Brusselmans' WK-blog

quote:

Op donderdag 15 juni 2006 14:08 schreef Falco het volgende:
De reacties zijn, verrassend genoeg, ook leuk om te lezen:
[..]

quote:

Supporteren
Vandaag weten we of het Nederlandse elftal een nieuwe stap zet in de goeie richting, waarbij niet mag vergeten worden dat Ivoorkust zich niet naar de slachtbank zal laten leiden als een lammetje.
Overigens vind ik het heel erg dat zoveel lammetjes geslacht worden. Ik eet uit protest nooit lamsvlees. Ook geen kalfsvlees. En biggenvlees. En vlees van een klein mooi konijntje met breekbare oogjes. Iedere keer als ik zo’n konijntje zie neem ik het in m’n armen en prevel in z’n oor: ‘God zij met jou.’ Ik ben een gevoelige jongen. Het valt nog altijd voor dat ik beef bij de gedachte aan de afwezigheid van de Rode Duivels op het WK. Ach, waren ze er toch maar bijgeweest, denk ik dan, terwijl m’n ziel doorboord wordt met duizend naaldenpunten. Stomme klootzakken. Geen wonder dat een mens moet supporteren voor Nederland. Ik durf zonder schroom te beweren dat, mocht België aanwezig zijn geweest in Duitsland, ik niet voor Nederland maar voor België zou gesupporterd hebben. Misschien was ik zelfs terplaatse een wedstrijd van Onze Jongens gaan bezoeken, negentig minuten aan een stuk m’n keel schor schreeuwend en bij ieder doelpunt in ons voordeel in de nek van m’n vrouw springend. M’n vrouw gaat altijd mee naar het voetbal. Van een vrouw die niet meegaat naar het voetbal zou ik al na drie weken huwelijk scheiden. Vele getrouwde vrouwen zijn absolute kutwijven. Mijn vrouw niet. Ze is de hemel op aarde en supportert voor Nederland. Zo hoort het.

quote:

En vlees van een klein mooi konijntje met breekbare oogjes. Iedere keer als ik zo’n konijntje zie neem ik het in m’n armen en prevel in z’n oor: ‘God zij met jou.’

quote:

Groep C
Het is ondertussen duidelijk: de toekomstige wereldkampioen komt uit Groep C. De eerste kanshebber is Argentinië, dat Servië-Montenegro transformeerde tot een stelletje voetbalonkundige debielen.
Argentinië beschikt over wat in de volksmond wel eens een uitgebalanceerd elftal wordt genoemd, maar belangrijker is dat het uit een aantal vedetten bestaat die het verschil kunnen maken. Ik denk bijvoorbeeld aan Lionel Messi, de zoon van senor en senora Esteban Messi- Maria Trappatoria, een eenvoudig echtpaar, woonachtig in een gezellig huisje ten zuiden van Buenos Aires. Esteban is ziekenfondsbeheerder en Maria is gordijnenhersteller, doch dat zou ons tenslotte te ver leiden. De uiteindelijke bedoeling is te beklemtonen dat hun zoon Lionel z’n land gerust naar de titel zou kunnen leiden. Dan zal er echter wel afgerekend moeten worden met de andere revelatie uit groep C, Nederland. De ploeg draaide als een tiet tegen Ivoorkust, hierbij vooruitgestuwd door verschillende uitblinkers. Ik noem kwansuis Arjen Robben, de zoon van de heer en mevrouw Bert Robben – Yvetje Bospreut, een simpel koppeltje uit Osdorp. Bert is heftruckchauffeur en Yvetje ook. Hun zoon Arjen heeft het in zich om Nederland de finale te laten bereiken. Wie slim is en wil winnen bij het gokken, zet z’n geld dus op Argentinië of Nederland. Dat deed ik al vóór het WK. Zo zie je alweer wat een voetbalkenner ik ben

quote:

Bert is heftruckchauffeur en Yvetje ook.

quote:

Italië-VS
De wedstrijd tussen Italië en de Verenigde Staten was een ietwat beladen partij in ons huisgezin. M’n vrouw is een liefhebber van nagenoeg alles wat Italiaans is, en ik ben zot van Amerika.
M’n vrouw vindt, merkwaardig genoeg, Italiaanse mannen vaak erg mooi. Terwijl ik ze catalogiseer onder de noemer behaarde jeanollen. Ze heeft ook een boon voor de Italiaanse keuken, terwijl ik, als ik pasta eet met pommodore en al die shit, meteen uit mijn gat moet gaan kakken op een onprettige wijs. Verder houdt ze van Italiaanse steden, Italiaanse cultuur, het Italiaanse weer en de Italiaanse taal. Ze spreekt deze taal zelf ook een aardig mondje, bijvoorbeeld vorrei parlare con il gattoparde. Wat is ze toch een bolleboos! Maar ik, ik heb het dus meer voor de United States. Zo vind ik George Bush een patente gozer. Die oorlog in Irak, die was godverdomme toch zeker wel verantwoord?! Enzovoort. Bovendien rijd ik met een Buell X1 Lightning 1200 cc, de beste motorfiets ooit, en niet toevallig gemaakt in het land van Steve Harley en Jack Davidson. We zaten zodoende gespannen voor ons toestel. M’n vrouw was geheel gekleed in azuur en ik droeg m’n stars and stripes-muts. Na een regelrechte veldslag werd het 1-1. Om mij te feliciteren met de puike prestatie van m’n favoriete team bood mijn vrouw mij haar doos aan. Ik stak er mijn flurk in. Voetbal en seks gaan goed samen.

quote:

Op zondag 18 juni 2006 12:03 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

quote:

Op zondag 18 juni 2006 15:48 schreef kamagurka het volgende:


Prachtige woorden weer van Brusselmans!

quote:

Ik zie voetballers graag vechten. En supporters. En scheidsrechters. En vooral de Amerikanen. Is me dat een strijdlustig volkje, zeg. Hoe meer toeken de Yanks op hun bakkes krijgen hoe beter.

Met pacifistische groeten,
GDB.

P.S. De spaghettivreters zijn inderdaad reetduikers

quote:

De Saudi?s
Een zeer aardig team is Saudi-Arabië. Het zijn moslimsjongens, maar dat geeft niks.
Oké, sommigen onder hen onderdrukken misschien wel hun vrouw, in die zin dat het arme mens niet eens een tattoo op haar onderrug mag hebben, maar het draait dezer dagen tenslotte om voetbal, en niet om de emancipatie van de vrouw in de huidige wereld, waarover ik het later nog wel eens zal hebben, met name in mijn op stapel staande studie De clitoris als aanvalswapen. Een feit blijft dat de Saudi’s prima kunnen spelen. Ze vertrekken gegroepeerd vanuit de achterlijn, betrekken het middenveld alleen als het nodig is en in uiterste gevallen worden de spitsen bereikt alsof het niks is. Tactisch gezien staat het als een huis. Technisch gezien zou het altijd wel beter kunnen, maar sommige spelers mag je in dat opzicht zeker niet onderschatten. Herinneren we ons hoe Mohamed Al Shlaboub in de wedstrijd tegen Tunesië in de negentiende minuut de bal, die vanop grote hoogte z’n weg naar beneden zocht, liet doodvallen op z’n knie, hem vervolgens op z’n voet liet rollen, waarna z’n andere voet het overnam en de bal zo’n lel kreeg dat hij in de tribune verdween. Jammer. Toch goed gedaan, Mohamed. Heden spelen de Saudi’s tegen Oekraïne. Ik geef hen een gerede kans, niet per se om te winnen, doch alleszins om desnoods een verdiend gelijkspel uit de brand te slepen. De Saudi’s zijn geenszins uitgeteld. Houd daar rekening mee.
Gepubliceerd door Herman Brusselmans op 19 juni 2006 | 09.16 u.
-------------------------------
Reacties
zeg, herman, is het eigenlijk waar dat gij een pruik draagt?

quote:

Ronaldo

Laten we ons, tussendoor, ‘ns buigen over het geval Ronaldo. Vroeger was dat een redelijk goeie speler, maar de laatste jaren brengt hij er niks van terecht, en ook niet op dit WK.
Waar moeten we de oorzaken zoeken? Volgens sommigen is hij te dik. Navraag bij insiders leert ons nochtans dat hij gezond eet. Zo at hij gisteren een stukje vis, een slaatje met gebakken peperkoek, een appel, en ’s avonds een pain à la grecque. Daar word je toch zeker niet vet van? Volgens anderen zijn z’n slechte prestaties dan weer te zoeken bij de allesbehalve perfecte relatie met z’n huidige verloofde, het rijzige topmodel Raica Oliveira. Navraag leert dat Raica iedere dag seks wil en dat Ronaldo vindt dat twee keer in de maand meer dan genoeg is, waarmee hij overigens gelijk heeft. Al die seks, dat is toch niet nodig in een verhouding tussen man en vrouw? Het kan ook anders: een lief woordje, een knuffel, een bosje bloemen, een teder tikje op de wang, samen een ijsje sabbelen na een strandwandeling in het maanlicht. Dat volstaat wel. Al dat gedoe met geslachtsdelen, dat is iets voor vulgair volk. Nog anderen zoeken de oorzaak van Ronaldo’s falen bij z’n knie. Er is namelijk iets met z’n knie, die kapot is. Navraag leert dat z’n andere knie in uitstekende conditie is, dus wanhopen hoeft nog niet. Ik verwacht dan ook dat Ronaldo in de wedstrijd tegen Japan ongeveer drie doelpunten zal scoren. Onderschat die jongen niet.

quote:

Tendenzen
Er zijn tot nu toe op dit WK een paar tendenzen zichtbaar. Zo wordt er grotendeels aanvallend gevoetbald, alleszins aanvallender dan op de WK’s van respectievelijk 1934, 1950, 1962, 1974, 1990 en 1998.
Het middenveld is aldus vaak gestoffeerd. De aanvallers hebben desondanks veel moeite om zich te onderscheiden, vooral als het gaat om het scoren van doelpunten. Er is nog geen enkele spits die zeven of meer keer gescoord heeft. We kunnen dus zeggen dat de spitsen op dit WK allemaal losers zijn. De keepers, dat is een andere zaak. Geregeld zie je hen naar de bal gaan, zonder hem te grijpen. Dat is een veeg teken aan de wand. Zelf prefereer ik keepers die nooit naast een bal grabbelen. De uitblinkers zijn alvast de verdedigers. Noem minstens twintig verdedigers op dit WK en ik noem je minstens twintig kerels die van aanpakken weten. Je moet er ‘ns op letten: er zijn praktisch geen terugspeelballen. Dat is goed nieuws. Eveneens positief is dat waarschijnlijk geen enkel ondermaats land de achtste finales zal halen, of voor mijn part de kwartfinales. Hoe sneller we die kutlanden kwijt zijn, hoe beter. Ik sta er enorm voor open dat, hoe verder het toernooi vordert, hoe meer betere landen overblijven. Op die manier zullen we een finale bereiken die tot de verbeelding spreekt. Ach, wat zouden we zijn zonder verbeelding. Tenslotte hoop ik dat de rest van dit WK op korte termijn van een kwaliteit zal blijken die we vooraf niet voor mogelijk hadden gehouden, hoewel ik vrees dat dit zou kunnen tegenvallen

quote:

Ned-Arg
Zou Nederland-Argentinië een goeie wedstrijd worden?
Vooraf wist je het niet. Ik rekende er alleszins op dat het er spectaculair zou aan toegaan, bijvoorbeeld vele doelpunten, een overwinning, een prima voetbalweertje, een speler die in z’n broek kakte in de middencirkel, een geit die het veld opliep of de scheidsrechter die een enorm gevoel voor humor bleek te hebben. Om negen uur zat ik dan ook vol verwachting voor m’n toestel. M’n favoriet was Nederland. Overigens had ik, misschien toevallig, misschien niet, de nacht ervoor gedroomd dat ik een Nederlands meisje, genaamd Loezewies, achterwaarts in de poes naaide met mijn beroemde penis. Ze zei achteraf: ‘Dank je wel, meneer.’ Ontroerd namen we afscheid. De wedstrijd nam een aanvang. Het was meteen een echte mannenmatch. Vele viriele acties, vooral van de spelers. Bij het rustsignaal was het 0-0. Zou er godverdomme afgestevend worden op een kleurloos gelijkspel? Overigens was voorlopig de slechtste man op het veld helaas Fabiricio Coloccini. De beste man was niemand. De tweede helft diende soelaas te brengen, zoniet was het weer een avondje van niks geweest. Ik zal voor eens en voor altijd het volgende zeggen: de tweede helft was in wezen nog schabouwelijker dan de eerste. Geen enkele van mijn verwachtingen werd ingelost. Verder gebeurde er geen reet. Alweer bleef een pil totaal onverguld.

quote:

Tsj-It
De confrontatie tussen Tsjechen en Italianen kent een heroïsche historiek. De meest legendarische ontmoeting was Italië-Tsjechoslowakije op het Europees Kampioenschap in 1976.
Hoe zat dat precies? Welnu, reeds in de dertiende minuut kopte de toenmalige Tsjechoslovaak Radoslav Nidicky met zijn voorhoofd de bal zomaar in het doel. Het was een van de mooiste doelpunten uit het derde kwart van de jaren zeventig. Maar daar bleef het niet bij. Pier Carlo Mossi schoot nog voor de rust raak met zijn voet. Na de pauze werd het zelfs 2-2, na een goedgekeurd doelpunt van elke ploeg. En dan: strafschop, nadat Fabio Pillipasto Milan Palok had neergeduwd met zijn handen. Pavel Pbsynky zette de penalty om alsof het niks was. Einduitslag 2-3, na een match die diverse annalen zou ingaan. We konden alleen maar hopen dat Tsjechië-Italië van gisteren van een zelfde kwaliteit zou blijken en niet zou eindigen als een wedstrijd om snel te vergeten, zoals zo vaak in het hedendaagse voetbal dat ons dikwijls wordt voorgeschoteld. Doch plots gebeurde het. Marco Materazzi besloot in de 36ste minuut eieren voor z’n geld te kiezen en scoorde. Het was uiteraard aan de Tsjechen en aan niemand anders om weerwerk te bieden. Zulks vond niet plaats. Integendeel. Pipo Inzaghi liet zich niet pramen en maakte de tegenstander af. Tsjechië niet naar de tweede ronde. Wat een afgang voor deze eens zo trotse natie.

quote:

een speler die in z’n broek kakte in de middencirkel,

quote:

Het WK


Wat een wedstrijd! Ik heb het uiteraard over de partij Ecuador-Duitsland, tot nu toe met voorsprong de beste match op dit WK. Eindelijk zagen we het voetbal zoals het moet gespeeld worden. Een uitblinker noemen is moeilijk, maar tenslotte kies ik voor Robert Huth. Hij is niet zomaar de eerste de beste. Hij werd geboren op achttien augustus 1984. Zijn vader is een koelkastenreparateur en zijn moeder een procotologe. Robert heeft vier zusjes, drie broertjes en een neefje. Z'n hobby's zijn vissen, vissen en nog eens vissen. Als het maar vissen is. Tjonge, wat is me dat toch een visser zeg. Het is naar het schijnt een plezier om hem bezig te zien. Hij gaat aan de waterkant staan, gooit z'n vislijn in het water en dan is het bang afwachten of hij bijt. Wie echter ook een goede wedstrijd speelde was de Ecuadoraan Luis Antonio Valencia, die werd geboren op vijf augustus 1985. Ook zijn hobby is vissen, maar dat is louter toevallig. Hij is een robuuste verdediger, of zo je wil een middenvelder. Wat kan het ons schelen. Zijn moeder is een coiffeuse bij de luchtmacht en zijn vader een circusartiest, bijvoorbeeld trapeze. Eveneens leuk is goochelen. Dat je dus een konijn in je hoed steekt en het eruit tovert. Mijn god, wat ben ik een liefhebber van het circus. Toen ik jong was ging ik er iedere keer heen. In het Hamme van de jaren zestig sloegen circussen vaak hun tenten op. Ik was vooral dol op de wilde dieren, met name de leeuw. Dat was een leuk dier. Ik vroeg aan de leeuwentemmer of ik Johnny, zoals hij heette, even over de manen mocht aaien. Maar dat mocht niet. 'Veronderstel dat hij je arm afbijt', zei de leeuwentemmer tegen mij. 'Of mijn been', zei ik. 'Inderdaad', zei de leeuwentemmer. En op die manier hadden wij een tof gesprek.


Bijna een even goede wedstrijd als Ecaduor-Duitsland was Togo-Zwitserland. Voor degenen die, vanwege hun werk of andere onbenullige zaken, deze wedstrijd gemist hebben: welnu, het spel ging op en neer. Er waren kansen aan beide zijden. De Togolezen waren beter in de verdediging, maar de Zwitsers dan weer in de aanval. De 64.309 toeschouwers amuseerden zich kostelijk. Onder hen een groot aantal Zwitsers, doch een schare Togolezen. Deze kon men herkennen aan hun opvallend zwarte gelaatskleur. Op den duur werd het 0-2, al had het voor mijn part evengoed 1-2, 0-0, 2-3, 1-4 of, zij het onverwacht, 3-5 kunnen geweest zijn. Een van de meest opvallende spelers was de Zwitser Daniël Gygax. Ik heb 'm speciaal in het oog gehouden, en die gast heeft zeker 12 kilometer gelopen. Die wist simpelweg van geen ophouden. Hij moest nog maar een fractie van een seconde ophouden met lopen, of hij begon alweer. Volgens mij heeft die jongen een prima fysieke conditie. Hij werd geboren op achtentwintig augustus 1981 in het bergdorpje Salut les copains, tussen Bern en Genève. Zijn vader is een leraar Latijn in het bijzonder lager onderwijs en zijn moeder is een ontwerpster van netkousen. Daniël heeft geen broertjes en zusjes, wat eigenlijk jammer is, want in wezen is het soms bijzonder plezierig om broertjes en zusjes te hebben. Ik heb altijd één broertje en één zusje gehad, onze Jef en ons Mia. We groeiden samen op. Onze hobby's waren respectievelijk voetbal, voetbal en snit en naad. Vissen deden we nooit. We kochten onze vis derhalve in de viswinkel. 'Julien, vijf pladijzen en een halve forel', zei ik dan tegen de visboer. Die halve forel was voor mijn grootmoeder. Een hele forel kreeg ze niet binnen. Zelfs die halve forel was soms al te veel. Dan gaf ze groene gal op. Op een keer was het blauwe gal. Dat vonden wij verdacht, en wij belden dokter Moeras. 'Heeft ze per ongeluk een pot inkt ingeslikt?', vroeg hij. We vroegen aan grootmoeder: 'Grootmoeder, heb jij per ongeluk een pot inkt ingeslikt?' 'Ja', zei ze, en zo was alweer een raadsel opgelost.


Eveneens een boeiende voetballer is de Togolees Massamasso Tchangai. Hij werd geboren op acht augustus 1978. Zijn vader is doedelzakspeler en zijn moeder is mijnwerker. In Togo vind je weinig doedelzakspelers. Zijn hobby is pianostemmen. En op die manier valt er vanalles te beleven op het WK. Laten we hopen dat het zo verdergaat, en dat er onder andere nog vele doelpunten worden gescoord. Ik zeg altijd: voetbal zonder doelpunten is zoals kakken zonder stront. Doch waar had ik het over? Nou, deze week speelden de Woody's een uitermate belangrijke match in het kader van het befaamde zomertoernooi in zaal Budapest te Nazareth-Eke. Voor wie Nazareth-Eke niet weet liggen: het ligt dicht tegen De Pinte. Vroeger wist ik ook De Pinte niet liggen, maar sinds ik vaak in Nazareth-Eke kom weet ik het wel. Onze tegenstander was New Kreatief. Dat is een ploeg die bijkans alleen bestaat uit grote namen in de minivoetbalwereld. De Woody's, op hun beurt, traden aan met Schepens, de gebroeders Van Reeth, Carlier, Cop, Matthys en Göktepe. Daar hoeft mij dunkt geen tekening bij. Op een bepaald moment stonden we zomaar eventjes achter met 5-1. Ik dacht bij mezelf: dit wordt de zwartste bladzijde in de geschiedenis van de Woody's. Tot het ineens 6-4 stond. Toen gloorde de hoop aan de horizon. Helaas maakte New Kreatief 7-4, de stomme klootzakken. Daarna was het een kwestie van pompen of verzuipen. Ik voerde een aantal tactische vervangingen door, die op het eerste gezicht geen zoden aan de dijk brachten, tot de aap uit de mouw kwam. Het werd 7-6. Het kon nu, hoe je het draaide of keerde, alle kanten uit. De einduitslag was dan ook 8-7. Om de doorstane emoties door te spoelen dronk ik een kopje koffie. De Woody's moeten nog twee wedstrijden afhaspelen en dan volgt een periode van welverdiende rust.


Laten we ondertussen niet vergeten dat volgende week Wimbledon van start gaat. Ik gok op een finale Henin-Hardenne-Clijsters. Zoals tijdens ieder tennistoernooi zal ik supporteren voor de speelster met de grootste tieten. Dat de beste moge winnen.


Het Laatste Nieuws, pagina 32, 1037 woorden
© Aurex NV

quote:

]Moe
Hoewel de achtste finales nog niet eens bezig zijn valt er bij het publiek reeds een zekere voetbalmoeheid te constateren.
Mijn oom Jules heeft zelfs niet naar Oekraïne-Tunesië gekeken. Nochtans is hij een groot voetbalkenner en – liefhebber, en een fanatiek supporter van Anderlecht, Club Brugge, Standard, Racing Genk en, in een minder dagje, KV Oostende. ‘Hoe komt het, oom Jules, dat je niet naar Oekraïne-Tunesië hebt gekeken?’ vroeg ik hem enige uren geleden. ‘Omdat ik het voetbal enigszins beu ben,’ zei hij. ‘Ik kan geen bal meer zien. Het is trouwens een bijzonder matig wereldkampioenschap. Nu ga ik naar bed met 39 graden koorts. Tot de volgende keer, Herman.’ Ik legde de hoorn neer, en dacht na over z’n woorden. Is het effectief een matig wereldkampioenschap? Voor alle zekerheid vroeg ik het aan mijn buurvrouw Irène. ‘Dat kan je wel zeggen,’ zei ze. Ze nam en slok van haar glaasje Sprite en vervolgde: ‘Naar Japan-Brazilië heb ik zelfs maar met een half oog gekeken, omdat ik was begonnen met masturberen, met een prachtig eindresultaat. Nu ga ik mijn onderbroeken wassen. Tot ziens, Herman.’ En zo blijkt dat vele mensen inderdaad hun interesse voor het WK langzaam aan het verliezen zijn. Zelf blijf ik een die hard, en probeer ik nu en dan m’n wedstrijdje mee te pikken ondermeer Togo- Frankrijk, een behoorlijk eenvoudige match. Voetbal is en blijft onvoorspelbaar.

quote:

Ik was vooral dol op de wilde dieren, met name de leeuw. Dat was een leuk dier. Ik vroeg aan de leeuwentemmer of ik Johnny, zoals hij heette, even over de manen mocht aaien. Maar dat mocht niet. 'Veronderstel dat hij je arm afbijt', zei de leeuwentemmer tegen mij. 'Of mijn been', zei ik. 'Inderdaad', zei de leeuwentemmer. En op die manier hadden wij een tof gesprek.

quote:

Op zaterdag 24 juni 2006 11:33 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

quote:

Tristesse
Zoals te voorspellen viel zijn de achtste finales begonnen.
Duitsland-Zweden heb ik gemist omdat ik m’n wekelijkse onderhoud had met m’n arme vader, die in het Sint Jozef Tehuis in Moerzeke woont, en hartpatiënt is, alsmede nierdialysepatiënt, diabetespatiënt, en van wie twee tenen zijn afgezet. Verder is hij licht kalend. De tv in z’n kleine kamer stond weliswaar aan, maar in plaats van de wedstrijd te volgen hadden we een gesprek van man tot man. We praatten over het weer, z’n gezondheid, de achteruitgang van de maatschappij, het verleden en z’n overleden vrouw, mijn na al die dode jaren nog evenzeer geliefde verloren moeder. Ondertussen wonnen de Duitsers zo goed als ongemerkt met 2-0. Hou die klootzakken in de gaten, ze zouden nog wel ‘ns ver kunnen komen. Na het afscheid van m’n vader en de terugreis naar Gent stond Argentinië-Mexico op het programma. Ik was er met m’n gedachten niet helemaal bij. Ik zat in m’n hoofd met de zomer van 1970, dartelende lammetjes in de wei, het verlies van België met 4-1 tegen Rusland op het WK in Mexico, de uitvinding van de kleurentelevisie, en al die dingen die de tristesse voeden die ’s avonds komt, of bij nacht. Aan de rust stond het 1-1. Ik besloot de tweede helft met meer interesse te volgen. Dat lukte slechts ten dele, omdat ik nu en dan m’n ogen sloot om rust te vinden. Ik merkte op den duur wel dat de einduitslag 2-1 was. Met die klootzakken van Argentijnen zal men nog rekening dienen te houden.

quote:

Op zaterdag 24 juni 2006 12:01 schreef BramKVO het volgende:

[..]

KV OOstende !!

quote:

De Zwitsers
Van de uitslag van Engeland tegen Ecuador en die van Nederland tegen Portugal moet ik nog een dagje bekomen.
Euforie en twijfel strijden om voorrang. Inmiddels is het vanavond de beurt aan m’n andere favoriet, Zwitserland. Ik heb dat altijd een prachtig land gevonden. Natuurlijk ben ik er nog nooit geweest, want ik ben nog nergens geweest. Toch krijg ik, als ik de landkaart van Zwitserland bekijk in m’n Verschueren encyclopedie, altijd een goed gevoel. Als ik geen Belg was zou ik een Zwitser willen zijn. Zwiters zijn propere, brave, simpele mensen en dat ben ik immers ook, hoewel mensen die van me houden vinden van niet. Gelukkig zijn er niet veel mensen die van me houden. Bestaat de kans dat de Zwitsers winnen tegen Oekraïne? Daar durf ik gif op innemen. Hou er rekening mee dat Zwitserland beschikt over Philippe Senderos, Johann Vogel, Alexander Frei, Philipp Degen en Marco Streller. De niet-kenner zal algauw zeggen: ‘Wie zijn die gasten in godsnaam?’, maar wie verstand heeft van voetbal weet dat deze gozers voor grote verrassingen kunnen zorgen en Zwitserland kunnen verderhelpen naar desnoods een plaats in de halve finale. Ik ken zelfs iemand die Zwitserland tipt als wereldkampioen. Het is een propere, brave, simpele man met een voorliefde voor Zwitserland, zijn bergen, zijn dalen, zijn fauna, zijn flora, zijn mythes en zijn vergetelheid. Zwitserland wereldkampioen? Het zou ‘ns wat anders zijn, en dat mag.

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 13:25 schreef Afunados het volgende:

[..]

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 13:45 schreef 456 het volgende:

[..]

My thoughts exactely
Hahahahaha

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 13:49 schreef Erwtensoep het volgende:

[..]

Hehe zou je sex met Victoria Beckham willen hebben?!?

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 14:22 schreef Erwtensoep het volgende:
Daar gaat het al fout

quote:

Brazilië
Spanje-Frankrijk heb ik door omstandigheden niet kunnen bekijken. Deze omstandigheden waren: wijven, drank, rock-'n-roll.
Ik zat namelijk, onder het genot van een kopje koffie, met m’n vrouw en m’n schoonzus naar een CD van Snow Patrol te luisteren. Het moet niet altijd voetbal zijn, en dan zeker niet Spanje-Frankrijk. Spanjaarden zijn dierenbeulen en Fransen zijn protectionisten, en de meeste van hen allen stinken onfris uit hun holtes. Het zijn, in vier woorden gezegd, doorgaans geen leuke mensen. Doch Brazilië-Ghana heb ik dan weer wel gezien. Ik had immers anders niks omhanden. Ik dacht derhalve bij mezelf: weet je wat, ik zet even het televisietoestel aan en kijk naar de wedstrijd tussen deze twee hierboven reeds genoemde elftallen. Diep in je binnenste hoop je vanzelfsprekend dat Ghana, die dorre, vertrapte natie, wint van de favoriet Brazilië, de bende lelijke, omhooggevallen kluutzakken. Ronaldinho, Ronaldo, Cafu, en dergelijke van die eikels meer, ik zou ze niet over de vloer willen. Het lijken mij bijzonder onsympathieke zakkenwassers, ondanks of net dank zij die eeuwige valse glimlach op hun zuiderse gelaat. Helaas werd het een afgang voor de meelijwekkende Ghanese achterbuurtgozers. Ze moesten immers een poepie ruiken en verloren ontegensprekelijk met 3-0. Zal Brazilië dan toch wereldkampioen worden? Dat zou miljaardedzju gerust wel eens kunnen.

quote:

Dat zou miljaardedzju gerust wel eens kunnen.