Opzet:
"RJP voor Dummies" is een spin off van Raad-je-Plaatje (RJP), het succesnummer van C&H. Ooit begonnen door Seborik, toen Yvonne hier de scepter zwaaide.
"RJP voor Dummies" is een poging om die oorspronkelijke bedoeling van het spelletje weer in ere te herstellen, zonder verder afbreuk te doen aan Raad-je-Plaatje. Een vergeefse poging is het zeker niet gebleken, gezien de grote populariteit van RJP voor Dummies.
Al spoedig gooide RJPvdD hogere ogen dan het origineel (RJP) op het wat reacties betreft tot dan toe kwakkelende C&H forum.
Wat we doen is dus een plaatje zetten, vragen stellen en dan zonder gebruik te maken van mighty Google de naam van het personage raden. De echte diehards in deze tak van sport kunnen dan mee blijven doen met Raad-je-Plaatje en het lekker knus houden. De dommere mensen, onder wie ik mezelf eigenlijk niet reken (maar enfin), kunnen dan hier terecht in "RJP voor Dummies".
Tussen plaatjes door kan je het feuilleton 'Avonturen in de Fok!straat' lezen.
enjoy
1e amendement: onraadbaar gebleken plaatjes kunnen, desgewenst, te vondeling worden gelegd bij onze goede
2e amendement: Geen blote tieten vóór de namiddagborrel.
een link naar deze openingspost
RJPvD nu ook op de Fok! Wiki!
quote:Nee, hoewel hij graag de boel bij elkaar hield.Op dinsdag 23 mei 2006 17:01 schreef peaceman het volgende:
meneer Union?
quote:
eten al klaar?
quote:Bijna........
quote:Daar deed hij zijn koffertje onder, hè, onder de snelbinders. Met zijn stukken en broodtrommeltje erin. En een kaakje, voor bij de thee.Op dinsdag 23 mei 2006 17:07 schreef Z het volgende:
Meneer snelbinder?
quote:Hij was een spin in het web, da's ook weer waar.Op dinsdag 23 mei 2006 17:13 schreef peaceman het volgende:
Meneer Spin?
quote:Nee hoor, hoe kom je erbij?Op dinsdag 23 mei 2006 17:16 schreef peaceman het volgende:
Moeten we wel denken aan een fietsmerk?
quote:Daar was ik al bang voor... Wel iets met wielen?
quote:Nee, maar hij was wel stuurman.Op dinsdag 23 mei 2006 17:23 schreef peaceman het volgende:
Daar was ik al bang voor... Wel iets met wielen?
quote:
quote:Stuurman van een bedrijf zeker ipv een schip....
oh ik moet gaan eten zie ik
later
quote:Er zijn mensen die het als een bedrijf zien, het schip aan welks roer meneer stond, maar die tasten mis.Op dinsdag 23 mei 2006 17:26 schreef peaceman het volgende:
Stuurman van een bedrijf zeker ipv een schip....
quote:Zuurkool met vette jusoh ik moet gaan eten zie ik
Soep vooraf, ja dat is mijn menu
Kaantjes met bruine bonen
Flink veel ei, niet van dat gewone
Blokken kaas met mayonaise
Warme friet en ook saucijzen
Sperciebonen uit het vet
Pap van brood, zo is het maar net
Arme kip, zo van het spit
Flink veel aardappelen waar een korstje aan zit
Een lekker prakje met een kuiltje jus
Garstig spek, dat is wat ik lus
Gebakken milt versierd met een sprotje
Zure bommen uit een potje
Ossetong in hete brij
Gegarneerd met dampende prei
Zwanehals gevuld met druiven
Paardehoef om af te kluiven
Wat dacht u van een pudding met bessesap
En als toetje garnalenpap
Slappe thee en vruchtenijsjes
Lendelappen met vele radijsjes
Gebraden haan in druipend vet
Koffie toe en dan naar bed
Hutspot met warme croquetten
En een doekje om de mond te betten
Oude kaas in vele talen
Oude vis kan veel verhalen
Rode wijn en pruimedanten
Zeer veel drank en ook fazanten
Tonnen bier en stapels brood
Harde worst vol kokosnoot
Pittig sausje van weleer
Ach wat wil een mens nog meer
Kastanjes op de geitebrij
Smakelijk!
quote:Gooi er dan op zijn minst een gokje tegenaan, pos. Desnoods een wild gokje.
quote:Ik heb echt geen idee, pyl anders zou ik dat zeker doenOp dinsdag 23 mei 2006 17:34 schreef pyl het volgende:
[..]
Gooi er dan op zijn minst een gokje tegenaan, pos. Desnoods een wild gokje.
quote:Akkoord.Op dinsdag 23 mei 2006 17:35 schreef pos het volgende:
Ik heb echt geen idee, pyl anders zou ik dat zeker doen
Maar laat me je dan vertellen, dat meneer allesbehalve een onbekende is.
quote:Voor jou waarschijnlijk... maar voor mij ??Op dinsdag 23 mei 2006 17:38 schreef pyl het volgende:
[..]
Maar laat me je dan vertellen, dat meneer allesbehalve een onbekende is.
quote:Zeker, ook voor jou
Als je hem niet kent, eet ik mijn schoenen op! (Of die van jou, whatever.
)quote:Kijk maar uit met wat je zegt.Op dinsdag 23 mei 2006 17:41 schreef pyl het volgende:
[..]
Zeker, ook voor jou
Als je hem niet kent, eet ik mijn schoenen op! (Of die van jou, whatever.
'RJP voor de Leffe des volks' ?
quote:Hmmm....broodje aap. Dan waren 't dus Makaakjes...Op dinsdag 23 mei 2006 18:09 schreef Gellius het volgende:
Dat van die kaakjes is een urban legend hoor.
quote:Echt? Daar gáát weer een deel van mijn wereldbeeld.Op dinsdag 23 mei 2006 18:09 schreef Gellius het volgende:
Dat van die kaakjes is een urban legend hoor.
quote:Ja. Hij zegde zijn lidmaatschap ook op, trouwens. Hetgeen niet onopgemerkt bleef.Op dinsdag 23 mei 2006 18:11 schreef peaceman het volgende:
Zat meneer bij een politieke partij?
quote:Hij stapte uit de NSDAP ?Op dinsdag 23 mei 2006 19:08 schreef pyl het volgende:
Ja. Hij zegde zijn lidmaatschap ook op, trouwens. Hetgeen niet onopgemerkt bleef.
quote:Meneer was van SDAP, iets héééééééél anders dus dan de NSDAP.Op dinsdag 23 mei 2006 19:10 schreef Treinhomo het volgende:
Hij stapte uit de NSDAP ?
En hij stapte uit de .... ehm ... erfgenaam van de SDAP.
quote:'k wilde 't verhaal ook alleen maar een smeuïg tintje meegeven...Op dinsdag 23 mei 2006 19:12 schreef pyl het volgende:
Meneer was van SDAP, iets héééééééél anders dus dan de NSDAP.
En hij stapte uit de .... ehm ... erfgenaam van de SDAP.
Het is al goed, TH. Het werd hoogstens een tikje tè smeuïg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2006 19:26:16 ]
Voor het overige was hij doende in het openbaar bestuur, zeg maar.
quote:Achilleshiel...Op dinsdag 23 mei 2006 19:27 schreef pyl het volgende:
het openbaar bestuur.
quote:Bravo.
quote:Je achilleshiel kan deze meneer wel hebben hoor.
(Ik denk dat meneer een vakbondsman was.)
quote:Uit hetzelfde wereldje, ja, maar je maakt het jezelf veel te moeilijk, Z.Op dinsdag 23 mei 2006 19:38 schreef Z het volgende:
Henri Polak?
quote:Die totaal onzinnige opmerking neem ik dan maar voor kennisgeving aan.Op dinsdag 23 mei 2006 19:39 schreef Tokay het volgende:
Totaal onzinnige opmerking, maar toch: het lijkt wel of meneer een oorbelletje draagt!
quote:Nee, dat was hij niet.(Ik denk dat meneer een vakbondsman was.)
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 19:43 schreef Treinhomo het volgende:
Willem Drees.
JA! En opeens viel er een kwartje?
quote:Die hint van Tokay m.b.t. die asperges deed 't 'm...
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 19:44 schreef Treinhomo het volgende:
Die hint van Tokay m.b.t. die asperges deed 't 'm...
Een geslepen vos is het, die Tokay.
DREES, Willem
(roepnaam: Wim), vooraanstaand sociaal-democratisch partijleider en staatsman, is geboren te Amsterdam op 5 juli 1886 en overleden te Den Haag op 14 mei 1988. Hij was de zoon van Johannes Michiel Drees, bank-employé, en Anna Sophia van Dobbenburgh. Op 28 juli 1910 trad hij in het huwelijk met Catharina Hent, onderwijzeres, met wie hij twee dochters en twee zoons kreeg.
Pseudoniem: Een Sociaal-Democraat.
Drees groeide op in een orthodox-hervormd gezin. Zijn vader, een aanhanger van Abraham Kuyper, overleed toen Drees vijf jaar was. De moeder en drie kinderen bleven zonder inkomen achter. Dankzij de financiële steun van een welgestelde oom kon Drees na de lagere school naar de driejarige Hoogere Burger School en de twee hoogste klassen van de Openbare Handelsschool. Als HBS-er kreeg Drees belangstelling voor politieke en maatschappelijke vraagstukken. Hij voelde 'een ontwakende drang naar strijd tegen onrecht in het algemeen' in zich opkomen. Op zijn zestiende sloot hij zich aan bij de Nederlandsche Vereeniging tot Afschaffing van Alcoholhoudende Dranken. Zijn hele leven zou hij geheelonthouder blijven. Met socialistische denkbeelden kwam hij in aanraking via klasgenoten op de handelsschool, zoons van diamantbewerkers die lid waren van de Algemeene Nederlandsche Diamantbewerkersbond. Tijdens een bijeenkomst in december 1902, waar P.J. Troelstra sprak na zijn verkiezingsoverwinning in Amsterdam, werd Drees voorgoed gewonnen voor de SDAP. Op de dag dat hij achttien werd, meldde hij zich aan als lid. Met kerk en geloof had hij inmiddels gebroken. Na het eindexamen handelsschool ging Drees werken bij de Twentsche Bank. Zijn belangstelling ging echter uit naar politiek en stenografie. Op de HBS had hij kennis gemaakt met stenografie volgens het systeem-Groote en was gefascineerd geraakt door deze nieuwe methode van kortschrift. Na drie jaar nam Drees ontslag bij de bank en werd hij beroepsstenograaf. Hij werkte onder meer in opdracht van de gemeenteraad van Amsterdam en de Tweede Kamer, waardoor hij in nauw contact kwam met de politiek. Naast zijn werk was hij actief in een mede door hem zelf opgerichte korfbalclub, maar de meeste vrije tijd besteedde hij aan lezen en zelfstudie. Voor zijn studie Middelbaar Onderwijs Staathuishoudkunde volgde hij privaatlessen bij de socioloog en SDAP-theoreticus R. Kuyper, die hem tevens adviseerde bij het lezen van de socialistische klassieken. Drees bewonderde de poëzie van Henriette Roland Holst en Herman Gorter maar sympathiseerde niet met hun orthodox-marxistische standpunt in de richtingenstrijd binnen de SDAP. Hij assisteerde zijn leraar Kuyper zelfs bij het opstellen van een 'verweer-schrift' tegen de Tribunisten. In 1907 kreeg Drees een vaste aanstelling als Kamerstenograaf, waarna hij in Den Haag ging wonen. Daar begon zijn politieke en bestuurlijke loopbaan, welke zich over een bijzonder lange periode en een zeer breed terrein zou uitstrekken. Drees bestuurde graag. Zijn kracht als bestuurder lag voor een belangrijk deel in zijn - mede door zijn ervaring als stenograaf ontwikkelde - vermogen om, zoals J.M. Den Uyl opmerkte, 'de dingen tot hun kern te herleiden'. In 1910 kwam Drees in het bestuur van de afdeling (vanaf 1913: Federatie) Den Haag van de SDAP. Een jaar later - hij was toen 25 jaar - werd hij gekozen tot voorzitter, een functie die hij met een korte onderbreking tot 1931 zou blijven vervullen. In 1913 werd hij gekozen tot lid van de gemeenteraad van Den Haag en in 1919 kwam hij in de Provinciale Staten van Zuid-Holland. Opvallend - zeker als men denkt aan de latere beeldvorming rond zijn persoon - was de temperamentvolle wijze waarop Drees destijds zijn standpunt soms kon verdedigen. Een keer liep een meningsverschil met de burgemeester uit op een zo vinnige woordenwisseling, dat deze het ten slotte 'met het oog op de waardigheid van den Raad' en 'in verband met de houding door den Heer Drees aangenomen' beter vond een einde aan de vergadering te maken.
Uit niets blijkt dat Drees, zoals Troelstra, in november 1918 een revolutie in Nederland verwachtte of wenste. Wel pleitte hij in de gemeenteraad voor invoering van ingrijpende hervormingen. De gemeente moest zich in zijn visie ontwikkelen 'van enkel bestuursorgaan tot waarlijke gemeenschap, tot een instituut van sociale zorg'. In 1919 werd Drees naast J.W. Albarda gekozen tot tweede sociaal-democratische wethouder van Den Haag in een college waar de belangrijkste stromingen naar evenredigheid waren vertegenwoordigd. Drees was voorstander van een dergelijk brede samenwerking. Hij stond kritisch tegenover de eis van zijn partij dat andere partijen het SDAP-minimumprogram moesten aanvaarden alvorens de SDAP tot het college kon toetreden. Drees beheerde van 1919 tot 1931 de portefeuille van Sociale Zaken. Van 1931 tot 1933 was hij wethouder van Financiën en Openbare Werken. Het 'opbouwende werk in de gemeentebesturen', schreef hij later, is een betere propaganda geweest dan 'de hardnekkige, maar vergeefse oppositie' in de Tweede Kamer. In de gemeenteraad en vooral in de colleges konden de sociaal-democraten 'nuttig en vruchtbaar werk voor de arbeidersklasse' verrichten. Drees was overigens niet bereid onder alle omstandigheden als wethouder aan te blijven. Toen de raad in 1929 een motie aannam die een aantasting van het strenge erfpachtstelsel voor Drees een wezenlijke kwestie inhield, traden de sociaal-democraten prompt uit het college. Nadat een compromis was bereikt keerden zij terug. In het interbellum was Drees de onbetwiste leider van de Haagse sociaal-democratie. Als wethouder, bekend om zijn bereidheid tot samenwerking en zakelijke instelling en zijn nauwgezette en snelle manier van werken, verwierf hij veel aanzien, zowel in als buiten zijn partij. Meer dan eens werd hij ook in de 'burgerlijke' pers in gloedvolle bewoordingen geprezen. Op zoek naar een bekwaam bestuurder om W.H. Vliegen als partijvoorzitter op te volgen kwam het partijbestuur in 1926 bij Drees terecht. Deze was bereid, zij het niet van harte. Secretaris C. Werkhoven verzette zich echter. Drees had volgens hem een te geringe landelijke bekendheid, een bezwaar dat verscheidene afdelingen op het congres van 1926 deelden. Drees hield de eer aan zichzelf en trok zich terug. In 1927 kwam hij als gewoon lid in het partijbestuur. Daarmee begon zijn loopbaan in de landelijke sociaal-democratie. In 1933 werd hij in de Tweede Kamer gekozen, waarna hij als wethouder aftrad. Wel bleef hij, tot oktober 1940, lid van de raad en de Staten. Daarnaast was hij als bestuurder op tal van andere terreinen werkzaam. De lijst van functies die Drees op den duur in het politieke en maatschappelijke leven vervulde, was 'zeker een van de langste die een mensch op zich kan nemen', schreef Vliegen, die vervolgens opmerkte hoe ironisch het was dat Drees tot voorzitter was benoemd van de partijcommissie die het vraagstuk van de cumulatie van functies moest onderzoeken. In de jaren dertig was Drees een groot voorstander van een actieve crisispolitiek door de gemeentelijke en nationale overheid. Voordat het Plan van de Arbeid werd opgesteld, pleitte hij in de raad en de Kamer al regelmatig voor ordening van het bedrijfsleven en uitvoering van grote openbare werken. Industrialisatie was volgens hem de structurele oplossing voor de massale werkloosheid. Eerder dan de meeste andere prominente SDAP-ers sprak hij zich uit voor devaluatie van de gulden. Met kracht bestreed Drees, die zich altijd een zeer principieel democraat had getoond, de opvattingen van de Nationaal-Socialistische Beweging en andere anti-democratische groeperingen. Samenwerking met de Communistische Partij in Nederland (CPN) wees hij zonder meer af. Hij behoorde tot de leidende SDAP-ers die zich inzetten voor het doorbreken van het isolement van de partij en haar integratie in de Nederlandse samenleving. In 1937 werd Drees gekozen tot tweede voorzitter van de fractie. Twee jaar later werd hij eveneens tweede voorzitter van het partijbestuur. Toen Albarda in augustus 1939 minister werd, volgde Drees hem op als fractievoorzitter. In hetzelfde jaar werd hij tevens fractievoorzitter in de Staten en de Haagse raad. Drees was in de loop van de jaren dertig opgeklommen naar de top van de partij, vooral dank zij zijn faam als kundig bestuurder. Ideologisch gezien nam hij geen uitgesproken positie in. Hij bevond zich meestal in het midden van de partij. Hij had de marxistische literatuur grondig bestudeerd en voor K. Marx zelf had hij een grote bewondering. Hij heeft echter altijd de reformistische elementen in het werk van Marx beklemtoond en niet de revolutionaire. Zijn hele politiek leven heeft de reformist Drees, zoals hij zelf schreef, meer waardering gehad voor 'rustige daadkracht' dan voor 'grote woorden'. 'Een veelzijdige ontwikkeling, enorme werkkracht, goed spreker en schrijver, een rotsvaste socialistische overtuiging naast een zuiver gevoel voor de werkelijkheid, al deze eigenschappen maken Drees tot een der voornaamste leidende figuren die de SDAP thans bezit', oordeelde Vliegen in 1938.
Tijdens de Duitse bezetting zou Drees een van de voornaamste nationale politici worden. Nadat een poging naar Engeland uit te wijken mislukt was, wijdde hij zich bijna volledig aan illegaal politiek overleg. Zijn werk bestond voor een belangrijk deel uit voorbereidingen op de periode na de bevrijding van Nederland. In oktober 1940 werd hij gearresteerd en met andere vooraanstaande Nederlanders als 'Indisch gijzelaar' geïnterneerd in Buchenwald. Een jaar later werd hij om gezondheidsredenen vrijgelaten. In mei 1942 werd hij opnieuw gearresteerd. Na een week internering in St. Michielsgestel werd hij weer vrijgelaten. Met M. van der Goes van Naters, die in St. Michielsgestel achterbleef, correspondeerde hij over de toekomst van de SDAP. Sommige Gestelse gijzelaars wilden de SDAP direct opheffen ten gunste van een nieuwe partij. Drees meende dat de partij na de oorlog moest terugkeren en dat aan het eventueel opgaan van de SDAP in een nieuwe partij een discussie in partijverband vooraf hoorde te gaan. Ook al omdat veel anderen wegvielen, werd Drees' positie in de laatste oorlogsjaren steeds belangrijker. Op den duur was hij de centrale figuur in het politieke verzet. Na de arrestatie in april 1943 van J.J. Vorrink - met wie hij de SDAP contacten ondergronds in stand had gehouden - nam Drees het voorzitterschap van het 'partijbestuur' waar. Vervolgens werd hij voorzitter van het Politiek Convent, het overlegorgaan van de zes grootste partijen, van het Vaderlands Comité dat de regering in Londen adviseerde, en van de Contactcommissie der Illegaliteit die het grootste deel van het verzet overkoepelde. In 1944 benoemde de regering in Londen hem tot lid van het College van Vertrouwensmannen dat het formele gezag in bevrijd Nederland zou uitoefenen tot de terugkeer van de regering. Ook zat hij in het illegaal overleg tussen werkgevers en werknemers over de regeling van de arbeidsverhoudingen na de oorlog. Zijn ideeën over het bevrijde Nederland publiceerde Drees onder de schuilnaam 'een Sociaal-Democraat' in het illegale blad Vrije Gedachten. Hij bepleitte onmiddellijk herstel van de democratische vormen van wetgeving en bestuur, verkiezingen op zo kort mogelijke termijn en afschaffing van stemplicht en Eerste Kamer. Bestaanszekerheid en werkgelegenheid voor allen waren de belangrijkste doelstellingen. Centrale beheersing van het economisch leven was daartoe nodig via een algemeen economisch plan.
Aan het einde van de oorlog was Drees bijna 59 jaar. Hij had het liefst zijn politieke en bestuurlijke carrière afgesloten met het burgemeesterschap van Amsterdam. Door zijn centrale positie in het politieke verzet lag het echter voor de hand dat hij een vooraanstaande rol zou gaan spelen in de nationale politiek. Samen met W. Schermerhorn kreeg hij in mei 1945 de opdracht een kabinet te formeren. In dit kabinet dat op 25 juni 1945 aantrad, was Drees vice-premier en minister van Sociale Zaken, functies die hij ook in het kabinet-Beel (1946-1948) zou vervullen. Drees leidde de SDAP-vertegenwoordiging bij de gesprekken over partijvernieuwing, die op initiatief van de Nederlandse Volksbeweging in het najaar van 1945 plaatsvonden. Hij werkte met overtuiging mee aan de vorming van de PvdA, maar wilde daarbij voorkomen dat grote groepen sociaaldemocratische arbeiders die zich niet zouden herkennen in een partij met een vaag program, naar de CPN zouden overgaan. De nieuwe partij moest volgens Drees door symbolen als de rode vlag en de 'Internationale' duidelijk als socialistische partij herkenbaar zijn en zij moest zich aansluiten bij de weer op te richten Socialistische Internationale. Als minister van Sociale Zaken legde Drees de basis voor de moderne sociale wetgeving. Vooral de invoering van de Noodvoorziening Ouden van Dagen in oktober 1947 maakte veel indruk: 'van Drees trekken' werd een gangbare uitdrukking. In ruil voor de verbreding van het kabinet in 1948 mocht de PvdA in de persoon van Drees de premier leveren. Op 7 augustus 1948 begon Drees aan een minister-presidentschap dat vier kabinetten omvatte en ruim tien jaar duurde. Als minister-president heeft hij mede vorm gegeven aan de periode van wederopbouw.'Voor zijn visie op het economisch herstel van Nederland verleende de Economische Hogeschool in Rotterdam hem in 1948 een eredoctoraat in de economie. Als leider van kabinetten van 'gemengde samenstelling' was Drees zich er voortdurend van bewust dat Nederland een land van politieke minderheden was en dat samenwerking van de PvdA met andere partijen noodzakelijk was om hervormingen te kunnen doorvoeren. Maar ondanks zijn begrip voor 'andersdenkenden' en zijn volgens critici verregaande bereidheid compromissen te sluiten kon hij, wanneer het om voor hem principiële zaken zoals de grondpolitiek ging, vasthoudend en hard zijn. Het grootste probleem, ook voor Drees persoonlijk, was de confrontatie met de Republiek Indonesië. Niet minder dan een kwart van zijn boek Zestig jaar levenservaring (Amsterdam 1962) wijdde Drees aan de Indonesische kwestie, welke hij als het 'grootste en pijnlijkste punt van geschil' in zijn politieke loopbaan heeft ervaren. Als vice-premier en vooral als minister-president droeg hij mede verantwoordelijkheid voor het Nederlands beleid inzake Indonesië, met inbegrip van twee gewapende interventies. Hij trad daarbij echter voortdurend matigend op. In de slotfase van de eerste militaire actie en voor het begin van de tweede stelden Drees en zijn PvdA-collega's de kabinetskwestie. Drees stemde uiteindelijk zelfs tegen de tweede actie, vooral uit vrees voor een internationaal isolement van Nederland. Hij legde zich echter neer bij het besluit van de meerderheid in de ministerraad. Van het aftreden van de PvdA-ministers verwachtte hij geen heil. Hij wilde de coalitie niet op het spel zetten en hield zijn partij voor dat een regering zonder PvdA veel harder tegen de Republiek zou optreden en dat PvdA-wensen op andere terreinen niet gerealiseerd zouden kunnen worden. Dat Drees in de PvdA een even prominente positie zou gaan innemen als in de SDAP was bij de oprichting voor veel echte partijvernieuwers niet vanzelfsprekend. Schermerhorn was hun man. Drees associeerden zij eerder met de vooroorlogse sociaal-democratie dan met de 'Doorbraak'. Door zijn optreden als minister en premier werd Drees echter al snel de politieke leider van de PvdA, ook al bewaarde hij, behalve in verkiezingstijd, steeds een zekere afstand tot de partij. In het partijbestuur en de fractie stoorde men zich nogal eens aan die afstandelijkheid. Maar Drees praktiseerde een streng dualisme. Hij vond dat er een duidelijke scheiding moest zijn tussen regering, fractie en partijbestuur. De verbondenheid van Drees met de PvdA kwam het best tot uiting in de met een flinke winst bekroonde verkiezingscampagnes van 1952 en 1956, toen hij dank zij sterke aandrang vanuit de afdelingen van de partij de enige lijstaanvoerder van de PvdA was. Drees had zich een groot persoonlijk gezag verworven onder de bevolking. Zijn kennis van zaken, persoonlijke eenvoud en sobere levensstijl waren een begrip. De naam Drees stond voor een sociaal rechtvaardig, maar zuinig en voorzichtig beleid, dat in brede kring instemming vond. Veel niet-socialistische kiezers gingen in de jaren vijftig door Drees op de PvdA stemmen. Door onbetwist leiderschap van de PvdA te combineren met groot gezag buiten de eigen partij kring bevond Drees zich landelijk gezien in dezelfde positie als voor de oorlog op lokaal niveau. Hij was de nationale staatsman 'Vader Drees' geworden.
Op 22 december 1958 kwam er een einde aan het premierschap van Drees. Zijn aftreden betekende tevens zijn vertrek uit de dagelijkse politiek. Hij bleef echter actief op politiek terrein. Hij werd benoemd tot minister van Staat, in welke functie hij adviseerde bij kabinetsformaties. De PvdA benoemde hem tot lid-voor-het-leven van het partijbestuur. Wegens zijn gezag als bestuurder, zijn formidabele geheugen en zijn scherpe analyse werd hij nog dikwijls vanuit de politieke of wetenschappelijke wereld geraadpleegd. Tevens begon Drees aan een loopbaan als auteur. Hij publiceerde in een tiental boeken politieke herinneringen en beschouwingen over de Nederlandse staatkunde. Zestig jaar levenservaring kan gelden als zijn belangrijkste werk. Drees bleef de vergaderingen van het partijbestuur en de partijraad bezoeken tot in 1966, toen het hem door achteruitgang van gehoor en gezichtsvermogen onmogelijk werd actief aan discussies deel te nemen. De PvdA en Drees waren toen al enigszins uiteengegroeid. Vanaf 1960 uitte Drees fundamentele kritiek op de pleidooien van Den Uyl voor forse uitgaven in de publieke sector. Drees vond deze plannen financieel roekeloos en achtte het tevens onjuist dat de overheid op deze manier de burgers steeds meer hun keuzevrijheid ging ontnemen. Op de bijeenkomst van de partijraad in september 1966, de laatste partijvergadering waaraan hij actief deelnam, waarschuwde hij voor de gevolgen van een gestage uitbreiding van gemeenschapsvoorzieningen en de daaraan verbonden belastingverhogingen. 'We kunnen niet alles wat we zouden willen en in de tweede plaats bij wat we doen moeten we soberheid betrachten', zo vatte hij zijn kritiek in een hem typerende woordkeus samen. De kwestie van de overheidsfinanciën bleef Drees' belangrijkste punt van kritiek. Daar kwam eind jaren zestig de politieke koers bij die de PvdA onder invloed van Nieuw Links ging varen. De PvdA dreigde zich volgens hem door haar polarisatietactiek als serieuze regeringspartner uit te schakelen. Toen de PvdA met D'66 en de Politieke Partij Radicalen (PPR) gesprekken aanging over de vorming van een Progressieve Volkspartij, die niet langer socialistisch zou heten, was voor hem de maat vol. Op 24 mei 1971 zegde hij zijn lidmaatschap op. Hij sympathiseerde met Democratisch Socialisten '70 (DS'70), de partij waarin zijn beide zoons een prominente rol speelden, maar sloot zich er niet bij aan. Drees bleef, hoewel bijna blind en doof, tot in de jaren tachtig de Nederlandse politiek kritisch volgen en door middel van artikelen en interviews nam hij deel aan het publieke debat. Na zijn uittreden uit de PvdA ging vooral de rechterzijde van Nederland nogal met hem dwepen. Nadat in de jaren zeventig kritiek op Drees' 'compromissenpolitiek' bij de generatie van Nieuw Links in de PvdA had overheerst, nam in de jaren tachtig de waardering voor Drees en zijn beleid in de PvdA weer toe. De afstand tussen Drees en zijn vroegere partij was kleiner geworden, maar tot een hernieuwd lidmaatschap is het nooit gekomen. In artikelen die bij zijn honderdste verjaardag in 1986 en bij zijn overlijden twee jaar later verschenen, werd hij vooral getypeerd als groot staatsman en nationale figuur. Zijn socialisme kreeg minder nadruk. Drees is zich echter altijd als socialist blijven beschouwen. Ook na zijn uittreden uit de PvdA is hij zich blijven stellen achter de uitgangspunten van de partij zoals neergelegd in de beginselprograms van 1947 en 1959. Het bestuur van de PvdA verklaarde na zijn overlijden dat het Nederlandse democratisch socialisme zich hem zal herinneren als 'een van zijn grootste voormannen'.
. quote:En die oorbel, niet te vergeten.Op dinsdag 23 mei 2006 19:44 schreef Treinhomo het volgende:
Die hint van Tokay m.b.t. die asperges deed 't 'm...
Drees had immers flinke oren.
quote:'k zie 'm zó voor me...Op dinsdag 23 mei 2006 19:46 schreef Gellius het volgende:
ja lieve mensen: ook Willem Drees is jong geweest
...Flanerend over de Wibautstraat...
quote:In 1948 kwam de steenrijke Amerikaanse diplomaat Harriman naar Nederland om te praten over de Marshallhulp. Omdat het zondag was ontving minister-president Drees hem thuis, in zijn eenvoudige woning in Den Haag. Mevrouw Drees presenteerde thee met een kaakje. Harriman was snel klaar: 'Ik zie het al. Een land waarvan de premier zo eenvoudig leeft, is onze hulp waard'.
De anekdote is kenmerkend voor Nederland in de jaren vijftig. Nederland had de premier die het verdiende: een sober mens, toonbeeld van zuinigheid en gematigdheid. Drees was ook een typisch verzuild politicus. Hij was erg gehecht aan de sociaal-democratische traditie, maar kon goed zaken doen met de KVP, met wie hij twaalf jaar regeerde, waarvan tien als premier (1948-1958). De meeste roem vergaarde hij misschien wel als minister van Sociale Zaken. In 1947 regelde hij in een noodwet een oudedagsvoorziening voor alle Nederlanders, de voorloper van de AOW. Bejaarden die 'trokken van Drees' waren hem nog tientallen jaren later dankbaar.
[ Bericht 3% gewijzigd door Tokay op 23-05-2006 20:02:44 ]
quote:Whehe. Het is een (logisch) vervolgplaatje, pyl.Op dinsdag 23 mei 2006 20:03 schreef pyl het volgende:
Wat zit jij te lachen? Het is niet Harriman, noch Marshall, noch Polak .... Iemand anders wellicht, die vandaag al is voorbijgekomen?
quote:Nee, dat was eerst Beel en daarna De Quay.Op dinsdag 23 mei 2006 20:07 schreef Treinhomo het volgende:
Leider van 't kabinet ná Drees ?
Een naoorlogs politicus is het niet, volgens mij. Niet eens een Nederlander. Of toch?
quote:Wel degelijk een Nederlander hoor, pyl.Op dinsdag 23 mei 2006 20:08 schreef pyl het volgende:
Nee, dat was eerst Beel en daarna De Quay.
Een naoorlogs politicus is het niet, volgens mij. Niet eens een Nederlander. Of toch?
Drees heeft veel aan hem te danken.
Tjonge, het ligt zo voor de hand, jongens!
quote:Ik ken hem niet
quote:Was je eerst naar MEN gelopen dan?
quote:Nee eerst twee uur My Active topics dat kost me een halve dag.
quote:Nee hoor, meneer zat niet in de politiek. Hij was een echte Hollandse zakenman.Op dinsdag 23 mei 2006 20:48 schreef Neleos het volgende:
Is hij een minister uit 't kabinet van Drees? Niet dat ik ook maar 1 minister ken...
quote:
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 21:13 schreef pyl het volgende:
Het is meneer Verkade, natuurlijk, de producent van de kaakjes!
Anton Verkade! quote:Wie de firma Verkade bij kenners ter sprake brengt, krijgt steevast te horen dat dit zo’n sociaal en op de samenleving georiënteerd bedrijf was. Anton Verkade (1875-1955) legde hiervoor samen met zijn vader Ericus (de oprichter van de brood & beschuitfabriek) en zijn broers Ericus en Arnold de basis. Drie jaar, van 1919 tot 1922, was Anton Verkade voorzitter van de Vereeniging van Nederlandsche Werkgevers (VNW).
‘Mijn opa heeft ergens opgeschreven dat hij de jaren waarin hij werkgeversvoorzitter was, zeer moeilijk vond’, vertelt Tom Verkade aan de telefoon. De kleinzoon is vernoemd naar zijn grootvader en heeft dezelfde voornamen: Johan Anton Eduard.
‘Opa wilde vanuit zijn protestantse overtuiging de arbeidsomstandigheden verbeteren. Hij sloot zich zelfs aan bij de Christians Science, een protestantse beweging die eind vorige eeuw in het Amerikaanse Boston was ontstaan. Deze beweging stond onder leiding van Mary Ellen Baker en ging ervan uit dat je niet ziek wordt als je de geest centraal stelt. Mijn opa heeft lange tijd volgens dat principe geleefd. Maar ik dwaal af. Hij werkte tijdens zijn voorzitterschap van de VNW mee aan een inkrimping van de arbeidstijd. Er werd in die dagen tussen de 60 en 70 uur per week gewerkt. Dat was erg zwaar.’
Na een aantal jaren stevig gebakkelei tussen overheid en bedrijfsleven werd de norm uiteindelijk 48 uur per week. Dit werd in 1922 vastgelegd in de Wet op de wijzing van de arbeidswet. Bij Verkade werd echter al sinds 1919 een lagere norm gehanteerd: 45 uur per week.
Tom Verkade: ‘Deze vooruitstrevendheid werd mijn opa als werkgeversvoorzitter niet in dank afgenomen. Veel ondernemers zegden hun lidmaatschap op, want waarom zouden ze lid blijven van een organisatie die hen op kosten joeg door in te stemmen met arbeidstijdverkorting. Zo dachten ondernemers in die tijd.’
Is tegenwoordig goed burgerschap een begrip, rond 1900 was dat goed patroonschap. De Verkades staan er nog steeds om bekend. Generatie op generatie betaalden ze hogere lonen en zorgden ze voor betere arbeidsomstandigheden dan het landelijk gemiddelde. Verkade was na de Gist & Spiritusfabriek in Delft één van de eerste bedrijven in Nederland met een personeelsvertegenwoordiging (1916).
Dat de Gist & Spiritusfabriek iets eerder was, had ook met de Verkades te maken. Anton’s oudste broer Ericus verliet in 1906 de broodfabriek om bij het Delftse bedrijf directeur te worden.
Ook stelden de Verkades rond de eeuwwisseling een bedrijfshulpfonds in voor zieke werknemers. Verder was het in die dagen gebruikelijk dat meisjes op veertienjarige leeftijd in een fabriek gingen werken. Voor hen legden de Verkades op het bedrijfsterrein een speeltuin aan met schommels, een wip en een draaimolen. Voor het personeel werden ook enkele sportvelden aangelegd. Scholen en verenigingen uit de buurt mochten daar ook gebruik van maken.
Hun sociale gezicht toonden de Verkades niet alleen aan hun bedrijf. De Zaanstreek profiteerde volop van hun aanwezigheid. Hier had Anton’s vader Ericus in 1886 een stoomfabriek voor brood & beschuit opgericht. Langs de Zaan, opdat het meel gemakkelijk per schip kon worden aangevoerd. De keuze voor fabrieksbrood was min of meer op de valreep van zijn leven. Ericus was de vijftig al gepasseerd en eigenaar geweest van een patentoliefabriekje en een handelsorganisatie in granen, zaden en raap- en lijnolie. Het verhaal gaat dat Ericus blind met een speld in een encyclopedie prikte en uitkwam bij brood. De nieuwe fabriek noemde hij ‘De Ruyter’.
Saillant detail is dat zijn initiatief aanvankelijk op veel verzet in de Zaanstreek stuitte. De Zaanse bakkers verklaarden hem de broodoorlog. Zij verlaagden hun prijs tot beneden die van het fabrieksbrood en verkochten brood van mindere kwaliteit onder Verkade’s naam. Verkade kreeg het moeilijk. De afzet viel tegen. Uiteindelijk werd de broodproductie in 1920 gestaakt. Doodsteek was het wettelijke verbod op nachtarbeid. De klanten die op enige afstand van de fabriek woonden, konden hierdoor niet langer ’s ochtends van vers brood worden voorzien.
Maar de fabriek overleefde. De oplossing lag in een uitbreiding van het assortiment met koek en biscuits. Anton werd vanwege zijn technisch vernuft in 1910 naar Engeland gestuurd om zich de productie van Engelse biscuits eigen te maken. Hij was toen directeur van de nacht- en theelichtenfabriek, die zijn vader speciaal voor hem in 1896 in Amsterdam had opgericht onder de naam Waxinefabriek E.G. Verkade en Zoon.
De keuze voor waxinelichtjes was ook door toeval ingegeven. Anton’s zwager Morris Fowler, een Engelsman, was in het bezit van een patent voor de fabricage van dit product. In 1917 werd de waxinefabriek verplaatst naar Zaandam en geïntegreerd in de brood & beschuitfabriek. De nieuwe naam werd: Verkade’s fabrieken nv. De biscuits, vooral de Maria-kaakjes, sloegen in als een bom, ook omdat de import van Engelse kaakjes door de Eerste Wereldoorlog onmogelijk werd. Anton Verkade bemoeide zich persoonlijk met de technische ontwikkeling van machines, producten en verpakkingen. De innoverende kracht van het bedrijf was voor een groot deel aan hem te danken.
Toen tijdens de Tweede Wereldoorlog gebrek aan meel ontstond, heeft Verkade het assortiment verder uitgebreid met suikerwerken, zoals toffees en caramels. Later kwam daar chocolade bij.
Na het vertrek van Ericus naar Delft, runde Anton samen met zijn broer Arnold het bedrijf. Hij had nog twee andere broers, maar die leidden een artistiek leven. De een was schilder, de ander toneelspeler. Omdat Anton er toch niet helemaal alleen voor stond, kon hij tijd vrij maken voor maatschappelijke activiteiten. Meer tijd dan zijn voorgangers deden, zo signaleert in die dagen de secretaris van de VNW, Terpstra. Hij is onder de indruk van de dagelijkse aanwezigheid van Anton op het kantoor van de werkgeversclub.
De Zaanstreek profiteerde vooral van het feit dat Anton Verkade maar liefst 34 jaar (1916-1950) voorzitter van de Kamer van Koophandel Zaanstreek is geweest. In die jaren heeft hij zich bijzonder ingespannen voor de promotie van deze streek als industriegebied, wat veel werkgelegenheid opleverde. Ook heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontsluiting van deze regio. Door zijn toedoen verving de overheid de trage handtrekpont over het Noordzee-kanaal door een motorpont en werd de provinciale weg van Zaandam naar Uitgeest aangelegd.
Anton’s neefje Arnold heeft zich later – in navolging van zijn oom – ook ingezet voor de werkgelegenheid in de Zaanstreek. Arnold was mede verantwoordelijk voor de oprichting van het Zaanse vormingscentrum voor de werkende jeugd, waarvan hij in 1962 voorzitter werd. Dit centrum bood beroepscursussen, werklozenprogramma’s en werkervaringsprogramma’s aan. Buurt-, wijk- en opbouwactiviteiten werden ook vanuit dit centrum georganiseerd.
De gemeenschap in de Zaanstreek was zeer hecht. De meeste ondernemers waren, evenals de Verkades, doopsgezind en steunden elkaar zonder voorbehoud. Ze leenden bijvoorbeeld renteloos geld bij elkaar als ze financiële problemen hadden.
In die hechte, gelovige gemeenschap kon je je als patroon uitsluitend staande houden als je goed voor je werknemers zorgde. De sociale bewogenheid van Anton Verkade richtte zich dan ook in de eerste plaats op de arbeiders. Hij wilde dat hun leefomstandigheden goed waren. Tevreden personeel was volgens hem van wezenlijk belang voor het bedrijf.
In een gedenkboek uit 1924, dat verscheen ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de VNW, schreef secretaris Terpstra: ‘Toen in 1918 een afzonderlijk ministerie van Arbeid werd gecreëerd en minister Aalberse kort daarna zijn Hoogen Raad van Arbeid instelde en onzer Vereeniging daarin een plaats kreeg…, wijzigde zich de wijze van optreden onzer Vereeniging in het openbaar vanzelf. Het was ongetwijfeld onze voorzitter Verkade die van deze zich wijzigende opvattingen de grootste voorstander was. Veel meer dan vechten en actie voeren lag het streven naar oplossingen langs minnelijken weg en door geregeld commis-sociaal overleg in zijn aard. Dat deze eigenaardigheid op den duur wel eens aanleiding gaf tot conflicten en dat voor in de ledenvergaderingen soms heftige critiek hem deswege niet werd onthouden, spreekt voor zich.’
Anton Verkade wordt gezien als één van de grondleggers van het Nederlandse poldermodel, het model dat een kader schept voor harmonieuze besluitvorming door werknemers, werkgevers en overheid samen. Misschien is dat wel zijn grootste verdienste voor de samenleving geweest
[ Bericht 23% gewijzigd door Tokay op 23-05-2006 21:37:50 ]
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 21:53 schreef peaceman het volgende:
Jim M.
quote:James Douglas Morrison was born in Melbourne, Florida December 8, 1943 to Clara and Steve Morrison. Clara was a housewife and daughter of a lawyer. Steve was an officer in the U.S. Navy. Jim had two younger siblings: a brother, Andy, and a sister, Anne. Anne was the youngest of the three. Jim, at an early age, was a fervent reader. Although he exhibited great leadership and intelligence, he also showed a tendency to challenge authority. This disrespect of authority led him to get kicked out of Cub Scouts for tormenting the Den Mother through constant misbehaving.
Because of the position Jim's father had in the military, the family was required to move often due to transfer orders. The family moved from Florida, to New Mexico, and eventually to Alexandria, Virginia in 1958. While in Virginia, Jim continued to clown and heckle in and out of class. He became quite popular amongst his classmates, and eventually met Tandy Martin, his first girlfriend. During this time in Virginia, Jim also continued to read. He found interest in Nietzsche, Plutarch, Ginsberg, Michael McClure, James T. Farrell's Studs Lonigan, James Joyce's Ulysses, Balzac, and the French Symbolists (most important of these poets being Arthur Rimbaud, about who Morrison would write the song Wild Child about). By the time he reached the age of fifteen, Jim was writing poetry, painting, and was identified as having an I.Q. of 149. During this time he also made a habit of sneaking out of his house at night to go to sleazy bars downtown and listen to blues musicians.
1961 brought with it Jim's graduation from high school. Immediately, his parents sent him to St. Petersburg Jr. College in Florida where he was also made to live with his grandparents. During the following year, Jim became tired of living with his grandparents and of life at St. Petersburg and decided to transfer to Florida State University and major in theatre. He lived a mile from campus in a three bedroom house with five other FSU students, only two of whom he had known previously. Due to his same heckling shenanigans, his roommates asked him to move out. This time at FSU was productive, however. It brought about several important events which would greatly influence Jim's life. First, he took Philosophies of Protest and Psychology of Crowds, which he identified later as two of his favorite classes (that would in the future aid him in his role as lead singer of the Doors). He also wrote a research paper on the imagery of heaven and hell in the paintings of Hieronymous Bosch. Finally, he managed to get a part in Harold Pinter's play The Dumbwaiter without having any previous acting experience. By 1964 Morrison had gotten tired of the theater arts department at FSU and transferred to UCLA where he became part of the film school.
During the week, Jim would go to his film classes and participate in school schedules, but during the weekend he went to Venice Beach and wrote poetry (the poems he wrote during this time would be later put together and made into the volume The Lords and The New Creatures.) On the beach of Venice he read Jung and Dylan Thomas, and began to experiment with drugs (primarily marijuana). It was also here on Venice Beach where Jim would run into Ray Manzarek and decide to create The Doors. Jim would graduate in 1965 with a Bachelors Degree in cinematography from UCLA, and begin putting most of his attention into the music of the Doors. During this initial stage of the Doors touring and gig-hunting, Jim met Pamela Courson, one of the two primary women in his life that he would refer to as his "soul mate." The Doors rose to new heights from 1964 to 1970, but as their fame increased, so did Jim's addiction to alcohol and drug experimentation.
This time between 1964 and 1970 not only held trials and tribulations for Jim Morrison - it also held some of his happiest experiences. During this time Jim Morrison came met the second important woman in his life, Patricia Kennealy. It was Kennealy Morrison eventually married in a Celtic pagan handfasting ceremony in June of 1970. Morrison and Kennealy had a relationship away from Jim's addiction. Kennealy wrote in her book Strange Days: My Life with an Without Jim Morrison that Jim stayed with Pamela because she allowed him his addictions. Kennealy also writes that she knew the real Jim, the quiet, reserved trickster and not Jim the addict. Despite Kennealy and Jim's love, however, Jim chose to escape to Paris in 1970 with Pamela.
He retreated to Paris because he had become disenchanted with the fame he had received as The Doors' front man and upset by the lack of seriousness with which he was taken as a poet. Paris offered a sanctuary. It was the home of Arthur Rimbaud, his most powerful literary influence. He hoped that this new atmosphere would allow his to find a sense of himself in the world and provide him with inspiration to create fresh poetry. Unfortunately, this goal was never achieved. Instead, Jim was left uninspired and severely depressed. On July 3, 1971, Jim was found dead in the bathtub of his and Pamela's Parisian apartment. His body was then promptly buried at the Pere Lachaise cemetery in Paris.
Although the circumstances of Morrison's death have been debated, it is now believed (as reported in Patricia Kennealy's book, as well as Jerry Hopkin's book The Lizard King: The Essential Jim Morrison) that Jim's death was indirectly caused by Pamela. Whether doped up herself or not, Pamela reportedly allowed Jim to snort up a large quantity of heroin, which he believed to be cocaine. This sudden ingestion of such a large quantity of a drug he had never used before led him to hemorrhage internally, which sent his body into a state of shock, and eventually led to the heart attack which killed him. Jim Morrison died at the age of 27.
. Alleen het allerlaaste stukje info is de moeite waard 
.[ Bericht 2% gewijzigd door Gellius op 23-05-2006 22:06:41 ]
quote:FijnOp dinsdag 23 mei 2006 21:59 schreef Gellius het volgende:
Info over Jim M?
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 21:59 schreef Gellius het volgende:
Info over Jim M?
Raad jij nou mijn plaatje maar!
quote:Inderdaad. Jim is oke
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 22:07 schreef Gellius het volgende:
Oh, da's Florentinus Marinus W. Ik groet zijn standbeeld vrijwel elke dag. Wisten jullie dat hij nog bij Lodewijk van Deyssel in de klas gezeten heeft?
Dr. Florentinus Marinus Wibaut (Vlissingen, 23 juni 1859 - Amsterdam, 29 april 1936) was een Nederlands politicus voor de SDAP.
Hij was een bekend bestuurder tijdens het interbellum, vooral vanwege zijn activiteiten als wethouder van Amsterdam. Was in Vlissingen een succesvol zakenman, die in de internationale houthandel een aanzienlijk vermogen verdiende. Vestigde zich in Amsterdam waar hij als wethouder van 1914 tot 1927 en van 1929 tot 1931 veel tot stand bracht, onder andere op het gebied van volkshuisvesting ('Wie bouwt? Wibaut!'). Gezaghebbend lid van de Eerste Kamer in de periode 1922-1935, die zich mengde in debatten over financieel-economische politiek. Zeer actief in de internationale gemeentenbeweging.
Floor Wibaut was de zoon van Florentinus Wibaut, een handelaar in brandstoffen en Wilhelmina Maria Slaat, en was getrouwd met Mathilde Berdenis van Berlekom. Zij hadden vier kinderen, twee dochters en twee zoons, waaronder de politicus Florentinus Wibaut. Floor Wibaut is op 2 mei 1936 te Westerveld gecremeerd.
In Amsterdam is een belangrijke invalsweg naar hem genoemd.
.quote:Oh ja, joh? Meen je dat nou?Op dinsdag 23 mei 2006 22:08 schreef peaceman het volgende:
In Amsterdam is een belangrijke invalsweg naar hem genoemd.
quote:Hemelvaart?Op dinsdag 23 mei 2006 22:36 schreef Gellius het volgende:
"Verheffing", wyccie. Aaneengerijd, hoog opgericht, op naar het licht!
quote:Begin je nu weer over de enige verdienste van Jim Morrison?
quote:Meneer Lely?
quote:Dat deed jij zelf: Op naar het licht.. oftwel: Come on baby Light my fire...Op dinsdag 23 mei 2006 22:39 schreef Gellius het volgende:
[..]
Begin je nu weer over de enige verdienste van Jim Morrison?
quote:Herstel: een parkbos.Op dinsdag 23 mei 2006 22:43 schreef Gellius het volgende:
Die heeft een laan, Florentinus heeft een straat gekregen en mijn mijnheer: een stadsbos.
quote:I think Dennis Leary said it best when he said:Op dinsdag 23 mei 2006 22:39 schreef Gellius het volgende:
Begin je nu weer over de enige verdienste van Jim Morrison?
quote:Do we need a 2 and a half hour movie about the Doors ? Folks, no we dont. I can sum it up for you in five seconds, Ok ? I'm drunk. I'm nobody. I'm drunk. I'm famous. I'm dead. There's the whole movie, ok ? "Big fat dead guy in a bathtub", there's your title for you.
quote:In Amsterdam, zeker?Op dinsdag 23 mei 2006 22:44 schreef Gellius het volgende:
Herstel: een parkbos.
quote:In de rode veste zelf!
Ik beschouw het als een geuzennaam.
quote:Het is niet Sarphati, dacht ik. Of wel?Op dinsdag 23 mei 2006 22:51 schreef Gellius het volgende:
In de rode veste zelf!
quote:... je bedoelt die film met dat potsierlijke gedoe met die dooie indiaan?Op dinsdag 23 mei 2006 22:48 schreef peaceman het volgende:
Het was anders een prachtige film!
quote:Nee, mijnheer was betalend partijlid. Wat zeg ik: oprichter! En zijn bos is wel wat kloeker dan het tere
Sarphatipark . quote:Da's toch 'Natural born killers'Op dinsdag 23 mei 2006 22:52 schreef Gellius het volgende:
... je bedoelt die film met dat potsierlijke gedoe met die dooie indiaan?
quote:Nu ja, dat was ook een beroerde film.
quote:Ciao DiaanOp dinsdag 23 mei 2006 22:57 schreef Diaan73 het volgende:
Heren, ik ga slapen, moet er morgen weer vroeg uit om te gaan werken
quote:al schitterde Juliette Lewis daar wel in, zoals in bijna elke film van haar.
Vind ik dan..
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 19:45 schreef wyccie het volgende:
Is het weer Boer Koekoek?
quote:Die was Antirevolutionair! Ik zie nog geen ARP lui een bos naar zich vernoemd krijgenin Amsterdam.Op dinsdag 23 mei 2006 23:00 schreef Scrutinizer het volgende:
Gerbrandy?
Mijn mijnheer is 1 van de 12 oprichters van de SDAP.
quote:Meneer Lommer ?Op dinsdag 23 mei 2006 22:59 schreef Gellius het volgende:
Terug naar mijn meneer, straks zien we door de bomen het bos niet meer.
Van 'Bos en Lommer'...
quote:Da's dan een fiks pont, want 't Leijpark ligt in Tilburg...Op dinsdag 23 mei 2006 23:05 schreef NoSigar het volgende:
Meneer Leij?
quote:O ik dacht iets te lezen over een stadspark en dacht het zal Rembrandt wel niet wezenOp dinsdag 23 mei 2006 23:03 schreef Gellius het volgende:
[..]
Die was Antirevolutionair! Ik zie nog geen ARP lui een bos naar zich vernoemd krijgenin Amsterdam.
]
quote:Is het enige park dat ik ken...Op dinsdag 23 mei 2006 23:07 schreef Treinhomo het volgende:
[..]
Da's dan een fiks pont, want 't Leijpark ligt in Tilburg...
quote:Dus jij denkt dat Simon & Garfunkel hun beroemde optreden in 't Leijpark hebben gegeven ?Op dinsdag 23 mei 2006 23:09 schreef NoSigar het volgende:
Is het enige park dat ik ken...
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2006 23:12:19 ]
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:14 schreef Gellius het volgende:
dommerds
quote:Fons Spooren?Op dinsdag 23 mei 2006 23:14 schreef Gellius het volgende:
Geen park, een bos, dommerds. Een parkbos.Het Meneerbos.
quote:Gellius is een kloon van Beeer, wat ik je brom.
quote:Jij bent mijn lieve brombeerOp dinsdag 23 mei 2006 23:17 schreef Treinhomo het volgende:
Gellius is een kloon van Beeer, wat ik je brom.
quote:Willem Hubertus Vliegen!Op dinsdag 23 mei 2006 23:14 schreef Scrutinizer het volgende:
O in Noord ligt het Vliegenbos: Mijnheer Vliegen?
quote:Man en bos noemen:Wilhelmus Hubertus (Willem) Vliegen (Gulpen, 20 november 1862 - Bloemendaal (Noord-Holland), 29 juni 1947) was een Nederlands journalist en politicus.
Hij geldt als één van de grote voormannen van de sociaal-democraten in de eerste helft van de twintigste eeuw. Vliegen was typograaf en propagandist in Limburg en werd later redacteur van Het Volk. Als politicus was hij een pragmatisch reformist en in 1913 daarom voorstander van regeringsdeelname van de SDAP. Hij keerde zich in 1918 ook tegen Troelstra's revolutiepoging. Naast Eerste- en Tweede-Kamerlid en partijvoorzitter was Vliegen tevens wethouder in Amsterdam. Hij was eenvoudige arbeider, die zich door zelfstudie opwerkte tot een welsprekende afgevaardigde die goed gedocumenteerde betogen hield. Daarnaast werd hij de geschiedschrijver van de vooroorlogse sociaal-democratie.
Als jonge man in Maastricht redigeerde Vliegen het blad De Volkstribuun waarin hij een recept afdrukte voor het maken van dynamiet. Hij bood ook revolvers en patronen te koop en wekte socialistische meisjes op hun vrijers met Sinterklaas te verrassen met een vernikkelde of geëmailleerde revolver met een doos patronen.
In de Tweede Kamer hield Vliegen zich met name bezig met arbeid, volksgezondheid, financiën, koloniën en binnenlandse zaken. Hij diende in 1913 een initiatiefvoorstel in over verlenging van de openstelling van stembureaus; dit voorstel werd door de Tweede Kamer verworpen. In 1925 interpelleerde hij minister Colijn over de afgraving van de Sint Pietersberg in de gemeente Maastricht. In 1926 was hij de voornaamste woordvoerder van de voorstanders in zijn fractie van het Verdrag met België. In 1933 interpelleerde hij minister Deckers over diens order waardoor militaire ambtenaren der land- en zeemacht werd verboden aangesloten te zijn of steun te verlenen aan sociaal-democratische verenigingen. In 1934 interpelleerde hij minister Van Schaik over de uitzetting op last van de burgemeester van Laren (NH) van vier Duitsers naar Duitsland en de toepassing van de Vreemdelingenwet daarbij.
Vliegen leidde op 26 augustus 1894 de oprichtingsvergadering van de SDAP en in 1909 het SDAP-congres in Deventer waar de linkse oppositie onder leiding van Wijnkoop zich afscheidde van de partij. Uit die afscheiding ontstond later de CPN. Als medeoprichter van de SDAP mocht hij in 1946 bij de opheffing van de partij de 'lijkrede' uitspreken Aanvankelijk vereerde Vliegen de anarchistenleider Ferdinand Domela Nieuwenhuis en noemde daarom zijn oudste zoon Ferdinand.
quote:Vliegenbos
Ga naar: navigatie, zoek
Het W.H. Vliegenbos is een zogenaamd parkbos in Amsterdam-Noord, gelegen tussen de Meeuwenlaan, Nieuwendammerdijk, Nieuwendammerkade en de Zamenhofstraat. Het is het oudste stadsbos van Amsterdam
Het bos is een initiatief van SDAP gemeenteraadslid Willem Vliegen(1862-1947), (destijds reeds) medeoprichter en oud-voorzitter van de SDAP. Doel was de natuurrecreatie dicht bij de stad en de arbeider mogelijk te maken. De gemeente Amsterdam begon met de aanleg van het bos in 1912 naar ontwerp van M.Ph.J.H. Klijnen. De ruimte voor het bos was ontstaan door de droogmaking van de Nieuwendammerham die langs de Nieuwendammerdijk (Noorder IJdijk of Waterlandse zeedijk) grensde aan de toenmalige gemeente Nieuwendam. Het bos heette aanvankelijk 'IJ-bosch', maar werd door menigeen al Vliegenbos genoemd. In 1950 - na het overlijden van Vliegen - is het bos ook officieel vernoemd.
In het Vliegenbos bevindt zich een seizoenscamping.
Het bos is tot nu toe behouden gebleven, mede door de nabijheid van de chemische fabrieken op het bedrijventerrein Van Hasselkanaal-Oost, plaatselijk beter bekend als 'Ketjen'. Het bos heeft lang gefungeerd als buffer tussen de chemische industrie en de woonwijken. Nu is die functie vervallen, maar de natuur- en recreatiefunctie die het bos heeft zijn daarentegen belangrijker geworden.
In 2002 is de Stichting W.H. Vliegenbos opgericht om de dreiging van woningbouw door de Gemeente Amsterdam af te wenden. Door de initiatieven die de Stichting heeft ontplooid, is pas echt duidelijk geworden hoe belangrijk dit bos zelfs in Europees verband is.
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:22 schreef mr_anonimous het volgende:
Wyccie en Treinhomo?
.
. geen socialist. .quote:Wie is wie, vraag je je dan afOp dinsdag 23 mei 2006 23:22 schreef mr_anonimous het volgende:
Wyccie en Treinhomo?
(En die kutBassie)
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:22 schreef mr_anonimous het volgende:
Wyccie en Treinhomo?
quote:KJL Alberdingh Thijm???
quote:Alberdingk Thijm?
quote:
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:22 schreef mr_anonimous het volgende:
Wyccie en Treinhomo?
quote:
quote:
quote:Dat klopt uiteraard.
. Maar mijneer is bekender onder een andere naam. Handjes boven de dekens nu! quote:
Een ding is wel duidelijk er heeft er maar 1 de broek aan.
quote:En de ander is naturist...Op dinsdag 23 mei 2006 23:26 schreef mr_anonimous het volgende:
[..]
Een ding is wel duidelijk er heeft er maar 1 de broek aan.
Maakt me alleen maar nieuwsgieriger wie wie is quote:Is dat een hint? Meneer Donsdeken?Op dinsdag 23 mei 2006 23:26 schreef Gellius het volgende:
Handjes boven de dekens nu!
quote:Rinus Rukstra?Op dinsdag 23 mei 2006 23:26 schreef Gellius het volgende:
[..]
Dat klopt uiteraard.
quote:Nee, dat wil zeggen dat jullie niet op "K. J. L. Alberdingk Thijm" mogen googlen nu.
[ Bericht 1% gewijzigd door Gellius op 23-05-2006 23:37:04 ]
quote:Te laatOp dinsdag 23 mei 2006 23:30 schreef Gellius het volgende:
[..]
Nee, dat wil zeggen dat jullie niet op "J.K.L. Alberdingh Thijm" mogen googlen nu.
quote:Die ken ik ook nietOp dinsdag 23 mei 2006 23:30 schreef Berkery het volgende:
René Artois
Leuk onderschrift trouwens
(of is dat een signature?)
quote:Ah, tussen het dijenkletsen door toch nog iemand met een helder inzicht.Op dinsdag 23 mei 2006 23:31 schreef NoSigar het volgende:
Lodewijk van Deyssel., hij kon erg kunstig een croquet eten.
quote:De achttiende eeuw. Lastig tijdvak. Ik ga even een croquetje eten.
quote:De tekst onder m'n bericht is de signature (geloof ik). En die komt uit een aflevering van the Young Ones.Op dinsdag 23 mei 2006 23:31 schreef wyccie het volgende:
[..]
Die ken ik ook niet
Leuk onderschrift trouwens
quote:Ik zie het nog zo voor me, erg leuke afleveringOp dinsdag 23 mei 2006 23:35 schreef Berkery het volgende:
[..]
De tekst onder m'n bericht is de signature (geloof ik). En die komt uit een aflevering van the Young Ones.
quote:Oké, dan wachten wij wel evenOp dinsdag 23 mei 2006 23:34 schreef Gellius het volgende:
[..]
De achttiende eeuw. Lastig tijdvak. Ik ga even een croquetje eten.
quote:Meneer Febo?Op dinsdag 23 mei 2006 23:34 schreef Gellius het volgende:
[..]
De achttiende eeuw. Lastig tijdvak. Ik ga even een croquetje eten.
quote:Fébeau dan toch zeker?
quote:Het kan ook een progrocker zijn natuurlijk - die hadden zulk haar.
quote:Maar die kleren zijn weer erg New RomanticsOp dinsdag 23 mei 2006 23:39 schreef Gellius het volgende:
[..]
Het kan ook een progrocker zijn natuurlijk - die hadden zulk haar.
-edit-
quote:New Romantic was a New Wave music genre and fashion movement that occurred primarily in England during the early 1980s. Its genesis took place largely through clubs such as Billy's in Great Queen Street, London, England, which ran Bowie and Roxy Music nights in the aftermath, evolving into the highly successful and elitist Blitz Club, which featured Steve Strange as doorman and Boy George as cloakroom attendant. The club spawned a hundred suburban spin-offs in and around London, among which were Croc's in Rayleigh, Essex, and The Regency in Chadwell Heath, where Depeche Mode and Culture Club had their debut gigs as fledgling bands.
The New Romantic phenomenon was similar to that of glam rock during the early 1970s, in that (male) New Romantics dressed in effeminate clothing, often with frilly "fop" shirts, and wore cosmetics. David Bowie was an obvious influence, and his 1980 single "Fashion" could be considered an anthem for the New Romantics. However as with many art school-based youth movements, by the time this 'anthem' was pronounced, the movement itself, although successfully projecting many new stylish futuristic ideas and visions (with lots of various references to sci-fi), had been seized upon by commercial forces, and watered-down versions were being cheaply reproduced for the High Street. There was also discernable difference in emphasis and mood, from the frenzied screeching of Slade roaring "Coz I Luv You" to the more ethereal languor of Visage and their "Fade to Grey".
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:35 schreef wyccie het volgende:
Newton?
Ook niet Ferdinand Bol.
quote:Dat is zo. Hm. Adam Ant?Op dinsdag 23 mei 2006 23:41 schreef Berkery het volgende:
[..]
Maar die kleren zijn weer erg New Romantics
-edit-
[..]
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:45 schreef wyccie het volgende:
Componist?
quote:Nee. Dommerd.Op dinsdag 23 mei 2006 23:45 schreef Gellius het volgende:
Dat is zo. Hm. Adam Ant?
quote:Nope. Meneer schiep weten.Op dinsdag 23 mei 2006 23:50 schreef Scrutinizer het volgende:
Royalty?
quote:Die pruikman staat, bij eenieder van ons, iedere ochtend/avond onder de douche...Op dinsdag 23 mei 2006 23:52 schreef Gellius het volgende:
Hee-hee, ik noemde jullie alleen maar dommerds omdat jelui het over een park hadden waar ik al gezegd had dat 't om een bos ging. Jij, ontspoorde invert, hebt nog niets losgelaten over de pruikman.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2006 23:53:55 ]
quote:Weten ?
quote:Amsterdam-Oost?
quote:Adam Ant, hahaha, wat een dom antwoord. Dommerd
quote:van Leeuwenhoek?
quote:Ja. Tenzij jij zo'n nouvelle-riche bent die beschikt over eenOp dinsdag 23 mei 2006 23:54 schreef Gellius het volgende:
Staat die griezel zometeen bij bij onder de douche?
douchecabine. quote:Ben ik postbode ?Op dinsdag 23 mei 2006 23:54 schreef Scrutinizer het volgende:
Amsterdam-Oost?
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:56 schreef mr_anonimous het volgende:
van Leeuwenhoek?
quote:Goeie. Ruysch? Blasius? Mijnheer Eerste Oosterpark?
quote:Hij heeft het waterslot uitgevonden?Op dinsdag 23 mei 2006 23:53 schreef Treinhomo het volgende:
[..]
Die pruikman staat, bij eenieder van ons, iedere ochtend/avond onder de douche...
quote:Ik ben toch geen meisje, TH?Op dinsdag 23 mei 2006 23:56 schreef Treinhomo het volgende:
[..]
Ja. Tenzij jij zo'n nouvelle-riche bent die beschikt over een
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 23:58 schreef Scrutinizer het volgende:
Hij heeft het waterslot uitgevonden?
quote:De vraag stellen is hem (haar ?) beantwoorden.Op dinsdag 23 mei 2006 23:58 schreef Gellius het volgende:
Ik ben toch geen meisje, TH?
quote:Nee, Daniël.Op woensdag 24 mei 2006 00:01 schreef Z het volgende:
Ha. Is het Pascal?
Wat doet Blaise Pascal bij jou onder de douche ?
[ Bericht 22% gewijzigd door #ANONIEM op 24-05-2006 00:03:23 ]
Bernouille
. Maar dat was in Groningen . Bernouille-grasveld, meer. quote:
quote:Daniel Bernoulli (Groningen, February 8, 1700 – Basel, March 17, 1782) was a Dutch-born mathematician who spent much of his life in Basel, Switzerland. He worked with Leonhard Euler on the equations bearing their names. Bernoulli's principle is of critical use in aerodynamics. It is applicable to steady, inviscid, incompressible flow, along a streamline.
Born as the son of Johann Bernoulli, nephew of Jakob Bernoulli, younger brother of Nicolaus Bernoulli II, and older brother of Johann II, Daniel Bernoulli was by far the ablest of the younger Bernoullis. He is said to have had a bad relationship with his father. Upon both of them entering and tying for first place in a scientific contest at the University of Paris, Johann, unable to bear the "shame" of being compared to his offspring, banned Daniel from his house. Johann Bernoulli also tried to steal Daniel's book Hydrodynamica and rename it Hydraulica. Despite Daniel's attempts at reconciliation, his father carried the grudge until his death.
When Daniel was five, his younger brother Johann Bernoulli II was born.
He was a contemporary and intimate friend of Euler. He went to St. Petersburg in 1724 as professor of mathematics, but did not like it there, and a temporary illness in 1733 gave him an excuse for leaving. He returned to the University of Basel, where he successively held the chairs of medicine, metaphysics and natural philosophy until his death. His father wanted him to do this because he believed that there was no money in mathematics.
His earliest mathematical work was the Exercitationes (Mathematical Exercises), published in 1724, which contains a solution of the differential equation proposed by Jacopo Riccati (the Riccati equation). Two years later he pointed out for the first time the frequent desirability of resolving a compound motion into motions of translation and motions of rotation. His chief work is his Hydrodynamique (Hydrodynamica), published in 1738; it resembles Lagrange's Méchanique Analytique in being arranged so that all the results are consequences of a single principle, namely, in this case, the conservation of energy. This was followed by a memoir on the theory of the tides, to which, conjointly with the memoirs by Euler and Colin Maclaurin, a prize was awarded by the French Academy: these three memoirs contain all that was done on this subject between the publication of Isaac Newton's Principia and the investigations of Laplace. Bernoulli also wrote a large number of papers on various mechanical questions, especially on problems connected with vibrating strings, and the solutions given by Brook Taylor and by d'Alembert.
To understand the significance of Bernoulli's work on kinetic theory in the context of the development of thermodynamics, see Thermodynamics timeline Edit
He is the earliest writer who attempted to formulate a kinetic theory of gases, and he applied the idea to explain the law associated with the names of Robert Boyle and Edme Mariotte.
Daniel Bernoulli also was the author in 1738 of the "Exposition of a New Theory on the Measurement of Risk", (Econometrica vol 22 (1954), pp23-36; Stanford Encyclopaedia of Philosophy) which St. Petersburg paradox was the base of the economic theory of risk aversion, risk premium and utility.
quote:Ik ookOp woensdag 24 mei 2006 00:07 schreef Gellius het volgende:
Ik heb ooit vlakbij het Bernouilleplein gewoond
Het was niet helemaal eerlijk. TH heeft het laatst nog gezegd, dat het douchegordijn naar binnen zuigt vanwege (de wet van?) Bernoulli.
Nu ga ik slapie doen, welterusten
. Zullen wij dan altoos bij elkander in de buurt wonen? Ik woonde in de Ambonstraat
.quote:Gij ook, Z!Op woensdag 24 mei 2006 00:10 schreef Z het volgende:
Ik heb in de Reitdiepstraat gewoond en het Reitdiep ligt/stroomt in Groningen.
quote:Op woensdag 24 mei 2006 00:11 schreef Gellius het volgende:
Scrut!
Ik woonde in de Ambonstraat
Ik woonde op het Deliplein .
quote:De pizza's van de hoek Korreweg-AmbonstraatOp woensdag 24 mei 2006 00:14 schreef Gellius het volgende:
Ach, de Groninger jaren. De Padangbar... de roti van Humsie's corner...
. quote:Ja preciesOp woensdag 24 mei 2006 00:19 schreef Gellius het volgende:
En 's avonds beugeltjes halen bij De Paardeschuur natuurlijk.
quote:Dat is toch dat rel plein?Op woensdag 24 mei 2006 00:32 schreef Z het volgende:
Juist. Ik woon praktisch aan het Mercatorplein. Weltrusten.
quote:Ik kan ook niet slapen maar ken je meneer niet, tongOp woensdag 24 mei 2006 01:15 schreef tong80 het volgende:
Tong kan al een uur niet slapen dus maar een plaatje van een andere geniale geest opgezocht.
[afbeelding]
Cubaan
quote:Meneer Havanna?
quote:Het zal bestOp woensdag 24 mei 2006 02:04 schreef tong80 het volgende:
Hij wordt beschouwd als de mozart in zijn soort.
quote:Die illusie had ik ook niet, tongOp woensdag 24 mei 2006 02:07 schreef tong80 het volgende:
Ja ik geef het niet weg want je kent hem toch niet possie. Althans dat denk ik
quote:Hee peace, ook last van insomnia?Op woensdag 24 mei 2006 02:12 schreef peaceman het volgende:
Wat maakt het uit.. dat ze voor Ajax spelen is al reden genoeg om ze goed te vinden
quote:meer van Faithless
quote:Is god je DJ dan ?
quote:Beter
Ik moet echt naar bed, moet er om 6.30 weer uit
quote:Was, waarschijnlijk
quote:Meer last van We become one (dat heb je met een gespleten persoonlijkheid he?!)
quote:Tsss, als wijkgenoot hoor jij ook de lokale FC te supporterenOp woensdag 24 mei 2006 02:12 schreef peaceman het volgende:
Wat maakt het uit.. dat ze voor Ajax spelen is al reden genoeg om ze goed te vinden
quote:Ik ben dan mijn regio kwijt, maar niet mijn verstandOp woensdag 24 mei 2006 02:18 schreef Neleos het volgende:
[..]
Tsss, als wijkgenoot hoor jij ook de lokale FC te supporteren
Trusten raders.
Pos
quote:Ik ga met je meeOp woensdag 24 mei 2006 02:21 schreef tong80 het volgende:
Ik ga weer een poging wagen te slapen.
Trusten raders.
Pos
Trusten
quote:Notten
Die Cubaanse genius van Tong is natuurlijk José Raoul Capablanca. Van een ander niveau.
quote:Een brug weer wel daarentegen. Hoe heet die mooie brug bij / naar IJburg ook alweer, Gellius?Op dinsdag 23 mei 2006 23:03 schreef Gellius het volgende:
Die was Antirevolutionair! Ik zie nog geen ARP lui een bos naar zich vernoemd krijgenin Amsterdam.
Dát was pas een mannenbroeder!
quote:Herinner jij je de gouden jaren van vóór Cruyff niet meer? ...."Alle ballen op mevrouw de Pompadour!"Op woensdag 24 mei 2006 09:13 schreef peaceman het volgende:
Da's zeker geen Ajacied...
quote:Op woensdag 24 mei 2006 09:18 schreef pyl het volgende:
[..]
Herinner jij je de gouden jaren van vóór Cruyff niet meer? ...."Alle ballen op mevrouw de Pompadour!"
quote:Een keer een relletje geweest en al meteen de naam van rel-plein
Het is bevoorbeeld ook het plein met de blowverbodsborden. Ik vind het een prachtplein iig.quote:Op woensdag 24 mei 2006 09:18 schreef pyl het volgende:
Herinner jij je de gouden jaren van vóór Cruyff niet meer? ...."Alle ballen op mevrouw de Pompadour!"
Aarrrgh, pyl!
Madame de Pompadour.
quote:Op 29 december 1721 werd in Parijs Jeanne Antoinette Poisson geboren. Ze was de buitenechtelijke dochter van een belastingpachter. In 1741 werd zij uitgehuwelijkt aan Charles-Guillaume Lenormand d'Étioles, een neef van haar vader. Vier jaar later werd Jeanne de maitresse van Lodewijk de vijftiende, koning van Frankrijk. Hij schonk haar in 1745 de titel Markiezin de Pompadour.
Ze was een intelligente vrouw die een grote invloed had op zowel de politiek als het culturele hofleven van de koning. Ze was zelf ook opdrachtgever en beschermvrouwe voor verschillende kunstenaars en schrijvers.
Ook op een andere manier heeft ze (waarschijnlijk) bijgedragen aan de cultuur. De spreekwoordelijke uitdrukking 'Na ons de zondvloed...' zou door haar zijn toegevoegd aan de Franse koning toen hij zich zorgen maakte om een verloren veldslag bij Rossbach in 1757.
Madame de Pompadour overleed in Versailles op 15 april 1764.
(je moet érgens beginnen...)
wetenschapper
Ben even weg
.quote:Op woensdag 24 mei 2006 09:16 schreef pyl het volgende:
[..]
Een brug weer wel daarentegen. Hoe heet die mooie brug bij / naar IJburg ook alweer, Gellius?
quote:Enneüs Heerma is juist.Op woensdag 24 mei 2006 10:49 schreef Berkery het volgende:
Enneus Heerma
quote:Hoewel ik meer van de club van Floor ben, had ik toch 'n zwak voor Enneüs. Hoe dienen we trouwens het wulpse lijnenspel van deze prachtige brug te verenigen met de steile naamgever?Dát was pas een mannenbroeder!
-tjes tegen:
Mijnheer was Nijmegenaar, mag ik hier uit op maken? En natuurwetenschapper?
Meneer was geen Hollander, en meneer kundigde.
quote:O ja? Waar dan?Op woensdag 24 mei 2006 11:17 schreef Z het volgende:
Meneer heeft straat noch plein naar zich vernoemd gekregen in A'dam, wel in Nijmegen overigens.
quote:Op woensdag 24 mei 2006 11:20 schreef Gellius het volgende:
...... Ik heb de fallus van pyl nooit mogen aanschouwen, bijvoorbeeld....
quote:Op woensdag 24 mei 2006 11:30 schreef Z het volgende:
Misschien kunnen we een keer een expeditie opzetten naar de fallus van Pyl.
Ik zou hem graag nog eens laten zien, mijn Quackmonument, maar dat mag niet van Photobucket ...
.quote:Je hebt gelijk. Laten we terugkeren tot de man met de ochtendkrant op zijn hoofd. Is daar een verklaring voor, Z?Op woensdag 24 mei 2006 11:35 schreef peaceman het volgende:
Dit is toch raad je plaatje? Of is het raadt de fallus aan t worden?
Wiskundige?
quote:En niet de eerste de beste!
quote:Euler it is:Op woensdag 24 mei 2006 11:54 schreef pyl het volgende:
Euler wel, vermoedelijk. Al ken ik geen naar hem vernoemd straatje, hofje, pleintje, laantje, parkje of wat dies meer zij.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Leonhard_Euler
Er is een Eulerstraat in Nijmegen volgens google.
.quote:Ja dat is in de wijk GrootstalOp woensdag 24 mei 2006 11:59 schreef Z het volgende:
Er is een Eulerstraat in Nijmegen volgens google.
quote:Hmmmmmmmmm .... vlakbij, eigenlijk. Ik zal hem straks eens oversteken.Eulerstraat
wijk 15 Grootstal; straatcode 24198
Raadsbesluit d.d. 18 december 1996
Leonhard Euler (1707-1783), Zwitsers wiskundige en natuurkundige, een van de grootste wiskundigen ooit
zie Natuurkundigenbuurt
quote:Ik ben vandaag deOp woensdag 24 mei 2006 12:02 schreef pyl het volgende:
[..]
Hmmmmmmmmm .... vlakbij, eigenlijk. Ik zal hem straks eens oversteken.
quote:Graag een verslagje.Op woensdag 24 mei 2006 12:02 schreef pyl het volgende:
[..]
Hmmmmmmmmm .... vlakbij, eigenlijk. Ik zal hem straks eens oversteken.
quote:
Dit is 'm dan, de Eulerstraat in Nijmegen.
.quote:Geen wonder dat ik hem niet ken.Op woensdag 24 mei 2006 12:08 schreef Scrutinizer het volgende:
[afbeelding]
Dit is 'm dan, de Eulerstraat in Nijmegen.
Wel veilig oversteken, zo te zien.
quote:Bij die rode auto, bedoel je?Op woensdag 24 mei 2006 12:13 schreef Gellius het volgende:
Als het goed is, kan je in de verte mijn meneer zien. Maar daar is de glans nu ook wel een beetje af.
quote:Galvani?Op woensdag 24 mei 2006 12:13 schreef Gellius het volgende:
Als het goed is, kan je in de verte mijn meneer zien. Maar daar is de glans nu ook wel een beetje af.
quote:Iets verder nog denk ik, Tokay.
quote:Top. Bij Euler links.
