Zo, ik ben net terug van de EHBO. Ik trok Morris vanochtend aan zijn armpjes van de grond omhoog, waar hij lag te jammeren omdat hij een schone luier moest. Ik kan hem nu met mijn dikke buik niet meer helemaal optillen, vandaar.
Daarna hield hij dus met zijn rechterhand zijn linkerpolsje vast en moest huilen
![]()
En hij hield dat armpje steeds tegen zich aan en als hij het per ongeluk gebruikte of ik kwam er aan moest hij huilen. Jullie kunnen je wel indenken hoe vreselijk ellendig afschuwelijk ik me voelde.
Ik kon gelijk bij de huisarts komen en die vermoedde een 'zondagsarmpje', elleboog uit de kom.
Dus doorgestuurd naar de EHBO. Tegen de tijd dat we bijna aan de beurt waren zag ik inene dat hij zijn armpje weer gebruikte. En toen we aan de beurt waren zij de chirurg: volgens mij is hij weer teruggeschoten.
Mensen, wat een opluchting was dat zeg! Dus we konden weer naar huis en alles is helemaal prima. Hij heeft nergens last van.
Het schijnt heel vaak voor te komen en de dokter vertelde dat jongetjes het vaker hebben dan meisjes omdat hun banden slapper zijn.
Affijn, ik trek Morris nooit meer aan zijn armpjes omhoog, dat weet ik wel.