The Decemberists #1

quote:

Nobody got into the Decemberists for the riffs.

quote:

On disc, though, it's largely missing the catchy choruses and verisimilar emotions that previously served as ballast for the Decemberists' gaudy eccentricities.

quote:

The Decemberists - The Hazards of Love
Uitgegeven: 24 maart 2009 08:47
Laatst gewijzigd: 24 maart 2009 08:51

Na het succesvolle ‘The Crane Wife’ uit 2006 komen The Decemberists opnieuw met een conceptplaat. Dit keer draait de plaat rond het liefdesverhaal tussen Margaret die in de stad woont, en William, een mystieke bosbewoner.

Het resultaat is een folkvariant op de welbekende rockopera. Om dit idee te laten slagen heeft de band voor de verschillende karakters gastzangeressen ingezet. Zo neemt Becky Stark van Lavender Diamond de stem van Margaret op zich en komt Shara Worden (My Brightest Diamond) opdraven voor de partijen van de boze boskoningin.

Tot zover verhaal en cast. Voor ‘The Hazards of Love’ hebben The Decemberists een mix van jaren ‘70 progrock, hardrock en stevige saus van folk in elkaar gezet. Duidelijk is dat het bindmiddel in deze cd de Europees/Ierse folk traditie is. De insteek is een verhaal vertellen, en de muziek is daar begeleiding en instrument in. Door de folkpopdeuntjes kan ineens een Focus-achtige Clavecimbe partij klinken om vervolgens over te gaan in een Zepellin gitaarriff.



‘The Hazards of Love’ is een plaat die je het beste in zijn geheel kunt luisteren. De samenhang van de nummers, de overgangen zitten erg sterk in elkaar. Er is niet een nummer dat er echt uit springt. Niet omdat de plaat vlak is, maar juist omdat hij zo’n homogeen geheel vormt.

Toch zijn er enkele nummers die iets meer opvallen, al is het alleen maar omdat ze er in verschillende delen op staan. Zo valt de titelsong vier keer erg op, met name de afsluiter van de cd blijft in je hoofd geramd zitten.

Dat geldt helemaal voor het breekpunt in de plaat, ‘The Wanting Comes in Waves / Repaid’. Niet alleen ligt dit nummer midden in de folkopera en lijkt het een omslagpunt in de verhaallijn, maar ook komen in dit nummer alle stijlen die door de plaat heen de revue passeren tezamen.

In 6.27 min gaan The Decemberists van Emerson, Lake & Palmer naar Jefferson Airplane, langs een poppy refreintje en tussen de seventies hardrockgitaren door. Een nummer dat je blijft draaien.

Met ‘The Hazards of Love’ hebben The Decemberists een potentieel klassieker geschreven. Je moet er wel even voor gaan zitten, maar als je de plaat een aantal keer hebt gehoord valt alles zijn plek, en is het een blijvertje.

© NU.nl/Tjeerd van Erve

quote:

Op zaterdag 28 maart 2009 14:25 schreef thijsdetweede het volgende:
Sinds wanneer is 'geen shuffle' een overtuigend argument? Ik draai altijd en alleen maar albums.
Bach, de Beatles en de Beach Boys lieten al zien dat een album de entiteit is, niet het liedje.

Toegegeven, in dit geval zou het helemaal stupide zijn om liedjes te gaan draaien. Maar datzelfde kon je van Tommy zeggen

quote:

Op dinsdag 24 maart 2009 07:59 schreef thedunno het volgende:Andere de andere kant begrijp ik ook wel weer dat veel mensen hem vinden tegenvallen. De liefhebbers van popliedjes met een kop en een start komen er wat bekaaid van af. Het is een conceptplaat die zich als geheel laat beluisteren. Het komt allemaal wat pretentieuzer over. Op zich niet erg als die pretenties maar worden waargemaakt.