Hij en ik.

quote:

op donderdag 8 juni 2006 00:26 schreef kitten. het volgende:
als mijn vriend en ik elkaar een dag niet spreken, sturen we altijd even een sms'je (inmiddels vijf maanden), en dat komt van beide kanten. maar wij zijn dan ook raar

quote:

op donderdag 8 juni 2006 08:18 schreef mgerben het volgende:

[..]

gelukkig maar toch?
[..]

hier vind ik dat je het bij hem neerlegt. je hebt je verlangen naar bevestiging niet opgegeven, en door het aan hem te vertellen zaai je zelf het bloembed van je eigen onzekerheid in (met vergeet-mij-nietjes).
je leidt jezelf gewoon naar teleurstellingen toe.
want: door het hem te vertellen ga je nl toch verwachten dat hij dit doet.
en als hij het niet doet ga je het hem toch verwijten. eerst inwendig, en daarna ook naar hem toe.
want het is toch een kleine moeite? en hij weet toch dat jij dit graag wil? dus kan hij dit toch wel doen?

ja, ik begrijp wat je bedoeld. jij ziet het als negatief dat ik het tegen hem gezegt heb, dat snap ik ook wel. maar ik vind, dat als ik me om welke reden dan ook, klote voel, ik dat tegen hem moet kunnen zeggen. ik kan wel doen alsof er niets aan de hand is. maar dat voelt ook niet prettig. ik heb het om 2 redenen tegen hem gezegt. 1. omdat ik indd. graag wilde dat hij me op zou beuren. dat als hij weet dat ik een beetje behoefte heb aan weleens bevestiging, hij daar misschien rekening mee zou houden. dat had ik gehoopt, niet vanuit gegaan. 2. omdat ik, voordat we wat hadden, ook mijn problemen met hem kon bespreken. hij deed dat ook met mij als hij onzeker was of whatever.
als je een relatie heb moet je met elkaar kunnen praten. en ook zeggen waarom je je ellendig voelt etc. het is niet mijn bedoelling hem rot of schuldig te laten voelen, nooit.

sorry voor de redelijk felle reactie een dagje geleden, maar ik heb gezien waar dit toe kan leiden.
ik heb een meid gekend die echt te vaak bedacht wat andere mensen wel niet spontaan voor haar hadden kunnen doen. en dan teleurgesteld werd omdat die mensen dat niet gedaan hadden.
denk je dat ze daar gelukkiger van werd? nee dus, ze werd keer op keer teleurgesteld omdat mensen niet elke dag vijf minuten vrijmaakten om te bedenken hoe ze haar konden verrassen.

ik snap je goede bedoeling nu maar je reactie was eerder indd. een beetje fel, maar das nu goed. iig, ik probeer echt mezelf een beetje te "herstellen"door niet teveel voor andere te denken. zoals je zelf zegt, wat iemand niet voor me kan doen etc. en wat ik zou doen in zijn geval.
zoals ik eerder als ergens heb gezegt. mijn denkwijze is vaak logisch, maar mijn gevoel zit vaak toch scheef. mijn gevoel en verstand zijn het niet met mekaar eens. dat klinkt misschien zweverig en raar, maar dat is het ook. ik probeer het echt. ik wil geen gedoe met mensen op die manier.

het was gewoon jammer om te zien hoe haar drang naar korte-termijn bevrediging haar eigen geluk in de weg stond. als ze het gewoon los had kunnen laten was ze een stuk gelukkiger geweest.

die houding begint met te vinden dat iemand anders wel iets voor jou kan doen; want het is zo'n kleine moeite.

ja klopt. ik vind/vond dat mijn vriend, nu hij weet dat ik een beetje bevestiging nodig heb af en toe, hij ook best die moeite kan nemen. als het andersom was geweest, zou ik dat ook doen. ik wil niemand onzeker laten voelen. is dat wel zo, dan ben ik bereid me aan te passen. moet natuurlijk wel binnen de grenzen blijven. maar snap je wat ik bedoel?

als je iets wilt, dan zijn er drie manieren om het gedaan te krijgen:
1. doe het zelf
2. huur iemand in om het voor je te doen
3. verbied je kinderen om het te doen

optie 4: hopen dat iemand het spontaan gaat doen is het pad naar teleurstelling.

quote:

op vrijdag 9 juni 2006 12:24 schreef sadisticembrace het volgende:
er zijn trouwens ook wel mannen die dagelijks smsen hoor.

maar het is ook een kwesite van je heel goed bij iemand voelen, ik heb niet elke dag een sms van mijn vriend nodig om te weten dat het goed zit. vroeger wel, bij anderen, typisch.

quote:

op zaterdag 10 juni 2006 09:17 schreef sadisticembrace het volgende:

[..]

uhuh, ik snap het. ik vind het trouwens behoorlijk kaal als je een relatie van een paar maanden hebt, en dan van dinsdag tot vrijdag niets hoort. zou niks voor mij zijn.

quote:

op zaterdag 10 juni 2006 14:02 schreef brandx het volgende:
mbt tot mij en mijn vriend:

ja het is denk ik vrouw-eigen om het meer en vaker in overduidelijke 'signalen' te laten blijken dat we aan de ander denken enz.

gekeken naar mjin vriend: hij is een man van weinig woorden (zoals de meesten ) als ik een sms stuur (zelden) krijg ik altijd een reactie van hem terug. een vreselijk niets zeggende, max, 5 woorden ofzo, maar ik weet dat dat voor hem heel veel is. ook de noodzaak voor hem om altijd zijn naam als afsluiting neer te zetten vind ik een mooie. voor mij stiekem nog belangrijker dan het bericht zelf.

zoasl ik zei: de meeste mannen zijn mannen van weinig woorden wat dit soort dingen betreft. dat ik veel voor hem beteken haal ik uit de dingetjes als wanneer ik hem bel op zijn werk (wat overigens alleen gebeurt als het echt moet, dus eens in de x maanden ofzo) vraag ik altijd 'stoor ik?' (ik kan per slot van rekening later terugbellen) hij zegt dan altijd nee hoor, jij nooit.

of, wanneer hij door het huis banjert (klust veel) en even langs mij heen loopt en dan een knipoog geeft. simpel, klein, maar wel helemaal voor mij. hij zal niet snel zeggen 'ik hou van jou'. ken maar weinig mannen die dat doen. dus waarom zou hij het wel moeten, omdat ik dat zo leuk zou vinden? onzin. en die keren dat hij het wel zegt, maakt het dus des te bijzonderder en mooier. man, dan word ik weer helemaal warm van binnen, is het gevoel van de verliefdheid weer helemaal als toen we elkaar net kenden. heerlijk.

oh, en ik moet bekennen, dat wanneer hij mij elke dag zou sms-en voor het slapen gaan, ik gek zou worden van hem pleur op man, ik probeer te slapen, nu weet ik het wel hoor! zou mijn reactie zijn

naja, zo werkt dat bij ons iig.

quote:

op zaterdag 10 juni 2006 16:44 schreef sadisticembrace het volgende:
ts, hoe vaak zie je je vriend eigenlijk?

quote:

op zaterdag 10 juni 2006 18:43 schreef sadisticembrace het volgende:

[..]

ok. ik vroeg het want kijk, als je elkaar elke dag of vijf keer in de week of zo ziet, dan zijn tekenen van waardering zoals sms of mail wat "minder belangrijk". maar als je elkaar twee keer in de week een avond ziet lijkt mij een sms of mail sturen niet zo moeilijk. en, dat geldt altijd, als je je gewoon puur in het contact met hem onzeker voelt, en verder niet (dus gewoon je eigen leven hebt en zo), lijkt het me wel belangrijk dat je hem dat zegt. niet met zoveel woorden (misschien heeft hij net als 90% van de fokers last van allergie wb onzekerheid), maar een sms is 1 minuut werk. hij hoeft niet te ik hou van je-en, maar gewoon, een smsje, dat moet niet zo moeilijk zijn. maar als hij niet weet dat jij dat wil (en soms is het ook niet duidelijk, zelfs niet als jij wel dagelijks smst), kan hij er ook geen rekening mee houden.