[Centraal] Bèta huiswerk en vragen topic

Het is een beetje smerig geprogrammeerd. Je doet gewoon een aanroep naar verdeelbaar, en die start het proces. Die roept namelijk de verdeelbaar aan met drie parameters. De i geeft aan hoeveel elementen er al zijn verdeeld (daarom wordt-ie telkens eentje hoger) en de tweede en derde parameter geven aan wat A, resp. B heeft gekregen.

Dus i wordt aan het begin op 0 gezet. Dan kijkt het eerst op regel 5 of het een goede verdeling kan vinden als het item dat op het punt staat verdeeld te worden (per aanroep wordt er feitelijk 1 item verdeeld) aan A ten deel valt. Als dat niet kan, dan kijkt het of het misschien kan als B dat item krijgt. (Dat zijn de enige mogelijkheden, of A krijgt het item of B krijgt het). Als geen van beide gevallen tot iets succesvols lijkt, dan kan het dus niet.

In het beroerdste geval moet je, als je n items hebt 2^n gevallen checken. Immers, elk item kan of aan A of aan B gegeven worden. En jouw programma loopt gewoon domweg al die mogelijkheden af, beginnend bij het eerste item. En als het dan (toevallig, want veel slimmigheid zit er niet achter) goed uitkomt, dan zegt het "Ja! Het kan!" en anders niet.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:36 schreef Haushofer het volgende:
Het lichtje gaat steeds feller branden

Nog 1 vraagje dan: hoe weet het programma of de verdeling goed is, in regel 5 of 7 ? Het is denk ik nou wel duidelijk dat ik erg veel moeite heb met recursieve methodes... bijvoorbeeld, als je dan waarde[]={1,2} neemt. Het programma gaat kijken in regel 5 of er dan geldt: verdeelbaar(1,1,0) == true. Dus of het een goed idee is om het eerste artikel aan boef A te geven. Waar wordt berekend of dit een goed idee is of niet? Ik zie dat nergens in het programma terug.

Als ik dit vandaag nog ga bevatten, worden jullie bij deze gepromoveerd tot koningen

Dat is de recursie, dat 'weet' het programma niet van te voren. Stel nu dat waarde[] ={1,3,2} Verdeelbaar(1,1,0) wordt eerst gedaan. D.w.z. item 1 is verdeeld, en boef A heeft nu een buit van 1 te pakken. Daarna wordt ook de aanroep verdeelbaar(2,4,0) gedaan (boef A krijgt ook item 2), en daarna nog eens verdeelbaar(3,6,0) (hij krijgt ook item 3). Nu zag jij waarschijnlijk al van te voren aankomen dat het geen slimme zet was om boef A ook item twee te geven, maar een computer beschouwt niet zo het totale plaatje, het kan alleen beslissen wat het met dit item hier en nu moet doen. Als uiteindelijk alles verdeeld is (i==3), dan kijkt het of buitA = buitB (wat niet het geval is) en dan geeft het dus 'false' terug. Het programma gaat nu weer een stapje terug in de recursie (het zegt eigenlijk: Okay, boef A, geef jij je laatste item maar terug, want dit werkte niet). En geeft het dan aan boef B. Dan is weer alles verdeeld, nu in een 4 vs. 2 verhouding, en dan kijkt het of dat netjes is, en dat is ook niet zo.

De functie heeft nu zowel een keer geprobeerd om item 2 aan boef A als B te geven en beide willen niet, het betekent dus dat het nog een stap terug moet doen. Zowel het tweede als het derde item worden als het ware teruggevorderd, en het proces herhaalt zich deels. Nu krijgt B item twee met waarde 3, dan komt er weer een recursieve aanroep, en dan wordt item 3 weer eerst aan boef A gegeven. Nu is weer alles verdeeld, en tadaa, ze hebben beide een buit met waarde 3. Dat komt goed uit, dus het programma geeft 'true' terug (ik heb een werkende verdeling gevonden!).

Het checkt dus pas zodra alles verdeeld is of dat een goed idee is (bij nader inzien), en zo niet, doet maakt het eerst z'n laatste move ongedaan en probeert daar een andere optie, tenzij die er niet meer is, dan moet het nog een move extra ongedaan maken.

Het wordt meestal als een boom getekend als je het grafisch wilt weergeven:


Zelf vind ik dit tamelijk verhelderend. Het begint dus in de situatie dat beide dieven niets hebben (0,0), dan loopt je programma eerst helemaal naar beneden in de boom (verdeling 6,0), en het concludeert dat dat niet werkt, dus het gaat een stapje terug en neemt daar de andere tak, dat werkt ook niet, dus het moet twee stapjes terug om bij de afslag (1,0) nu de andere tak te nemen, daar kiest het weer eerst de linker (omdat het zo geprogrammeerd is), en daar is het correct, en dan breekt het ook direct af. Als er geen verdeling is, dan loopt het echter de gehele boom door en zal het overal beneden uitkomen voordat het kan concluderen dat het niet werkt.

Of iets een goede keus is blijkt dus uit het plaatje dat een bepaald punt in de boom een 'goede oplossing' onder zich heeft, maar dat ziet dat programma niet van te voren, daarvoor moet het uitgevoerd worden.

Okay, komt weer een n00b vraag van mij, wederom kansberekening.

Er zijn 3 machines. A, B en C.

A neemt 10% van de productie voor zijn rekening. B 30% en C 60%.

De kans op een defect product met machine A is 7%. Bij B is het 3% en bij C 1,5%.

Vraag: Wat is de kans dat een willekeurig defect product is geproduceerd met machine C?

Help me.

Even naar hiero sleuren... het gegeven antwoord in Scheikundeknobbels aanwezig hiero?? was correct!! Thanks!!

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 15:05 schreef Haushofer het volgende:
Ja, ik snap em Prachtig zeg, een paar uur terug snapte ik er nog helemaal geen hol van. Mooi is dat. Dankjewel, en Thabit en Glowmouse ook natuurlijk ! Zo'n plaatje is inderdaad erg handig. Ik ben zelf altijd geneigd om problemen iteratief op te lossen ( die paar problemen die ik dan heb opgelost ), recursie vind ik op de een of andere manier een stuk lastiger.

To iterate is human; to recurse, divine.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 15:11 schreef Kindervriend het volgende:
Okay, komt weer een n00b vraag van mij, wederom kansberekening.

Er zijn 3 machines. A, B en C.

A neemt 10% van de productie voor zijn rekening. B 30% en C 60%.

De kans op een defect product met machine A is 7%. Bij B is het 3% en bij C 1,5%.

Vraag: Wat is de kans dat een willekeurig defect product is geproduceerd met machine C?

Gegeven is al dat het product defect is, wat is nu de kans dat het met machine C is geproduceerd.
Ofwel P(C|D). Nu wil je de regel van Bayes gebruiken:



Je wilt P(C|D) weten, die regel zegt dat je daarachter kunt komen als je P(D|C) en P(D) en P(C) berekent. Dat moet te doen zijn.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 13:19 schreef GlowMouse het volgende:
[..]
Omdat P(A)P(B) != P(A door B) weet je dat A en B afhankelijk zijn. Omdat P(A|B) en P(B|A) niet gegeven zijn, moet je goed kijken. Je moet dus goed kijken
Nu zie je dat P(A door B) en P(B) zijn gelijk. Probeer hier eens verder mee te komen. Als dit niet lukt, maak dan een venn-diagram

Om hier nog even op terug te komen, het kan ook geheel met de rekenregels:
P(B|A) = P(A door B)/P(A) = 0,5
P(B'|A) = 1-P(B|A) = 0,5
P(A door B') = P(B'|A)*P(A) = 0,5*0,4 = 0,2

Haushofer,

Ik zou ook nog iets als

in je programmaatje zetten.
Hiermee voorkom je dat je computer heel veel onzinnig werk gaat doen. Als buitA (of buitB) immers al meer dan de helft is, zal het zeker niet minder worden, dus dan kan je gelijk stoppen. Ik ga er dan wel vanuit dat alle waarden niet negatief zijn. Een dergelijk trucje valt in de categorie branch & cut algoritme. Als ze wel negatief mogen zijn, kun je nog steeds wel een soortgelijke grens bepalen.

Waarom moeten die functies van je eigenlijk static zijn? Volgens mij werkt het dan alleen als waardes ook een static variabele is en dat is een beetje vreemd .

Nog een vraagje van mijn kant, scheikunde dit keer. Dit is de opgave:

Aanslag in een WC-pot bestaat vooral uit een neerslag van kalk (calciumcarbonaat). Deze klak kan worden verwijderd met zuren. WC Eens bevat 2,2 mol mierenzuur (HCOOH) per liter. Voor een schoonmaakbeurt wordt 12 mL WC Eend in de pot gespoten. Veronderstel dat er 0,14 g kalkaanslag in de pot zit.

De reactie is als volgt:

CaCO₃ (s) + 2 HCOOH (aq) --> Ca[sup2+[/sup](aq) + 2 HCOO^- + H₂O (l) + CO₂ (g)

Bereken de overmaat mierenzuur.

--

Ik ben al zo ver dat ik weet dat er 1,2 g mierenzuur de pot in gespoten wordt, maar ik weet niet hoe verder te gaan. Zou iemand me hier kunnen helpen ?

0,14g kalkaanslag komt overeen met ... mol CaCO₃
Omdat er (zie reactievergelijking) per mol CaCO₃ twee mol HCOOH reageert, is er totaal ... mol HCOOH nodig om alle CaCO₃ te laten reageren.
Omdat er totaal 26,4 mmol HCOOH aanwezig was, is er na de reactie nog ... mmol HCOOH aanwezig.
Dit komt overeen met ... gram.
Ik heb helaas geen tabel om alle molmassa's uit te rekenen, maar dit is wel de aanpak.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 13:35 schreef Haushofer het volgende:
[..] De if(.....) is gewoon een afkorting voor if(....) = true, neem ik aan.

[..]

if (...) en ... moet een boolean waarde zijn. In dit geval is het resultaat van de methode die op de plaats van ... staat een boolean waarde dus dat zit in dit geval goed. Dus hoewel je if (functie() == true) zou kunnen schrijven, is het niet nodig aangezien de returnwaarde al van het type boolean is.

Bij een if (3 == 4) doe je de vergelijking ter plekke in plaats van een methode die je aanroept dus dan zorg je op die manier voor een boolean waarde. Je zou ook kunnen schrijven:

if (equal(3,4))

met



maar dat is omslachtig

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 21:09 schreef GlowMouse het volgende:
0,14g kalkaanslag komt overeen met ... mol CaCO₃
Omdat er (zie reactievergelijking) per mol CaCO₃ twee mol HCOOH reageert, is er totaal ... mol HCOOH nodig om alle CaCO₃ te laten reageren.
Omdat er totaal 26,4 mmol HCOOH aanwezig was, is er na de reactie nog ... mmol HCOOH aanwezig.
Dit komt overeen met ... gram.
Ik heb helaas geen tabel om alle molmassa's uit te rekenen, maar dit is wel de aanpak.

Geweldig, ik begrijp het ineens! Heel erg bedank !

Daar zijn we weer. Weer een vraag over kansberekening.

Het gaat om een random experiment.

P(A) = 0,5 en P(A or B) = 0,7

Nu moet ik P(B) uitrekenen. A en B zijn independent trouwens.

Iemand een tip/oplossing?

Deze twee rekenregels gebruiken:
P(A door B) = P(A)*P(B) (vanwege onafhankelijkheid)
P(A) + P(B) = P(A of B) - P(A door B) (bekende rekenregel)

Heb weer Statistiek voor het eerst in 3 jaar...
En ben natuurlijk vergeten hoe ik allemaal dingetjes moet berekenen met mn grafische rekenmachine...

Hoe moet ik dit berekenen in mn rekenmachine:
De levelnsduur van een autoaccu blijkt normaal verdeeld te zijn met een gemiddelde levensduur van 5 jaar en een standaarddeviatie van 2 jaar

a: Bereken de kans dat een accu binnen de garantietermijn kapot gaat
b: Bereken de kans dat een accu binnen 1 jaar na het verstrijken van de garantietermijn kapot gaat
c: De leverancier wil nu een garantietermijn vaststellen van a jaar. Deze a moet de eigenschap hebben dat de levensduur van 96% van de geleverde accu's minstens gelijk is aan a jaar. Bepaal a


Alvast heel erg bedankt!

quote:

Op vrijdag 23 juni 2006 08:31 schreef Haushofer het volgende:
Hoe het precies zit met het verschil tussen static methodes en class methodes weet ik niet, maar het heeft volgens mij weinig te maken met de keuze om je variabelen static te maken.

Hij bedoelt waarschijnlijk dat de array met waardes ook static zal moeten zijn.

Wat precies het verschil is, is zeker voor beginnende programmeurs niet zo van belang. Het nadeel van Java is dat het snel veel overhead aan verplichte syntax oplevert waarvan de betekenis pas later duidelijk wordt.

Ik wil het echter wel een beetje proberen uit te leggen. Normaliter kun je een class zien als een soort blauwdruk voor een object. Classes zijn de bouwtekeningen, objecten zijn de daadwerkelijke constructies die worden geproduceerd als de bouwtekening wordt gevolgd. Dus, stel je hebt een Class Fiets, met een methode 'Schakel(int versnelling)', dan is dat alleen maar een manier waarop je Java zegt: Indien iemand een object van het type fiets wil hebben, dan moet je zorgen dat er ook een methode Schakel bij hoort, en je moet eventuele ruimte voor variabelen in die class reserveren:


Zo'n object maak je meestal aan met 'new', er staat dan ergens in je code waar je zo'n fiets-object nodig hebt: Fiets f = new Fiets(); (Dan krijg je ook te maken met een zogenaamde constructor, die meehelpt het object te construeren.) Pas zodra dat gedaan is kun je f.schakel() aanroepen. Methodes kunnen in beginsel dus alléén worden aangeroepen als ze bij een object horen.

En dat is de truuk waar static methoden in het spel komen. Die bestaan eigenlijk altijd, ook al is er nog geen object aangemaakt. (Voor simpelere programma's versimpelt dat het programmeren wat, want je hoeft geen objecten in het leven te roepen.) Hét klassieke voorbeeld van een statische methode is de methode 'main' – immers er zal een methode moeten zijn waarin eventuele objecten worden aangemaakt die het gehele programma op gang brengen, als het programma start bestaan er nog geen objecten namelijk.

Echter, als zo'n static method wordt aangeroepen dan hoort deze niet bij een object, dus als deze andere methodes of variabelen van die class wil gebruiken (instantievariabelen worden ze genoemd), dan moeten die ook static zijn, want anders kun je niet garanderen dat die bestaan. Een method die bij een object hoort werkt namelijk normaal gesproken op de variabelen in dat object. Als het voorbeeld fiets hebt: met die class of blauwdruk kun je nog een fiets maken. Fiets g = new Fiets(). Als je met die fiets schakelt is het logisch dat de versnellingen van fiets 'f' niet veranderen.

Soms kun je trouwens wel met twee dezelfde namen naar hetzelfde object verwijzen. Als je zegt: Fiets h (d.w.z. h is een variabele die een fiets aanduidt) en je doet Fiets h = f, dan zijn h en f benamingen voor hetzelfde ding. Alles wat aan 'h' verandert verandert dan ook aan 'f'.

quote:

Op vrijdag 23 juni 2006 10:08 schreef superhero87 het volgende:
Hoe moet ik dit berekenen in mn rekenmachine:
De levelnsduur van een autoaccu blijkt normaal verdeeld te zijn met een gemiddelde levensduur van 5 jaar en een standaarddeviatie van 2 jaar

a: Bereken de kans dat een accu binnen de garantietermijn kapot gaat
b: Bereken de kans dat een accu binnen 1 jaar na het verstrijken van de garantietermijn kapot gaat
c: De leverancier wil nu een garantietermijn vaststellen van a jaar. Deze a moet de eigenschap hebben dat de levensduur van 96% van de geleverde accu's minstens gelijk is aan a jaar. Bepaal a


Alvast heel erg bedankt!

Noem X de levensduur van de accu. Er geldt X~N(5,4). Spreek uit: N is normaal verdeeld met parameters 5 en 4. 5 is de verwachting, 4 de variantie.
Verder denk ik dat je het beste de handleiding van je rekenmachine erbij kunt pakken over hoe je zulke opgaven invult. Omdat 'de garantietermijn' hier verder niet gespecificeerd is, zijn a en b niet te beantwoorden.
c: Bij c kun je gebruiken dat P(X>=a) = P((X-5)/2 >= (a-5)/2) = P(Z >= (a-5)/2) = 1 - P(Z<(a-5)/2) = 0,96 met Z de standaardnormaalverdeelde stochast.

Wie kan mij helpen met deze 2 kansberekeningen?

- een voetballer mag een serie van 10 penalty’s nemen. De kans dat hij scoort is 0,5 per penalty. Bereken de kans dat deze voetballer precies 7 keer scoort.

- Een vrouw pakt zonder te kijken 10 kraaltjes (zonder teruglegging) uit een bakje waarin 30 rode kraaltjes en 40 witte kraaltjes zitten. Bereken de kans dat deze vrouw 6 rode kraaltjes heeft gepakt.

Ik kom er echt niet meer uit help

Je moet bij de eerste de binomiale, en bij de tweede de hypergeometrische verdeling gebruiken.

quote:

Op vrijdag 23 juni 2006 10:08 schreef superhero87 het volgende:
Heb weer Statistiek voor het eerst in 3 jaar...
En ben natuurlijk vergeten hoe ik allemaal dingetjes moet berekenen met mn grafische rekenmachine...

Hoe moet ik dit berekenen in mn rekenmachine:
De levelnsduur van een autoaccu blijkt normaal verdeeld te zijn met een gemiddelde levensduur van 5 jaar en een standaarddeviatie van 2 jaar

a: Bereken de kans dat een accu binnen de garantietermijn kapot gaat
b: Bereken de kans dat een accu binnen 1 jaar na het verstrijken van de garantietermijn kapot gaat
c: De leverancier wil nu een garantietermijn vaststellen van a jaar. Deze a moet de eigenschap hebben dat de levensduur van 96% van de geleverde accu's minstens gelijk is aan a jaar. Bepaal a


Alvast heel erg bedankt!

Je hebt dit sneller met pen en papier en simpel rekenmachine uitgerekend, dan dat je moet uitzoeken hoe dit werkt met een grafisch rekenmachine.
Je moet dan wel eerst de verdeling standaardiseren, dan kun je deze problemen simpel oplossen met de cumulatieve verdelingsfunctie van de standaard normaal verdeling.

Maar goed, als je het zo graag met een grafisch rekenmachine wilt uitrekenen zou ik de handleiding er eens bij nemen.

quote:

Je moet dan wel eerst de verdeling standaardiseren, dan kun je deze problemen simpel oplossen met de cumulatieve verdelingsfunctie van de standaard normaal verdeling.

Helaas is de cumulatieve verdelingsfunctie van de standaardnormale verdeling niet zo eenvoudig gedefinieerd. Zonder tabel of GR is het onmogelijk tot een oplossing te komen, tenzij het om een bekende bovengrens gaat, zoals 0 of 1,645.
En de eenvoudige rekenmachines zoals die in de onderbouw van het middelbaar onderwijs gebruikt worden, kunnen geen integralen uitrekenen, en kennen ook de normale verdeling niet.