De invloed van pesten op de persoonlijkheid.

jah, mods worden tegenwoorig geevalueerd .

quote:

Op donderdag 11 mei 2006 23:16 schreef IshQ het volgende:
Pesten hoeft dus zeker géén negatieve invloed op je leven te hebben, het gaat erom hoe je er later mee omgaat. Daarnaast wordt JIJ gepest, dan is het aan jou om je te veranderen en de oorzaak bij jezelf te zoeken. Pesters aanpakken is nutteloos als het slachtoffer een gezond persoon is.

Onzin.
Dus mensen moeten zichzelf aanpassen aan de eisen en maatstaven van anderen, om maar niet buiten de boot te vallen en het slachtoffer te worden van triestelingen die erop kicken om alles aan te pakken wat niet in hun straatje valt?

Let op: ik zeg niet dat mensen zich maar moeten wentelen in de slachtofferspositie, maar wat jij nu doet is de zaken omkeren. Vaak wordt pesten veroorzaakt door dingen waar kinderen niks, maar dan ook niks aan kunnen doen.
Als een kind eenmaal in de vicieuze cirkel van 'gepest -onzekerheid - daardoor nog meer gepest' zit kun je wel roepen 'Ja zorg maar dat je eruitkomt', maar dat is een onmogelijk opgave, al helemaal voor kinderen, die dat stukje relativeringsvermogen vaak minder hebben.
En pesters aanpakken is nutteloos? Pestgedrag (zeker de meelopers) komt vaak voort uit een flink stuk onzekerheid. Stukje 'ik pak hun, want dan kunnen ze mij niet pakken'. Die redeneringswijze is veel en veel fouter dan een kind dat onzeker is, omdat het misschien schort aan sociale/emotionele vaardigheden.

Ik ben zelf overigens vrij hard gepest op de basisschool: dik, bril en introvert, dus dan krijg je het al snel zwaar te voorduren. Mij heeft het persoonlijk heel erg gesterkt in het wantrouwen dat ik toch al tegenover mensen heb, en ik merk zelf ook dat ik weinig tot geen behoefte heb om daar eigenlijk iets aan te doen. Mensen moeten me maar nemen zoals ik ben, met m'n mindere dingen qua persoonlijkheid. Doen ze dat niet, pech gehad, dan zijn ze m'n tijd niet waard.

quote:

Op donderdag 11 mei 2006 23:25 schreef Isegrim het volgende:
Evaluatie?

ja

Dat hoort bij groepsprocessen

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 02:19 schreef Nosh het volgende:
Als een kind eenmaal in de vicieuze cirkel van 'gepest -onzekerheid - daardoor nog meer gepest' zit kun je wel roepen 'Ja zorg maar dat je eruitkomt', maar dat is een onmogelijk opgave, al helemaal voor kinderen, die dat stukje relativeringsvermogen vaak minder hebben.

Als je er hulp bij krijgt, is het geen onmogelijke opgave.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 08:37 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Als je er hulp bij krijgt, is het geen onmogelijke opgave.

Met de nadruk op 'als'. Vereist een bepaalde mate van bereidheid om hulp te accepteren van het slachtoffer én uberhaupt iemand die die hulp wilt geven.
Dan is het zeker niet onmogelijk, maar die combinatie is er vaak niet. Vandaar dat ik het een 'onmogelijk opgave' noemde.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 02:19 schreef Nosh het volgende:

[..]

Onzin.
Dus mensen moeten zichzelf aanpassen aan de eisen en maatstaven van anderen, om maar niet buiten de boot te vallen en het slachtoffer te worden van triestelingen die erop kicken om alles aan te pakken wat niet in hun straatje valt?

Let op: ik zeg niet dat mensen zich maar moeten wentelen in de slachtofferspositie, maar wat jij nu doet is de zaken omkeren. Vaak wordt pesten veroorzaakt door dingen waar kinderen niks, maar dan ook niks aan kunnen doen.
Als een kind eenmaal in de vicieuze cirkel van 'gepest -onzekerheid - daardoor nog meer gepest' zit kun je wel roepen 'Ja zorg maar dat je eruitkomt', maar dat is een onmogelijk opgave, al helemaal voor kinderen, die dat stukje relativeringsvermogen vaak minder hebben.
En pesters aanpakken is nutteloos? Pestgedrag (zeker de meelopers) komt vaak voort uit een flink stuk onzekerheid. Stukje 'ik pak hun, want dan kunnen ze mij niet pakken'. Die redeneringswijze is veel en veel fouter dan een kind dat onzeker is, omdat het misschien schort aan sociale/emotionele vaardigheden.

Wanneer je overal waar je komt en altijd maar het slachtoffer wordt van pesterijtjes ligt dat toch écht aan je zelf. Je kunt wel de pesters blijven aanpakken maar daar schiet je ook geen moer mee op. Ookal schort het je aan sociale en emotionele vaardigheden en relativeringsvermogen, je zult het toch écht zelf moeten doen. Desnoods met proffesionele hulp. Wanneer je in een groep zit zul je je inderdaad moeten aanpassen aan de eisen en maatstaven van anderen, ergo: De eisen van de groep!

quote:

Ik ben zelf overigens vrij hard gepest op de basisschool: dik, bril en introvert, dus dan krijg je het al snel zwaar te voorduren. Mij heeft het persoonlijk heel erg gesterkt in het wantrouwen dat ik toch al tegenover mensen heb, en ik merk zelf ook dat ik weinig tot geen behoefte heb om daar eigenlijk iets aan te doen. Mensen moeten me maar nemen zoals ik ben, met m'n mindere dingen qua persoonlijkheid. Doen ze dat niet, pech gehad, dan zijn ze m'n tijd niet waard.

Same here en die eigenschap is er één om trots op te zijn. Ik ben ook hard gepest, door factoren waar ik écht niks aan kon doen. Het was tijd om mezelf te veranderen dus.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 08:48 schreef Nosh het volgende:

[..]

Met de nadruk op 'als'. Vereist een bepaalde mate van bereidheid om hulp te accepteren van het slachtoffer én uberhaupt iemand die die hulp wilt geven.
Dan is het zeker niet onmogelijk, maar die combinatie is er vaak niet. Vandaar dat ik het een 'onmogelijk opgave' noemde.

Vroeger was er geen hulp. Vandaag de dag wel. Het merendeel van de scholen heeft tegenwoordig een pestprotocol en kan kinderen helpen met o.a. weerbaarheidstraining. Grote probleem is echter dat het voor een docent ontzettend moeilijk is om pesten te signaleren, omdat het veelal stiekem gebeurt...

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 08:53 schreef IshQ het volgende:
Wanneer je in een groep zit zul je je inderdaad moeten aanpassen aan de eisen en maatstaven van anderen, ergo: De eisen van de groep!

Dat hoeft echt niet hoor. Het is voldoende om niet geraakt te worden door eventueel pestgedrag, dan houdt het vanzelf op, óók als je niet aan de (soms absurde) eisen van 'de groep' voldoet.

quote:

Op donderdag 11 mei 2006 22:24 schreef Pappie_Culo het volgende:
Ben op de basisschool ooit gepest door een paar mensen. Toen zeiden ze thuis dat ik maar eens klap uit moest delen. Werkte prima.

Die techniek werkt dus niet altijd. Bijvoorbeeld niet als je van nature niet gewelddadig bent.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:19 schreef Alicey het volgende:

[..]

Die techniek werkt dus niet altijd. Bijvoorbeeld niet als je van nature niet gewelddadig bent.

Of als je gewoon heel klein bent en de kracht van een kip hebt.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:07 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Dat hoeft echt niet hoor. Het is voldoende om niet geraakt te worden door eventueel pestgedrag, dan houdt het vanzelf op, óók als je niet aan de (soms absurde) eisen van 'de groep' voldoet.

Klopt opzich wel. Wat ik bedoel te zeggen is dat wanneer je 'in' een gemeenschap zit en je gepest wordt omdat je je anders gedraagt dan de mensen in die gemeenschap je jezelf toch zult moeten aanpassen.

Hm, er zijn zóveel pestsituaties mogelijk. Bij de ene kun je er zelf wat aan doen en bij de andere niet als ik er even bij na denk. Je moet het maar 'treffen'.

quote:

Op donderdag 11 mei 2006 23:16 schreef IshQ het volgende:

Pesten hoeft dus zeker géén negatieve invloed op je leven te hebben, het gaat erom hoe je er later mee omgaat.

Niet helemaal waar. Bepaalde invloed verander ik niets aan, hoe graag ik dat ook zou willen. Mijn handelen heb ik zelf in de hand, maar gevoelens als wantrouwen, achterdocht, verdriet en angst die zijn er soms.

quote:

Mensen moeten niet zulke zelfmedelijden hebben. Als je geen zelfvertrouwen meer heb kweek je het maar, niks komt vanzelf.

En bovenstaande zeg ik dus niet uit zelfmedelijden, maar puur omdat het zo is. Zelfvertrouwen is er verder ook in vele vormen, en sommige vormen zijn kennelijk niet zomaar te kweken.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:20 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Of als je gewoon heel klein bent en de kracht van een kip hebt.

Dat valt nog wel mee. Als je dan en keer echt boos wordt ben je opeens een stuk sterker. Maargoed, ik had geloof ik al opgemerkt dat het erg opportunistisch was..

Vroeger dacht ik dat ik sterker zou moeten zijn om ze van me af te slaan. Nu weet ik ondertussen dat het gewoon een kwestie is van "niet het makkelijkste slachtoffer zijn". Of je wel of niet sterker bent is niet relevant als er nog een ander is die niet slaat. Die kennis zou ik vroeger wel graag gehad hebben.

Verder denk ik dat het goed voor m'n karakter is geweest.. de scherpe kantjes eraf vijlen zogezegd. Maar ik heb gemerkt dat het verwerken/stabiliseren pas begonnen is toen het pesten gestopt was. En het heeft zeker 7-8 jaar geduurd. Ik durf er niet aan te denken hoe het gelopen was als het niet overgegaan was. Want, laten we wel wezen, dat komt ook voor.

Maargoed. Ach, echt boos ben ik niet meer op ze. We staan tenslotte nog altijd samen in de fabriek. _{alleen vertel ik hun wat ze moeten doen}

Wat me wel opvalt is dat degene die er vroeger tussendoor glipten, dus die niet pestten en niet gepest werden, nu heel erg middelmatige, grijze en saaie persoonlijkheden zijn.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:05 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Vroeger was er geen hulp. Vandaag de dag wel. Het merendeel van de scholen heeft tegenwoordig een pestprotocol en kan kinderen helpen met o.a. weerbaarheidstraining. Grote probleem is echter dat het voor een docent ontzettend moeilijk is om pesten te signaleren, omdat het veelal stiekem gebeurt...

Vroeger was er veel meer sociale controle, als er iets echt niet door de beugel kon qua pesterijen kregen de pesters lik op stuk!! Tegenwoordig de dag mag je je eigen kinderen niet eens een standje meer geven laat staan een ander kind eens stevig bij de arm te pakken.
Er zijn vandaag de dag veel te veel kinderen niet gestopt worden als ze een bepaalde grens overtreden, dus ook met pesten.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:43 schreef Carda het volgende:

[..]

Vroeger was er veel meer sociale controle, als er iets echt niet door de beugel kon qua pesterijen kregen de pesters lik op stuk!! Tegenwoordig de dag mag je je eigen kinderen niet eens een standje meer geven laat staan een ander kind eens stevig bij de arm te pakken.
Er zijn vandaag de dag veel te veel kinderen niet gestopt worden als ze een bepaalde grens overtreden, dus ook met pesten.

Vergeet niet dat in de traditionele vorm van sociale groepen het ook zo is dat normen van de groep veel centraler staan en die ook actief worden opgedringd aan het individu. Als je die weigert te onderkennen, val je buiten de groep en raak je kwetsbaar; 'vroeger' was er dan ook veel minder ruimte om af te wijken van wat in de sterke sociale groepen als toelaatbaar werd gezien. In die zin is dwingend gedrag niet iets dat enkel in de moderne samenleving speelt. Het is eerder van aard veranderd door het proces van modernisering.

M,n ouders zijn toch redelijk normaal En ik ben nooit gepest hoe komt het dan dat ik zo gek ben als een

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:50 schreef Reya het volgende:

[..]

Vergeet niet dat in de traditionele vorm van sociale groepen het ook zo is dat normen van de groep veel centraler staan en die ook actief worden opgedringd aan het individu. Als je die weigert te onderkennen, val je buiten de groep en raak je kwetsbaar; 'vroeger' was er dan ook veel minder ruimte om af te wijken van wat in de sterke sociale groepen als toelaatbaar werd gezien. In die zin is dwingend gedrag niet iets dat enkel in de moderne samenleving speelt. Het is eerder van aard veranderd door het proces van modernisering.

Daar heb je gelijk in maar ik doelde dus op het opvoeden, er moeten dingen duidelijk gemaakt worden, grenzen gesteld worden. Als je dat als ouder/leraar niet kunt of mag dan heb je een groot probleem. Sommige kinderen/pubers zoeken de grenzen op en gaan er ongehinderd overheen.

wat ik me trouwens afvraag, uit de oude klassen van basischool en middelbare school, de mensen DIE daar gepest werden. Vond ik soms nog niet eens zo verrassend ?

Iedere belevenis en gebeurtenis zal een mens doen veranderen, pesten dus ook

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 17:51 schreef sitting_elfling het volgende:
wat ik me trouwens afvraag, uit de oude klassen van basischool en middelbare school, de mensen DIE daar gepest werden. Vond ik soms nog niet eens zo verrassend ?

Ik pik ze er in een klas zó tussenuit, de kinderen die gepest worden of veel risico lopen. Vooral hun houding spreekt vaak boekdelen... Dus nee, verbazend is het vaak niet, maar dat maakt het nog niet okay natuurlijk.

quote:

Wat zijn trouwens de neigingen / karaktertrekken die andere pestslachtoffers hier terugvoeren op het pesten?

quote:

- Me ongemakkelijk voelen in een nieuwe groep en eigenlijk in groepen in het algemeen Check!
- Irrationele angst wanneer ik langs een groepje jeugd loop of fiets Check!
- Mensen niet gemakkelijk écht dichtbij laten komen Check!
- Me gauw aangevallen voelen Check!

quote:

- Mezelf bekeken voelen Check!
- Achterdochtig bij nietszeggende acties en lichaamstaal van, zelfs goed bevriende, mensen Check!
- Angst voor afwijzing Check!
- Negatieve aanvaringen met vriendinnen/vrienden/kennissen sterker beleven Check!
- Mezelf leeg vinden (Als in, niets te bieden hebben) Check!

Helaas een feest van herkenning . Ik ben op de middelbare schooltijd flink gepest; niet geslagen, maar wel verbaal. Het was eigenlijk één groepje jongens, waarmee de klas mee ging doen

Heeft pesten invloed op je persoonlijkheid ? Het heeft mij dermate gevormd, waardoor ik niet met tegenslagen in de privé-sfeer niet om kon gaan, waardoor ik nu in een pittige therapie ben gegaan....

Therapie heeft bij mij alleen maar meer haat opgelaaid hoe 99% van die phsychs zit te genieten van je ellende en er nog een schepje bovenop doet

O ja, in extreme vorm heb ik het meegemaakt mijn hele leven tot lelijk te worden uitgemaakt en de ervaring erbij dat lotgenoten nog veel wreder zijn..... het resultaat: pure mensenhaat

Beste FOKkers,

Dit topic, de invloed van pesten op de persoonlijkheid, spreekt me bijzonder aan, dus ik moet echt even reageren. Ik denk namelijk dat het vroegere gepest van mijn vriendin ons onze relatie heeft gekost.

Ik zal het uitleggen. We zijn allebei begin 30 en kregen een jaar geleden een relatie. Mijn vriendin (nu ex-vriendin) is vroeger veel gepest op school. Ze was altijd het beste-meisje-van-de-klas en aanvankelijk liet ze dat toen ook wel merken richting haar klasgenootjes. Dan gaat al snel je kop eraf natuurlijk, als betwetertje, wat resulteerde in langdurig gepest worden (jaren en jaren) waardoor haar karakter tijdens haar tienerjaren veranderde naar een stil, verlegen meisje (dat nog steeds gepest werd).

Pas zo rond haar 20e is het haar gelukt hier vanaf te komen. Ze heeft op een gegeven moment gewoon tegen zichzelf gezegd: ik accepteer dit niet meer, ik trek mijn bek weer open en iedereen kan doodvallen die mij niet neemt zoals ik ben. Ze komt nu over als een sterke vrouw, met een duidelijke eigen mening.

Dit *lijkt* een goede zaak. Want nu komt het: ik denk dat ze hierin erg ver is doorgeschoten. Ik denk zelfs dat ze eigenlijk voor niemand meer respect heeft. In het begin van onze relatie viel het me nog niet zo op, maar na een tijdje merkte ik dat ze probleemloos iedereen afsnauwt die bijvoorbeeld al met zijn boodschappenkarretje toevallig even in de weg loopt. Dit gaat nog veel verder, ze is zelfs al door haar grote mond in het ziekenhuis terecht gekomen (ik zal hier niet op in gaan).

Soms spreekt ze wel eens waardering en respect voor een bepaald persoon uit, maar dit gaat dan eigenlijk heel geforceerd en onnatuurlijk.
Ze heeft een goede baan (ze is nog steeds een intelligente meid), maar haar werk is erg vermoeiend voor haar, en dat komt volgens mij vooral door haar eigen sociale onvermogen om op een natuurlijke manier respectvol met mensen om te gaan. Ze is echter ook niet dom, en weet dat ze haar respectloze snauwgedrag niet kan uiten naar haar collega's, want dan ligt ze er zo uit. Ze kropt dus alles op gedurende de dag, en komt met zware hoofdpijn thuis.

In het begin toonde ze haar respectloze gedrag niet richting mij. Maar na verloop van tijd gebeurde dit wel. Dat werkt bij mij dus niet. Ik heb genoeg eigenwaarde om me zo niet te laten behandelen. Ik heb onze relatie nog een tijdje een kans gegeven, maar op een gegeven moment een punt erachter gezet. Dat was na 5 maanden.

Mijn vraag is nu, of anderen die lang geleden gepest zijn, zich een beetje kunnen herkennen in haar gedrag of dit gedrag kunnen verklaren vanuit de wetenschap. En wat zou een goede manier kunnen zijn om haar te helpen?

Want ik vind het ook heel erg voor haar. Ik hou nog steeds een beetje van haar en ze heeft huilend in mijn armen gezegd het ook heel erg te vinden zo'n "kutwijf" te zijn (sorry, het zijn haar eigen woorden).

Misschien ook vermeldingswaardig: Ze geeft bijzonder veel om dieren. Dat is natuurlijk een normale eigenschap, maar zij heeft het in extreme mate; ze is zelfs bereid om de rest van haar leven in het teken van dieren te plaatsen. Ze zegt ook wel eens iets over de onvoorwaardelijke liefde van dieren voor haar. Mijn theorie is dat dieren haar nooit zo'n pijn gedaan hebben als de extreme pijn die haar lange tijd door mensen is aangedaan (pesten).

Nikkie, nu sla jij toevallig meteen al de spijker op z'n kop: "pure mensenhaat". Ik denk dat mijn vriendin daar aan lijdt..... (en dat is echt verschrikkelijk voor zo iemand, ik heb het van dichtbij gezien).

TVP...

Ik heb ook heel lang gezegd dat ik liever dieren had dan mensen, omdat dieren tenminste onvoorwaardelijk om je geven. Wat ik ook doe, mijn hond blijft me trouw en zal me nooit belazeren. Tegenwoordig hou ik toch ook wel van sommige mensen, al blijft écht vertrouwen soms lastig (irrationele gedachten die opkomen en die ik gelukkig steeds beter aan de kant weet te zetten).

Fokker, ik denk dat jouw vriendin er gewoon heel goed in is geworden op mensen zoveel mogelijk van zich weg te jagen. Dat is wel een beetje herkenbaar. In het verleden had ik nogal eens de neiging om iemand van wie ik écht hield te gaan 'uittesten' door hem of haar onvriendelijk te behandelen. Hoever kon ik gaan voor hij/zij er de brui aan gaf? NIet bewust natuurlijk, maar ik denk dat ik het ergens achter in mijn hoofd beter vond om iemand weg te jagen dan dat hij me afwees of in de steek liet.

Ik kan zeggen, ik ben vroeger ook verbaal gepest.

Omdat ik op mijn 16de keihard na de gymles heb geroepen dat ik dood wilde is het balletje gaan rollen.

Ik ben naar het Riagg gestuurd en na veel praten, ben ik naar het JAB (Jongeren advies bureau) gestuurd. Daar heb ik een sociale vaardigheids training gedaan. Daar heb ik ook mijn (enige en) allerbeste vriendin ontmoet, bijna 10 jaar later zijn we nog steeds erg goed bevriend.

Ik merk dat ik op sommige momenten nog erg onzeker ben van me zelf. Maar als ik terug kijk heb ik het gevoel dat ik me aardig heb los geworsteld van mijn verleden. Heb zelfs al verontschuldiging gekregen van een paar pestkoppen, helaas draai je daar het verleden niet mee terug.

Tvp, nu geen tijd, maar kom hier graag even een keer op terug. Ben zelf járenlang gepest (jaartje of 9) en echt door de hele klas, zowel verbaal als fysiek.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 09:19 schreef Alicey het volgende:

[..]

Die techniek werkt dus niet altijd. Bijvoorbeeld niet als je van nature niet gewelddadig bent.

Mjah, maar de meeste mensen hebben het wel in zich hoor.

Als je niet voor jezelf op kunt komen is dat vrij lastig. Maar het is prima aan te leren denk ik.

Misschien heb ik het in me. Ik zou het echter niet willen gebruiken, tenzij ik in acuut levensgevaar verkeer o.i.d. Ik wijs geweld als oplossing af.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 16:58 schreef Carda het volgende:

[..]

Daar heb je gelijk in maar ik doelde dus op het opvoeden, er moeten dingen duidelijk gemaakt worden, grenzen gesteld worden. Als je dat als ouder/leraar niet kunt of mag dan heb je een groot probleem. Sommige kinderen/pubers zoeken de grenzen op en gaan er ongehinderd overheen.

Het zou best kunnen, alhoewel mijn eigen ervaring anders is. Mijn ouders hebben mij nooit heel actief opgevoed of zich om mij drukgemaakt, maar niettemin ben ik nooit een pester geworden en ben ik ook nooit gepest. Ik heb me er nooit mee bezig gehouden, dus het kan best zijn dat ik het fout heb, maar mijn gevoel is dat een opvoeding waarin ouders een te actieve c.q. beschermende rol hebben kinderen al snel zwak maakt of ze juist een over het paard getilde attitude geeft.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2006 10:03 schreef Isegrim het volgende:
Misschien heb ik het in me. Ik zou het echter niet willen gebruiken, tenzij ik in acuut levensgevaar verkeer o.i.d. Ik wijs geweld als oplossing af.

Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen natuurlijk.

quote:

Op donderdag 11 mei 2006 08:46 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat snap ik niet echt. Ik zelf ben ook wel gepest, had het alleen vaak nooit door lol Maar als je bijna 9 jaar lang gepest bent, ik bedoel, had je niet liever dat je gewoon 'normale' 9 schooljaren zou hebben in die periode.

Nee, eigenlijk niet Ik was in mijn jonge jaren behoorlijk (te) overgevoelig, ik huilde bij wijze van spreke al als mijn veter loszat Ik nam alles persoonlijk op, kon geen contact maken met anderen en was altijd negatief ingesteld.

Maar door dit en andere dingen in mijn jeugd ben ik nu veranderd in een sterk, zelfverzekerd en bewust persoon geworden. Het heeft echt mijn leven verrijkt. Ik zou er dan ook niet aan moeten denken dat ik nu precies hetzelfde zou zijn voordat al het gedonder begon. Dan had het niet goedgekomen zijn met mij

Natuurlijk vind ik het wel eens jammer dat ik geen zorgeloze jaren heb gehad in mijn jeugd, maar voor mij is dit goed geweest!

De reden dat ik trouwens werd gepest was omdat ik mij anders gedroeg dan andere klasgenoten. Ik had een eigen mening en ik had laks aan de mode. Sterker nog ik wist nog geen eens wat dat was Droeg gewoon roze met rood, een foute broek van C&A en daaronder een stel klittebandschoenen Mijn moeder probeerde wel eens uit pure wanhoop (om het pesten te stoppen) mij merkkleding te laten dragen. Maar dat wilde ik zelf weer niet

Ik moet wel toegeven dat ik zelf ook een groot aandeel had dat ik werd gepest. Ik ging er altijd op in en ook op de foute manier. Ik werd altijd aggressief als iemand mij uitschold en trapte die persoon dan altijd in elkaar Dus ja dan denken die mensen ook: Poohy reageert erop dus dan gaan we vrolijk door. Eigen schuld.

Bij mij had het ook veel met kleding te maken. Ik had echt een überslechte smaak als kind. En ik was de beste van de klas, dat is natuurlijk ook altijd een reden om iemand te naaien.

Ik denk dat het nu nog erger is wat betreft kleding op school. Als ik klassefoto's van nu zie dan heeft iedereen de laatste mode aan. Als ik kijk naar wat klasgenoten aanhadden in mijn tijd dan waren er wel meer mensen die niet echt met de laatste mode meeliepen

quote:

Op zaterdag 13 mei 2006 01:17 schreef nikkie het volgende:
Therapie heeft bij mij alleen maar meer haat opgelaaid hoe 99% van die phsychs zit te genieten van je ellende en er nog een schepje bovenop doet

Lijkt me toch niet dan heb je toch wel de verkeerde lijkt me zo

quote:

Op zaterdag 13 mei 2006 10:01 schreef Pappie_Culo het volgende:

[..]

Mjah, maar de meeste mensen hebben het wel in zich hoor.

Als je niet voor jezelf op kunt komen is dat vrij lastig. Maar het is prima aan te leren denk ik.

Ik heb het zelf hooguit op een verbale manier. Geweld is aan mij niet besteed, nog afgezien van het feit dat ik op het fysieke vlak een lachertje ben.

quote:

Op zaterdag 13 mei 2006 01:17 schreef nikkie het volgende:
Therapie heeft bij mij alleen maar meer haat opgelaaid hoe 99% van die phsychs zit te genieten van je ellende en er nog een schepje bovenop doet

Zo kan het inderdaad overkomen ja. Ben zelf ook nog maar net begonnen & denk bij mezelf wat ik GVD daar nou eigenlijk doe. Maar dat hoort er allemaal bij

Ik vraag me wel eens af of therapie überhaupt nut heeft voor mensen die reeds over een redelijke mate van zelfreflectie en wil tot veranderen beschikken. Ik denk eigenlijk nauwelijks. Is onlangs ook een onderzoekje over verschenen.

Daar kun je wel eens gelijk in hebben, Isegrim. Misschien een beetje off-topic, maar ik ken ervaringen waarbij een onervaren therapeut (GGD) iemand zelfs echt verkeerd heeft "geholpen". Kun je mij meer informatie geven van het onderzoek waar je aan refereert?

quote:

Op zondag 14 mei 2006 00:34 schreef Isegrim het volgende:
Ik vraag me wel eens af of therapie überhaupt nut heeft voor mensen die reeds over een redelijke mate van zelfreflectie en wil tot veranderen beschikken. Ik denk eigenlijk nauwelijks. Is onlangs ook een onderzoekje over verschenen.

Allemaal leuk en aardig zo'n onderzoek, maar feit is en blijft dat de therapie waarmee ik nu begonnen ben een "oplossing" lijkt te zijn (ik gebruik dit woord bewust) om mijn leven weer op te kunnen pakken. Het is inderdaad geen wondermiddel, maar wel een basis om weer verder te bouwen. Ervoor zorgen dat je weer sterk genoeg wordt. En als we het toch zo gaan spelen; een groepsgenoot gaat afscheid nemen binnenkort en als ik hoor hoe hij eraan toe was toen hij binnenkwam en hoe hij nu is, dan geeft mij dat wel enige hoop...

Maar de tijd zal het leren, want ik ben en blijf kritisch....

Therapie is naar mijn mening alleen een steuntje in de rug, uiteindeijk zal je het helemaal zelf moeten doen.

quote:

Op zondag 14 mei 2006 00:50 schreef Fokker200 het volgende:
Daar kun je wel eens gelijk in hebben, Isegrim. Misschien een beetje off-topic, maar ik ken ervaringen waarbij een onervaren therapeut (GGD) iemand zelfs echt verkeerd heeft "geholpen". Kun je mij meer informatie geven van het onderzoek waar je aan refereert?

Poeh, dat heeft een poosje terug op Fok gestaan, maar ik heb niet in het betreffende topic meegepost, dus terugvinden wordt lastig... Het stond ook in de krant geloof ik...

quote:

Op zondag 14 mei 2006 00:54 schreef X-Naut het volgende:

[..]

Allemaal leuk en aardig zo'n onderzoek, maar feit is en blijft dat de therapie waarmee ik nu begonnen ben een "oplossing" lijkt te zijn (ik gebruik dit woord bewust) om mijn leven weer op te kunnen pakken. Het is inderdaad geen wondermiddel, maar wel een basis om weer verder te bouwen. Ervoor zorgen dat je weer sterk genoeg wordt. En als we het toch zo gaan spelen; een groepsgenoot gaat afscheid nemen binnenkort en als ik hoor hoe hij eraan toe was toen hij binnenkwam en hoe hij nu is, dan geeft mij dat wel enige hoop...

Maar de tijd zal het leren, want ik ben en blijf kritisch....

Dan kan er weinig misgaan lijkt me. Hoop dat het je op weg helpt.

quote:

Op zondag 14 mei 2006 09:40 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Dan kan er weinig misgaan lijkt me. Hoop dat het je op weg helpt.

quote:

Op zondag 14 mei 2006 00:34 schreef Isegrim het volgende:
Ik vraag me wel eens af of therapie überhaupt nut heeft voor mensen die reeds over een redelijke mate van zelfreflectie en wil tot veranderen beschikken. Ik denk eigenlijk nauwelijks. Is onlangs ook een onderzoekje over verschenen.

Therapie is hoe dan ook puur een hulpmiddel. Je moet altijd zelf doen. Ik denk niet dat je daaruit kunt concluderen dat therapie geen nut heeft..

quote:

Op zondag 14 mei 2006 11:41 schreef Alicey het volgende:

[..]

Therapie is hoe dan ook puur een hulpmiddel. Je moet altijd zelf doen. Ik denk niet dat je daaruit kunt concluderen dat therapie geen nut heeft..

Ik zeg ook niet dat het per definitie geen nut heeft. Ik zeg dat het misschien nauwelijks nut heeft voor mensen voor wie hetgeen een therapeut vertelt niets nieuws is.