quote:
Op donderdag 4 mei 2006 21:10 schreef seilram het volgende:Toch vraag ik me af of er iemand is die dit heeft mee gemaakt met zijn of haar kat en hoe dat is verlopen.
Helaas had een van onze katers het. Ontdekt toen hij last kreeg van zijn gebit. Onze twee andere katers en poes werden negatief getest.
Tjsa, en toen...
Het zelfde verhaal als bij jou: hij moest vanaf dat moment binnen blijven en dat was écht helemaal niets voor hem. We hadden eerder al wekenlang geprobeerd hem wat vaker, meer en langer binnen te hebben, maar hij werd er horendol van. Hij wilde altijd naar buiten; het was een echte kater met een groot gevoel voor mijn en dijn. Vooral voor mijn, vanuit zijn gezichtspunt. Dus ook een knokker. Als ie binnen moest blijven, zou het knokken worden hier in de tent. Hij kon er écht helemaal niet tegen. En als het knokken zou worden, was dat een behoorlijk risico voor de overige drie. Het blijft tenslotte besmettelijk.
De moeilijkste beslissing van mn leven, maar we hebben moeten besluiten hem te laten inslapen. Damn. Eigenlijk was het geen keuze. Binnenhouden was geen optie. Niet voor hem zelf en niet voor de overige drie. En toch naar buiten laten gaan was ook geen optie; dat kun je gewoon niet maken. Bovendien was zijn gebit er erg slecht aan toe. Een kat die niet zo van mensen houdt, kun je zelf niet echt goed onderzoeken. Ik schrok echt toen ik zijn bekkie van binnen zag bij de DA. Compleet ontstoken.
Achteraf gezien was hij zwakker en zieker dan we tot dat moment hadden gezien. Hij deed wat vreemd de laatste weken, maar het was altijd al een neuroot en een psychopaatje (een bange, boze kater met woeste buien, maar we waren evengoed gek op hem). Maar goed; zijn gedrag was wat veranderd, maar echt verontrustend vonden we dat op dat moment niet.
Anyway; al bij het verdovingsspuitje ging hij compleet out. De uiteindelijke roze spuit was bijna niet meer nodig. Bij wijze van spreken natuurlijk, maar de DA zei dat hij verbazend snel ging. En dat vond ik ook. Ik heb redelijk veel euthenasie-gevallen meegemaakt, en de meeste duurden echt iets langer. Dit was echt een paar seconden (als in 3 - 5).
Ik vond (en vind het nog steeds) een achterlijke beslissing. Maar ik weet ook dat ik het mezelf niet in dank zou afnemen als we hem eerst nog een paar weken hadden binnengehouden en uiteindelijk alsnog hadden besloten dat dat geen doen was. En ik weet niet of ik het mezelf ooit had kunnen vergeven als we de beslissing niet hadden genomen en nu met één of meer éxtra katten met FIV hadden gezeten. En begrijp me goed: niet om ons, maar om de beesten.
![]()
Tips... Nee, tips heb ik helaas niet voor je. Ik wist niet dat je tegen FIV kon enten, maar als dat inderdaad zo is, dan zou het een goed idee zijn je andere poezen daar maar rap voor langs de DA te brengen.
Heel veel sterkte