De duivel staat, samen met ons twee, op de welbekende kanalen.
Voor een oordeel is het natuurlijk nog veel te vroeg, een Notwist plaat heeft tijd nodig. Wat betreft de niet ter zake doende open deuren: Deze plaat is een stuk organischer dan Neon Golden; de warmte van de kille electronica ontbreekt een beetje op het eerste gehoor. Verder heeft de band duidelijk zijn niche gevonden, en blijven ze deze keer tamelijk in het genre van Neon Golden. De zang en het accent van Markus Acher is goddank zo intiem als het altijd was. Good Lies en het titelnummer liggen in eerste instantie lekker in het gehoor.
En waarom ze alleen maar in juni naar ons land komen (terwijl ik dan niet kan), weet ik niet. Schandalig.