Brusselmans' WK-blog

quote:

Het WK


Wat een wedstrijd! Ik heb het uiteraard over de partij Ecuador-Duitsland, tot nu toe met voorsprong de beste match op dit WK. Eindelijk zagen we het voetbal zoals het moet gespeeld worden. Een uitblinker noemen is moeilijk, maar tenslotte kies ik voor Robert Huth. Hij is niet zomaar de eerste de beste. Hij werd geboren op achttien augustus 1984. Zijn vader is een koelkastenreparateur en zijn moeder een procotologe. Robert heeft vier zusjes, drie broertjes en een neefje. Z'n hobby's zijn vissen, vissen en nog eens vissen. Als het maar vissen is. Tjonge, wat is me dat toch een visser zeg. Het is naar het schijnt een plezier om hem bezig te zien. Hij gaat aan de waterkant staan, gooit z'n vislijn in het water en dan is het bang afwachten of hij bijt. Wie echter ook een goede wedstrijd speelde was de Ecuadoraan Luis Antonio Valencia, die werd geboren op vijf augustus 1985. Ook zijn hobby is vissen, maar dat is louter toevallig. Hij is een robuuste verdediger, of zo je wil een middenvelder. Wat kan het ons schelen. Zijn moeder is een coiffeuse bij de luchtmacht en zijn vader een circusartiest, bijvoorbeeld trapeze. Eveneens leuk is goochelen. Dat je dus een konijn in je hoed steekt en het eruit tovert. Mijn god, wat ben ik een liefhebber van het circus. Toen ik jong was ging ik er iedere keer heen. In het Hamme van de jaren zestig sloegen circussen vaak hun tenten op. Ik was vooral dol op de wilde dieren, met name de leeuw. Dat was een leuk dier. Ik vroeg aan de leeuwentemmer of ik Johnny, zoals hij heette, even over de manen mocht aaien. Maar dat mocht niet. 'Veronderstel dat hij je arm afbijt', zei de leeuwentemmer tegen mij. 'Of mijn been', zei ik. 'Inderdaad', zei de leeuwentemmer. En op die manier hadden wij een tof gesprek.


Bijna een even goede wedstrijd als Ecaduor-Duitsland was Togo-Zwitserland. Voor degenen die, vanwege hun werk of andere onbenullige zaken, deze wedstrijd gemist hebben: welnu, het spel ging op en neer. Er waren kansen aan beide zijden. De Togolezen waren beter in de verdediging, maar de Zwitsers dan weer in de aanval. De 64.309 toeschouwers amuseerden zich kostelijk. Onder hen een groot aantal Zwitsers, doch een schare Togolezen. Deze kon men herkennen aan hun opvallend zwarte gelaatskleur. Op den duur werd het 0-2, al had het voor mijn part evengoed 1-2, 0-0, 2-3, 1-4 of, zij het onverwacht, 3-5 kunnen geweest zijn. Een van de meest opvallende spelers was de Zwitser Daniël Gygax. Ik heb 'm speciaal in het oog gehouden, en die gast heeft zeker 12 kilometer gelopen. Die wist simpelweg van geen ophouden. Hij moest nog maar een fractie van een seconde ophouden met lopen, of hij begon alweer. Volgens mij heeft die jongen een prima fysieke conditie. Hij werd geboren op achtentwintig augustus 1981 in het bergdorpje Salut les copains, tussen Bern en Genève. Zijn vader is een leraar Latijn in het bijzonder lager onderwijs en zijn moeder is een ontwerpster van netkousen. Daniël heeft geen broertjes en zusjes, wat eigenlijk jammer is, want in wezen is het soms bijzonder plezierig om broertjes en zusjes te hebben. Ik heb altijd één broertje en één zusje gehad, onze Jef en ons Mia. We groeiden samen op. Onze hobby's waren respectievelijk voetbal, voetbal en snit en naad. Vissen deden we nooit. We kochten onze vis derhalve in de viswinkel. 'Julien, vijf pladijzen en een halve forel', zei ik dan tegen de visboer. Die halve forel was voor mijn grootmoeder. Een hele forel kreeg ze niet binnen. Zelfs die halve forel was soms al te veel. Dan gaf ze groene gal op. Op een keer was het blauwe gal. Dat vonden wij verdacht, en wij belden dokter Moeras. 'Heeft ze per ongeluk een pot inkt ingeslikt?', vroeg hij. We vroegen aan grootmoeder: 'Grootmoeder, heb jij per ongeluk een pot inkt ingeslikt?' 'Ja', zei ze, en zo was alweer een raadsel opgelost.


Eveneens een boeiende voetballer is de Togolees Massamasso Tchangai. Hij werd geboren op acht augustus 1978. Zijn vader is doedelzakspeler en zijn moeder is mijnwerker. In Togo vind je weinig doedelzakspelers. Zijn hobby is pianostemmen. En op die manier valt er vanalles te beleven op het WK. Laten we hopen dat het zo verdergaat, en dat er onder andere nog vele doelpunten worden gescoord. Ik zeg altijd: voetbal zonder doelpunten is zoals kakken zonder stront. Doch waar had ik het over? Nou, deze week speelden de Woody's een uitermate belangrijke match in het kader van het befaamde zomertoernooi in zaal Budapest te Nazareth-Eke. Voor wie Nazareth-Eke niet weet liggen: het ligt dicht tegen De Pinte. Vroeger wist ik ook De Pinte niet liggen, maar sinds ik vaak in Nazareth-Eke kom weet ik het wel. Onze tegenstander was New Kreatief. Dat is een ploeg die bijkans alleen bestaat uit grote namen in de minivoetbalwereld. De Woody's, op hun beurt, traden aan met Schepens, de gebroeders Van Reeth, Carlier, Cop, Matthys en Göktepe. Daar hoeft mij dunkt geen tekening bij. Op een bepaald moment stonden we zomaar eventjes achter met 5-1. Ik dacht bij mezelf: dit wordt de zwartste bladzijde in de geschiedenis van de Woody's. Tot het ineens 6-4 stond. Toen gloorde de hoop aan de horizon. Helaas maakte New Kreatief 7-4, de stomme klootzakken. Daarna was het een kwestie van pompen of verzuipen. Ik voerde een aantal tactische vervangingen door, die op het eerste gezicht geen zoden aan de dijk brachten, tot de aap uit de mouw kwam. Het werd 7-6. Het kon nu, hoe je het draaide of keerde, alle kanten uit. De einduitslag was dan ook 8-7. Om de doorstane emoties door te spoelen dronk ik een kopje koffie. De Woody's moeten nog twee wedstrijden afhaspelen en dan volgt een periode van welverdiende rust.


Laten we ondertussen niet vergeten dat volgende week Wimbledon van start gaat. Ik gok op een finale Henin-Hardenne-Clijsters. Zoals tijdens ieder tennistoernooi zal ik supporteren voor de speelster met de grootste tieten. Dat de beste moge winnen.


Het Laatste Nieuws, pagina 32, 1037 woorden
© Aurex NV

quote:

]Moe
Hoewel de achtste finales nog niet eens bezig zijn valt er bij het publiek reeds een zekere voetbalmoeheid te constateren.
Mijn oom Jules heeft zelfs niet naar Oekraïne-Tunesië gekeken. Nochtans is hij een groot voetbalkenner en – liefhebber, en een fanatiek supporter van Anderlecht, Club Brugge, Standard, Racing Genk en, in een minder dagje, KV Oostende. ‘Hoe komt het, oom Jules, dat je niet naar Oekraïne-Tunesië hebt gekeken?’ vroeg ik hem enige uren geleden. ‘Omdat ik het voetbal enigszins beu ben,’ zei hij. ‘Ik kan geen bal meer zien. Het is trouwens een bijzonder matig wereldkampioenschap. Nu ga ik naar bed met 39 graden koorts. Tot de volgende keer, Herman.’ Ik legde de hoorn neer, en dacht na over z’n woorden. Is het effectief een matig wereldkampioenschap? Voor alle zekerheid vroeg ik het aan mijn buurvrouw Irène. ‘Dat kan je wel zeggen,’ zei ze. Ze nam en slok van haar glaasje Sprite en vervolgde: ‘Naar Japan-Brazilië heb ik zelfs maar met een half oog gekeken, omdat ik was begonnen met masturberen, met een prachtig eindresultaat. Nu ga ik mijn onderbroeken wassen. Tot ziens, Herman.’ En zo blijkt dat vele mensen inderdaad hun interesse voor het WK langzaam aan het verliezen zijn. Zelf blijf ik een die hard, en probeer ik nu en dan m’n wedstrijdje mee te pikken ondermeer Togo- Frankrijk, een behoorlijk eenvoudige match. Voetbal is en blijft onvoorspelbaar.

quote:

Ik was vooral dol op de wilde dieren, met name de leeuw. Dat was een leuk dier. Ik vroeg aan de leeuwentemmer of ik Johnny, zoals hij heette, even over de manen mocht aaien. Maar dat mocht niet. 'Veronderstel dat hij je arm afbijt', zei de leeuwentemmer tegen mij. 'Of mijn been', zei ik. 'Inderdaad', zei de leeuwentemmer. En op die manier hadden wij een tof gesprek.

quote:

Op zaterdag 24 juni 2006 11:33 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

quote:

Tristesse
Zoals te voorspellen viel zijn de achtste finales begonnen.
Duitsland-Zweden heb ik gemist omdat ik m’n wekelijkse onderhoud had met m’n arme vader, die in het Sint Jozef Tehuis in Moerzeke woont, en hartpatiënt is, alsmede nierdialysepatiënt, diabetespatiënt, en van wie twee tenen zijn afgezet. Verder is hij licht kalend. De tv in z’n kleine kamer stond weliswaar aan, maar in plaats van de wedstrijd te volgen hadden we een gesprek van man tot man. We praatten over het weer, z’n gezondheid, de achteruitgang van de maatschappij, het verleden en z’n overleden vrouw, mijn na al die dode jaren nog evenzeer geliefde verloren moeder. Ondertussen wonnen de Duitsers zo goed als ongemerkt met 2-0. Hou die klootzakken in de gaten, ze zouden nog wel ‘ns ver kunnen komen. Na het afscheid van m’n vader en de terugreis naar Gent stond Argentinië-Mexico op het programma. Ik was er met m’n gedachten niet helemaal bij. Ik zat in m’n hoofd met de zomer van 1970, dartelende lammetjes in de wei, het verlies van België met 4-1 tegen Rusland op het WK in Mexico, de uitvinding van de kleurentelevisie, en al die dingen die de tristesse voeden die ’s avonds komt, of bij nacht. Aan de rust stond het 1-1. Ik besloot de tweede helft met meer interesse te volgen. Dat lukte slechts ten dele, omdat ik nu en dan m’n ogen sloot om rust te vinden. Ik merkte op den duur wel dat de einduitslag 2-1 was. Met die klootzakken van Argentijnen zal men nog rekening dienen te houden.

quote:

Op zaterdag 24 juni 2006 12:01 schreef BramKVO het volgende:

[..]

KV OOstende !!

quote:

De Zwitsers
Van de uitslag van Engeland tegen Ecuador en die van Nederland tegen Portugal moet ik nog een dagje bekomen.
Euforie en twijfel strijden om voorrang. Inmiddels is het vanavond de beurt aan m’n andere favoriet, Zwitserland. Ik heb dat altijd een prachtig land gevonden. Natuurlijk ben ik er nog nooit geweest, want ik ben nog nergens geweest. Toch krijg ik, als ik de landkaart van Zwitserland bekijk in m’n Verschueren encyclopedie, altijd een goed gevoel. Als ik geen Belg was zou ik een Zwitser willen zijn. Zwiters zijn propere, brave, simpele mensen en dat ben ik immers ook, hoewel mensen die van me houden vinden van niet. Gelukkig zijn er niet veel mensen die van me houden. Bestaat de kans dat de Zwitsers winnen tegen Oekraïne? Daar durf ik gif op innemen. Hou er rekening mee dat Zwitserland beschikt over Philippe Senderos, Johann Vogel, Alexander Frei, Philipp Degen en Marco Streller. De niet-kenner zal algauw zeggen: ‘Wie zijn die gasten in godsnaam?’, maar wie verstand heeft van voetbal weet dat deze gozers voor grote verrassingen kunnen zorgen en Zwitserland kunnen verderhelpen naar desnoods een plaats in de halve finale. Ik ken zelfs iemand die Zwitserland tipt als wereldkampioen. Het is een propere, brave, simpele man met een voorliefde voor Zwitserland, zijn bergen, zijn dalen, zijn fauna, zijn flora, zijn mythes en zijn vergetelheid. Zwitserland wereldkampioen? Het zou ‘ns wat anders zijn, en dat mag.

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 13:25 schreef Afunados het volgende:

[..]

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 13:45 schreef 456 het volgende:

[..]

My thoughts exactely
Hahahahaha

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 13:49 schreef Erwtensoep het volgende:

[..]

Hehe zou je sex met Victoria Beckham willen hebben?!?

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 14:22 schreef Erwtensoep het volgende:
Daar gaat het al fout

quote:

Brazilië
Spanje-Frankrijk heb ik door omstandigheden niet kunnen bekijken. Deze omstandigheden waren: wijven, drank, rock-'n-roll.
Ik zat namelijk, onder het genot van een kopje koffie, met m’n vrouw en m’n schoonzus naar een CD van Snow Patrol te luisteren. Het moet niet altijd voetbal zijn, en dan zeker niet Spanje-Frankrijk. Spanjaarden zijn dierenbeulen en Fransen zijn protectionisten, en de meeste van hen allen stinken onfris uit hun holtes. Het zijn, in vier woorden gezegd, doorgaans geen leuke mensen. Doch Brazilië-Ghana heb ik dan weer wel gezien. Ik had immers anders niks omhanden. Ik dacht derhalve bij mezelf: weet je wat, ik zet even het televisietoestel aan en kijk naar de wedstrijd tussen deze twee hierboven reeds genoemde elftallen. Diep in je binnenste hoop je vanzelfsprekend dat Ghana, die dorre, vertrapte natie, wint van de favoriet Brazilië, de bende lelijke, omhooggevallen kluutzakken. Ronaldinho, Ronaldo, Cafu, en dergelijke van die eikels meer, ik zou ze niet over de vloer willen. Het lijken mij bijzonder onsympathieke zakkenwassers, ondanks of net dank zij die eeuwige valse glimlach op hun zuiderse gelaat. Helaas werd het een afgang voor de meelijwekkende Ghanese achterbuurtgozers. Ze moesten immers een poepie ruiken en verloren ontegensprekelijk met 3-0. Zal Brazilië dan toch wereldkampioen worden? Dat zou miljaardedzju gerust wel eens kunnen.

quote:

Dat zou miljaardedzju gerust wel eens kunnen.