Ik zou me schuldig moeten voelen...

Hallo,

Ja dit is een kloon, een een flink lang verhaal. Een integrale samenvatting vind je onderaan

Al enige tijd heb ik heel leuk mailcontact met een meisje dat ik hier op fok heb ontmoet. Heel gezellig allemaal, we hebben al menig saai uurtje op het werk kunnen vullen met gesprekken over van alles en nog wat. Waar we naar kijken, luisteren, wat we lekker vinden om te eten, wat we lekker vinden in bed. Heel openhartig allemaal.
Enkele maanden geleden vertelde ze me dat zij en haar vriendje een open relatie wilden gaan proberen. Beide partners mogen dus als ze daar behoefte aan hebben sex (of wat je ook wil doen) hebben met anderen. Dit leek ze leuk om
a. de spanning van een andere partner eens te ervaren , en
b. op die manier uit te vinden hoe diep hun gevoelens voor elkaar zaten.

Ik was daar erg in geïnteresseerd, maar lange tijd bleef het alleen bij praten over. Ik heb zelf een prima relatie, al bijna 3 jaar, en ook al ben ik zelf wel voorstander van een vrije sexuele moraal, mijn vriendin is dat absoluut niet. Ze heeft ook altijd heel resoluut gezegd: als je andere vrouwen wil neuken, dan ga je maar bij me weg. Dit houdt dus ook in dat een triootje er wat haar betreft niet komt. Best jammer eigenlijk, maar dat wilde ik voor haar wel doen.

Toch gaat het knagen. Je bent benieuwd hoe het zal zijn met een ander, en dat kon ik met m'n mail-meisje heel goed bespreken. Ze snapte m'n dilemma, zij heeft daar natuurlijk geen last van met een vriend die het oké vindt dat ze d'r vrijheid een beetje gaat verkennen. Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om eens af te spreken, en kijken of we het in het echt net zo goed zouden kunnen vinden als via de mail. Afgelopen weekend was haar vriendje een weekend weg met vrienden, dus dat leek haar een goed moment. Hij wist overal van, ik heb mijn vriendin ook verteld dat ik die mailvriendin eens ging opzoeken. Niks stiekums aan _{tot hiertoe}

Het was een leuk weekend, en om een lang verhaal kort te maken: er is ook geneukt. Dat was ook eigenlijk wel onvermijdelijk, na al die spannende mailtjes in de paar dagen voor ik ernaartoe ging. We hebben het meerdere keren gedaan, het was bloedgeil, het voelde zo spannend en nieuw om eens een ander dan de partner te hebben waar je al jaren mee vrijt. We vonden het allebei geweldig lekker! Voor haar was het zelfs vrij emotioneel omdat ze nu ineens besefte dat lust iets is wat je met meerdere mensen zou kunnen beleven, maar dat liefde alleen met d'r vriendje kan. Wat dat betreft was het al een leerzaam weekend voor ons allebei, ik denk er precies zo over als zij. Ook al ben ik degene die ongeoorloofd vreemdgaat: ik had tenslotte geen toestemming, zij wel.

Voor ons allebei voelt het weer als een boost voor onze eigenlijke relatie: we beseffen hoe goed dat zit, hoeveel liefde waard is, en dat anderen daar niet tussen kunnen komen. Toch voel ik me nu schuldig, niet omdat ik vreemd ben gegaan, maar omdat ik me niet schuldig voel. Ik heb een leuk weekendje gehad, ik hou nog evenveel van m'n eigen vriendin, zo niet meer, dus wat is het probleem? Leuke redenatie zou je zeggen, maar toch klopt er ergens iets niet. Tenslotte heb ik wel iets gedaan dat niet binnen de grenzen van mijn relatie viel.
Ik zal dit niet vertellen aan mijn vriendin. Als ik dat doe is m'n relatie over, en dat is het me niet waard. M'n schuldgevoel is te klein om er last van te krijgen, of chronische impotentie. Zonnegeur en rozenschijn zou je zeggen?

Een laatste newsflash is nog dat wij samen eens hebben zitten grappen over een triootje. Nadat ze d'r vriendje heeft verteld over afgelopen weekend, gaf hij aan daar niet afwijzend tegenover te staan... Dat zou dus een kans voor me zijn om iets te ervaren wat met m'n eigen vriendin waarschijnlijk nooit gaat gebeuren... Moeilijke keuze, want ik wil eigenlijk proberen om na deze ene testcase m'n leven te beteren, en niet meer dit soort escapades uit te voeren. Maar misschien krijg ik die kans nooit meer en zal ik me er altijd om voor m'n kop slaan.



De samenvatting: Ik heb geneukt met een ander, iemand met een open relatie. Ik heb geen open relatie. zij mag het, ik mag het niet. Ik voel me niet schuldig, het was maar lust, puur vriendschappelijk bedoeld, en ik hou hierdoor nog evenveel, zoniet meer van mijn vriendin dan voor dit weekend. Toch zal ik het niet vertellen, want dat kost me m'n relatie. [/einde samenvatting]

Dit openhartige stukje proza gaat ongetwijfeld een storm van kritiek opleveren, maarre... iemand die het gevoel herkent en me niet al bij voorbaat met een -smiley -(de typische fok-reacties kan ik al wel voorspellen)- veroordeelt ?

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 16:56 schreef Mr-Z het volgende:
Wil je dat we het goedpraten dan?

Nee hoor. Ik weet zelf ook wel dat het niet helemaal in de haak is, trots op m'n zwakheid ben ik niet.

@admiraal anaal: verliefde gevoelens zijn er niet voor het mailmeisje, alleen vriendschappelijke. Dat voelen we allebei zo, daarom zijn we ook deels zo blij met die ontdekking: we houden dus allebei alleen van onze partners, en anderen vormen geen bedreiging daarvoor.

Tenzij dit soort gedrag chronische vormen aan gaat nemen en je elke week buiten de deur ligt te neuken, maar dat wil ik graag voorkomen

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 17:04 schreef Stippel het volgende:
<je verhaal>

Dank je, waardevolle toevoeging. Je veroordeelt niet meteen, maar geef stof tot nadenken.
Als ik een open relatie zou willen, zou ik het met mjin huidige vriendin moeten uitmaken. En dat wil ik niet, ik hou van d'r.
het is fout om het gebeuren van dit weekend te verzwijgen, maar ik weet dat ik kan leven met het schuldgevoel. Ik probeer het te zien als een kreukel in je laken dat je glad strijkt...

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 17:11 schreef Copycat het volgende:
Ben je van plan het contact met het mailmeisje in levende lijve in stand te houden?
En zo ja: denk je dat je de verleiding in de toekomst kan weerstaan of ben je van plan je vriendin met haar te blijven bedriegen?

Ik ben het er trouwens mee eens dat je sommige dingen beter kunt verzwijgen, maar als het van eenmalig tot iets structureels verwordt, vind ik het toch afkeuringswaardig.

Contact houden we zeker, het klikt gewoon heel leuk. En ja, als we elkaar nog eens zien zullen we elkaar ongetwijfeld wel weer zo snel mogelijk proberen het bed in te krijgen, zeker als ze me een keer uitnodigen om met z'n drieën "een filmpje te gaan kijken"

Het moet niet structureel worden, dat ben ik met je eens. Geluk bij een ongeluk woont ze zowat aan de andere kant van het land