Sinds een paar maanden ken ik nu iemand waarmee ik het zo geweldig goed kan vinden.
Elke dag weer lig ik in een deuk met hem. Ik vind alles wat hij zegt en doet leuk en hij vind dat van mij. Hij is superintelligent, ziet er leuk uit, heeft goede connecties, is compleeeet aserieus maar als het moet professioneel. We vormen een front tegen alles en iedereen. Maar nu komt het, hij is homo en woont samen. Dat heb ik dus weer... ik heb altijd al moeite gehad met het vinden van een man. Ben nu 28, maar de vriendjes die ik heb gehad kun je op een hand tellen. Geen gebrek aan aandacht, maar is een heel eenvoudige reden waarom ik chronisch vrijgezel ben en dat is omdat ik domweg nooit een leuke vent tegenkom.
Nus is het dan weer een keer gebeurd, en heb ik dit. Ik baal er ontzettend van.
Of moet ik misschien toch een diepere reden zoeken in mijn chronisch singleschap. Ik zoek het namelijk wel altijd bij extreme types, of ik maak het extreem (broers daten, een veel jonger iemand daten, een heel veel ouder iemand daten, een manisch-depressief iemand, etc. etc.). Nooit een veilig persoon of een persoon met wie het wel eens echt iets zou kunnen worden.
Ik weet momenteel even niet meer waar ik het moet zoeken of wat ik moet doen. Hoe vind ik iemand die goed bij me past en waarmee ik het goed kan uithouden?
Sit, lie down, fetch, blow up, shut up.. Listen to me you moron...