30+ en nog thuis wonen. Kan dat?

Is prima, maar mensen papventje en laffie (wat dus gewoon een schattig woordje voor lafaard is) noemen...tsja.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 21:22 schreef Isabeau het volgende:
Wat wordt er trouwens makkelijk geoordeeld/veroordeeld in dit topic en er wordt van alles ingevuld betreffende de persoonlijheid van mensen. Zegt mijns inziens meer over de oordeelvellers dan over de thuiswoners.

Ik denk ook wel dat je een bepaalde persoonlijkheid moet hebben om na je 30ste nog bij je pappie en mammie te wonen, eerlijk gezegd. No offense, maar zelfstandigheid zal dan beslist niet één van de sterkste eigenschappen zijn.

Soms kan een hard en ongenuanceerd oordeel helemaal geen kwaad. Dit geval lijkt me er een van.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 21:44 schreef Isabeau het volgende:
Is prima, maar mensen papventje en laffie (wat dus gewoon een schattig woordje voor lafaard is) noemen...tsja.

Laffie is niet schattig... Gewoon amsterdams

quote:

Op donderdag 27 april 2006 21:38 schreef Isabeau het volgende:
Nah, ik ben van mening dat je niet zomaar over iemand kan oordelen via een internetforum. Daarvoor moet je gewoon veel meer van iemand weten dan alleen het feit dat iemand nog steeds thuis woont.

En dat noemt zich moderator... Op een forum gaat het om meningen te vormen en oordelen te geven over bepaalde zaken, actualiteiten en mensen.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 21:27 schreef Plato1980 het volgende:

[..]

Punt is gewoon dat je heel veel leert van zelfstandig gaan wonen.

Klopt als een bus! En ik zie idd veel reacties waarvan ik denk: dat is het afschuiven van de reden waarom men niet uit huis gaat. Al zal men mijn reden ook wel onzin vinden, maar goed.
Mijn tijd komt ook nog wel .

edit: al vind ik dat sommige mensen hier, zelfstandigheid alleen aan op jezelf wonen hangen, en dat is natuurlijk ook niet helemaal zo.
Zoals eerder gezegd: ook genoeg mensen die minder zelfstandig zijn terwijl ze op zichzelf wonen dan mensen die nog wel thuis wonen.
Maar al met al leer je er gewoon veel van .

geen zin om hele topic te lezen dus alleen ff antwoord: NEE

RealZeus: dus als ik het goed begrijp ga je pas uit huis als je een vriendin hebt, zodat je aanspraak hebt? Wat nou als die vriendin er op je 40e nog niet is?

quote:

Op donderdag 27 april 2006 22:56 schreef Xennia het volgende:
RealZeus: dus als ik het goed begrijp ga je pas uit huis als je een vriendin hebt, zodat je aanspraak hebt? Wat nou als die vriendin er op je 40e nog niet is?

Xennia,ik heb geen idee,ik kan niet in de toekomst kijken.Misschien ben ik binnen een paar maanden weg,misschien niet.Ik weet het niet.Tot dit topic kwam was het geen onderwerp waar ik me erg in verdiept heb.

En als die vriendin er op mijn 40e nog niet is? Dan ben ik geworden wat ik niet wilde worden.
Zo'n vrijgezel die overal een beetje in zijn uppie heen moet omdat zijn vrienden alleen hun vrouw en kinderen nog herkennen.

Ik denk dat ik maar een appartement boven een kroeg moet zoeken.Verstokte vrijgezellen hangen immers remie alleen aan de bar in een kroeg.

het zal me eerlijk gezegd worst wezen of een 30plusser nog thuis woont of niet.

Ik denk dat het als normaal gezien kan worden als je ergens tussen je 18e en je 25e levensjaar uit huis gaat. Er zijn genoeg studenten bijvoorbeeld die nog gewoon bij hun ouders wonen omdat ze in dezelfde stad studeren en het moeilijk is om een kamer te krijgen. 90% van de studenten zijn echter tegen hun 25e wel uitgestudeerd, en ik denk dat je dan ook echt wel eens een keer op je zelf moet gaan wonen.

Ik kan het best wel zien gebeuren als je bijvoorbeeld gaat scheiden, of na een tijdlang in het buitenland gewoond te hebben weer terug gaat naar Nederland, en je tijdelijk (zeg een half jaar) weer bij je ouders gaat wonen totdat je zaken op orde hebt, een baan hebt, en weer een woning hebt.

Ik ben zelf op mijn 22e uit huis gegaan.... (bijna 23 trouwens ). Ik vond het toen wel zat, en huurde een eigen stekkie. Op mijn 24e ging ik samenwonen met mijn Amerikaanse (destijds) vriendin, op mijn 25e trouwde ik, en op mijn 28e verhuisde ik naar de Verenigde Staten.

In dat jaar (2002) heb ik ook weer twee weken bij mijn ouders gewoond (omdat we ons huurhuis opzegden, etc en we voor vertrek naar de VS toch even onderdak nodig hadden) en na aankomst in de VS heb ik 6 maanden bij mijn schoonmoeder gewoond, totdat we alles op orde hadden voor eigen huis en haard. Dat soort situaties lijken me niet meer dan normaal, maar ik zou me nu echt niet meer kunnen voorstellen dat ik nog voor lange tijd bij mijn ouders zou wonen.... Ik ben trouwens nu 32.

Persoonlijk denk ik dat als je op je 25e nog bij je ouders woont, en je hebt wel de financiele middelen om op je eigen te gaan wonen, dat je dan toch eens bij jezelf te rade moet gaan waarom je nog bij Moeders thuis zit.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 09:57 schreef Lucille het volgende:
Ik ken ook mensen die getrouwd zijn en dan bewust vlakbij de ouders gaan wonen en elke ochtend bij mams ontbijten, de honden bij mams dumpen en de was ook. Dat vind ik persoonlijk vreemder dan nog thuis wonen.

Ik woonde ook een kilometer van ouders af.... maar dat soort dingen deden we toch echt niet. We hadden wel de traditie dat we elke vrijdagavond bij mijn ouders kwamen eten, en meestal bleven we dan de hele avond wel hangen.... borreltje, spelletje, etc. Maar nee, ik kwam echt niet elke dag langs ofzo. Wij hadden ons eigen leven, mijn ouders hadden hun leven, en daarmee uit.

Een van de dingen die ik als eerste kocht toen ik op mezelf ging wonen was een wasmachine. Ik ben daarvoor nog nooit afhankelijk geweest van mijn ouders.... zou ik ook niet willen!

ben net 18.. zodra ik in augustus met mn studie ga beginnen woon ik als het goed is op kamers maar iedereen moet doen waar die zelf zin in heeft

ja dat kan mijn broer doet het en ik denk dat hij in huis blijft todat mijn moeder overlijdt ...

Hij betaald trouwens kostgeld en sinds mn vader is overleden doet hij zijn taken er bij. Hij doet meer voor mijn moeder dan ik en ik vind dat hij best bij dr mag wonen. Hij heeft geprobeerd op zichzelf te wonen maar dit was niks een eenzaam gedoe (verkeerde plek, verkeerde studie) Hij heeft het nu naar zn zin .. en de situatie is gewoon prima.

kortom ja

quote:

Op donderdag 27 april 2006 23:03 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Xennia,ik heb geen idee,ik kan niet in de toekomst kijken.Misschien ben ik binnen een paar maanden weg,misschien niet.Ik weet het niet.Tot dit topic kwam was het geen onderwerp waar ik me erg in verdiept heb.

En als die vriendin er op mijn 40e nog niet is? Dan ben ik geworden wat ik niet wilde worden.
Zo'n vrijgezel die overal een beetje in zijn uppie heen moet omdat zijn vrienden alleen hun vrouw en kinderen nog herkennen.

Ik denk dat ik maar een appartement boven een kroeg moet zoeken.Verstokte vrijgezellen hangen immers remie alleen aan de bar in een kroeg.

Een vriendin is niet alles... Probeer eerst gewoon je eigen leven leuk te maken voordat je je focus op een partner gaat leggen. Geloof me, op jezelf wonen heeft een gunstig effect op je sociale leven. Dat bij jou iedereen aan de partner is op hun 30e wil niet zeggen dat bij iedereen zo is. Zeker
in de grote steden is er altijd wel wat te doen voor de oudere singles onder ons. Overigens betekent op jezelf wonen ook helemaal niet dat je je oude omgeving moet vergeten. Ik zie mn ouders ook minstens 3 keer per week.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 23:03 schreef RealZeus het volgende:
Xennia,ik heb geen idee,ik kan niet in de toekomst kijken.Misschien ben ik binnen een paar maanden weg,misschien niet.

Ik heb zo'n flauw vermoeden van niet
Van uitstel komt afstel en je kunt altijd wel een reden bedenken om niet uit huis te gaan, wat je kent is veilig. Als je uit huis gaat, gooi je jezelf in het diepe en dan moet je wel contacten zoeken om niet te vereenzamen. Onder moeders vleugels blijft het veilig en ach je hebt tenslotte toch aanspraak, waarom risico nemen?

mijn vriend is ook 30 plus en woont weer bij zijn moeder. Hij heeft wel zelfstandig gewoond, samen gewoond (niet met mij), maar door omstandigheden (overlijden vader) is hij weer terug gegaan. Nu zijn we wel samen op zoek naar wat anders.
Maar misschien scheelt het dat zijn moeder gemiddeld 5 maanden per jaar ergens anders verblijft, in italie. In die maanden "wonen"we samen in haar huis en merk ik dus wel dat hij alles wel zelf kan,

[ Bericht 1% gewijzigd door teig op 28-04-2006 02:38:05 ]

Tenzij het een tijdelijke oplossing is als je door omstandigheden even geen eigen woonruimte hebt lijkt t me niet gezond.
Volgens mij mis je dan een stukje afzetten en zelfstandig worden wat gewoon bij het volwassen worden hoort.
Of je bent gewoon heel gemakzuchtig... lekker makkelijk als de was gedaan wordt, je bordje eten 's avonds voor je klaar staat en je niet druk hoeft te maken over huur/hypotheek en andere zaken die bij het grote mensen leven horen.

Maar nee dus... iemand die boven zijn 30ste nog vrijwillig bij zijn ouders woont komt niet eens in aanmerking als potentiële verkering.

Ik zie hier opvallend veel mensen uit het wijlen singles topic posten. Zou er toch een verband zijn ?

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 09:40 schreef Metro2005 het volgende:
Ik zie hier opvallend veel mensen uit het wijlen singles topic posten. Zou er toch een verband zijn ?

Je moet de posts wel lezen Metro, dan zou je zien dat lang niet al die singles nog bij hun ouders wonen.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 21:38 schreef Isabeau het volgende:
Nah, ik ben van mening dat je niet zomaar over iemand kan oordelen via een internetforum. Daarvoor moet je gewoon veel meer van iemand weten dan alleen het feit dat iemand nog steeds thuis woont.

Je bent de eerste FOK-mod die haar eigen nest bevuild, zoals jij het stelt kunnen we beter de hele toko sluiten.

Het is een discussieforum, weet je wat dat inhoudt of heb je jouw moderatorschap bij een pakje boter kado gekregen?

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 11:58 schreef LadyXochi het volgende:


[.


Slechte vrienden dan. En echt niet iedereen met vrouw (of man) en kinderen sluit de rest van de wereld buiten. Daar is trouwens hier een topic voor.

Dat topic ken ik al.En ja,aan die vriendschap twijfel ik al niet meer. Dat is een kwestie van:

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 11:58 schreef LadyXochi het volgende:

[..]

Misschien heeft 't topic dan nog een positief gevolg...

Ja,wie weet.Het zet me iig wel aan het denken.
Allereerst vraag ik me af waar ik zal gaan wonen.Wil ik in dit dorp blijven dan ben ik over 5 jaar pas aan de beurt en idd,verandering van spijs doet eten.
Ga ik in een groot dorp of in een stad wonen?

Ik heb voor mijn werk bijvoorbeeld een maand in Purmerend gewoond,maar dat is niet een plek waar je gelukkig wordt.
Alhoewel ik dat eerder aan de mentaliteit van de mensen daar toe dicht.Groningers zijn toch vriendelijker.

Hou ik geld genoeg over om ook leuke dingen te doen?
Lijkt me ook belangrijk.Zonder geld kun je niet op stap(want je gaat ook niet zonder kloten naar de hoeren) en dan is er dus minder kans op een ontmoeting met andere mensen die misschien wel je vrienden zouden kunnen worden.

En natuurlijk de vraag die mij heel erg bezighoud;word ik wel gelukkig?Ben ik in staat om in mijn uppie nieuwe mensen te leren kennen? De meeste mensen die ik ken ken ik via vrienden.

Ja,ik ben een mietje wat dat betreft.(maar geloof me,ik heb ook sterke kanten)