Al vrij snel in onze relatie kwamen we op het onderwerp samenwonen. Dit werd dan niet al te serieus besproken. Maar in deze gesprekken werd veel duidelijk: mijn vriend wil niet weg uit Haarlem. Hij heeft namelijk een eigen bedrijf en zijn klantenkring bevindt zich voornamelijk in Noord- en Zuid-Holland (en dan voornamelijk de grote steden) Naar Utrecht verhuizen zou voor hem betekenen dat hij altijd vroeg op moet staan, langer wegblijft en niet meer 's avonds klanten kan bezoeken voor verkoop of spoedgevallen.
Ik studeer deze maand af en ik ben dan ook al druk op zoek naar een baan. Niet alleen in Utrecht, maar ook in Amsterdam en Haarlem. Op deze manier is het in de toekomst makkelijker om naar Haarlem te verhuizen.
Probleem is alleen dat ik eigenlijk niet naar Haarlem wil verhuizen. Ik wil gewoon veilig in Utrecht blijven wonen. Ik ben heel erg gehecht aan mijn familie en mijn hele sociale leven speelt zich in Utrecht af. Dit is natuurlijk ook het geval bij mijn vriend in Haarlem. Tussen Haarlem en Utrecht in wonen is ook geen optie. Voor geen goud ga ik in een kleine stad of een dorpje wonen. Liever één van de twee in een bekende omgeving, dan allebei ongelukkig(?) in een nieuwe omgeving. Niet samenwonen is ook geen optie, want dat heen- en weer reizen gaat mij op den duur ook tegenstaan.
Herkent iemand zich in deze situatie? Hoe ben jij van plan het op te lossen of hoe heb jij dit opgelost?
Aan de andere kant krijg ik er wel veel voor terug. Ik moet wel een beetje knokken om hier een leuk leven te hebben maar ik heb het ontzettend getroffen met mijn baan omdat ik daar veel leeftijdsgenoten heb. Wonen in een andere plaats heeft me veel energie gegeven en ik kan met recht zeggen dat ik hier ontzettend gelukkig ben, veel gelukkiger dan in de achterhoek.
overigens lijkt haarlem mij een verschrikkelijke kutstad om in te wonen, maar dat ter zijde.
quote:Het is niet zo dat we allebei stug volhouden en niet willen afwijken van ons standpunt. Maar we worden er allebei niet echt vrolijk van. En aangezien ik nog geen baan heb en mobieler ben dan hij, word ik waarschijnlijk degene die moet gaan verhuizen.Op zaterdag 17 juni 2006 10:19 schreef 7th_wave het volgende:
als je een uitgebreid sociaal leven hebt, en gehecht bent aan je plaats, lijkt het me heel lastig om daar mee om te gaan. je zult toch een hoop mensen verliezen. maar als je samen wilt zijn, dan zul je toch de keuze moeten maken. als je beiden niet weg wilt, en dit gaat ook niet veranderen, kun je het net zo goed uit maken. uiteindelijk heeft het dan toch geen zin meer om 'samen' te zijn.
overigens lijkt haarlem mij een verschrikkelijke kutstad om in te wonen, maar dat ter zijde.
Op zich heb ik niets tegen Haarlem. Ik vind de stad heel leuk. Maar ik heb meer een 'probleem' met de mensen die er wonen. In Utrecht is iedereen wat meer open en vriendelijk, terwijl in Haarlem iedereen vrij gesloten en kortaf is. Ikzelf ben een echte Utrechtse en voel me nooit zo op mijn gemak tussen de Haarlemse muggen.
De eerste jaren zag ik de vriendinnen uit Brabant toch nog wel met enige regelmaat, later is dat eigenlijk verwaterd.
Maar ik had hier ondertussen wel een eigen sociaal leven opgebouwd. Eerst met de vriendinnen van de mannen van de voetbal, en van daaruit toch ook zelf mensen leren kennen door uitgaan, darten en later ook door mijn dochter.
Toen het 4 jaar geleden met mijn ex uitging viel ik ook niet in één of ander diep gat omdat ik gewoon mijn eigen vrienden/vriendinnen had en mijn andere dingen hier.
Ik moet wel zeggen dat al mijn familie (op mijn vader na dan, die woont dus in Brabant) in dezelfde stad wonen of omliggende dorpen. Dat is wel heel prettig.
Er zijn wel mensen die ik minder ben gaan zien, omdat Leeuwarden "zo ver weg" was. Maar als ik dan naar hen kwam vergaten ze dat het voor mij net zo ver reizen was. Gelukkig bestaat er ook nog post en tegenwoordig met het internet kan je toch vrij makkelijk contact houden.
Afgelopen jaar zijn we samen verhuist naar een voor ons onbekende omgeving, ivm het werk van mn lief. We wonen nu in een dorp (12.000 inwoners) en het is prima hier.
Ik heb hier een baan, manlief zit in Arnhem en dat is prima te doen.
Nou kwam ik sowieso al uit een kleine plaats en dat spreekt me sowieso veel meer aan dan de grote stad. Als ik naar de stad wil ben ik er evengoed in een half uur.
Haarlem - Utrecht is toch nog best te bereizen voor bezoekjes aan familie/vrienden enzovoort?
Je schrijft zelf al dat je vriend een eigen bedrijf heeft en daardoor beter in Haarlem zit, als jij nog geen baan hebt lijkt het de meest logische stap om zijn kant op te gaan... Maar het moet voor jou wel ok zijn. Als je je er doodongelukkig gaat voelen dan lijkt het mij niet de oplossing.
Succes met het maken van een beslissing.
quote:Hij is voor zijn studie uit het noorden naar het midden van het land verhuist dus zijn vrienden zijn al verspreid over het hele land. We doen van alles samen, ik moet wel zeggen dat ik min of meer op hem aangewezen ben maar omdat we goed bij elkaar passen levert dat vrijwel nooit problemen op.Op zaterdag 17 juni 2006 10:11 schreef goddess-in-heaven het volgende:
Maar hoe gaat het dan met jouw vriend? heeft hij zijn leven er (tijdelijk) op aangepast?
quote:Ga beide in Amsterdam wonen.Op zaterdag 17 juni 2006 09:42 schreef goddess-in-heaven het volgende:
Tussen Haarlem en Utrecht in wonen is ook geen optie. Voor geen goud ga ik in een kleine stad of een dorpje wonen.
quote:Dat zou een prima compromis kunnen zijn, ware het niet dat het dat je dan in een buitenwijk van A'dam terecht komt. De woningen in A'dam zelf zijn zeer schaars, krap en onbetaalbaar.
Maar een compromis is misschien wel het beste.
Ik heb er zelf nooit zoveel moeite mee gehad, om te verhuizen. Ik ben zojuist naar Amsterdam verhuisd voor mijn vriend. Nieuw leven, nieuwe kansen. En vergeet niet dat je leventje toch niet bij het oude blijft. Ook je vrienden gaan verhuizen voor een nieuwe baan of geliefde. Je hebt evenmin garantie dat je familie altijd dichtbij je blijft. En ookal blijven ze fysiek in de buurt, dan nog veranderen ook hun levens. Niemand staat stil.
Wat net ook al is gezegd, blijf lekker nog een tijd latten. Er komt vanzelf een moment dat één van jullie beiden uit volle overuitging de kant van de ander op komt. Tot die tijd geen overhaaste beslissingen maken waar je niet achter staat, kijkt het nog lekker een tijd an.
Wie heeft er ooit gezegd dat je na je afstuderen met je vriend moet gaan samenwonen?
Gewoon je eigen ding doen en kijken hoe het balletje rolt, komt heus wel goed.
Ik kan me wel voorstellen dat in jullie anders ligt. Jij vindt het prima in Utrecht, maar hij heeft nu eenmaal al een binding met Haarlem. Als het echt zo moeilijk ligt is blijven latten of een compromis de eerlijkste oplossing.
Ovigens zijn er in Amsterdamn ook best betaalbare dingen te koop, dus Amsterdam zou ik zeker als optie meenemen.
ook samen wonen
ondanks dat ik er veel zin in heb zie ik er ook best tegenop
heb hier toch best een vaste hechte vriendengroep
en ook mijn ouders, zusje zal ik toch best wel missen
ach...het komt allemaal vast goed!
Het is wel heel lachwekkend dat mensen niet op je verjaardag komen omdat het een uurtje rijden is
En de aversie tegen 'stugge' Haarlemmers van TS slaat natuurlijk helemaal nergens op.
Net alsof er alleen inheems volk woont, en alsof alle Utrechters vreselijk aardig zijn. Een compromis lijkt me wel op de plaats bij mensen die vastgeroest zijn, ga lekker naar Amsterdam of Den Haag 
quote:En toch wordt het anders als je niet even op de fiets kunt springen om bij je vrienden en familie langs te gaan. Dat valt niet te bagatelliseren als je sterk hecht aan je sociale omgeving. Toen ik nog in een dorp woonde, kon ik gewoon even naar mijn opa en oma lopen of naar mijn ooms en tantes, neefjes en nichtjes. Ik had een tweede huis (en een derde, en een vierde...), hoefde geen afspraken te maken, kon aanschuiven bij het eten wanneer ik wilde. Dat komt niet meer terug, en het is niet voor iedereen makkelijk om daar afscheid van te nemen. Veel mensen ervaren zulk 'dorps' contact als beklemmend, maar voor sommigen is het een warm, geborgen nest.Op zaterdag 17 juni 2006 20:46 schreef Thisbe het volgende:
Ik kan me er weinig bij voorstellen dat mensen krampachtig blijven vasthouden aan hun eigen woonplaats. ik bedoel: Nederland is niet zo groot, je bent zo'n beetje overal in pakweg twee uur!
quote:Utrecht is een studentenstad, Haarlem niet. Dat is een groot verschil. Ede en Wageningen liggen bijvoorbeeld vlakbij elkaar, maar doordat Wageningen een universiteit heeft, is het een volstrekt ander dorp. En als je niet meer studeert, wordt het misschien ook minder makkelijk om in een nieuwe stad nog echte vrienden te maken.En de aversie tegen 'stugge' Haarlemmers van TS slaat natuurlijk helemaal nergens op.
quote:Nah, zolang TS er niet, net als jij, zo relativerend tegen an kan kijken, lijkt het mij dat ze daar maar even geen knopen over door gaat hakken.Op zaterdag 17 juni 2006 20:46 schreef Thisbe het volgende:
Ik kan me er weinig bij voorstellen dat mensen krampachtig blijven vasthouden aan hun eigen woonplaats. ik bedoel: Nederland is niet zo groot, je bent zo'n beetje overal in pakweg twee uur! Mijn vrienden en familie wonen verspreid door heel Nederland, vooral nu mijn studententijd op z'n eind loopt verspreidt de hele bups zich. Het maakt me eigenlijk niet zo heel veel uit moet ik zeggen.
Het is wel heel lachwekkend dat mensen niet op je verjaardag komen omdat het een uurtje rijden is
En de aversie tegen 'stugge' Haarlemmers van TS slaat natuurlijk helemaal nergens op.
Daarbij is het geen sprake van blijven vasthouden aan een eigen woonplaats. Het is meer, er nog niet over uit zijn of ze wel zeker weet dat ze naar Haarlem wil.
quote:Ik kon d'r anders niet om lachen dat mijn beste vriendin het af liet weten gisteren. Verder ben ik het helemaal met je eens maar er zijn nu eenmaal mensen die geen 20 euro kunnen missen om een uurtje te rijden voor een verjaardag en dan zijn er nog de mensen die hun geboortestad nooit verlaten. Ik was wel teleurgestelt hoor, ik heb al 4 weken geleden laten weten dat ik mijn verjaardag vierde gisteren en dan stuurt je beste vriendin een SMS'je. Mijn vriend kan dan niet dus ik weet niet of ik wel kan komen. Dat is gewoon ontzettend zuur en dan ga je je toch wel afvragen of de vriendschap bestand is tegen deze afstand. In dit geval niet dus en de afstand stelt niet eens wat voor. Ik woon hier nu sinds maart maar zij is nog steeds niet langsgekomen. Ik weet wel dat ik me er niet kwaad om moet maken en dat die dingen zo gaan, maar het blijft wel even zuur. En ik denk dat het zuur blijft tot ik hier vriendinnen heb die wel op verjaardagen komen, en die komen kijken naar je nieuwe huis enzo.Op zaterdag 17 juni 2006 20:46 schreef Thisbe het volgende:
Het is wel heel lachwekkend dat mensen niet op je verjaardag komen omdat het een uurtje rijden is
Nu scheelt het bij mij dat ik maar 3 vriendinnen heb. Maar ze laten het alledrie afweten, en da's gewoon jammer omdat ik de laatste maanden wel moeite gedaan heb om de vriendschappen warm te houden.
Ik vind Nederland ook een klein land en alles wat in een uurtje te rijden is, is wat mij betreft dichtbij. Maar voor mijn vriendinnen uit de achterhoek ligt dat dus toch anders.
quote:Het ligt er natuurlijk ook aan wat je gewend bent, ik moet zelf voor mijn werk door heel Nederland rijden, dan is een vriendin die op een uurtje afstand woont geen probleem daar rij ik gewoon even heen.Op zondag 18 juni 2006 12:16 schreef Whoopsydaisy het volgende:
[..]
Ik vind Nederland ook een klein land en alles wat in een uurtje te rijden is, is wat mij betreft dichtbij. Maar voor mijn vriendinnen uit de achterhoek ligt dat dus toch anders.
Maar als je in een dorpje woont waar je voor de rest nooit uitkomt, tja dan snap ik best dat je een uurtje rijden lang en ver vindt.....
Maar ik ben het met je eens dat het wel jammer is, dat ze niet voor een goede vriendin even willen reizen.
Aan TS, mijn vriendenkring is na de studie overal en nergens komen te wonen, van Groningen naar Rotterdam en Maastricht, en door je werk kom je natuurlijk ook allemaal andere mensen tegen. Ik snap dat je erg gehecht bent aan Utrecht, maar alles veranderd straks na de studie.
ook hij heeft zijn eigen bedrijf en gebonden aan de regio. hij kon dus niet naar brabant verhuizen.
qua vrienden heb ik alleen diegeen nog over die ik het langste ken, we weten wat me aan elkaar hebben, rest ben ik kwijt en wil ik ook niet meer mee omgaan. ik ben een andere weg ingeslagen nu. ik woon hier nu heel fijn met mijn inmiddels gezinnetje met 2 kids.
enige nadeel vind ik in r'dam dat de mensen zo stug zijn, niet zo warm en vriendelijk als waar ik vandaan kom. en mijn familie woont ook niet om de hoek. maar ach tis geven en nemen.Ik zou denk ik dan, was ik alleen geweest, gewoon bij hem gaan wonen, omdat er geen sprake is van een baan die ik dan achterlaat.
Familie, ach, zover is het niet, en verandering van omgeving is ook wel eens goed, toch?
De enige reden die ik kan bedenken, was ik alleen geweest, om me niet in die situatie, ik geen baan, hij wel, bij hem te voegen, is dat ik dan ergens diep van binnen ws voel dat hij het ergens gewoon niet (meer) is voor me, en het verhuizen, het achterlaten van alles wat me bekend is, een excuus.
Nu heb ik kids om rekening mee te houden, dus zou ik daarom niet zomaar overal naar toe willen of kunnen verhuizen, heb ook rekening te houden met hen en hun vader, maar anders, als ik gek ben op iemand boeit het me niet waar ik woon, en de familie, tja , ik deel mijn leven met hem, niet met mijn ouders, broer etc.
Langsgaan is binnen Nederland, met de relatief kleine afstanden niet echt een probleem lijkt me.
quote:Ik ben jaren geleden gaan samenwonen en de kant van m'n (destijds) vriend opgekomen.Op zaterdag 17 juni 2006 09:42 schreef goddess-in-heaven het volgende:
Herkent iemand zich in deze situatie? Hoe ben jij van plan het op te lossen of hoe heb jij dit opgelost?
Wel in een stad gaan wonen, waar hij ook nog nooit gewoond had. Dus ergens was het voor ons allebei nieuw; voor mij de provincie (ook al kwam ik er voor veel vrienden, hobbies en uitgaan erg vaak), voor hem de regio en woonplaats.
Eerst zou hij mijn kant opkomen, omdat we daar beide graag wilde wonen, maar na allerlei huizen te hebben bekeken draaide het steeds op niks uit. Toen zijn we het in zijn provincie gaan proberen en daar konden we vrij snel wat vinden.
Ik zag het als een uitdaging om in een hele nieuwe stad en provincie te beginnen en had er helemaal geen moeite mee, zag het onwijs zitten. Maar ik ben ook niet zo gehecht aan vrienden of een bepaalde woonplaats, kan prima alleen zijn of ergens opnieuw beginnen.
quote:Misschien maak je daar straks echt goeie vriendenOp zaterdag 17 juni 2006 09:46 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Ik moet wel een beetje knokken om hier een leuk leven te hebben maar ik heb het ontzettend getroffen met mijn baan omdat ik daar veel leeftijdsgenoten heb.
quote:Idd, dan wordt het net een zware berg waar je tegen op moet klimmen.Op zondag 18 juni 2006 19:04 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Ik denk dat het inderdaad wel makkelijker is als je het niet als een opgave maar als een uitdaging ziet. Als het een opgave word, is de kans dat je er snel je draai vind ook niet zo groot.
Ik zag allemaal uitdagingen; stad leren kennen, werk zoeken, alles is bijna nieuw dus ook zoveel uitdagingen en dingen om naar uit te kijken.
Ik maak makkelijk contact met mensen en trok er gewoon in m'n eentje op uit als m'n vriend aan het werk was. Maar sommige mensen zijn heel teruggetrokken en niet spontaan en doen dingen niet zo gauw in hun eentje. Ik ben echt zo, dat al drop je me in Peking, dan nog raak ik vanzelf aan de praat met mensen en hou ik mezelf wel bezig met wat er gewoon op m'n pad komt
Ga zelf op onderzoek uit; nieuwsgierig beestje 
quote:Nigga whut?Op zich heb ik niets tegen Haarlem. Ik vind de stad heel leuk. Maar ik heb meer een 'probleem' met de mensen die er wonen. In Utrecht is iedereen wat meer open en vriendelijk, terwijl in Haarlem iedereen vrij gesloten en kortaf is. Ikzelf ben een echte Utrechtse en voel me nooit zo op mijn gemak tussen de Haarlemse muggen.
Serieus, waar heb je 't over? Alsof mensen in Friesland andere persoonlijkheden hebben dan in Brabant. Dit vind ik echt een ongeldige reden. quote:Nee, dat zijn vriendschappen niet, bereid je maar voor dat je vrienden dicht bij huis moet hebben wil je ze vaker kunnen zien. Denk je werkelijk dat mensen het voor je over hebben om zoveel te betalen om je alleen maar te zien? Uiteindelijk is het zoeken naar zwakke smoesjes waarom je niet kon komen, terwijl als je zei dat ze 1000 euro kregen per bezoek, ze er elke week zouden zijn.Ik kon d'r anders niet om lachen dat mijn beste vriendin het af liet weten gisteren. Verder ben ik het helemaal met je eens maar er zijn nu eenmaal mensen die geen 20 euro kunnen missen om een uurtje te rijden voor een verjaardag en dan zijn er nog de mensen die hun geboortestad nooit verlaten. Ik was wel teleurgestelt hoor, ik heb al 4 weken geleden laten weten dat ik mijn verjaardag vierde gisteren en dan stuurt je beste vriendin een SMS'je. Mijn vriend kan dan niet dus ik weet niet of ik wel kan komen. Dat is gewoon ontzettend zuur en dan ga je je toch wel afvragen of de vriendschap bestand is tegen deze afstand.
Dat je vrienden zult verliezen staat vast, of je er vrienden bij krijgt ligt aan jezelf.
Maar inderdaad, als je het écht niet zitten, en je vriend andersom ook niet, dan kun je dus blijven LAT'ten, of je sluit een compromis. Amsterdam of Den Haag/Leiden lijkt mij ook een prima alternatief.
quote:Het reizen staat haar al tegen, volgens mij, en dus is het nu niet prima.Op dinsdag 20 juni 2006 14:58 schreef WeirdMicky het volgende:
Doe het niet. Als het nu prima is, dan is er toch niet directe noodzaak om te verhuizen? Werk eerst een jaartje in Utrecht. Als de tijd rijp is, komt het vanzelf wel dat samenwonen idee.
quote:Als je bij je vriend woont moet je ook reizen naar familie en vrienden. Heb je dan daadwerkelijk tijdswinst?Op dinsdag 20 juni 2006 15:02 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Het reizen staat haar al tegen, volgens mij, en dus is het nu niet prima.
quote:sorry, maar als je zelf het rare van deze omdraaiing van de zaken niet ziet, ga ik je dat niet uitleggenOp dinsdag 20 juni 2006 15:04 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Als je bij je vriend woont moet je ook reizen naar familie en vrienden. Heb je dan daadwerkelijk tijdswinst?
quote:Daar gaat het niet over. Ze willen samen wonen, maar de afstand is groot ( te groot misschien wel).Op dinsdag 20 juni 2006 15:04 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Als je bij je vriend woont moet je ook reizen naar familie en vrienden. Heb je dan daadwerkelijk tijdswinst?
Ik herken mezelf wel in jouw verhaal. Toen ik vanuit Deventer naar Den Haag ging om te studeren, bleven er een aantal Deventernaren weg bij verjaardagen en feestjes, want het is zo lang rijden en het is te duur. En dat is inderdaad heel zuur. Vriendschappen worden op die manier wel op de proef gesteld.
quote:Leg mij maar eerst even uit waarom je moet gaan samenwonen als ze van Utrecht en haar omgeving en vrienden houdt. Ze zal ook in haar nieuwe situatie regelmatig moeten gaan reizen, dat vind ik dus een drogredenatie.Op dinsdag 20 juni 2006 15:08 schreef miss_sly het volgende:
[..]
sorry, maar als je zelf het rare van deze omdraaiing van de zaken niet ziet, ga ik je dat niet uitleggen
quote:je moet helemaal nooit samenwonen, maar kennelijk is dat wat ze wil, dat geeft ze namelijk ook aan. Het gaat helemaal niet om het samenwonen an sich, maar om de plek waar, omdat ze haar familie en vrienden niet graag achterlaat.Op dinsdag 20 juni 2006 15:14 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Leg mij maar eerst even uit waarom je moet gaan samenwonen als ze van Utrecht en haar omgeving en vrienden houdt. Ze zal ook in haar nieuwe situatie regelmatig moeten gaan reizen, dat vind ik dus een drogredenatie.
quote:Dat lijkt me dus ook.
Vooral als je beiden werkt kun je in een normale buurt best een leuk huis vinden.
quote:Op dinsdag 20 juni 2006 15:15 schreef miss_sly het volgende:
[..]
je moet helemaal nooit samenwonen, maar kennelijk is dat wat ze wil, dat geeft ze namelijk ook aan. Het gaat helemaal niet om het samenwonen an sich, maar om de plek waar, omdat ze haar familie en vrienden niet graag achterlaat.
quote:Op zaterdag 17 juni 2006 20:15 schreef miss_sly het volgende:
Ik ga ook verhuizen naar Amsterdam, omdat mijn vriend daar woont. Ik moet zeggen dat ik er weinig moeite mee heb, omdat ik niet zo nodig in het kleine dorp hoef te wonen waar ik vandaan kom. Mijn vriendinnen wonen ook niet in de buurt van dat dorp waar ik woon en ook nu spreken we speciaal af om lekker bij te kletsen. Bovendien ben ik gek op Amsterdam, dus voor ons is het een uitgemaakte zaak.
quote:Maar je eigen advies is ook niet reeel aangezien ze aangeeft dat haar vriend niét weg wilt uit Haarlem. Ik zei enkel dat ze het misschien beter nog even kan uitstellen, voordat ze straks spijt krijgt van haar beslissing.Op dinsdag 20 juni 2006 15:15 schreef miss_sly het volgende:
[..]
je moet helemaal nooit samenwonen, maar kennelijk is dat wat ze wil, dat geeft ze namelijk ook aan. Het gaat helemaal niet om het samenwonen an sich, maar om de plek waar, omdat ze haar familie en vrienden niet graag achterlaat.
Vrouwen zijn over het algemeen veel minder loyaal naar vriendinnen toe, dus ik neem aan dat ze gewoon de man gaat volgen. Lekker wonen in het prachtige Haarlem.
quote:Wat is het probleem?
quote:hij neemt het "je moet helemaal nooit samenwonen" iets te letterlijk denk ik, je bedoelt ws enkel "je moet niets, je mag, je kan"
quote:Op zaterdag 17 juni 2006 09:42 schreef goddess-in-heaven het volgende:
Mijn vriend woont in Haarlem, ik in Utrecht. Op dit moment hebben we 4 jaar een relatie en tot nu toe is het altijd goed gegaan. In het weekend ga ik met de trein naar hem toe en aan het eind van het weekend brengt hij me naar huis (luxe!)
(..knip..)
Niet samenwonen is ook geen optie, want dat heen- en weer reizen gaat mij op den duur ook tegenstaan.
Herkent iemand zich in deze situatie? Hoe ben jij van plan het op te lossen of hoe heb jij dit opgelost?
quote:Ze WIL nu eenmaal samenwonen, na 4 jaar is dat niet zo gek.Op dinsdag 20 juni 2006 15:14 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Leg mij maar eerst even uit waarom je moet gaan samenwonen als ze van Utrecht en haar omgeving en vrienden houdt. Ze zal ook in haar nieuwe situatie regelmatig moeten gaan reizen, dat vind ik dus een drogredenatie.
Leef je in in de vraag van TS, en niet in je eigen ideeën over samenwonen.
quote:Ik geef geen advies, maar mijn mening. Als haar vriend en zij niet weg willen, is latten of een compromis de enige oplossing nog.Op dinsdag 20 juni 2006 15:19 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Maar je eigen advies is ook niet reeel aangezien ze aangeeft dat haar vriend niét weg wilt uit Haarlem. Ik zei enkel dat ze het misschien beter nog even kan uitstellen, voordat ze straks spijt krijgt van haar beslissing.
quote:wat een bsVrouwen zijn over het algemeen veel minder loyaal naar vriendinnen toe, dus ik neem aan dat ze gewoon de man gaat volgen. Lekker wonen in het prachtige Haarlem.
quote:Please tell us Dr. Science...hoe ga je dit dilemma oplossen? Ze heeft immers maar 1 keuze, samenwonen in Haarlem, want dat wil haar vriend.Op dinsdag 20 juni 2006 15:29 schreef Roquefort het volgende:
[..]
[..]
Ze WIL nu eenmaal samenwonen, na 4 jaar is dat niet zo gek.
Leef je in in de vraag van TS, en niet in je eigen ideeën over samenwonen.
Ze moet zelf de keuze maken of ze haar eigen leven daarvoor wilt opgeven of niet. Wat zouden we als advies kunnen geven?
Ja, ze zal vrienden verliezen, ja, ze zal dr familie minder zien. Maar wel 'minder' reistijd en ze ziet dr vriend vaker. De keuze is nu aan haar.
quote:Nee hoor, vrouwen zijn veel meer geneigd alles op te geven voor een relatie dan een man. Dat komt mooi tot zn recht als ze huisvrouw worden voor de kids, terwijl ze jaren hebben gestudeerd. Ze zijn zelfs minder loyaal naar zichzelf toe.
quote:je verhuist naar je vriend in Amsterdam, maar je moet nooit samenwonen?
quote:Vrouwen nooit te letterlijk nemen.Op dinsdag 20 juni 2006 15:39 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
je verhuist naar je vriend in Amsterdam, maar je moet nooit samenwonen?
quote:Op dinsdag 20 juni 2006 15:39 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Nee hoor, vrouwen zijn veel meer geneigd alles op te geven voor een relatie dan een man. Dat komt mooi tot zn recht als ze huisvrouw worden voor de kids, terwijl ze jaren hebben gestudeerd. Ze zijn zelfs minder loyaal naar zichzelf toe.
ik moest lachen. !Sorry, ik vind dit echt een non-argument die zogenaamde afstand tussen Utrecht en Haarlem.
Gewoon gaan en dan zien hoe het bevalt, je staat er niet echt open voor. Dat leidt vaak weer tot een negatief effect met als gevolg dat je het niet leuk wilt vinden.
Open your mind.
quote:Wat milagro zegt bedoelde ik: je moet helemaal niets, maaar als het is wat je wilt, kun je dat doen.Op dinsdag 20 juni 2006 15:39 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
je verhuist naar je vriend in Amsterdam, maar je moet nooit samenwonen?
quote:Jij hebt je ideeen gebaseerd op een bepaald type vrouw dat jij kent, vermoed ik. Prima hoor, hou je daar maar aan vastOp dinsdag 20 juni 2006 15:39 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Nee hoor, vrouwen zijn veel meer geneigd alles op te geven voor een relatie dan een man. Dat komt mooi tot zn recht als ze huisvrouw worden voor de kids, terwijl ze jaren hebben gestudeerd. Ze zijn zelfs minder loyaal naar zichzelf toe.
Wij hebben 7 jaar gelat, en dat ging steeds meer tegenstaan, dat 'leven uit tassen'.
Golfer wilde wel dat ik bij hem introk (kleine flat) maar het leek mij beter om een nieuwe start dan te maken in een voor ons allebei nieuw huis. Zo gezegd zo gedaan.
Op het moment dat mijn kids volwassen waren heb ik de stap gemaakt.
Ik zat niet meer naar mijn zin in mijn kleine huisje, en onze vrienden en familie wonen sowieso al verspreid door het hele land.
Het enige wat mij bind met Utrecht is mijn zoon (woont bij zijn pa) en mijn werk. Ik reis dus 3X per week van Haarlem station naar Utrecht waar ik werk... dat heb ik er wel voor over, ben wel op zoek naar een baan in de regio, maar dan moet het wel een hele leuke baan zijn
Golfer wil absoluut niet in Utrecht wonen, is verknocht geraakt aan dit dorp, en wat jij hebt met Haarlem dat voel ik niet zo (Haarlem ligt tegen B'daal aangeplakt) ik ben voor het 'dorpse, rustige, landelijke' gevallen hier.
Ben jij van plan om bij hem in te trekken, of willen jullie ook in een nieuw huis?
quote:Jij ziet hier geen kern van waarheid in?Op dinsdag 20 juni 2006 15:46 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Jij hebt je ideeen gebaseerd op een bepaald type vrouw dat jij kent, vermoed ik. Prima hoor, hou je daar maar aan vast
quote:Nee, niet echt. Vrouwen geven echt niet alles op om huisvrouw te kunnen spelen, en als jij zo denkt, zegt dat meer over jou dan over vrouwen in het algemeen, denk ik.Op dinsdag 20 juni 2006 15:50 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Jij ziet hier geen kern van waarheid in?
Kleine toevoeging: ik zie in deze iig wel een goed argument van hem om in Haarlem te willen blijven, ivm zijn bedrijf.
In mijn eigen geval is het simpel: ik ben gek op Amsterdam en woon liever daar dan in het kleine dorp in Brabant waar ik vandaan kom. Mijn vriend wil ook liever niet weg, maar als ik per se niet in Amsterdam zou willen wonen, zouden we samen wel een oplossing vinden en zou ik echt niet alles opgeven om hem zijn zin te geven en hij zou daar niet op staan. Maar dan zou het wellicht wel wat langer duren voor we zouden gaan samenwonen.
quote:Dat jij hier geen kern van waarheid in ziet, betekent niet dat ik ongelijk heb. Je voelt je echter aangesproken en hebt het gevoel: 'dit klopt voor mij niet'. Ik zeg ook niet dat álle vrouwen zo zijn, maar het is nou eenmaal een feit dat er veel meer vrouwen studeren, dan er uiteindelijk gaan werken.Op dinsdag 20 juni 2006 15:52 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Nee, niet echt. Vrouwen geven echt niet alles op om huisvrouw te kunnen spelen, en als jij zo denkt, zegt dat meer over jou dan over vrouwen in het algemeen, denk ik.
Ik weet niet van welke partij dat voorstel kwam dat vrouwen verplicht een aantal jaar moest werken, of anders hun studie terug moesten betalen. Zoveel vrouwen met studie die voor de kids zorgen was namelijk verspilling van geld.
Mannen lopen hun pik achterna, vrouwen zijn een biologische tijdbom. Liever het eerste dan maar.
quote:Dat is wel waar, maar dat is niet wat je zei. Je zei dat vrouwen gemakkelijk alles opgeven, en dat zie ik niet. Dat nog steeds vrouwen veelal de zorgtaken op zich nemen, heeft verschillende oorzaken, maar het gemakkelijk opgeven van alles om huisvrouw te spelen is er daar niet direct eentje van, volgens mij.Op dinsdag 20 juni 2006 15:56 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Dat jij hier geen kern van waarheid in ziet, betekent niet dat ik ongelijk heb. Je voelt je echter aangesproken en hebt het gevoel: 'dit klopt voor mij niet'. Ik zeg ook niet dat álle vrouwen zo zijn, maar het is nou eenmaal een feit dat er veel meer vrouwen studeren, dan er uiteindelijk gaan werken.
quote:En niet eens zo'n heel gek idee, imho, maar da tis een andere discussie.Ik weet niet van welke partij dat voorstel kwam dat vrouwen verplicht een aantal jaar moest werken, of anders hun studie terug moesten betalen. Zoveel vrouwen met studie die voor de kids zorgen was namelijk verspilling van geld.
quote:Het eerste vind ik ook niet echt een goed iets, en er zijn ook steeds meer vrouwen die er zo over denken. Dat vrouwen een biologische tijdbom zijn, vind ik ook zwaar overdreven, maar feit blijft dat ze nou eenmaal sneller tegen een biologische grens aan lopen dan mannen en dat ze daar op tijd over na moeten denken.Mannen lopen hun pik achterna, vrouwen zijn een biologische tijdbom. Liever het eerste dan maar.
quote:De Zutphenezen laten het ook afweten helaas. Maar goed, ik krijg echt wel nieuwe vrienden!Op dinsdag 20 juni 2006 15:12 schreef zwaaibaai het volgende:
@ whoopsy:
Ik herken mezelf wel in jouw verhaal. Toen ik vanuit Deventer naar Den Haag ging om te studeren, bleven er een aantal Deventernaren weg bij verjaardagen en feestjes, want het is zo lang rijden en het is te duur. En dat is inderdaad heel zuur. Vriendschappen worden op die manier wel op de proef gesteld.
quote:Je stelt het wel heel simpel.Op dinsdag 20 juni 2006 15:56 schreef WeirdMicky het volgende:
Mannen lopen hun pik achterna, vrouwen zijn een biologische tijdbom. Liever het eerste dan maar.
En dit heeft niks met man of vrouw zijn te maken, TS wil (nog) geen consessies maken, daar lijkt 't tenminste op.
Ik vind het nog steeds een probleem van niks hoor, zeker zoals TS het naar voren brengt. Ik heb een verhuizing van meer dan 6500km achter de rug, kijk, dan begint het ergens op te lijken.
quote:Tja, Zutphen......Op dinsdag 20 juni 2006 16:03 schreef Whoopsydaisy het volgende:
[..]
De Zutphenezen laten het ook afweten helaas. Maar goed, ik krijg echt wel nieuwe vrienden!
Inmiddels woon ik in Deventer, die vriendschap is niet meer wat het geweest was. Maar je krijgt er vanzelf anderen voor terug.
quote:Ik zie er wel een kern van waarheid in. Ik denk dat vrouwen wel eerder geneigt zijn om naar hun vriend te verhuizen in plaats van andersom. Maar ik denk wel dat het met een alterior motive kan zijn. Ik kon geen leuke baan vinden in de achterhoek, vervolgens ben ik gaan zoeken in de randstad waar mijn vriend al woonde. Binnen 4 maanden woonden we samen omdat ik al vrij snel een baan vond. Ik ben er dus beter van geworden want het stelt mij in staat om hier te werken. Voor mij was het ook echt een buitenkans.Op dinsdag 20 juni 2006 15:50 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Jij ziet hier geen kern van waarheid in?
quote:I know, Zutphen sucks. Achteraf besef ik me pas hoe ongelukkig ik daar eigenlijk geweest ben, het pretendeert een stad te zijn en de inwoners ook maar ondertussen is het een heel klein dorpje wat betreft mentaliteit.Op dinsdag 20 juni 2006 16:07 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Tja, Zutphen......
Inmiddels woon ik in Deventer, die vriendschap is niet meer wat het geweest was. Maar je krijgt er vanzelf anderen voor terug.
quote:Ik wou je al bijna als voorbeeld gaan gebruiken.Op dinsdag 20 juni 2006 16:09 schreef Whoopsydaisy het volgende:
[..]
Ik zie er wel een kern van waarheid in. Ik denk dat vrouwen wel eerder geneigt zijn om naar hun vriend te verhuizen in plaats van andersom. Maar ik denk wel dat het met aan alterior motive kan zijn. Ik kon geen leuke baan vinden in de achterhoek, vervolgens ben ik gaan zoeken in de randstad waar mijn vriend al woonde. Binnen 4 maanden woonden we samen omdat ik al vrij snel een baan vond. Ik ben er dus beter van geworden want het stelt mij in staat om hier te werken. Voor mij was het ook echt een buitenkans.
Ik ga ook binnenkort samenwonen in Amsterdam. Niet met een relatie, maar met een goede vriend.
Maar bijna al mijn vrienden wonen toch in de Randstad. Ik vind een uurtje reizen naar vrienden dan ook echt niet lang, helemaal met de auto is Haarlem - Utrecht echt wel goed te doen. Laatst ging ik nog met wat vrienden uit Utrecht naar Bloemendaal aan Zee, echt goed te doen.
quote:Ach die verwateren in de loop van de tijd toch altijd wel wat, alleen de echte vrienden blijven over.Op dinsdag 20 juni 2006 16:45 schreef thaleia het volgende:
Maar het maakt wel een wereld van verschil voor je sociale leven. Weg zijn de spontane "hee, mee naar een terras?"-telefoontjes en het contact zal toch verwateren. M.a.w: alleen doen als je bereid bent dat op te geven voor je partner, en in de nieuwe woonplaats een nieuw sociaal leven op te bouwen.
Maar inderdaad, een uurtje rijden is wel heel erg veel.
Je hebt 't helemaal zelf in de hand of en hoe jij je contacten wilt behouden.En moet je eens zien wat er gebeurt als de meute om je heen kinderen krijgt etc. Precies hetzelfde scenario ook al woon je bovenop elkaars lip: Dan zijn de spontane dingen niet zo spontaan meer.
het is allemaal wel een stuk makkelijker voor hem, dat jij naar haarlem gaat. en andersom natuurlijk ook. een iemand die moet z'n leven opgeven terwijl de ander het lekker makkelijk behoud onder het mom van "samenwonen". Lekker vooruitzicht.
Ik heb verleden jaar een half jaar in lelystad gewoond. het duurde ook wel een half jaar totdat ik zo iets had van "hier is nog wel een toekomst", maar ondertussen miste ik mn familie en mn staadsie verschrikkelijk (ook utrecht). Op het moment dat lelystad "goed" aan begon te voelen stonden we opeens op eerste positie voor een huis in Utrecht... je kan wel raden waar ik nu zit.
Afscheid nemen van "m'n stad", verschillende keren gedaan overigens, heb ik nooit makkelijk gevonden. Ik ben er zelfs meer aan gehecht geraakt, en dat kan ik me ook goed voorstellen. Utrecht is echt mijn thuis, niet alleen omdat m'n huis er staat en m'n ouders er wonen, maar omdat ik me ook verbonden voel met de stad, de historie, de toekomst, de mensen hierin, de ontwikkeling, etc etc. Weggaan is jezelf echt lossnijden van je roots en dan proberen jezelf ergens anders te wortelen, moeilijk hoor. Been there, done that. Is niet voor iedereen weggelegd.
Ik kan me heel goed voorstellen dat ik nog wel eens voor iemand zou verhuizen. Als je echt stapelgek op iemand bent en de relatie zit al lange tijd goed.....Ik zou er echter wel direct werk van maken in de nieuwe stad meteen ook 'n eigen vriendenkring op te bouwen en me niet alleen maar te voegen in het vriendenkringetje van hem.
quote:Voor een echte Utrechtse is dat natuurlijk nooit een optie!
Haarlem heeft me altijd wel leuk geleken, nooit geweten dat de mensen daar zo gesloten waren. Toch lijkt me dat de beste optie, of niet samenwonen....
Als je soc. kontakten mist ga op een koor, sport, club of zo.
En als je kinderen krijgt en die naar school gaan kom je om in de kontakten!
En ik vind Haarlemmers niet 'gesloten' trouwens.
Dat kan je zo niet zeggen. Ik ken genoeg Utrechters die ook geen vreemden zomaar aanspreken
quote:Dit bedoel ik dus, wat is dat voor makkelijke vervangbaarheid van vrienden?Op dinsdag 20 juni 2006 17:15 schreef Bluezz het volgende:
Ik zie het niet als 'je leven opgeven' als je 60 km verderop gaat wonen hoor
Als je soc. kontakten mist ga op een koor, sport, club of zo.
quote:Ik bedoel als je die mist in je direkte omgeving.Op dinsdag 20 juni 2006 17:17 schreef WeirdMicky het volgende:
Dit bedoel ik dus, wat is dat voor makkelijke vervangbaarheid van vrienden?
Je vrienden die je hebt kan je toch gewoon mee bellen, msn/mailen, afspreken voor een borrel halverwege
quote:Nee ok, als ik dus over enkele maandjes in Amsterdam woon, dan ga ik ook bij een politieke jongerenverening. Maar goed, ik begin daar ook een nieuwe studie, dus vrienden moeten wel te maken zijn. Toch kan ik me niet voorstellen dat ik mn oude vrienden laat zitten of dat ze dat bij mij doen.Op dinsdag 20 juni 2006 17:23 schreef Bluezz het volgende:
[..]
Ik bedoel als je die mist in je direkte omgeving.
Je vrienden die je hebt kan je toch gewoon mee bellen, msn/mailen, afspreken voor een borrel halverwege
Vrienden kunnen toch makkelijk een uurtje reizen?
quote:Dat kan, maar het is een behoorlijke verandering als je gewend bent vrij spontaan af te kunnen spreken. Je kunt niet meer zomaar even bij elkaar langs, voortaan moet je een datum prikken en een route plannen. En wat ongetwijfeld ook een rol speelt, is dat TS al haar oude leventje verliest door haar afstuderen. Ik kan me voorstellen dat je je op zo'n moment het liefst vastklampt aan het bekende.Op dinsdag 20 juni 2006 17:33 schreef WeirdMicky het volgende:
Vrienden kunnen toch makkelijk een uurtje reizen?
In mijn geval is het er alleen maar beter op geworden
Maar... als je twijfelt, zou ik het voorlopig nog even niet doen TS.
[ Bericht 5% gewijzigd door Blues op 20-06-2006 17:47:43 ]
quote:Juist, dan zou ik eerst maar eens gaan werken, daaraan wennen en misschien na een paar maandjes gaan samenwonen.Op dinsdag 20 juni 2006 17:37 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dat kan, maar het is een behoorlijke verandering als je gewend bent vrij spontaan af te kunnen spreken. Je kunt niet meer zomaar even bij elkaar langs, voortaan moet je een datum prikken en een route plannen. En wat ongetwijfeld ook een rol speelt, is dat TS al haar oude leventje verliest door haar afstuderen. Ik kan me voorstellen dat je je op zo'n moment het liefst vastklampt aan het bekende.
quote:aan de andere kant is het zo'n transitieperiode waarin het ook makkelijker moet zijn om "los te laten", want daar ben je al mee bezig.. Als je eerst gaat werken, heb je toch weer een beetje zekerheid opgebouwd die je toch wel zal verliezen wanneer je verderop verhuist. Misschien is gaan met die banaan in dat geval wel een goede optie, maar wel een ernstige verandering die ook wel wat nazorg verdientOp dinsdag 20 juni 2006 17:37 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dat kan, maar het is een behoorlijke verandering als je gewend bent vrij spontaan af te kunnen spreken. Je kunt niet meer zomaar even bij elkaar langs, voortaan moet je een datum prikken en een route plannen. En wat ongetwijfeld ook een rol speelt, is dat TS al haar oude leventje verliest door haar afstuderen. Ik kan me voorstellen dat je je op zo'n moment het liefst vastklampt aan het bekende.
En Haarlem vind ik echt een heel leuke stad. Leuke winkels, leuke restaurantjes, strand dichtbij. Allemaal voordelen. Maar Utrecht heeft ook zoveel leuke dingen en is gewoon mijn thuis.
Mijn hele leven blijven latten zou kunnen, maar dat is toch ook niet wat ik voor ogen heb met mijn leven. Op den duur wil ik natuurlijk gaan samenwonen. En in één van de twee steden. Want zoals ik al eerder zei: allebei naar een onbekende stad en opnieuw beginnen, lijkt me niet fijn.
Ik moet wel zeggen dat ik nu serieuzer aan het kijken ben naar een baan in de buurt van Haarlem. Misschien niet om er dan ook meteen te gaan wonen, maar dan is één 'hindernis' al genomen.
quote:Zelfde verhaal. Beiden een sociaal leven, beiden gebonden aan de stad. En als je niet kunt/wilt blijven reizen moet toch íemand die opoffering maken.Op zaterdag 17 juni 2006 09:42 schreef goddess-in-heaven het volgende:
Herkent iemand zich in deze situatie? Hoe ben jij van plan het op te lossen of hoe heb jij dit opgelost?