Liefde is een (kut)spel

sja, en dan maak je het weer eens een keer dat je gevoel en je verstand hetzelfde zeggen, weet mevrouw het allemaal niet meer en denkt dat het beter is om te nokken. ik was al klaar met mijn vorige relatie die 5 maanden (toen) geleden uit was gegaan, maar kennelijk zij toch niet. kreeg nogsteeds midden in de nacht smsjes van een ex van vroeger en een andere gast die eigenlijk nx van dr moest, zat r ook gek te maken.
daar sta je dan met je goeie bedoelingen naja, dan niet hoor... is even moeilijk.
maar toch geloof ik er wel in. je komt ze alleen niet zovaak tegen.

mooi topic!

even een paar quotes
vroeger keek ik naar liefde alsof het iets positiefs is, tegenwoordig nauwelijks meer.
je geeft hier al aan dat je er niet positief naar kijkt. dus met andere woorden... je vind het gewoon kut. hoe komt het dat je daar een negatieve kijk op hebt? omdat je nooit jezelf bent in het spel? dat je je altijd beter voor wilt doen dan je je voelt? (zo erg niet jezelf.) of is het meer het punt dat de verwachtingen van vrouwen anders liggen?

ik herken wel veel in je posts iig, kheb het ook half jaar gehad ofzo.. en gewoon lkkr genegeerd ik had geen zin in dat steeds weer opnieuw spelen van spelletjes... maar ik denk dat dit ook voor vrouwen een automatische "filter" is om mannen te screenen op eigenschappen en persoonlijkheden..
dus hoort het erbij...

wat is jou motivatie om zowiezo aan dat spel te beginnen?

zie het niet als een spelletje... geniet gewoon.

ik ben al zó lang niet meer echt verliefd geweest, dat ik niet meer weet hoe het voelt.

nu even serieus: zou leuk zijn om weer eens verliefd te worden, maar ik word niet zomaar verliefd, dus ik stap ook niet zomaar in een relatie.

quote:

op maandag 24 juli 2006 21:06 schreef weirdmicky het volgende:

ik heb overigens veel relaties gehad in de zoektocht naar volledige zekerheid, maar pas nu ik een tijdje single heb, word ik echt zeker van mezelf.

even hierop reageren.

eens dus.
ik zie om me heen zoveel mensen die zich in een nieuwe relatie storten, terwijl de vorige pas nét over is. dat kan niet goed zijn, zo afhankelijk van een relatie om gelukkig/compleet te zijn. zelfkennis/acceptatie is een groot iets, en ik denk dat je jezelf pas goed leert kennen als je een tijdje alleen bent geweest, zodat je jezelf kunt ontplooien zonder externe invloeden, zonder sleur, zonder rekening te hoeven houden met, gewoon lekker alleen. ik denk ook dat een relatie daar alleen maar beter door zal zijn. "ik kan niet alleen zijn" vind ik dan ook een van de meest suffe uitspraken die iemand kan doen.

godver ik ben 2 weken geleden voor mijn gevoel de ware tegen gekomen.... wat was ik toch aan het klote met die andere meiden (die ik dacht wel leuk te vinden) als ik dan nu zie hoe het loopt, alleen maar leuk, geen gelul over exen, geen gelul over het leven, alleen maar leuk humor leuk....
gisteren 2 uur gezoend de vonken sprongen er van af...moet ook wel zeggen het is voormalig miss brabant en ben heel bang om ze te verliezen het liefst zou ik gelijk een relatie beginnen, kinderen, helemaal voor mij houden.... maar goed dat laat ik lekker niet merken want dan kan ik het wel shaken. dus ow wat ben ik bang om ze te verliezen, stel dat ze zou zeggen volgende week vind je wel leuk maar ben niet verliefd ja dan kun je me op dweilen. open ik gelijk een nieuw topic suicide probleem...

quote:

op woensdag 12 juli 2006 20:01 schreef weirdmicky het volgende:

tegenwoordig walg ik van allemaal stelletjes. ze blijven bij elkaar vanwege de aandacht, vanwege het niet durven alleen zijn, omdat ze hun leven en hun relatie niet evalueren, om de seks, etc etc etc.

ik blijf bij mn vriendin omdat ik gek op haar ben. en zij op mij. dat draait idd om aandacht, gezelschap, seks etc. snap het punt niet zo.

ik heb wel vrienden die letterlijk zeggen dat ze er eigenlijk alleen maar mee bezig zijn om zo snel mogelijk weer iemand te vinden en dan pas wordt het allemaal weer leuk. en dan ken ik er ook nog wel een stel die dat niet letterlijk zeggen, maar het straalt er wel aan alle kanten vanaf

ik denk dat het heel veel voorkomt en het hoeft geen probleem te zijn als je inderdaad ook gewoon steeds snel iemand vindt waar je het echt leuk mee hebt. op het moment dat je je in kutrelaties gaat storten of in een kutrelatie blijft hangen omdat je niet alleen kunt zijn heb je wel een probleem.

ik denk dat veel jongens ook gewoon behoefte aan sex en aandacht hebben en dit niet (kunnen) krijgen via one night-stands, dus meteen in een relatie springen om zo iig de zekerheid van dit te hebben.

quote:

op zaterdag 26 augustus 2006 18:27 schreef ivo1986 het volgende:
tja bij elkaar blijven omdat ze niet alleen durven te zijn merk ik niets van, ik ben inmiddels weer single.. maja

ik zou op sommige moment ook wel weer es single willen zijn. en dat is niet omdat ik zo gebonden ben aan mn vriendin ( hebben beide ook onze eigen dingen ) maar meer het idee van es "iets anders" ofzo. denk dat iedereen dat gevoel wel es heeft. ik ben absoluut niet bang om alleen te zijn; heb genoeg vrienden om me heen, en in dat opzicht heb ik ook echt geen vriendin nodig. ik ben alleen stapelgek op dr, en vind haar veels te bijzonder om te laten gaan.

quote:

op zaterdag 26 augustus 2006 14:44 schreef dawg het volgende:
nu even serieus: zou leuk zijn om weer eens verliefd te worden, maar ik word niet zomaar verliefd, dus ik stap ook niet zomaar in een relatie.

idem.
snel verliefd word ik ook niet.
en er zijn ook tijden geweest dat ik gewoon simpelweg niet meer wist hoe dit voelde.
gelukkig heb ik echter wel iemand waar ik geen relatie mee heb (mijn soulmate) maar waar ik tevens wel om de zoveel tijd dat soort gevoelens voor krijg.
vlinders, liefde zo sterk dat mijn hart niet weet hoe deze het moet uitdrukken en bijna uit elkaar spat, ect.!

en we hebben een nieuwe toon hermans

ts, ik ken de vragen... heb er ook een tijdje mee gezeten. ik denk niet dat je zult vinden wat je zoekt. we zijn allemaal op zoek naar het perfecte geluk. maar..dat bestaat per definitie niet. als mensen kennen we pieken en dalen. soms zijn we vrolijk, soms voelen we eenzaamheid, dan zijn we verliefd...et cetera. dat is het leven! de eerste stap is denk ik om dat te accepteren... in een volwassen relatie moet dat kunnen en wederzijds aangevoeld worden...

een tip: blijft niet je hele leven naar de horizon kijken en wat daar zou kunnen zijn.........

quote:

op vrijdag 25 augustus 2006 14:36 schreef mindermutsig het volgende:

[..]

verliefd worden overkomt je, liefde moet groeien en tot de dood ons scheid is een keuze.
natuurlijk kan je als de eerste kriebels voorbij zijn een punt achter je relatie zetten maar dan zal je nooit een lange relatie krijgen.
tijdens een relatie heb je gewoon momenten dat je opnieuw ervoor kiest om bij elkaar te blijven, of je nog bij elkaar past enz. het probleem is volgens mij dat mensen geen doorzettingsvermogen hebben, bij de minste hobbel wordt de handoek in de ring gegooit. niemand is 24/7 zijn hele leven gelukkig, zoiets gaat met ups en downs, een relatie ook. je kunt ervoor kiezen om die hobbels samen te nemen of uit elkaar te gaan. zo simpel is het.
het sprookje van happily ever after bestaat niet, als je dat verwacht houd je jezelf voor de gek.

en zo zit het. goed gezegd.