C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Welkom bij RJP voor Dummies
Opzet:
"RJP voor Dummies" is een spin off van Raad-je-Plaatje (RJP), het succesnummer van C&H. Ooit begonnen door Seborik, toen Yvonne hier de scepter zwaaide.
"RJP voor Dummies" is een poging om die oorspronkelijke bedoeling van het spelletje weer in ere te herstellen, zonder verder afbreuk te doen aan Raad-je-Plaatje. Een vergeefse poging is het zeker niet gebleken, gezien de grote populariteit van RJP voor Dummies.
Al spoedig gooide RJPvdD hogere ogen dan het origineel (RJP) op het wat reacties betreft tot dan toe kwakkelende C&H forum.
Wat we doen is dus een plaatje zetten, vragen stellen en dan zonder gebruik te maken van mighty Google de naam van het personage raden. De echte diehards in deze tak van sport kunnen dan mee blijven doen met Raad-je-Plaatje en het lekker knus houden. De dommere mensen, onder wie ik mezelf eigenlijk niet reken (maar enfin), kunnen dan hier terecht in "RJP voor Dummies".
Tussen plaatjes door kan je het feuilleton 'Avonturen in de Fok!straat' lezen.
enjoy
1e amendement: onraadbaar gebleken plaatjes kunnen, desgewenst, te vondeling worden gelegd bij onze goede overburen van RJP
2e amendement: Geen blote tieten vóór de namiddagborrel.
een link naar deze openingspost
RJPvD nu ook op de Fok! Wiki!
Opzet:
"RJP voor Dummies" is een spin off van Raad-je-Plaatje (RJP), het succesnummer van C&H. Ooit begonnen door Seborik, toen Yvonne hier de scepter zwaaide.
"RJP voor Dummies" is een poging om die oorspronkelijke bedoeling van het spelletje weer in ere te herstellen, zonder verder afbreuk te doen aan Raad-je-Plaatje. Een vergeefse poging is het zeker niet gebleken, gezien de grote populariteit van RJP voor Dummies.
Al spoedig gooide RJPvdD hogere ogen dan het origineel (RJP) op het wat reacties betreft tot dan toe kwakkelende C&H forum.
Wat we doen is dus een plaatje zetten, vragen stellen en dan zonder gebruik te maken van mighty Google de naam van het personage raden. De echte diehards in deze tak van sport kunnen dan mee blijven doen met Raad-je-Plaatje en het lekker knus houden. De dommere mensen, onder wie ik mezelf eigenlijk niet reken (maar enfin), kunnen dan hier terecht in "RJP voor Dummies".
Tussen plaatjes door kan je het feuilleton 'Avonturen in de Fok!straat' lezen.
enjoy
1e amendement: onraadbaar gebleken plaatjes kunnen, desgewenst, te vondeling worden gelegd bij onze goede overburen van RJP
2e amendement: Geen blote tieten vóór de namiddagborrel.
een link naar deze openingspost
RJPvD nu ook op de Fok! Wiki!
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Neen, met Havanna aan de Waal heeft meneer niets van doen.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Ach, het is een restant uit de boedel van een oude context, moet je maar denken.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Nee. Volgens mij heeft meneer zelfs nooit gerookt. Uit zo'n nest kwam hij wel.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
* PING *quote:Op woensdag 24 mei 2006 12:38 schreef Gellius het volgende:
Ach, 't Is Willem Drees Jr natuurlijk. Van de DS'70.
Willem Drees jr. (Den Haag, 24 december 1922 – Den Haag, 5 september 1998) was een Nederlands politicus (DS70). Willem Drees jr. was de zoon van Willem Drees (minister-president) en Catharina Hent.
Opleiding
Na het volgen van lager openbaar onderwijs in Den Haag volgde hij middelbaar onderwijs aan het Gymnasium Haganum (Den Haag).Van 1940 tot 1946 studeerde hij economie aan de Nederlandse Economische Hogeschool van Rotterdam, waar hij ook promoveerde.
Partijen
Van 1945 tot 1946 was hij lid van de SDAP (Sociaal-Democratische Arbeiderspartij), van 1946 tot 1970 van de PvdA en vanaf 1970 van de Democratische Socialisten 70 (DS70).
Vroege carrière
Direct na de Tweede Wereldoorlog verbleef Drees jr. in Batavia (het huidige Jakarta) waar hij ambtenaar was aan het departement van geldwezen en financiën van Nederlands-Indië. Van 1947 tot 1950 was hij econoom bij het IMF. Daarna was hij financiële raad bij het Hoge Commissariaat van Financiën te Jakarta (voor de Verenigde Staten van Indonesië). Van 1956 tot 1969 was Drees jr. directeur Rijksbegroting.
Daarna was Drees jr. o.a. Thesaurier-Generaal (1969-1971). Daarnaast was hij buitengewoon hoogleraar in de openbare financiën aan de Nederlandse Economische Hogeschool van Rotterdam.
DS70, minister en kamerlid
Drees jr. was aanvankelijk lid van de PvdA (Werkzaam bij de Wiardi Beckman Stichting), maar bedankte in 1970 als lid uit onvrede over de invloed van Nieuw Links binnen de partij. Hij richtte daarop met medestanders de partij Democratische Socialisten 70 (DS70) op. DS70 was tegen samenwerking met radicaal-links en stond positief tegenover de NAVO. DS70 stond negatief tegenover de regeringen van de Oost-Europese staten en was warm voorstander van nauwe samenwerking met de Verenigde Staten van Amerika. Zijn vader, Willem Drees sr., die inmiddels ook geen lid meer van de PvdA was, werd sympathisant van DS70.
Als lijstrekker voor de verkiezingen van 1970 legde hij sterk de nadruk op de vermindering van de overheidsuitgaven. Van mei tot juli 1971 was hij lid van de Tweede Kamer voor DS70. In juli 1971 werd hij minister van Verkeer en Waterstaat. Als minister nam hij het besluit tot de aanleg van de Zoetermeerstadslijn en nam in het Rijkswegenfonds een bedrag op voor spoorwegaanleg. Hij bracht met minister Udink een wet tot onteigening tot stand, om zo de aanleg van een buisleidingenstraat van Pernis naar de Schelde mogelijk te maken.
Van 1972 tot 1977 was hij lid van de Tweede Kamer voor DS70. Drees jr. was tevens fractievoorzitter. In 1975 scheidde een groep rond Mauk de Brauw zich van DS70 af vanwege meningsverschillen met Drees jr.
Van 1974 tot 1975 was hij tevens lid van de gemeenteraad van Den Haag.
In 1977 werd hij niet meer herkozen als kamerlid. Sedertdien ging DS70 bergafwaarts.
Van 1977 tot 1984 was hij lid van de Algemene Rekenkamer. Hij vervulde tal van nevenfuncties, waaronder het voorzitterschap van de Commissie Financiering Oudedagsvoorziening.
Willem Drees jr. overleed in 1998.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
In Groningen wellicht?quote:Op woensdag 24 mei 2006 12:40 schreef Gellius het volgende:
Zou die een straat hebben? Ergens?
Zijn schoonzoon is er burgemeester.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Mijn tante woonde in de J.M. Den Uylstraat in Groningenquote:Op woensdag 24 mei 2006 12:42 schreef pyl het volgende:
[..]
In Groningen wellicht?
Zijn schoonzoon is er burgemeester.
Ik woonde in Gorinchem in de Philips de Schonestraat...
next...
next...
I love music |Ajax forever
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
Mijn meneer weet dan weer een straat in Wieringerwerf naar zich genoemd.
[ Bericht 1% gewijzigd door pyl op 24-05-2006 13:13:05 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door pyl op 24-05-2006 13:13:05 ]
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Meneer rookt hier nog wel, maar doet dat zeker nu niet meer?
Een Nederlandse oud-politicus?
Een Nederlandse oud-politicus?
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
Nee, we blijven nog even in de rode familie.quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:03 schreef Gellius het volgende:
We zijn terug bij de ARP?
Tweemaal een "juist", Tokgay!quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:04 schreef Tokay het volgende:
Meneer rookt hier nog wel, maar doet dat zeker nu niet meer?
Een Nederlandse oud-politicus?
Tokgay?
[ Bericht 8% gewijzigd door pyl op 24-05-2006 13:09:25 (Tokgay) ]
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:08 schreef pyl het volgende:
Tweemaal een "juist", Tokgay!
I love music |Ajax forever
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
Kale socialisten? Jeetje. Sjeng Tans? Maar die zie ik toch eerder een steegje beneden de rivieren hebben.
Hey, die kende ik nog niet! Klinkt wel een beetje als taugé.quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:08 schreef pyl het volgende:
Nee, we blijven nog even in de rode familie.
Tweemaal een "juist", Tokgay!
Tokgay?
Een rode dode homoseksuele oud-politicus. Goh. Tja.
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
en van schrik drukte ik twee maal op invoeren.
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
Niet Tans en niet Burger . Een echte Gruninger.
Burger
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
* PLONG *quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:19 schreef Gellius het volgende:
Sicco Mansholt. .
Sicco Leendert Mansholt (Ulrum, 13 september 1908 – Wapserveen, 29 juni 1995) was een Nederlandse boer en politicus.
Mansholt kwam uit een socialistisch gezin van Groningse hereboeren. Zijn vader en grootvader steunden voorvechters als Multatuli, Domela Nieuwenhuis en Troelstra. Zijn vader Lambertus H. Mansholt was voor de SDAP lid van de Groningse Provinciale Staten en gedeputeerde. Zijn moeder Wabien Andreae, dochter van een Heerenveense kantonrechter, had als een van de eerste vrouwen van het land politieke wetenschappen gestudeerd en organiseerde politieke huisbijeenkomsten voor vrouwen.
Mansholt bezocht de HBS in Groningen en ging daarna naar de Tropische landbouwschool in Deventer, waar hij een opleiding volgde tot tabaksplanter.
In 1934 vertrok hij naar Java om daar te werken op een theeplantage. Het koloniale systeem benauwde hem echter en daarom keerde hij in 1936 weer terug naar Nederland. Hij wilde boer worden en vestigde zich in 1937 in de pas in cultuur gebrachte Wieringermeer, waar hij een landbouwbedrijf exploiteerde.
Hij werd er lid van de SDAP, werd secretaris van de plaatselijke SDAP-afdeling en bekleedde verschillende andere openbare functies in de Wieringermeer, waaronder waarnemend burgemeester van de gemeente Wieringermeer. Gedurende de oorlogsjaren was hij actief in het verzet. Mansholt verborg niet alleen onderduikers in de Wieringermeerpolder; hij organiseerde ook de clandestiene voedselvoorziening voor de westelijke provincies. Mansholt was direct na de bevrijding burgemeester van de gemeente Wieringermeer
In juni 1945, vroeg PvdA-premier Wim Schermerhorn hem in zijn kabinet als minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening. Hij was met zijn 36 jaar de jongste minister.
Mansholt nam deel aan zes regeringen: Schermerhorn-Drees in 1945; Beel in 1946; Drees-Van Schaik in 1948, en nog drie kabinetten Drees: Kabinet-Drees I in 1951, Kabinet-Drees II in 1952 en Kabinet-Drees III in 1956.
In 1958 werd hij een van de commissarissen van de pas opgerichte Europese Commissie en werkte hij als landbouwcommissaris aan de modernisering van de Europese landbouw. Daarnaast was hij vice-voorzitter van de Commissie van Europese Gemeenschappen. Als landbouwcommissaris was Mansholt verantwoordelijk voor de invoering van de Europese landbouwsubsidies.
In 1972 werd hij gedurende 7 maanden voorzitter van de Europese Commissie. In deze periode werd hij sterk beïnvloed door de Club van Rome. Mansholt kreeg spijt van de invoering van de landbouwsubsidies, maar zijn pogingen om deze ongedaan te maken mislukten, onder andere door verzet van de boeren die inmiddels in groten getale afhankelijk waren geworden van subsidie uit Brussel.
Hij trouwde in 1938 met Henny J. Postel. Zij kregen twee zonen en twee dochters. Hun dochter Lideke overleed in 1995 op 53-jarige leeftijd.
Trivia
In 1954 werd de behandeling van de landbouwbegroting uitgesteld omdat minister Mansholt deelnam aan de Elfstedentocht. Hij zou deze voor de tweede keer uitrijden.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
De bikkel!quote:In 1954 werd de behandeling van de landbouwbegroting uitgesteld omdat minister Mansholt deelnam aan de Elfstedentocht. Hij zou deze voor de tweede keer uitrijden.
Aldus.
Zijn grootvader Derk Roelfs Mansholt is ook een interessante figuur. 'n Rijke liberale herenboer uit het vette land van het Oldambt. Hij haalde politieke donderstenen als Domela Nieuwenhuis en Multatuli naar het Noorden om spreekbeurten te houden.
Dat zijn de betere weetjes, Z & Gellius!
Deze meneer brengt twee contexten ("contexten"?) bijeen.
Deze meneer brengt twee contexten ("contexten"?) bijeen.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
O. Ik dacht dat dat Tokgay een hint was richting meneers seksuele geaardheid!
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
Een vriend van mij is op Derk afgestudeerd en ik heb hem veel gebruikt voor een artikel over liberale herenboeren in Groningen. Interessante materie.
In de wat omfloerste oogopslag meen ik Marinus van der Goes van Naters te herkennen.
In de wat omfloerste oogopslag meen ik Marinus van der Goes van Naters te herkennen.
Petje af!quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:32 schreef Gellius het volgende:
In de wat omfloerste oogopslag meen ik Marinus van der Goes van Naters te herkennen.
Jonkheer Marinus van der Goes van Naters (21 december 1900 - 12 februari 2005) was een Nederlands politicus. Gedurende zijn leven was hij prominent lid van de sociaal-democratische partijen, zowel in de Nederlandse nationale als in de Europese politiek.
Opleiding en vroege carrière
Van der Goes van Naters was een telg uit een adellijke familie uit Nijmegen , met een protestants-liberale achtergrond. Zijn opleiding aan het Nijmeegs gymnasium en de daaropvolgende studie rechtsgeleerdheid (aan de Universiteit van Leiden tussen 1919 en 1923) verbaasden niemand. Ook het feit dat hij zich, na zijn afstuderen, in Nijmegen vestigde als advocaat was niet opzienbarend. Van der Goes volgde zijn praktijk op met een promotie in de rechtsgeleerdheid in 1930, waarna hij zich in Heerlen vestigde.
Minder voor de hand liggend was zijn toetreden tot de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij in de jaren '30. Hij zette zich buitengewoon actief in voor zijn partij en trad in 1935 zelfs toe tot het landelijk partijbestuur. Op 8 juni 1937 volgde verkiezing tot lid van de Tweede Kamer.
In de oorlog
Van der Goes bracht het grootste gedeelte van de Tweede Wereldoorlog door in gijzeling, samen met de rest van de politieke top die niet uitgeweken was naar Engeland. Hij zat achtereenvolgens gevangen in het Duitse concentratiekamp Buchenwald, het interneringskamp in Haaren en tenslotte in St. Michielsgestel. Daar werd hij in 1944 bevrijd door de Geallieerden, bij hun intocht in Nederland.
Politieke carrière
Direct na de bevrijding keerde Van der Goes terug in de vaderlandse politiek. In 1945 werd hij de eerste, naoorlogse fractievoorzitter van de SDAP en behield die positie ook in 1946, toen de partij opging in de PvdA.
Van der Goes richtte zich in deze tijd uiteraard op de wederopbouw en de herstelbetalingen vanuit Duitsland. Hij was voorstander van het grootschalig annexeren van Duits grondgebied als compensatie voor door Nederland geleden schade. Tegelijkertijd echter behoorde hij, vanuit zijn socialistische achtergrond, tot de groep die internationale samenwerking en pan-Europeanisme aanhing als permanente remedie tegen oorlog en vehikel voor langdurige vrede.
In 1951 begon het hevig te broeien in de kwestie-Nederlands-Indië. Van der Goes kwam nu in conflict met zijn minister-president (Willem Drees). Vooral in de kwestie-Nieuw-Guinea liep het verschil van mening hoog op; Van der Goes wilde hierover met de Republiek Indonesia onderhandelen. Hij verloor de machtsstrijd en moest aftreden als fractievoorzitter. Wel bleef hij lid van de Tweede Kamer na de verkiezingen van 1952 en vanaf dat jaar combineerde hij zijn parlementaire werkzaamheden zelfs met een lidmaatschap van de "Gemeenschappelijke Vergadering van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal", wat zich vanaf 1958 vertaalde in een lidmaatschap van het eerste Europese Parlement (waarvoor hij toen nog als lid aangewezen werd door de Staten-Generaal).
Van der Goes bleef deze taken vervullen tot 1967, toen hij zowel het Nederlandse als het Europese parlement verliet. In de tussenliggende jaren had hij zich ingezet voor de wederopbouw, de Europese integratie en de ontwikkelingssamenwerking met armere landen. Hij was ook een van de eerste politici in Nederland die zich druk maakte om behoud van het milieu.
Na zijn politieke loopbaan
Hoewel hij officieel met pensioen was, bleef Van der Goes toch politiek geïnteresseerd en actief. Tussen 1970 en 1973 was hij gasthoogleraar aan de Universiteit van Rwanda. Daarna bekommerde hij zich om zijn autobiografie "Met en tegen de tijd: Een tocht door de twintigste eeuw", die in 1980 uitkwam.
Tegelijkertijd bleef hij actief in de achterban van zijn PvdA. Vanuit zijn woning in Wassenaar verkondigde hij dikwijls zijn (zelden gematigde) mening over de politiek van alledag in het partijblad van de PvdA. Meer dan eens veroorzaakte zijn ongezouten stukken flinke opschudding in de gelederen van zijn partij, zeker wanneer de "rode jonker" zich minder dan positief uitliet over populaire politici als Wim Kok.
Marinus van der Goes van Naters werd in 1951 onderscheiden en benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. In 1967 werd hij, als dank voor zijn tomeloze inzet voor het land in de politiek, bevorderd tot Commandeur in de orde van Oranje-Nassau. Hij stierf te Wassenaar op 12 februari 2005, in de leeftijd van 104 jaar.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Parkeertijd is om !
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
ik heb het erg druk 
Hmmmmmmmmm. Da's meneer Wiardi Beckman, volgens mij.quote:
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
NLquote:
Musicus
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Scherpquote:Op woensdag 24 mei 2006 13:37 schreef Gellius het volgende:
Ah. We zitten rond 1840-1850 hier, denk ik. Nederlander?
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Nou zeg!!!quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:38 schreef Tokay het volgende:
Hmmmmmmmmm. Da's meneer Wiardi Beckman, volgens mij.
WIARDI BECKMAN, Herman Bernard
(roepnaam: Stuuf), (hoofd)redacteur van Het Volk en voorstander van een sociaal-democratische volkspartij, is geboren te Nijmegen op 4 februari 1904 en omgekomen in het concentratiekamp Dachau op 15 maart 1945. Hij was de zoon van Jacob Wiardi Beckman, zenuwarts en psychiater, en Everdina Suzanna Kuenen, verpleegster. Op 3 december 1927 trad hij in het huwelijk met Maria Petronella Margaretha Wackie Eysten, met wie hij drie dochters kreeg.
Wiardi Beckman groeide op in een gezin waar een grote culturele en intellectuele belangstelling bestond. Zo hoorde de toneelspeler Willem Royaards tot de kennissenkring. Daarnaast werd hij in zijn gymnasiumtijd sterk beïnvloed door de jeugdbeweging Praktische Idealisten Associatie (PIA). Als gymnasiast had hij een grote bewondering en affectie voor P.J. Troelstra. Ook zijn nauwe vriendschap met M. van der Goes van Naters droeg er toe bij, dat hij reeds als achttienjarige tot de SDAP toetrad. De familie aan vaders zijde hoorde tot de Amsterdamse financiële kringen, die van zijn moeder was er een van Leidse geleerden. Hij studeerde geschiedenis aan de Leidse universiteit bij Johan Huizinga en kwam daarbij onder invloed van diens ideeën over de nationale gedachte en 'Nederlands geestesmerk'. Hij was een actief lid van het Leidse studentencorps en daarbij onder meer lid van de redactie van het corpsorgaan Virtus Concordia Fides. Daarin schreef hij aan het einde van zijn studietijd geladen pleidooien voor een maatschappelijk engagement van studenten. Hij was toen lid van de Sociaal-Democratische Studenten Club. Door dat lidmaatschap raakte hij bevriend met de dochters van de toenmalige SDAP-Kamerleden J.W. Albarda en G.W. Sannes. Deze Kamerleden hebben er voor gezorgd dat Wiardi Beckman door Troelstra en het partijbestuur werd aangetrokken om Troelstra te helpen bij het voltooien van zijn Gedenkschriften. Toen Troelstra voortijdig stierf, schreef Wiardi Beckman het laatste deel. Hij oogstte hiermee veel lof en dat droeg bij tot zijn benoeming tot assistent-hoofdredacteur van Het Volk (van 1932 tot 1937; van 1937-1940 was hij algemeen politiek hoofdredacteur). In die functie hield hij zich vooral bezig met de Amsterdamse gemeentepolitiek. Hij was lid van de Remonstrantse Broederschap en behoorde gedurende korte tijd tot de kring van de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers in Bentveld.
Wiardi Beckman hoorde tot de groep van jonge intellectuelen in de SDAP, waar de toenmalige partijleider Albarda veel vertrouwen in stelde om zodanige wijzigingen in het optreden en de beginselen van de partij tot stand te brengen, dat zij uit het politieke isolement zou kunnen komen. Wiardi Beckman beklemtoonde daarbij dat de SDAP de nationale gedachte diende te aanvaarden evenals het bestaan van een 'volksleger'. Zelf was hij na zijn studie naar de School voor Verlofofficieren der Infanterie in Kampen gegaan. Daar had hij zijn socialistisch standpunt zodanig getoond, dat hij krijgstuchtelijke problemen met de commandant kreeg. Ook weigerde hij de officierseed af te leggen. Naast de invloed van Troelstra en Huizinga op zijn denkbeelden was er die van de Franse socialist Jean Jaurès. Naast het denkbeeld van de 'nouvelle armée' (Jaurès) hield dat in, dat sociaal-democraten zodanig hadden bijgedragen - en nog bij droegen - aan die kenmerken van de Nederlandse samenleving van geestelijke vrijheid en verdraagzaamheid, dat zij een wezenlijk deel van die samenleving waren geworden en die dus ook dienden te verdedigen. Juist in verband daarmee fulmineerde hij fel tegen die maatschappelijke en politieke groepen, die de scherpe sociale tegenstellingen volgens hem in stand hielden en daarmee ook de sociaal-democraten tot tweederangs burgers maakten en de nationale saamhorigheid verhinderden. Als Eerste Kamerlid (1937-1940) verzette hij zich tegen uitbreiding van de oorlogsbegroting, omdat de regering niet tegelijkertijd maatregelen nam om de scherpe klassentegenstellingen op te heffen. Hij was namelijk niet tegen klassenstrijd als zodanig, maar wel tegen het verheffen daarvan tot socialistische doctrine. Daarbij beklemtoonde hij zeer nadrukkelijk dat tot het socialisme onverbrekelijk het gedachtengoed van de democratie hoorde, evenals de verdraagzaamheid en de geestelijke vrijheid. Hij bestreed daarom fel het fascisme en het communisme en was niet bereid het communisme milder te beoordelen dan het fascisme. Hij was lid van de commissie tot vergelijkend onderzoek van politieke systemen van de SDAP, de commissie voor militaire vraagstukken van de partij, de centrale plan commissie van SDAP en NVV en lid en secretaris van de commissie herziening beginselprogramma van de SDAP. Met hulp, steun en het gezag van commissievoorzitter J.W. Albarda heeft Wiardi Beckman zijn ideeën via de beginselprogramcommissie in het beginselprogram van 1937 van de SDAP gekregen. Hij zag daarin een conditio sine qua non om in Nederland tot andere partijverhoudingen te komen. Niet alleen de confessionele partijen dienden daartoe te verdwijnen, maar ook de SDAP moest grondig veranderen. In het begin van de oorlog heeft hij in een nota voor het illegale partijbestuur nog eens aangegeven, dat de SDAP bereid moest zijn om zich zelf op te heffen met het doel te komen tot een sociaal-democratische volkspartij. Wiardi Beckman is dan ook één van de wegbereiders van de PvdA. Reeds vóór de oorlog zag Albarda in hem de toekomstige leider van de sociaal-democraten. Ook al omdat Wiardi Beckman buiten de SDAP groot gezag had verworven bij jongeren in andere politieke partijen.
Bij de mobilisatie in september 1939 had Wiardi Beckman zich vrijwillig bij het leger gemeld. In mei 1940 werd hij gedetacheerd bij de Generale Staf. Hij ging na zijn demobilisatie niet terug naar Het Volk, waar men wel op zijn leiding zat te wachten, omdat hij het principieel onmogelijk achtte onder de Duitse bezetting zijn gewone journalistieke werk te doen. Hij werd wel betrokken bij het illegale blad Het Parool en speelde ook een rol in contactorganen van vooral jongeren uit verschillende politieke partijen. Op 18 januari 1942 werd hij op het strand bij Scheveningen gearresteerd bij een poging op verzoek van 'Londen' naar Engeland te ontsnappen. Toen begon zijn gevangenschap als 'Nacht und Nebel'-gevangene, die eindigde met zijn dood aan de vlektyfus in Dachau. Wiardi Beckman was een wat verlegen man, maar toch met sociale eigenschappen. Hij was zeer principieel en getuigde vaak met grote moed van zijn principes, zowel in woorden als in daden, en had een grote culturele belangstelling.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Wat? Het is ook nooit goed.quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:41 schreef pyl het volgende:
Nou zeg!!!
WIARDI BECKMAN, Herman Bernard
(roepnaam: Stuuf), (hoofd)redacteur van Het Volk en voorstander van een sociaal-democratische volkspartij, is geboren te Nijmegen op 4 februari 1904 en omgekomen in het concentratiekamp Dachau op 15 maart 1945. Hij was de zoon van Jacob Wiardi Beckman, zenuwarts en psychiater, en Everdina Suzanna Kuenen, verpleegster. Op 3 december 1927 trad hij in het huwelijk met Maria Petronella Margaretha Wackie Eysten, met wie hij drie dochters kreeg.
Wiardi Beckman groeide op in een gezin waar een grote culturele en intellectuele belangstelling bestond. Zo hoorde de toneelspeler Willem Royaards tot de kennissenkring. Daarnaast werd hij in zijn gymnasiumtijd sterk beïnvloed door de jeugdbeweging Praktische Idealisten Associatie (PIA). Als gymnasiast had hij een grote bewondering en affectie voor P.J. Troelstra. Ook zijn nauwe vriendschap met M. van der Goes van Naters droeg er toe bij, dat hij reeds als achttienjarige tot de SDAP toetrad. De familie aan vaders zijde hoorde tot de Amsterdamse financiële kringen, die van zijn moeder was er een van Leidse geleerden. Hij studeerde geschiedenis aan de Leidse universiteit bij Johan Huizinga en kwam daarbij onder invloed van diens ideeën over de nationale gedachte en 'Nederlands geestesmerk'. Hij was een actief lid van het Leidse studentencorps en daarbij onder meer lid van de redactie van het corpsorgaan Virtus Concordia Fides. Daarin schreef hij aan het einde van zijn studietijd geladen pleidooien voor een maatschappelijk engagement van studenten. Hij was toen lid van de Sociaal-Democratische Studenten Club. Door dat lidmaatschap raakte hij bevriend met de dochters van de toenmalige SDAP-Kamerleden J.W. Albarda en G.W. Sannes. Deze Kamerleden hebben er voor gezorgd dat Wiardi Beckman door Troelstra en het partijbestuur werd aangetrokken om Troelstra te helpen bij het voltooien van zijn Gedenkschriften. Toen Troelstra voortijdig stierf, schreef Wiardi Beckman het laatste deel. Hij oogstte hiermee veel lof en dat droeg bij tot zijn benoeming tot assistent-hoofdredacteur van Het Volk (van 1932 tot 1937; van 1937-1940 was hij algemeen politiek hoofdredacteur). In die functie hield hij zich vooral bezig met de Amsterdamse gemeentepolitiek. Hij was lid van de Remonstrantse Broederschap en behoorde gedurende korte tijd tot de kring van de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers in Bentveld.
Wiardi Beckman hoorde tot de groep van jonge intellectuelen in de SDAP, waar de toenmalige partijleider Albarda veel vertrouwen in stelde om zodanige wijzigingen in het optreden en de beginselen van de partij tot stand te brengen, dat zij uit het politieke isolement zou kunnen komen. Wiardi Beckman beklemtoonde daarbij dat de SDAP de nationale gedachte diende te aanvaarden evenals het bestaan van een 'volksleger'. Zelf was hij na zijn studie naar de School voor Verlofofficieren der Infanterie in Kampen gegaan. Daar had hij zijn socialistisch standpunt zodanig getoond, dat hij krijgstuchtelijke problemen met de commandant kreeg. Ook weigerde hij de officierseed af te leggen. Naast de invloed van Troelstra en Huizinga op zijn denkbeelden was er die van de Franse socialist Jean Jaurès. Naast het denkbeeld van de 'nouvelle armée' (Jaurès) hield dat in, dat sociaal-democraten zodanig hadden bijgedragen - en nog bij droegen - aan die kenmerken van de Nederlandse samenleving van geestelijke vrijheid en verdraagzaamheid, dat zij een wezenlijk deel van die samenleving waren geworden en die dus ook dienden te verdedigen. Juist in verband daarmee fulmineerde hij fel tegen die maatschappelijke en politieke groepen, die de scherpe sociale tegenstellingen volgens hem in stand hielden en daarmee ook de sociaal-democraten tot tweederangs burgers maakten en de nationale saamhorigheid verhinderden. Als Eerste Kamerlid (1937-1940) verzette hij zich tegen uitbreiding van de oorlogsbegroting, omdat de regering niet tegelijkertijd maatregelen nam om de scherpe klassentegenstellingen op te heffen. Hij was namelijk niet tegen klassenstrijd als zodanig, maar wel tegen het verheffen daarvan tot socialistische doctrine. Daarbij beklemtoonde hij zeer nadrukkelijk dat tot het socialisme onverbrekelijk het gedachtengoed van de democratie hoorde, evenals de verdraagzaamheid en de geestelijke vrijheid. Hij bestreed daarom fel het fascisme en het communisme en was niet bereid het communisme milder te beoordelen dan het fascisme. Hij was lid van de commissie tot vergelijkend onderzoek van politieke systemen van de SDAP, de commissie voor militaire vraagstukken van de partij, de centrale plan commissie van SDAP en NVV en lid en secretaris van de commissie herziening beginselprogramma van de SDAP. Met hulp, steun en het gezag van commissievoorzitter J.W. Albarda heeft Wiardi Beckman zijn ideeën via de beginselprogramcommissie in het beginselprogram van 1937 van de SDAP gekregen. Hij zag daarin een conditio sine qua non om in Nederland tot andere partijverhoudingen te komen. Niet alleen de confessionele partijen dienden daartoe te verdwijnen, maar ook de SDAP moest grondig veranderen. In het begin van de oorlog heeft hij in een nota voor het illegale partijbestuur nog eens aangegeven, dat de SDAP bereid moest zijn om zich zelf op te heffen met het doel te komen tot een sociaal-democratische volkspartij. Wiardi Beckman is dan ook één van de wegbereiders van de PvdA. Reeds vóór de oorlog zag Albarda in hem de toekomstige leider van de sociaal-democraten. Ook al omdat Wiardi Beckman buiten de SDAP groot gezag had verworven bij jongeren in andere politieke partijen.
Bij de mobilisatie in september 1939 had Wiardi Beckman zich vrijwillig bij het leger gemeld. In mei 1940 werd hij gedetacheerd bij de Generale Staf. Hij ging na zijn demobilisatie niet terug naar Het Volk, waar men wel op zijn leiding zat te wachten, omdat hij het principieel onmogelijk achtte onder de Duitse bezetting zijn gewone journalistieke werk te doen. Hij werd wel betrokken bij het illegale blad Het Parool en speelde ook een rol in contactorganen van vooral jongeren uit verschillende politieke partijen. Op 18 januari 1942 werd hij op het strand bij Scheveningen gearresteerd bij een poging op verzoek van 'Londen' naar Engeland te ontsnappen. Toen begon zijn gevangenschap als 'Nacht und Nebel'-gevangene, die eindigde met zijn dood aan de vlektyfus in Dachau. Wiardi Beckman was een wat verlegen man, maar toch met sociale eigenschappen. Hij was zeer principieel en getuigde vaak met grote moed van zijn principes, zowel in woorden als in daden, en had een grote culturele belangstelling.
"Are we going to be friends forever?", asked Piglet. "Even longer", Pooh answered.
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
- A.A. Milne, Winnie the Pooh
quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:41 schreef pyl het volgende:
WIARDI BECKMAN, Herman Bernard
(roepnaam: Stuuf), (hoofd)redacteur van Het Volk en voorstander van een sociaal-democratische volkspartij, is geboren te Nijmegen op 4 februari 1904 en omgekomen in het concentratiekamp Dachau op 15 maart 1945. Hij was de zoon van Jacob Wiardi Beckman, zenuwarts en psychiater, en Everdina Suzanna Kuenen, verpleegster. Op 3 december 1927 trad hij in het huwelijk met Maria Petronella Margaretha Wackie Eysten, met wie hij drie dochters kreeg.
Wiardi Beckman groeide op in een gezin waar een grote culturele en intellectuele belangstelling bestond. Zo hoorde de toneelspeler Willem Royaards tot de kennissenkring. Daarnaast werd hij in zijn gymnasiumtijd sterk beïnvloed door de jeugdbeweging Praktische Idealisten Associatie (PIA). Als gymnasiast had hij een grote bewondering en affectie voor P.J. Troelstra. Ook zijn nauwe vriendschap met M. van der Goes van Naters droeg er toe bij, dat hij reeds als achttienjarige tot de SDAP toetrad. De familie aan vaders zijde hoorde tot de Amsterdamse financiële kringen, die van zijn moeder was er een van Leidse geleerden. Hij studeerde geschiedenis aan de Leidse universiteit bij Johan Huizinga en kwam daarbij onder invloed van diens ideeën over de nationale gedachte en 'Nederlands geestesmerk'. Hij was een actief lid van het Leidse studentencorps en daarbij onder meer lid van de redactie van het corpsorgaan Virtus Concordia Fides. Daarin schreef hij aan het einde van zijn studietijd geladen pleidooien voor een maatschappelijk engagement van studenten. Hij was toen lid van de Sociaal-Democratische Studenten Club. Door dat lidmaatschap raakte hij bevriend met de dochters van de toenmalige SDAP-Kamerleden J.W. Albarda en G.W. Sannes. Deze Kamerleden hebben er voor gezorgd dat Wiardi Beckman door Troelstra en het partijbestuur werd aangetrokken om Troelstra te helpen bij het voltooien van zijn Gedenkschriften. Toen Troelstra voortijdig stierf, schreef Wiardi Beckman het laatste deel. Hij oogstte hiermee veel lof en dat droeg bij tot zijn benoeming tot assistent-hoofdredacteur van Het Volk (van 1932 tot 1937; van 1937-1940 was hij algemeen politiek hoofdredacteur). In die functie hield hij zich vooral bezig met de Amsterdamse gemeentepolitiek. Hij was lid van de Remonstrantse Broederschap en behoorde gedurende korte tijd tot de kring van de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers in Bentveld.
Wiardi Beckman hoorde tot de groep van jonge intellectuelen in de SDAP, waar de toenmalige partijleider Albarda veel vertrouwen in stelde om zodanige wijzigingen in het optreden en de beginselen van de partij tot stand te brengen, dat zij uit het politieke isolement zou kunnen komen. Wiardi Beckman beklemtoonde daarbij dat de SDAP de nationale gedachte diende te aanvaarden evenals het bestaan van een 'volksleger'. Zelf was hij na zijn studie naar de School voor Verlofofficieren der Infanterie in Kampen gegaan. Daar had hij zijn socialistisch standpunt zodanig getoond, dat hij krijgstuchtelijke problemen met de commandant kreeg. Ook weigerde hij de officierseed af te leggen. Naast de invloed van Troelstra en Huizinga op zijn denkbeelden was er die van de Franse socialist Jean Jaurès. Naast het denkbeeld van de 'nouvelle armée' (Jaurès) hield dat in, dat sociaal-democraten zodanig hadden bijgedragen - en nog bij droegen - aan die kenmerken van de Nederlandse samenleving van geestelijke vrijheid en verdraagzaamheid, dat zij een wezenlijk deel van die samenleving waren geworden en die dus ook dienden te verdedigen. Juist in verband daarmee fulmineerde hij fel tegen die maatschappelijke en politieke groepen, die de scherpe sociale tegenstellingen volgens hem in stand hielden en daarmee ook de sociaal-democraten tot tweederangs burgers maakten en de nationale saamhorigheid verhinderden. Als Eerste Kamerlid (1937-1940) verzette hij zich tegen uitbreiding van de oorlogsbegroting, omdat de regering niet tegelijkertijd maatregelen nam om de scherpe klassentegenstellingen op te heffen. Hij was namelijk niet tegen klassenstrijd als zodanig, maar wel tegen het verheffen daarvan tot socialistische doctrine. Daarbij beklemtoonde hij zeer nadrukkelijk dat tot het socialisme onverbrekelijk het gedachtengoed van de democratie hoorde, evenals de verdraagzaamheid en de geestelijke vrijheid. Hij bestreed daarom fel het fascisme en het communisme en was niet bereid het communisme milder te beoordelen dan het fascisme. Hij was lid van de commissie tot vergelijkend onderzoek van politieke systemen van de SDAP, de commissie voor militaire vraagstukken van de partij, de centrale plan commissie van SDAP en NVV en lid en secretaris van de commissie herziening beginselprogramma van de SDAP. Met hulp, steun en het gezag van commissievoorzitter J.W. Albarda heeft Wiardi Beckman zijn ideeën via de beginselprogramcommissie in het beginselprogram van 1937 van de SDAP gekregen. Hij zag daarin een conditio sine qua non om in Nederland tot andere partijverhoudingen te komen. Niet alleen de confessionele partijen dienden daartoe te verdwijnen, maar ook de SDAP moest grondig veranderen. In het begin van de oorlog heeft hij in een nota voor het illegale partijbestuur nog eens aangegeven, dat de SDAP bereid moest zijn om zich zelf op te heffen met het doel te komen tot een sociaal-democratische volkspartij. Wiardi Beckman is dan ook één van de wegbereiders van de PvdA. Reeds vóór de oorlog zag Albarda in hem de toekomstige leider van de sociaal-democraten. Ook al omdat Wiardi Beckman buiten de SDAP groot gezag had verworven bij jongeren in andere politieke partijen.
Bij de mobilisatie in september 1939 had Wiardi Beckman zich vrijwillig bij het leger gemeld. In mei 1940 werd hij gedetacheerd bij de Generale Staf. Hij ging na zijn demobilisatie niet terug naar Het Volk, waar men wel op zijn leiding zat te wachten, omdat hij het principieel onmogelijk achtte onder de Duitse bezetting zijn gewone journalistieke werk te doen. Hij werd wel betrokken bij het illegale blad Het Parool en speelde ook een rol in contactorganen van vooral jongeren uit verschillende politieke partijen. Op 18 januari 1942 werd hij op het strand bij Scheveningen gearresteerd bij een poging op verzoek van 'Londen' naar Engeland te ontsnappen. Toen begon zijn gevangenschap als 'Nacht und Nebel'-gevangene, die eindigde met zijn dood aan de vlektyfus in Dachau. Wiardi Beckman was een wat verlegen man, maar toch met sociale eigenschappen. Hij was zeer principieel en getuigde vaak met grote moed van zijn principes, zowel in woorden als in daden, en had een grote culturele belangstelling.
Volgens mij is dit wat dubbelopquote:Op woensdag 24 mei 2006 13:45 schreef Tokay het volgende:
WIARDI BECKMAN, Herman Bernard
(roepnaam: Stuuf), (hoofd)redacteur van Het Volk en voorstander van een sociaal-democratische volkspartij, is geboren te Nijmegen op 4 februari 1904 en omgekomen in het concentratiekamp Dachau op 15 maart 1945. Hij was de zoon van Jacob Wiardi Beckman, zenuwarts en psychiater, en Everdina Suzanna Kuenen, verpleegster. Op 3 december 1927 trad hij in het huwelijk met Maria Petronella Margaretha Wackie Eysten, met wie hij drie dochters kreeg.
Wiardi Beckman groeide op in een gezin waar een grote culturele en intellectuele belangstelling bestond. Zo hoorde de toneelspeler Willem Royaards tot de kennissenkring. Daarnaast werd hij in zijn gymnasiumtijd sterk beïnvloed door de jeugdbeweging Praktische Idealisten Associatie (PIA). Als gymnasiast had hij een grote bewondering en affectie voor P.J. Troelstra. Ook zijn nauwe vriendschap met M. van der Goes van Naters droeg er toe bij, dat hij reeds als achttienjarige tot de SDAP toetrad. De familie aan vaders zijde hoorde tot de Amsterdamse financiële kringen, die van zijn moeder was er een van Leidse geleerden. Hij studeerde geschiedenis aan de Leidse universiteit bij Johan Huizinga en kwam daarbij onder invloed van diens ideeën over de nationale gedachte en 'Nederlands geestesmerk'. Hij was een actief lid van het Leidse studentencorps en daarbij onder meer lid van de redactie van het corpsorgaan Virtus Concordia Fides. Daarin schreef hij aan het einde van zijn studietijd geladen pleidooien voor een maatschappelijk engagement van studenten. Hij was toen lid van de Sociaal-Democratische Studenten Club. Door dat lidmaatschap raakte hij bevriend met de dochters van de toenmalige SDAP-Kamerleden J.W. Albarda en G.W. Sannes. Deze Kamerleden hebben er voor gezorgd dat Wiardi Beckman door Troelstra en het partijbestuur werd aangetrokken om Troelstra te helpen bij het voltooien van zijn Gedenkschriften. Toen Troelstra voortijdig stierf, schreef Wiardi Beckman het laatste deel. Hij oogstte hiermee veel lof en dat droeg bij tot zijn benoeming tot assistent-hoofdredacteur van Het Volk (van 1932 tot 1937; van 1937-1940 was hij algemeen politiek hoofdredacteur). In die functie hield hij zich vooral bezig met de Amsterdamse gemeentepolitiek. Hij was lid van de Remonstrantse Broederschap en behoorde gedurende korte tijd tot de kring van de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers in Bentveld.
Wiardi Beckman hoorde tot de groep van jonge intellectuelen in de SDAP, waar de toenmalige partijleider Albarda veel vertrouwen in stelde om zodanige wijzigingen in het optreden en de beginselen van de partij tot stand te brengen, dat zij uit het politieke isolement zou kunnen komen. Wiardi Beckman beklemtoonde daarbij dat de SDAP de nationale gedachte diende te aanvaarden evenals het bestaan van een 'volksleger'. Zelf was hij na zijn studie naar de School voor Verlofofficieren der Infanterie in Kampen gegaan. Daar had hij zijn socialistisch standpunt zodanig getoond, dat hij krijgstuchtelijke problemen met de commandant kreeg. Ook weigerde hij de officierseed af te leggen. Naast de invloed van Troelstra en Huizinga op zijn denkbeelden was er die van de Franse socialist Jean Jaurès. Naast het denkbeeld van de 'nouvelle armée' (Jaurès) hield dat in, dat sociaal-democraten zodanig hadden bijgedragen - en nog bij droegen - aan die kenmerken van de Nederlandse samenleving van geestelijke vrijheid en verdraagzaamheid, dat zij een wezenlijk deel van die samenleving waren geworden en die dus ook dienden te verdedigen. Juist in verband daarmee fulmineerde hij fel tegen die maatschappelijke en politieke groepen, die de scherpe sociale tegenstellingen volgens hem in stand hielden en daarmee ook de sociaal-democraten tot tweederangs burgers maakten en de nationale saamhorigheid verhinderden. Als Eerste Kamerlid (1937-1940) verzette hij zich tegen uitbreiding van de oorlogsbegroting, omdat de regering niet tegelijkertijd maatregelen nam om de scherpe klassentegenstellingen op te heffen. Hij was namelijk niet tegen klassenstrijd als zodanig, maar wel tegen het verheffen daarvan tot socialistische doctrine. Daarbij beklemtoonde hij zeer nadrukkelijk dat tot het socialisme onverbrekelijk het gedachtengoed van de democratie hoorde, evenals de verdraagzaamheid en de geestelijke vrijheid. Hij bestreed daarom fel het fascisme en het communisme en was niet bereid het communisme milder te beoordelen dan het fascisme. Hij was lid van de commissie tot vergelijkend onderzoek van politieke systemen van de SDAP, de commissie voor militaire vraagstukken van de partij, de centrale plan commissie van SDAP en NVV en lid en secretaris van de commissie herziening beginselprogramma van de SDAP. Met hulp, steun en het gezag van commissievoorzitter J.W. Albarda heeft Wiardi Beckman zijn ideeën via de beginselprogramcommissie in het beginselprogram van 1937 van de SDAP gekregen. Hij zag daarin een conditio sine qua non om in Nederland tot andere partijverhoudingen te komen. Niet alleen de confessionele partijen dienden daartoe te verdwijnen, maar ook de SDAP moest grondig veranderen. In het begin van de oorlog heeft hij in een nota voor het illegale partijbestuur nog eens aangegeven, dat de SDAP bereid moest zijn om zich zelf op te heffen met het doel te komen tot een sociaal-democratische volkspartij. Wiardi Beckman is dan ook één van de wegbereiders van de PvdA. Reeds vóór de oorlog zag Albarda in hem de toekomstige leider van de sociaal-democraten. Ook al omdat Wiardi Beckman buiten de SDAP groot gezag had verworven bij jongeren in andere politieke partijen.
Bij de mobilisatie in september 1939 had Wiardi Beckman zich vrijwillig bij het leger gemeld. In mei 1940 werd hij gedetacheerd bij de Generale Staf. Hij ging na zijn demobilisatie niet terug naar Het Volk, waar men wel op zijn leiding zat te wachten, omdat hij het principieel onmogelijk achtte onder de Duitse bezetting zijn gewone journalistieke werk te doen. Hij werd wel betrokken bij het illegale blad Het Parool en speelde ook een rol in contactorganen van vooral jongeren uit verschillende politieke partijen. Op 18 januari 1942 werd hij op het strand bij Scheveningen gearresteerd bij een poging op verzoek van 'Londen' naar Engeland te ontsnappen. Toen begon zijn gevangenschap als 'Nacht und Nebel'-gevangene, die eindigde met zijn dood aan de vlektyfus in Dachau. Wiardi Beckman was een wat verlegen man, maar toch met sociale eigenschappen. Hij was zeer principieel en getuigde vaak met grote moed van zijn principes, zowel in woorden als in daden, en had een grote culturele belangstelling.
quote:
Een componist? Of blonk hij uit op een instrument?quote:
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
componist
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Verreck. Ik zag 'm voor Vorrink aan.quote:Op woensdag 24 mei 2006 13:38 schreef Tokay het volgende:
[..]
Hmmmmmmmmm. Da's meneer Wiardi Beckman, volgens mij.
