Wie heeft ze trouwens nog meer gelezen?
Dune......Frank Herbert (Duin in het nederlands, 6 delen)
Ik blijf het proberen...
Heb nog een tijdje indertijd (poeeehee da's lang geleden) als nickname op IRC de naam Muad'dib gehad trouwens. Stamde nog vanuit de periode VER voordat er internet was toen ik mezelf op BBS'en ook al zo noemde.
Ik moet ze maar weer 's gaan lezen, maar eens Imajica van Clive Barker uitlezen
Irritant geschreven?
Brilliant geschreven, Herbert maakt goed duidelijk de wanhoop die Mua'dib meemaakt als "helderziende"
Ik persoonlijk vond de eerste 4 boeken het leukste, deel 5 en 6 zijn wel aardig maar horen er toch niet echt bij, het "duin" gevoel is daar ook niet zo sterk meer aanwezig.
Deel 4, inderdaad deze mistte veel van het origineel, maar ik vond het een enorm leuk boek. God-Keizer zijn, en dan zo bewust zijn van je eigen (on)sterfelijkheid en de wereld om je heen. Brilliant weergegeven door Herbert, vindt ik.
Maar ik ben nooit door deel 4 gekomen, deze viel me heel zwaar en was moeilijk te lezen.
Ik heb me ook maar niet aan deel 5 en 6 gewaagd. (Dit was wel 5 jaar terug, misschien waag ik nog eens een nieuwe poging)
De eerste vier delen zijn het best aansluitend op elkaar, omdat de chronologie klopt. Muad'dib (I en II), Leto II en zuster (ben haar naam kwijt)(III), Leto II (IV).
Het vijfde en zesde deel kloppen qua chronologie wel, maar vind de nieuwe personages toch wat minder sterk.
Desondanks dat blijft het verhaal wel aantrekkelijk.
vond duin briljant
duin messias nogal tegenvallen
kinderen van duin niet te pruimen
god keizer op duin redelijk
ketters van duin goed
duin kapitel redelijk
af en toe was Herbert toch wel aardig moeilijk aan het doen om maar een zo nauwkeurig mogelijke wereld te creeeren.
(hetzelfde geldt voor tolkien).
Verder waren de links met het heden (van 30 jaar geleden dan) iets te duidelijk aanwezig, had wel iets minder gekund.
Voor de liefhebbers: Er is pas een nieuw boek uitgekomen, geschreven door de zoon van Frank Herbert, "Voorspel tot Duin-Eerste boek: Huis Atreides". Het is deel 1 van een trilogie die zich afspeelt ongeveer 40 jaar voor "Duin".
Hoewel dit boek riekt naar commercieel gewin is het toch wel leuk om te lezen. Het is in ieder geval niet zo hoogdravend geschreven (hoewel ik dat niet zo storend vond, ik vond die stijl juist een meerwaarde geven aan het verhaal) en hapt dus heerlijk weg.
Voorspel tot Duin miste alles wat zijn voorgangers hadden. Diepgang.
Neen het was een leuk boek dat makkelijk weglas, maar het miste iets.
Het begin vond ik vreselijk al mijn favoritiete figuren waren verand in hun tegenpolen.
Het bleef overal een beetje oppervlakkig sommige gedeeltes waren heel goed en andere waren gewoon weg slecht, zo ergerde ik me dood aan de gedeeltes met Kynes, en vond ik het mysterie rond het Ruimtegilde weer enorm boeiend.
Duin -1 is leuk om te lezen maar de andere delen zijn "helaas" beter. Als Duin-fan heb ik het boek in 2 dagen verslonden....hypocriet ik weet het...
Ik wacht nu af tot Duin: Huis Harkonnen.
nog maar 1 jaartje......
Denk dat ik toch maar weer eens bij de bieb ga kijken...Oh ja, de film ook nog gezien..maar dat was niet zoveel.Overigens Danny Imajica heb ik ook geprobeerd te lezen en dat heb ik niet tot een goed einde gebracht.
Deel 1 is/was briljante Sf.
De rest,het spijt me,vond ik 'crap'.
Er bestaat betere Sf however.
Nul A anyone?
Hedendaagse Fantasy is wat mij betreft een soort van saaie sprookjes onzin wat dan het liefst uitgesmeerd wordt over een deeltje of tig.
Vaak niets anders dan een remake van Sneeuwwitje en de zeven dwergen, Assepoester of op z'n best In de ban van de ring.
En neen! Ik heb niets tegen Tolkien !
Duidelijk zo? Dank u wel alstublieft!
[Dit bericht is gewijzigd door BooBooSan (Datum 22 Januari 2000).]
Zucht, dit boek is de belichaming van het kwaad volgens vele fans.
Ik heb net de eerste twee Duin boeken gelezen, ben met de derde bezig en heb de andere drie al liggen.
Is het de moeite waard om de drie andere Duin boeken te bestellen, die van zijn zoon???
En weet iemand hoe het zit met het zogenaamde 7e boek?
quote:Ik heb ze wel met plezier gelezen, ze liggen ook nog alle 6 in mijn slaapkamer. Gewoon lezen
Op donderdag 3 april 2003 16:02 schreef Martin_Jager het volgende:
Aangezien dit een oude topic is, maar nog steeds open, is dit makkelijker dan een nieuwe openen.
Ik heb net de eerste twee Duin boeken gelezen, ben met de derde bezig en heb de andere drie al liggen.
Is het de moeite waard om de drie andere Duin boeken te bestellen, die van zijn zoon???
En weet iemand hoe het zit met het zogenaamde 7e boek?
quote:We zitten inmiddels al op 10 boeken in deze serie
Op donderdag 3 april 2003 16:02 schreef Martin_Jager het volgende:
Aangezien dit een oude topic is, maar nog steeds open, is dit makkelijker dan een nieuwe openen.
Ik heb net de eerste twee Duin boeken gelezen, ben met de derde bezig en heb de andere drie al liggen.
Is het de moeite waard om de drie andere Duin boeken te bestellen, die van zijn zoon???
En weet iemand hoe het zit met het zogenaamde 7e boek?
- De oorspronkelijke eerste zes boeken van Frank Herbert zelf
- Voorspel tot Duin, boek 1: Huis Artreides
- Voorspel tot Duin, boek 2: Huis Harkonnen
- Voorspel tot Duin, boek 3: Huis Corrino
- en het nieuwe boek: De Butleriaanse Jihad.
quote:Op het zevende boek van Frank Herbert kun je erg lang wachten. Een algemeen bekend feit is dat het zevende boek had moeten worden geschreven, de opzet van de zes delen wijst op een zevende deel.
Op donderdag 3 april 2003 18:10 schreef Martin_Jager het volgende:
Wat ik bedoel met dat 7e boek is dat boek dat grotendeels door Frank Herbert zelf geschreven is, en niet door zijn zoon.
de eerste drie boeken beschrijven hoe het vierde boek tot stand kwam, hoe het universum zich in het vierde boek liet gaan, en de delen daarna gaan over de nasleep van de gebeurtenissen in het vierde boek.
3-1-2 ====> 3-1-3
Overigens eindigde het zesde boek met een open einde, een verschrikkelijk open einde.
Frank Herbert stierf voordat hij aan het zevende boek was begonnen, of terwijl hij het al aan het schrijven was, niemand weet het precies, het enige dat zeker is is dat als er al een zevende boek word gepubliceerd het geschreven zal zijn door Kevin J. Anderson en Brian Herbert.
Moge Shaitan genade hebben met onze ziel.
En voor de Dune fanaten raad ik Eye aan, van de meester zelf, een verhalenbundel, met daarin een hoofdstuk gewijd aan Dune.
Sci-fiChannel in Amerika heeft twee hele goede miniseries neergezet. De ene het simpelweg "Dune", het vervolg erop is net uit gebracht en heet "Children of Dune". Beide zijn behoorlijk trouw aan de boeken en zeker de moeite waard om te hebben en of te zien. Een Aanrader
quote:Heb ik thuis liggen, speciaal voor dat hoofdstuk. Niet echt wat ik er van gehoopt had (het boek), vooral omdat de rest minder mijn stijl is. Ben er ooit mee gestopt en heb dat Dune hoofdstuk dacht ik nieteens gelezen.
Op maandag 7 april 2003 10:42 schreef Cairon het volgende:
misschien een leuke aanrader, onlangs is het boek Dreamer of Dune, geschreven door Brian Herbert. Dit boek vertelt vanuit een uiterst persoonlijk standpunt het levens- verhaal van Frank Herbert, het resultaat is een erg persoonlijke biografie.En voor de Dune fanaten raad ik Eye aan, van de meester zelf, een verhalenbundel, met daarin een hoofdstuk gewijd aan Dune.
quote:Volgens mij had hij de outlines van het boek geschreven. Brian en Andersson schrijven op basis daarvan het boek. Hopelijk worden de komende 2 boeken nog beter, anders zie ik het slecht in voor Dune 7
Op donderdag 3 april 2003 18:10 schreef Martin_Jager het volgende:
Wat ik bedoel met dat 7e boek is dat boek dat grotendeels door Frank Herbert zelf geschreven is, en niet door zijn zoon.
De boeken en eigenlijk tot en met de overwinning op de keizer vond ik zeer leuk, pas weer gelezen trouwens . Maar dat ligt aan de stijl van het boek. Persoonlijk vind ik de stijlen van de rest van de serie anders dan het eerste gedeelte.
jullie ook graag de Foundation trilogy van Asimov aanraden...
Zijn veel parallelen, en ook een waanzinnig goede serie...
quote:Idd, erg goede serie is dat, al vind ik de parallelen (als ik het me goed herinner) wel meevallen
Op woensdag 16 april 2003 11:43 schreef ChOas het volgende:
Ik ben ook een erg grote Dune fan, en zonder teveel off-topic te gaan wil ik
jullie ook graag de Foundation trilogy van Asimov aanraden...Zijn veel parallelen, en ook een waanzinnig goede serie...
Nu net begonnen aan deel 5, maar hier weer hetzelfde. Kost me een hoop moeite om het verhaal weer te pakken krijgen. Weer heel anders als vier en als de eerste drie. Zal me benieuwen of deze me ook kan boeien.
Mijn waardering voor de eerste vier boeken:
1. 8,5
2. 7+
3. 8
4. 7,5 (ondanks het moeilijke begin)
Vijf en zes vond ik de eerste keer erg vreemd om te lezen, ik voelde me niet meer met deze twee verbonden als dat ik me met de eerste vier delen verbonden voelde, maar uiteindelijk waren deze twee delen toch zeker de moeite waard, ze beginnen namelijk een compleet nieuw hoofdstuk, ze openen een deur naar eindeloos veel mogelijkheden.
quote:Ehm.. hoe kan jij een beeld van Dune vormen als je het boek niet gelezen hebt?
Op woensdag 16 april 2003 12:22 schreef search64 het volgende:
Laatst de Lynchfilm gedownload en ik vond hem echt heel erg gaaf. Ga ook maar eens aan de boeken beginnen. Ik had trouwens de serie ook al eens gezien maar kon hem niet afkijken, die felle kleurtjes en het slechte acteerwerk irriteerden me na een tijdje heel erg. Past niet bij mijn idee van Dune.
Zelf moet ik ook nog beginnen met lezen van de boeken, mijn vriend heeft net zijn boek uitgeleend aan een vriend van ons... (grrrrr) Terwijl ik er bijna in zou beginnen... Maar ja, dan maar een paar maandjes langer wachten..
Ik vind zelf de miniseries leuker dan de film. Volgens mijn vriend is die ook wat meer getrouwer aan het boek. En persoonlijk vond ik het acteerwerk (van de meesten dan) in de miniserie beter dan in de film.
En ik heb net het vijfde boek uit. Wat een goed boek, ik ben meteen begonnen aan deel 6. Binnenkort deel 7 & 8 maar ff bestellen...
Geschreven door zoon Herbert (ik heb alleen de eerste 2 gelezen), maar ik was erg onder de indruk van zijn stijlvastheid.
quote:Van House Atreides tot aan The Butlerian Jihad... ze zijn allemaal even slecht. Gemaakt voor tieners die geen diepgang behoeven en die niet in staat zijn om zelf een beeld te vormen van zaken, die alles voorgekauwd moeten hebben.
Op vrijdag 6 juni 2003 13:22 schreef LunaChick het volgende:
Heeft iemand House Harkonnen, House Atreides en er is volgens mij ook een House Corrino gelezen?
Geschreven door zoon Herbert (ik heb alleen de eerste 2 gelezen), maar ik was erg onder de indruk van zijn stijlvastheid.
maw
slechte, hoogstens middelmatig, boeken.
quote:Hihi, ik ben een tiener!
Op vrijdag 6 juni 2003 13:25 schreef Cairon het volgende:[..]
Van House Atreides tot aan The Butlerian Jihad... ze zijn allemaal even slecht. Gemaakt voor tieners die geen diepgang behoeven en die niet in staat zijn om zelf een beeld te vormen van zaken, die alles voorgekauwd moeten hebben.
maw
slechte, hoogstens middelmatig, boeken.
*doet twee staartjes in en huppelt door de kamer*
Ehm, wat ik bedoelde, is dat hij de vertelstijl van zijn vader goed vast wist te houden. Wat ik erg knap vond, want het lijkt mij een hels karwei om in de voetsporen van je uiterst getalenteerde vader te treden. Daar verdient 'ie toch wel respect voor.
quote:WTF!?
Op vrijdag 6 juni 2003 13:33 schreef LunaChick het volgende:
Ehm, wat ik bedoelde, is dat hij de vertelstijl van zijn vader goed vast wist te houden.
Frank Herbert torent als een reus boven zijn zoon uit qua stijl. Kleine Herbert mocht willen dat hij ooit zichzelf mag meten met zijn vaders navelpluis.
Brian spreekt de eerste regel uit Duin tegen, waar staat dat Paul Atreides geboren en getogen is op de planeet Caladan, door Jessica in House Corrino te laten bevallen op Kaitan, onder het toeziend oog van de Keizer en zijn waarheidszeggers.
Axlotl tanks? Weet je nog dat good ol' Frank nooit heeft verteld hoe die onheilspellende dingen eruit zien... in geen van zijn zes boeken. Maar wist je dat Brian, die aarsmade, voor opheldering wil zorgen en een van de meest zorgvuldig bewaarde geheimen en mysteries verknalt door gewoon droog te zeggen:
"een axlotl tank is niets meer of minder dan ...."
Qua stijl staat hij juist ontiegelijk ver van zijn vader verwijdert... lees ook eens http://frontpage.fok.nl/review.fok?doc=649 de officiele Fok boek-review, waar een aantal punten instaan over Brian's stijl, of de afwezigheid daarvan.
"ik houd van jou"
"Nou Schat, het is goed dat je het zegt, want anders zou ik er nooit achter zijn gekomen"
"Mijn hemel vrouwmensch, is dat een vertoon van emotie die jij jegens mij koestert?"
"Ik vrees van wel manlief, onze liefde is legendarisch, maar onze spontaniteit niet."
Tja, als je het zo stelt... Ik ben niet zo op de details ingegaan, was alleen blij verrast, dat hij zijn vader probeerde te imiteren en niet een hele eigen draai probeerde te geven, wat ik dan weer heel irritant had gevonden.
Forgive me, sensei
quote:You are forgiven... now go forth sister and buyeth New X-men till your cup runneth over
Op vrijdag 6 juni 2003 13:58 schreef LunaChick het volgende:Forgive me, sensei
quote:Ik wil niet vervelend zijn, maar ol'Frank verteld in boek 5 wel hoe zo'n tank er uit ziet. Op het moment dat Duncan al de herinneringen van alle ghola's krijgt beschrijft hij hoe een Axlotl tank er uit ziet. En het is geen fraai plaatje.
Op vrijdag 6 juni 2003 13:44 schreef Cairon het volgende:[..]
Axlotl tanks? Weet je nog dat good ol' Frank nooit heeft verteld hoe die onheilspellende dingen eruit zien... in geen van zijn zes boeken. Maar wist je dat Brian, die aarsmade, voor opheldering wil zorgen en een van de meest zorgvuldig bewaarde geheimen en mysteries verknalt door gewoon droog te zeggen:
edit: Ik bedoelde natuurlijk Duncan ipv Teg... (Het was gister laat en vanmorgen erg vroeg 
)
'De axolotl-tanks!
Hij herinnerde zich dat hij daar keer op keer uit opgedoken was: felle lampen en zachte mechanische handen. De handen draaiden hem rond en met de ongerichte, vage blik van een pasgeborene zag hij een grote berg vrouwenvlees - monsterlijk in haar vrijwel onbeweeglijke, lompe omvang... een doolhof van donkere buizen verbond haar lijf met reusachtige metalen vaten.
Axolotl-tank?
Hij snakte naar adem onder de druk van die reeksen herinneringen die zich over hem uitstortten. Al die levens! Al die levens!
Nu herinnerde hij zich wat de Tleilaxu in hem geplant hadden, het sluimerende besef dat lag te wachten op dit ogenblik dat hij door een Bene Gesserit Prenter verleid werd.'
Tevreden nu?? 
[Dit bericht is gewijzigd door Martin_Jager op 06-06-2003 17:24]
quote:*SPOILER ALERT*
Op vrijdag 6 juni 2003 16:06 schreef Martin_Jager het volgende:
Blz 472:'De axolotl-tanks!
Hij herinnerde zich dat hij daar keer op keer uit opgedoken was: felle lampen en zachte mechanische handen. De handen draaiden hem rond en met de ongerichte, vage blik van een pasgeborene zag hij een grote berg vrouwenvlees - monsterlijk in haar vrijwel onbeweeglijke, lompe omvang... een doolhof van donkere buizen verbond haar lijf met reusachtige metalen vaten.
Axolotl-tank?
Hij snakte naar adem onder de druk van die reeksen herinneringen die zich over hem uitstortten. Al die levens! Al die levens!
Nu herinnerde hij zich wat de Tleilaxu in hem geplant hadden, het sluimerende besef dat lag te wachten op dit ogenblik dat hij door een Bene Gesserit Prenter verleid werd.'
Tevreden nu??
quote:Sorry, maar er werd om gevraagd
Op zondag 8 juni 2003 16:55 schreef DGTL_Magician het volgende:[..]
*SPOILER ALERT*
quote:Jup, maar ik ben het er wel mee eens dat Brian Herbert dat nogal plat brengt. Frank legt het in 5 of 6 uit? En voor de rest is het een mysterie waarom je nooit een Tleilaxu vrouw ziet
Op maandag 9 juni 2003 12:17 schreef Martin_Jager het volgende:[..]
Sorry, maar er werd om gevraagd
Brian mikt het er bij de eerste de beste gelegenheid uit. Zijn schrijfstijl is heel anders als die van zijn vader en komt helemaal niet in de buurt, echter vindt ik het 2e en het 3e boek beter als het 1e. Het 1e was totaal ruk, de andere 2 waren ook nog wel leuk om te lezen. Helaas haalt het nooit het niveau wat zijn vader had gehaald.
Is het misschien tijd om een Frank Herbert Ghola te kopen van de Tleilaxu's?
Over die andere boeken kan ik (nog) niet oordelen, die wil ik nog kopen. Maar als iemand hier ze heeft liggen en weg wil doen dan wil ik ze graag hebben.
En heeft iemand alvast tips voor een andere reeks boeken?
Ik heb ook alvast een volgende reeks aangeschaft:
Poort des doods van Weis & Hickman.
Ander nieuws nog: De bulerse Jihad deel 2 komt binnenkort uit.
quote:Sorry, ik bedoelde weer eens beginnen. Ik heb ze al wel gelezen.
Op maandag 2 juni 2003 17:54 schreef Mental_Phoenix het volgende:[..]
Ehm.. hoe kan jij een beeld van Dune vormen als je het boek niet gelezen hebt?
quote:Probeer Tad Williams' serie Otherland (Anderland) eens
Op maandag 9 juni 2003 16:20 schreef Martin_Jager het volgende:
En heeft iemand alvast tips voor een andere reeks boeken?
Of de schrijver China Mièville, beetje steampunk/fantasy achtig iets even wennen
ik vind overigens boek 2 en 3 (messias en kinderen) een stuk beter dan de eerste keer dat ik ze las.
En de fascinatie van de boeken is allemaal begonnen met het spelletje dune dat ik op de amiga heb gespeeld, een waanzinnig spel.
Hunters of Dune
staan online op de officiele website. www.dunenovels.com Wees gewaarschuwd, het dynamische duo heeft ook dit deel geschreven
mijn topic is mondo oud
mijn review van Hunters of Dune:
part one
Why Hunters of Dune sucks…
I have often read the original novels written by Frank Herbert, they are my bible, a glistening beacon of hope amidst the chaos and the turmoil of my existence. Frank was a visionary, a great man who saw the pitfalls of humanity and warned us against ourselves.
This might appear to some as a sign that I can no longer judge the new novels objectively. Those people are, of course, wrong.
I picked up Hunters of Dune not expecting anything great, but still something better than the horrible shit that they published under the banner of “Legends of Dune”, which shouldn’t be too hard, a thought that gave me hope and comfort as I handed over my money to the pimply teenager, slightly obese, behind the counter of my local bookstore. I never expected it to be as good as the original series, but I still had some hopes left after finding myself horribly disappointed with the six novels Brian and Kevin wrote before Hunters of Dune. After all, there were notes, and an outline, and with a cliff-hanger like that you couldn’t possibly screw this up.
As you have guessed by now, they managed to screw up royally. The book is a filthy piece of heathen shit that can be blamed for any and all ills that will befall you after purchasing it. My wife left me… because I bought Hunters of Dune. I lost my left testicle… because I read Hunters of Dune. Starving children in Biafra are dying… because Brian and Kevin wrote Hunters of Dune.
You’re shaking your head and telling yourself “This guy is full of it, it can’t be that bad!”. Unfortunately, that would be an excellent example of self-deception, because yes, it’s simple, Hunters of Dune really is that bad. I can twist and turn and think of a million things to say, and none of them would be positive about Hunters of Dune.
Let’s start with throwing in some really lovely spoilers. You are warned. Don’t whine, don’t cry, don’t complain, consider yourself lucky, reading beyond this point might actually save your life by preventing you from picking up that vile hell bound novel.
You always wanted to know why Marty and Daniel were, enigmatic, seemingly quite powerful, blessed with knowledge and abilities that went beyond our understanding. Formidable foes introduced in a deceptive fashion, in the form of an old man and old woman obsessed with maintaining their garden.
The speculation dies today. Some said it was a meta textual element. The man was Frank, the woman was Beverly, the love of his life. Parental figures who surveyed the events of the last two books and in retrospect, through memories, the previous four books
Marty and Daniel are Ominus and Erasmus. You know, the imbecilic machines from the previous trilogy written by those two greased of cockheads. Ominus as a character is of the simplistic kind. Swirling around wearing a black cape and twirling his dastardly evil moustache, while plotting to destroy humanity. His motivation for doing so never reaches the level of cartoon-character, he’s stuck at the level of utter retard, so his motivation for being evil is simply because he is designed to be evil. Evil for the sake of it. Evil, in every shape and way… just look at his obviously evil name “Omnius” which sounds an awful lot like “Ominous
Erasmus always was the more well rounded of the two, a robot obsessed with discovering the essence of being alive, of being human. Such a lovely theme to explore, had it not been that the authors decided to make Erasmus into a sadistic genius, a robotic version of Mengele. Actually, come to think of it… Erasmus really is a left over from an era Frank Herbert single-handedly killed when he wrote Dune… namely the era of horribly flat and cliché pulp-science fiction. Brian I think Asimov called, he wants his basic robot-plot back. Well that’s not really fair, at least Asimov equipped his universe, populated by robots, with logic and sanity, which is something lacking in the prequels and now the seventh Dune novel written by Brian and Kevin.
This also makes for a darling little inconsistency, by the way, as we learned in the sixth book that the two strangers were face dancers, or some sort of super advanced version of a face dancer. With them talking about the Tleilaxu masters and escaping the mould after absorbing enough memories and lives of others.
As the two baboons blunder through the story it becomes clear that they have no intention to acknowledge what’s clearly visible on the pages of the last book Frank wrote. So basically, that enigmatic cliff hanger we were left with in Chapterhouse Dune… it’s not really important, because Hunters of Dune doesn’t really follow up on that at all.
Now the great big threat is revealed at the end of the story, although it’s painfully obvious throughout the novel that the machines are the big bad the Honored Matres fled from
This leaves us with the suspension of disbelief at the situation. Namely that the Scattering is pointless and that the entire Empire, before and during the Scattering (as technically it’s still something that’s taking place according to the original novels) has been surrounded by the Machine Empire
Get this… a galactic empire spanning millions of worlds, there are even hints that it’s a multi-galactic empire, has been surrounded by machines who now want to destroy us. That means we are surrounded left, right, up, down, every which way… including Sunday. Pretty impressive… a bit too impressive, a bit too convenient, a bit too impossible perhaps
But why am I complaining about the machines when I could just as easily spend my time complaining about the moronic deus ex machine that is Norma Cenva. Yes people, Norma Cenva the ridiculously hyped up super cow from the Legends series (are we seeing a pattern here?) is back with a vengeance
Remember the original six novels? The most extraordinary thing we encountered was Leto II merged with the sandtrout. Remember him? The axis of the Dune-universe? Leto II was blessed with the ability to see the future, and cursed with it as well, he took on the job to protect humanity to ensure it survived, he created the Golden Path and forced humanity to follow it. But still in the end he was a mortal being, and he died. Pearls of his awareness escaping might have been a figurative phrase, it might have been literal, either way, he died and left the Universe to us lowly humans
Well Leto II is nothing but a mediocre whipped little bitch before the might and glory of Norma Cenva. Norma, of course, rearranged her molecules, was able to project terrifying force, and I think there’s something there about her also being a pyrokinetic and prescient. We should also remember that even before she entered the Marvel Universe of insanely overpowered beings, she was also a genius. In Hunters of Dune that bitch is now the Oracle of Time, a disembodied being that is able to see beyond where Leto II dared to see. Now remember Leto was actually a victim of his vision, he hated his prescience, he cursed it, as it tied him to horrible life, nigh unbearable. His prescience was limited, he could see into the future and he did so in order to check on his Golden Path, comforted by the fact that he saw humanity survive, but his vision was never absolute. He chose to look, and what he saw condemned him to his existence
Happy shiny Norma on the other hand is now literally a god-like being who can travel the multi-verse, that is, she can travel to alternate realities and back, and has a vision of the future that puts that of Leto to shame, not only that, where every single character in the original novels suffered horribly because they were bound by superhuman powers, Norma is basically untouched by the insanity that befell Leto and Paul and even the Sisterhood and the Guild. Norma is the best and the brightest character the Dune universe has to offer
…and Frank Herbert never mentioned her once as being the Oracle of Time, no she was nothing but a simple footnote.
Norma Cenva is a Mary Sue, some sick twisted need to inject something bigger and better and stronger into the story, as if to leave a mark on the entire thing. Brian and Kevin have succeeded in doing just that, by making her character so ungodly powerful that she overshadows everything else in the Dune Universe.
Part two
So here we are let’s leave the past where it is shall we, just for a moment.
Let’s look at the characters we already knew from the previous novels. Duncan, Sheeana, Murbella, Teg, and the rest of the Scooby Gang.
You’ll notice that they have suffered some brain damage between the novels, and in some cases a dire case of amnesia. It’s not just a subtle difference in style that sets these characters apart from how Frank wrote them, it’s the glaring obvious flaw in how they are portrayed that sets them apart. Point in case, Duncan just dropped 50 points on the IQ-scale and dragged his fellow characters with him to the horrible depth of intellectual mediocrity.
They landed with such a blow that Duncan and Sheeana lost some vital memories involving Teg and his newly found abilities, which is quite alright, because Teg has noticed the amnesia and decided to pretend that he still has a secret as far as his super speed goes. With the same grace Clark Kent exhibits when he struggles with his alter ego Superman, Teg pulls off his secret by hiding it with such intelligent and cunning excuses as “I took a different elevator, and what do you know, my elevator was faster than yours.”
Luckily for him the lack of intelligence keeps him safe from any unwanted questions that might arise. Proud as a four-year-old sub-defective that he has managed to construct a lie clever enough to convince the mortally brain damaged Duncan.
But let’s not worry about such details… let’s focus on the Gholas.
This novel has them in great abundance. More gholas than you can shake a stick at really. Paul, Chani, Vladimir Harkonnen, Thuffir Hawat… you get the picture.
Now what was it again in God-Emperor that was so important about Siona… oh yes now I remember, Siona was the result of a breeding program, she had genes that could not be detected by people with prescience. She was invisible to the oracular powers that kept the universe in an iron grip.
Now do you think that someone would notice a ghola Paul Atreides? Or someone as infamous as Baron Harkonnen? Someone like Leto II… who incidentally has also been brought back to life, only this time he’s a shapeshifting half-man half-worm who takes a bite out of one of the Bene Gesserit sisters on board of the No-Ship… did that sound stupid, retarded perhaps? Well it’s what really happens, yes Leto II is brought back and he can now shapeshift into a Sandworm…
But back to the plot hole. We end up with two Pauls one of them is raised by the Ghola of Baron Harkonnen, which I’m sure is somehow very deep and poignant, in that hopelessly infantile and ultimately tragic way that marks ironic role reversals and painfully convoluted and forced plot twists. This Paul, lovingly called Paolo, (such a clever and intelligent play on words don’t you think) grows up to be a bit evil, while the other is somehow the Good One.
Now correct me if I’m wrong but don’t these resurrected characters stick out like a sore thumb for anyone with prescience who has allowed himself to see into this timeframe? You think one Paul Ghola would ring an alarm bell with someone like Leto II, but don’t you think TWO of them would upset at least the Guild?
Oh and get this… the Baron has Alia in his head, as part of a yet to be explained plot element, but I’m sure it’s meant as some prepubescent attempt at poetic justice, or a misguided idea of what Irony is all about.
Meanwhile Murbella has her hands full trying to establish her New Sisterhood, which I think is actually called the New Sisterhood. Kind of silly, as in ten years, or four years, or twenty years that whole New thing sounds like something utterly redundant and mongoloid.
Not that it matters… as Murbella is now Mother Commander and she has an elite fighting force named the Valkyries. Did that make you cringe? Well get used to it, because repetition is something we’ll get to sometime after this soulless rant on characters grown stupid.
Remember Odrade, the one who set everything in motion basically in Chapterhouse. Sheeana and Murbella both share her mind in their Other Memories, they both know her plan, yet for some strange reason both ladies seem to ignore the knowledge they both share.
And while speaking of Other Memory, did you know that Murbella has Serena Butler as part of her Other Memory? Again a direct link to Legends of Dune. You see how it all goes round, isn’t it clever? Isn’t it utterly revolting in a way that makes you want to decapitate a cat and vomit in its skull and corpse? Now I’m not saying you are less human, or a retard, or stupid if you actually enjoy this kind of tepid shit… oh wait who am I kidding, I AM calling you stupid, retarded, and subhuman if you enjoy this example of pure unadulterated brown ass-juice. Was that harsh? Big whoop, suck it up princess, the ride ain’t over yet.
Let’s leave the characters and the lame ass non-story for what it is… and let’s focus on Style.
Style, a lot of people write, and a lot of people do so in such a fashion that it’s not worth being published. However, some people manage to gain an audience, they manage to get published for some unholy reason, without having a shred of artistic talent. Brian and Kevin are such people.
Kevin of course has often told us about how gruesomely hard his job is. Talking long walks with a recorder reciting his part of the story and then sitting down to transcribe it, or rather have someone else transcribe it. This alone tells me that these books weren’t exactly written by an author with a heart for the franchise. You’d want to do some solid research, search for references in other books, most notably the previous books written by the original author, trivial stuff like that, the stuff that could easily be described as “details” and “coherency”. Alas we are not that lucky, and Kevin slaves away with his recorder in hand.
Brian and Kevin are writing for a new audience, and audience that demands spectacular space battles, flashy scenes, fights, and other special effects. They also tend to write for an audience with ADD and seven other concentration disorders. The repetition in Hunters of Dune is sickening.
It’s not that we’re all retards Brian, we read the originals and we can put two and two together, we can actually remember things that happened five pages ago, or even things that happened in a previous novel. Unlike you and Kevin, who seem obsessed with summarizing everything mere pages after you’ve had it happen the first time.
You could scrap half the novel and then you’d still find plenty of repetition to get angry about. Page, after page, after page are we treated to summaries and recaps. It’s not only annoying it’s also quite redundant. No wonder they can fill up two novels each around 500+ pages, because between all the repeats there’s hardly any story.
And it’s not a cute kind of repetition either, it’s the lame ass moronic kind, where whole lines are lifted from one part to appear over and over and over again. If I have to read the phrase “Gaudy capes and leotards” one more time I’m going to kill something soft and cute.
Now between the repetition is action. Mind numbingly stupid and unoriginal action even. There is a passage where Murbella pulls a Neo. Instead of a bullet it’s a knife, it’s not subtle, it’s so painfully obvious to anyone with half a brain, that it becomes the shittiest example of why Fan Fiction written by teenagers is usually not even worthy of wiping your ass with. You know you’ve reached an artistic dead point when you are going to swipe The Matrix in one of your novels, and it’s not even the good part, the cerebral part of The Matrix that they’re stealing, no, they’re lifting a special effect.
It was cute when they did a parody in Scary Movie, but you’ve reached a new low when you have to copy it in a novel. Bitch, that shit ain’t right. The effect was created for the visual medium, to test what computers could do for the medium… why the hell would you want to inject it into a novel?
Back to the action, it’s just lame, you hop from one action scene to the other, every chapter has to contain two elements, repetition and action. Something dramatic and powerful and mostly physical needs to happen in every single chapter. A fleet destroyed, a fight provoked, a race initiated. And there’s nothing of any depth in between the scenes. No witty banter no deeper philosophical discussions. Nothing of that, it’s just action, repetition, some horribly predictable twist and/or turn, and then some more repetition and action and predictability.
And that’s why Hunters of Dune sucks…
Because it’s just plain crap, written for people with crap for brains, written by people with crap for brains.