Bij het weglopen hoor ik een van die jong nog zeggen: Wat een takketeef!
Ik lig alweer een kwartier ofzo op mijn plek, hopende dat ik verlost ben van die k*tjong, staat pappie voor m'n neus! "Mijn zoon..."begint hij, ik kijk hem aan, is het mijn allereerste liefde, die de eer heeft gehad mij "vrouw" te maken!
Na een half uurtje over en weer gepraat van: hoe is het nou met jou, blablabla, gaat ie weer terug naar zijn vrouw, en beloofd dat zijn zoon niet meer in mijn buurt komt voetballen.
Godzijdank was het m'n eerste liefde en niet m'n
laatste! Morgen toch maar weer roosteren op het balkon denk ik...
Op verzoek gewijzigd.
[ Bericht 1% gewijzigd door Haviksvrouwe op 14-07-2006 10:47:32 ]
De aarde schuilt in een korrel zand, het heelal in een bloemblad puur, de oneindigheid in de palm van je hand en de eeuwigheid in een uur.