Mijn zeer gewaardeerde collega, studiegenoot, vriend, etc met de naam Lexie is op dit moment druk bezig met het verwerken van een groot verlies in zijn leven. Harrie is namelijk heengegaan. Harrie is nu hopelijk op een betere plek hier ver vandaan. Hij is waarschijnlijk vredig heengegaan, maar de precieze oorzaak van zijn dood zullen we waarschijnlijk nooit achterhalen. Het is echter wel zeker dat hij gemist zal worden.
Harrie had een ruim onderkomen waar Lexie allerlei leuke extra's aan toegevoegd, zodat hij in zijn korte leventje altijd genoeg te doen had. Hij rende dan ook altijd vrolijk rond in zijn hok. Vaak zag je dat echter niet, want Harrie was ook een groot voorstander van veel, heel veel, slapen. Dit stond vaak de band tussen Lexie en Harrie een beetje in de weg. Harrie sliep en Lexie was wakker, Lexie sliep en Harrie was wakker. Gelukkig maakte ze soms toch tijd om even wat aandacht aan elkaar te geven. Harrie keek dan met zijn pretoogjes in de richting van Lexie en Lexie gaf hem dan een verrukkelijk snoepje, waar Harrie dan zichtbaar van genoot. Zelfs ik koester die herinneringen al had ik maar een paar keer de eer om bij deze momenten te zijn. Ik koester echter ook nog een andere herinnering van Harrie: Lexie en ik lieten hem namelijk op een dag uit zijn kooi, zodat hij leuk kon rondrennen in de kamer. Al snel werd besloten om een potje tikkertje te doen, maar Harrie speelde vals door onder de bank te kruipen. Iets dat bij ons tot grote hilariteit leidde. Het is dan ook jammer dat we nooit meer van dit soort momenten zullen meemaken met Harrie.
Vaarwel Harrie. Ik vond je maar een lui kutbeest, maar Lexie hield van je.
(impressie)