quote:
Op zaterdag 5 mei 2007 02:43 schreef -Mo- het volgende:[..]
Deel 2 is zeker energieker, maar ze hadden ook een veel hoger budget. Dat kan je ook zien aan de vele figuranten. Overigens...als je goed kijkt dan zie je de hoofdrolspeler van Garden Scene weer in Traffic Crossing Leeds Bridge met een cameo
![]()
. Erg leuk gedaan, mijns inziens.
![]()
Overigens heeft Traffic Crossing Leeds Bridge wel de meest emotionele scène. Dat kind aan de rechterkant, die helemaal alleen loopt. Zonder ouders. Je ziet gewoon de tranen op zijn gezicht. Ik werd erg geraakt ook deze scène, en met mij vele anderen. Ik herken ook zoveel van mezelf in die jongen. Erg goed dat ze toen al in gingen op actuele maatschappelijke problemen.
Het stukje van de broer en zus achterin bij Garden Scene vind ik toch niet iets te ver gaan hoor. Je ziet gewoon duidelijk dat hij haar aan het schuren is. Ik kan het begrijpen dat je taboes wil doorbreken met een film, maar dit schoot mij in het verkeerde keelgat. De mensen waren er toen ook nog niet klaar voor. Dat blijkt ook wel uit het feit dat incest pas in 1915 geheel maatschappelijk geaccepteerd werd.
Interessante analyse, die cameo was mij niet opgevallen, maar nu ik het nogmaals bekijk zie ik het inderdaad. Erg goed gedaan inderdaad.
![]()
De symboliek is in deel 2 erg sterk vertegenwoordigd. Zo heb je inderdaad het huilende jongetje (erg ontroerend, ben ik met je eens), maar eveneens zie je halverwege de film een knaapje dat eenzaam de straat oversteekt. Deze knul huilt echter niet. Dit in combinatie met het huilende jongetje, zorgt voor vele vragen. Beiden eenzaam, de één huilt wel, de ander niet? Waarom komt dat? Mijn gok is dat het overstekende jongetje geen leegte voelt in zijn leven. Hij heeft hier in dit filmpje een doel: hij steekt over. Dit symboliseert ambitie, iets wat in de tijd erg belangrijk was.
Het huilende jongetje echter, hij loopt gewoon op het trottoir. Hij loopt er langs. Hij zorgt niet voor interactie. Hij heeft geen doel, hij kent alleen leegte. Waarom kent hij dit niet? Dit zijn interessante vraagstukken, die toentertijd voor veel discussie hebben gezorgd. Alhoewel wij tegenwoordig afgestompt zijn voor enige vorm van symboliek, was dit vroeger anders. Toen zag men meteen dat je mensen had die zichzelf konden redden (oversteken!) en mensen die dat niet konden, en zodoende niet anders deden dan wenen. Voor een zorgstaat in opkomst was dit natuurlijk een erg belangrijk gegeven. Moeten we mensen helpen of moeten we ze aan hun lot overlaten? Deze film toont de symboliek in al haar eenvoud, en alhoewel dit een contradictie lijkt, is dat niet zo. Deze film heeft ervoor gezorgd dat men inzag dat iedereen gelijk was, maar dat sommige mensen een hand hadden om beet te grijpen. Wat dat betreft: kudo's voor de deel 2. Alhoewel artistiek minder verantwoord dan deel 1, heeft deze wel een grote invloed op de samenleving gehad.
Als je deze symboliek vergelijkt met die van deel 1, kom je erg interessante dingen tegen. Gegeven: de man loopt, de sfeer lijkt vrolijk. Logisch, aangezien we zojuist hebben beredeneerd dat ambitie je vrolijjk maakt. Echter, ze bewegen wel in wat lijkt op een cirkelbeweging. Hebben ze ambitie omdat ze anders niks hebben? Waarschijnlijk wel, gezien de setting van deze scène. Je ziet duidelijk dat deze mensen welgesteld zijn. Waarschijnlijk werken ze gewoon om te werken, anders gaan ze dood van verveling. Hier is dus sprake van een vorm van uiterlijke schijn: ze lijken gelukkig (ze lopen!), maar zijn het toch niet (want ze lopen in een cirkelbeweging). Hoe de scène van broer en zuster hierin passen vind ik erg lastig te zeggen, daarvoor zou ik de film nog wat maker moeten zien.
De symboliek in deel 1 vind ik dan ook sterker, het zet je maar aan tot nadenken. Het heeft een diepere laag. Ook daarom vind ik de 'rewatch value' van deel 1 veel hoger. Het sterke aan deel 2 is echter dat de ogenschijnlijk simpele symboliek veel aangrijpender is. Deze twee films hebben samen dan ook tot de concensus geleid dat symboliek zeker van toegevoegde waarde is in de film, maar dat men wel het doel in acht moet houden. Een elitaire vorm van symboliek zoals we in deel 1 zagen is artistiek gezien heel interessant, maar wat doet dit met het grotere publiek? Vrij weinig. Op die manier kan je zeggen dat deel 1 echt de grondlegger is van de film: prachtige beelden, artistiek, diepere lagen. Maar functioneel? I think not. Deel 2 is dan ook 'de logische opvolger'. Voor het grote publiek heel leuk, voor de geoefende kijker minder.