Bron
www.mvv.nlTussen rood en wit 54
Vandaag een bijzondere “tussen rood en wit”, uiteraard naar aanleiding van de steen die vandaag in de al twee jaar bijzonder rustige Maastrichtse vijver terecht is gekomen. Ik zal mij zoveel mogelijk beperken tot de feiten, opdat een ieder zijn eigen conclusie kan trekken.
Medio februari 2004 ben ik bij MVV aan de slag gegaan met eigenlijk drie doelstellingen:
- stap-voor-stap via respectievelijk 40, 55 en 70 punten MVV op de drempel van de eredivisie brengen
- zorgen voor een, in technisch opzicht, goede en stabiele organisatie
- ervoor zorgen dat elk Maastrichts jongetje graag bij MVV zou willen voetballen.
Destijds heb ik al aangegeven dat er een “mits” was. En deze “mits” hield in dat, om MVV op een hoger niveau te brengen , de financiele middelen elk jaar zouden moeten toenemen. Bij de mensen om mij heen, met name Nico Jongen en John Vranken, bestond daarover geen enkele twijfel. Resultaat zou garant staan voor een explosieve toename van het aantal supporters en sponsors en daarmee zouden dus ook de financiële mogelijkheden toenemen.
In het voorjaar van 2004 hebben wij op aangeven van John Vranken, Hans Visser en Rob Delahaije 9 spelers gehouden. Vervolgens was het de bedoeling dit 9-tal aan te vullen met goede spelers. Zo hebben wij destijds gesproken met o.a. Riga Mustapha, Darl Douglas en Santi Kolk. Om allerlei, ook budgettaire, redenen bleken dit soort spelers niet haalbaar en uiteindelijk zijn wij terechtgekomen in de categorie “spelers met een krasje”. Toen wij eenmaal 18 spelers onder contract hadden staan bleek dat het budget besteed was en dat dat de groep was waarmee ik moest gaan starten.
Rond de Kerst van 2004, met 14 punten na 18 wedstrijden, heeft het bestuur mij gevraagd of ik de spelersgroep zou willen versterken. John Vranken was de initiatiefnemer achter deze vraag. Hierop heb ik geantwoord dat MVV stapje voor stapje weer opgebouwd zou moeten worden, dat er financieel vooral geen risico genomen moest worden, maar dat een versterking van de spelersgroep wel tot betere resultaten zou kunnen leiden. Hierop zijn Drazen Brncic, Tom van Bergen, Leonardo en Miel Mans naar MVV gekomen. De tweede seizoenshelft verliep redelijk succesvol, er werden 25 punten behaald en met het eindtotaal van 39 punten was de doelstelling op 1 punt na gerealiseerd.
In de zomer van 2005 bleek dat de selectie, om diverse redenen, ook budgettaire, weer ingekrompen moest worden. Van de 23 spelers die ik tot mijn beschikking had (Angelo Martha had inmiddels ook een contract verdiend) moesten er 7 vertrekken en hiervoor kwamen 2 spelers terug. Voor het basisteam betekende dit het vertrek van Maurice Verberne en Leonardo en daar kwam Mark Luijpers voor terug. Hierop heb ik het streven van 55 punten niet meer in de mond genomen, de selectie was immers kwalitatief en kwantitatief van een dusdanig niveau dat 55 punten mij niet haalbaar leek. Wij hadden echter een prima voorbereiding en de kop uit het Limburgs Dagblad van 2 juli 2005 “Ambities MVV onder vuur” was al lang weer vergeten. MVV ging immers voor de prijzen spelen… Na de eerste competitiewedstrijd kwam Harrie Gommans de gelederen versterken, waar het vertrek van de in de voorbereiding uitstekend presterende Khalid Hamdaoui tegenover stond. Ondertussen leek mij een puntenaantal van 55 nog altijd niet realiseerbaar, de groep was immers te smal om een uitermate intensief seizoen goed door te komen. Ook tot mijn verbazing presteerden wij voor de Kerst fantastisch: de kwartfinale van de beker werd gehaald en met de Kerst stond de teller al op 35 punten na 24 wedstrijden. In de kerstperiode koos MVV ervoor de in de groep belangrijke Bart Deelkens te verkopen en werden de basisspelers Ibad Muhamadu en Angelo Martha verkocht. Aan de verkoop van deze laatste twee spelers was weinig te doen, voor Bart Deelkens kwam Dimitri Habran in de plaats. Na de Kerst hield ik nog maar 16 selectiespelers over, terwijl wij al 28 officiële wedstrijden in de benen hadden. Tot aan de carnaval ging het allemaal nog prima, 32 wedstrijden hebben wij in het linkerrijtje gebivakkeerd. Na de carnaval gebeurde het, in mijn ogen, onvermijdelijke: blessures, schorsingen en vermoeidheid en helaas brachten niet alle dragende spelers datgene wat zij hadden willen brengen met als gevolg een serie van 5 wedstrijden waarin slechts 1 punt werd behaald. De laatste 2 wedstrijden hebben de spelers de laatste restjes energie opgebruikt hetgeen nog 4 punten opleverde, waardoor wij toch nog op 51 punten kwamen en dat is een aantal dat ik absoluut niet verwacht had. Wat ik overigens ook niet had verwacht was dat wij de kwartfinale van het bekertoernooi zouden bereiken.
Inmiddels staan wij aan de vooravond van mijn derde en laatste contractjaar. Op 7 maart jl. heeft de voorzitter tijdens het Praotcafé de supporters nog eens beloofd dat de doelstelling voor het komende seizoen deelname aan de play-offs is en dat daar door het bestuur naar gehandeld zou worden. Twee weken later bleek mij echter dat er, vanwege financiële redenen, tot 1 mei geen enkele actie op de spelersmarkt ondernomen zou worden. Op 1 mei zou de begroting voor het volgende seizoen vastgesteld worden, waarna bepaald zou worden of er een budget voor nieuwe spelers zou zijn en, zo ja, hoe groot dat budget dan zou zijn. Inmiddels hadden John Vranken en ik ons huiswerk al wel gedaan. Wij verkeerden immers in de veronderstelling dat wij een aantal spelers zouden kunnen aantrekken, teneinde op jacht te gaan naar 70 punten c.q. deelname aan de play-offs. Wij hadden spelers gescout, ik heb met diverse spelers een persoonlijk onderhoud gehad en enkele van die spelers waren bereid om voor een voor MVV op te brengen salaris bij MVV te gaan spelen.
Deze situatie heb ik aan zien komen, daarom heb ik al het mogelijke gedaan om de zaak in beweging te krijgen. Vrijwel dagelijks contact met John Vranken, elke maand een vergadering met voorzitter Joseph Goumans, Nico Jongen en John Vranken, afgelopen seizoen drie keer een onderhoud met onze hoofdsponsor Q-Park en zelfs in de hoogste regionen van de politiek heb ik ingangen gezocht. Ook de (invloedrijke?) mensen om de club heen heb ik gesproken, niets heeft echter geholpen. Niets heeft geleid tot beweging, niets heeft geleid tot een toename van de financiële middelen.
Als technisch directeur voel ik mij ook verantwoordelijk voor de technische organisatie van MVV. Ook hier is de zaak tot stilstand gekomen. Veel zaken hebben wij kunnen verbeteren, weliswaar betreft het zaken die bij de meeste amateurclubs geregeld zijn, maar toch. Wij hebben inmiddels een trainingsveld met doelen, vanghekken en een omheining, het clubgebouw is rood/wit geschilderd, de toiletten (die werkelijk allemaal kapot waren) zijn vervangen, evenals het meubilair en de telefoons en sinds anderhalf jaar (..) kan er gebruik gemaakt worden van computers om maar een paar van die zaken te noemen. Maar waar het werkelijk om gaat, het verbeteren van de kwaliteit van de organisatie, daar kom ik niet aan toe. Het opzetten van de scouting, het verbeteren van de faciliteiten voor de jeugdspelers, het verbeteren van de kwaliteit van de jeugdopleiding, er is allemaal geen geld voor. Al mijn kennis, ervaring en creativiteit heb ik aangewend, Ron Elsen, Rob Delahaije en ik hebben ons drie slagen in de rondte gewerkt, maar dit is het, meer zit er niet in. Zonder euro’s geen verdere verbetering.
Resumerend komt het erop neer dat ik geen kans zie de kwaliteit van het eerste elftal, gezien de huidige situatie, verder te verbeteren en dus beter te gaan presteren. Ik zie ook geen kans om de kwaliteit van de club verder te verbeteren en dus meer perspectief voor de toekomst te creëren.
Het bovenstaande heeft ertoe geleid dat ik regelmatig heb overwogen de pijp aan Maarten te geven en mijn contract in te leveren. De afgelopen week ben ik benaderd door Willem II. Op vrijdag 21 april heb ik John Vranken van de interesse van een club op de hoogte gebracht. Op zaterdag 22 april heb ik gesproken met Willem II en op maandag 24 april heeft Willem II zich gemeld bij John Vranken. Woensdag 26 april hebben de voorzitter en ik de zaken formeel afgehandeld, waarna MVV mij heeft vrijgegeven en vandaag heb ik mijn contract bij Willem II getekend.
Bij Willem II wordt Dennis van Wijk hoofdtrainer. Dennis en ik speelden op 9-jarige leeftijd al samen bij De Volewijckers in Amsterdam-Noord en dat hebben wij vervolgens 8 jaar lang onafgebroken gedaan. Wij bezochten dezelfde middelbare school en woonden op fietsafstand van elkaar. Dennis heeft een mooie carrière als voetballer gehad (o.a. Ajax, Norwich City, Club Brugge en Ioannina) en is vervolgens trainer geworden. Al die jaren hebben wij contact gehouden en dus was ik vanaf het eerste moment op de hoogte van de belangstelling van Willem II voor Dennis, zoals ik ook als een van de eersten wist dat Dennis van Wijk de nieuwe trainer van Willem II zou worden. Vervolgens heeft Dennis van Wijk het bestuur van Willem II gevraagd een assistent aan te stellen van “het type Andries Jonker”, waarna bleek dat ik bij Willem II al op het lijstje met kandidaat – hoofdtrainers stond. Vervolgens heeft men mij benaderd, waarna het balletje is gaan rollen.
Vanwege privé- redenen wil ik op dit moment niet verhuizen uit de omgeving Maastricht en gezien de feiten dat ik bij MVV op dit moment geen perspectief zie, Willem II een mooie club vind en graag met Van Wijk wil samenwerken, heb ik ervoor gekozen MVV te vragen mijn contract per 1 juli a.s. te ontbinden en te laten vertrekken naar Willem II. Uit erkentelijkheid voor mijn inspanningen van de afgelopen 2 ½ jaar is MVV bereid mij te laten gaan, hetgeen ik zeer waardeer.
Ik vertrek wel met gemengde gevoelens en pijn in mijn buik. Mijn spelers, mijn stafleden, mijn supporters, ik moet het loslaten en dat kost moeite, heel veel moeite. Twee jaar lang ben ik naar buiten toe vierkant achter mijn spelers gaan staan, omdat zij dat verdienden. Aan hun inspanningen heeft het nooit gelegen. Af en toe zijn er tussen de muren van Klein Geusselt best harde woorden gevallen, maar wij hebben dit altijd binnenskamers kunnen houden. Veel spelers hebben zich prima ontwikkeld en ik voel mij bij alle spelers, zonder enige uitzondering, zeer betrokken. Mijn stafleden hebben een geweldige prestatie geleverd. Met te weinig spelers te veel wedstrijden moeten spelen vraagt heel veel kwaliteit, aandacht en zorg en daar hebben alle stafleden, van verzorger tot materiaalman, van kantinebeheerder tot assistent het maximale voor gedaan.
Tot slot mijn supporters. Gemiddeld 4800, altijd zorgend voor een gezellige ambiance, regelmatig zorgend voor een geweldige sfeer en af en toe zorgend voor een heksenketel. Ik heb ervan genoten, Angel-side, Ultra’s, de supportersclub, de Gouden Ster, allemaal top, echt top!
Het moge duidelijk zijn dat, hoezeer ik ook tevreden ben met mijn overstap naar Willem II, mijn vertrek mij niet onberoerd laat. MVV is ook mijn club geworden. Ik hoop dat ik ooit de gelegenheid krijg om mijn werk af te maken. Us MVV’ke is echt Us MVV’ke!