quote:
17-05-2006
--------------------------------------------------------------------------------
Luciano Moggi en de Italiaanse ziekte
ROME - Uit de drie gerechtelijke onderzoeken en circa 100.000 afgeluisterde telefoongesprekken van het jongste...
... Italiaanse voetbaldrama is één opperste slechterik naar voren gekomen. De voormalige directeur van Juventus, Luciano Moggi, blijkt de spil in een hecht verbond van vrienden, contactpersonen en meelopers, die onder elkaar gunsten uitwisselden met het doel de Oude Dame te laten winnen en er zelf financieel beter van te worden.
Het netwerk van corruptie en machtsmisbruik wordt door Justitie omschreven als een misdadige bende naar maffioos model. Ook de 69-jarige Moggi, die tot voor kort nog liefkozend Lucianone of Big Luciano werd genoemd, wordt nu als Lucky Luciano vereenzelvigd met een historische leider van de maffia.
Uit de onthullingen van de afgelopen dagen is duidelijk geworden hoe het systeem-Moggi werkte. Juventus werd systematisch bevoordeeld – alleen al in de competitie van 2004/05 zou het gaan om 18 verdachte wedstrijden – door tenminste zes scheidsrechters en vier assistenten. Niet alleen door dubieuze beslissingen in de wedstrijden van Juventus, maar ook door het overvloedig toekennen van gele en rode kaarten aan toekomstige tegenstanders.
Essentieel daarvoor was Moggi’s controle over de twee functionarissen, met wie hij in contact stond via ‘veilige’ Zwitserse en Sloveense mobieltjes, die verantwoordelijk waren voor de wekelijkse benoeming van scheidsrechters. Het tweetal zorgde ervoor dat Juventus de bevriende arbiters kreeg door de plastic bolletjes waaruit zij bij de loting de namen van clubs en wedstrijdleiders moesten voorlezen discreet te merken. Op de tast konden de gewenste balletjes worden herkend.
Aan de fraude werkte ook de secretaresse van het bondsbestuur mee, die daarvoor werd beloond met promotie en een baan voor haar dochter. Binnen de bond had Moggi verder een vertrouweling in de persoon van vice-voorzitter Mazzini, terwijl de door de Moggi-lobby gekozen voorzitter Carraro zich doof hield voor de vele verdenkingen aan het adres van Juve.
Carraro ondernam zelfs geen actie toen de rechtbank van Turijn vorig jaar honderden pagina’s met afschriften van bezwarende telefoongesprekken doorstuurde naar de bond. Pas toen de inhoud daarvan naar de pers werd gelekt, barstte het schandaal los.
Aan het complot werkten ook journalisten mee van bekende sportprogramma’s in Italië. Hun taak bestond er uit ‘fouten’ van scheidsrechters uit beeld te houden. Daarvoor pleegden zij wekelijks overleg met Moggi, die een presentator onder meer een Rolex-horloge van 40.000 euro gaf. Eén presentator, Aldo Biscardi - de Mart Smeets van Italië, die al 26 jaar op tv was - diende gisteren zijn ontslag in.
Ook binnen de politie had Moggi zijn vrienden. Agenten kregen vrijkaartjes en souvenirs.
Zoals in elk serieus Italiaans schandaal ontbreekt ook de politieke connectie niet. Moggi onderhield goede betrekkingen met tenminste twee leden van het kabinet-Berlusconi. Zo belde minister van Binnenlandse Zaken Pisanu hem op met de vraag of Moggi niet een paar vriendelijke scheidsrechters kon regelen om zijn favoriete club, Torres Sassari, van degradatie te redden. Aan het verzoek werd voldaan, waarna Moggi op zijn beurt de bewindsman wist over te halen om de week na de sterfdag van paus Johannes Paulus II de competitie niet stil te leggen. Juventus zou toen spelen tegen een door schorsingen en blessures verzwakt Fiorentina.
Bij minister Siniscalco van Economische Zaken legde Moggi het verzoek neer een vriend van hem te bevorderen naar de top van de fiscale recherche. Als tegenprestatie mochten de zoontjes van de minister mee op zomerkamp van Juventus.
De goedgezindheid van de arbiters bleef niet beperkt tot de ploeg uit Turijn. Ook ‘bevriende clubs’ als Lazio, Fiorentina en Messina en spelers en trainers van GEA World, het bemiddelingsbureau van Moggi’s zoon Alessandro, profiteerden mee.
GEA bestaat pas sinds 2001 maar heeft al 180 spelers en trainers onder contract, die soms werden overgehaald hun zaakwaarnemers te verlaten door te dreigen met de naam van Moggi sr. En wanneer clubs als Perugia en Roma, die bij betrokkenen in het krijt stonden, bezwaar maakten, zoals bij de voorgenomen verkoop van Roma-speler Emerson, werd gedreigd dat de geldkraan dichtgedraaid zou worden. Dankzij commissies tot vijftien procent op transfersommen en salarissen werd Moggi junior al snel multimiljonair.
De naam van GEA was al snel zo slecht dat Bayern München-manager Karl-Heinz Rummenige het bedrijf maanden geleden al omschreef als een maffiabende waar hij nooit zaken mee zou doen.
In Italië zelf was het moeilijker te ontkomen aan de greep van Moggi en consorten. Dat ondervond arbiter Paparesta, die het waagde om Reggina te laten winnen van Juventus. Als represaille werd hij bedreigd en opgesloten in de kleedkamer. Maar Paparesta liet het wel uit zijn hoofd om dat te melden aan de disciplinaire commissie, omdat hij ‘het fluiten dan wel had kunnen vergeten’. Arbiters die twijfels uitspraken over de lotingsprocedure werden uitgerangeerd en zelfs de vermaarde Pierluigi Collina moest vaak genoegen nemen met minder belangrijke wedstrijden omdat Moggi hem niet vertrouwde.
Spelers die niet voelden voor een transfer voor rekening van GEA kregen te horen dat ze uit de nationale selectie zouden worden gezet. En Roma-trainer Zdenek Zeman, die in 1998 het bewezen maar vrijwel niet bestrafte dopinggebruik bij Juventus aan de kaak stelde, heeft daarna nooit meer een topclub kunnen leiden. De oud-voorzitter van Bologna heeft in een verhoor verklaard dat de Moggi-kliek hem dringend ontraadde om met Zeman in zee te gaan.
De Italiaanse sportwereld heeft geschokt maar niet verbaasd gereageerd op de onthullingen. Zoals Roma-coryfee Francesco Totti zei: ,,Iedereen wist het, maar niemand zei het. Ik hield ook maar liever mijn mond, want zodra ik iets zei, zou ik gestraft worden.’’
Schandalen zijn niet nieuw in de Italiaanse voetbalwereld. Doping-, gok- en corruptieaffaires duiken regelmatig op. Ook Moggi is daar bij betrokken geweest.
De voormalige stationschef en Serie D-speler werd al in 1979, toen hij voor Roma werkte, voor de wedstrijd pratend met scheids- en grensrechters aangetroffen. In 1991, toen zijn toenmalige club Torino om de UEFA Cup streed, voorzag hij de arbiters van oogverblindende ‘gastvrouwen’. Toen Juventus hem desondanks in 1994 aanstelde, schijnt de grijze eminentie van Juve en Fiat, Gianni Agnelli, dan ook gezegd te hebben dat ‘een koning die zijn volbloeden wil beschermen, een stalmeester moet aanstellen die de paardendieven kent’. Agnelli erkende daarmee dat vuil spel in het Italiaanse voetbal onvermijdelijk was. En daar niet alleen, want het voetbal staat niet los van de rest van de samenleving. Dit schandaal is daarom eigenlijk niets anders dan het zoveelste symptoom van de ingekankerde corruptie die een onlosmakelijk element lijkt van de Italiaanse maatschappij.
Eeuwen van onderdrukking en slecht bestuur hebben in Italië een mentaliteit geschapen waarin de staat en zijn regels als vijanden worden gezien, de loyaliteit niet uitgaat naar de gemeenschap maar naar de eigen familie, clan of bende en het overtreden van de regels bewondering wekt. De manier waarop Moggi zijn macht vestigde, vertoont daarom grote overeenkomst met die waarop oud-premier Berlusconi de wet naar zijn hand zette, bankier Fiorani in de Antonveneta-affaire bijna ABN Amro in het zand liet bijten en maffialeider Provenzano 43 jaar lang voortvluchtig kon blijven.
Hoopgevend is daarbij wel, dat niet iedereen het spel meespeelt, zodat politie en rechterlijke macht regelmatig complotten als dat rond Moggi oprollen.
Maar terwijl in een land als Duitsland corrupte scheidsrechters en andere boosdoeners vervolgens snel berecht worden, gaat dat in Italië met zijn trage justitie niet zo makkelijk.
Nu huilt Moggi nog tranen met tuiten voor de openbare aanklager, maar zijn verdedigingsstrategie is al duidelijk. Hij zal zo veel mogelijk anderen in zijn val mee willen trekken, met name AC Milan en daarmee dus ook Berlusconi en zijn machtige netwerk.
Dan volgen de aanvallen op de rechtsdienaren die hun boekje te buiten zijn gegaan. En tenslotte rekken de advocaten de zaak zo lang, dat bij de uitspraak het ten laste gelegde al is verjaard. Dat scenario is al vaak succesvol gebleken, zodat het nog maar zeer de vraag is of Moggi en zijn corrupte vrienden ooit veroordeeld worden.
--------------------------------------------------------------------------------
Door AART HEERING
Bron: AD.nl
De corruptie gaat daar toch nog net iets verder dan ik dacht. Nu maar hopen dat er snel maatregelen getroffen worden.