30+ en nog thuis wonen. Kan dat?

quote:

Op woensdag 26 april 2006 15:46 schreef xman het volgende:

[..]

Nee..als je een partner hebt en kinderen dan ben je natuurlijk al lang het huis uit. Want dat is een gezin op zich. En op je 30e al partner en kinderen. Ach dat valt soms flink tegen hoor. Veel mensen op die leeftijd zijn nog vrijgezel. Hebben geen geluk in de liefde gehad of willen helemaal niemand.

Waarom zou het niet slim zijn om een paar jaartjes door te sparen. Een voorbeeld: een maat van me is net afgestudeerd en werkt al een jaar fulltime ergens. Maar hij woont nog bij z'n ouders. (ok hij is wel jonger dan 25). Maarja al het geld dat hij bespaart kan hij sparen voor een huisje. En hij heeft al flink wat geld gespaard.
Had hij nu een huisje genomen in Amsterdam Zuid dan had het hem ten kosten:

400 euro voor een kamertje (wat hij nu al heeft)

600 euro voor een 1 kamer woning in dezelfde buurt.

nogeens 200 euro extra aan belastingen/gast /licht/internet en dergelijke

En dan nog uitgaan/ eten en kleding en z'n woning.

Dus waarom niet nog wat langer blijven hangen en sparen. Het wordt hem niet verboden om vriendinnen mee naar huis te nemen.

Ik begrijp het wel. Ik had toen ik 23 was ook ontzettend de behoefte om buitenshuis te gaan wonen. Ik had daar ook m'n redenen voor. Vooral wegens m'n geaardheid en de geloofsovertuiging van m'n ouders (vooral m'n vader) zou het niet mogelijk geweest zijn om een leuke jongen mee naar huis te nemen. Maar als die problemen er niet waren geweest dan had ik nogsteeds thuis gezeten.

Ik heb nu al een vriend .. bijna twee jaar. Zeg niet dat hij de per se de vader van mijn kinderen word, maargoed.
We zijn ook wel 'ns bij onze ouders (we kregen iets toen ik nog bij mijn ouders woonde, dus toen waren we meestal bij mijn ouders ivm afstand enzo).. Maar toch vinden we het prettiger om gewoon bij één van ons zelf thuis te zijn ivm bij onze ouders. Is toch helemaal van je zelf, en dan ben je écht helemaal alleen samen. (was bijna nooit alleen thuis toen ik nog bij m'n ouders woonde)


Het op mezelf wonen scheelt me trouwens ook dagelijks ruim 4 uur aan reistijd én ik woonde eerst in een boerengehucht en nu in een stad, toch wat meer mijn ding.

Dus voor mij is het sowieso veel beter, of het nou deels of volledig zelfstandig is.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 15:58 schreef Developersrus het volgende:

[..]

Beetje frusti gast?

Nopez, ik zit lekker achter mn eigen pc, in mn eigen huis te FOK!ken

quote:

Op woensdag 26 april 2006 15:57 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Boeiuh wat ie met zn geld doet. Moet ie een betere baan zoeken als ie dat niet meer kan doen wanneer hij op zichzelf woont. Ik ben nog student en woon op mezelf maar echt beperkingen in mn doen en laten levert t niet op. Net alsof je pas op jezelf gaat wonen wanneer er jongens/meisjes langskomen. T hoort gewoon bij de opvoeding en vooral de ouders vind ik slappe hap. op je eigen benen staan...

Daarom kneuzenzooi

Hij heeft een goed betaalde baan. En hij betaald mee met zaken in het huis.
Verder.. ach.. je zal nu naar Brazillie moeten reizen om hem te vertellen dat hij een kneus is. Hij is daar namelijk nu voor een paar weekjes.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 16:00 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Nopez, ik zit lekker achter mn eigen pc, in mn eigen huis te FOK!ken

Tsja, dat vind ik persoonlijk ook wel wat waard, your personal space... Ik zou me een beetje te opgesloten voelen bij 'the parents' om eerlijk te zijn, maar ja, ik woonde ook niet echt ruim thuis vroegah..

quote:

Op woensdag 26 april 2006 16:05 schreef Developersrus het volgende:

[..]

Tsja, dat vind ik persoonlijk ook wel wat waard, your personal space... Ik zou me een beetje te opgesloten voelen bij 'the parents' om eerlijk te zijn, maar ja, ik woonde ook niet echt ruim thuis vroegah..

Ja ik weet wat je bedoeld. Ik praat het ook niet goed. Maar het is ook niet dat het meteen 'kneuzenzooi' is. Als je ouders heel erg ruim wonen, net als bij die vriend van mij. Waarom zou hij dan elke maand 600-800 euro moeten afdragen voor een triest appartement ergens in een nog triestere wijk, als je daar veel leukere dingen mee kan doen.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 16:04 schreef xman het volgende:

[..]

Hij heeft een goed betaalde baan. En hij betaald mee met zaken in het huis.
Verder.. ach.. je zal nu naar Brazillie moeten reizen om hem te vertellen dat hij een kneus is. Hij is daar namelijk nu voor een paar weekjes.

Ik ben student en heb t totaal niet ruim, maar ik kan ook gewoon op vakantie. Dus als hij een goed betaalde baan heeft dan kan hij heus wel op zichzelf wonen en nog steeds reisjes maken. Zo duur is t op jezelf wonen nou ook weer niet. Je moet alleen wat beter met je geld omgaan en dat hoort nou bij volwassen worden. Mensen die zo oud zijn en nog thuis wonen zijn waarschijnlijk gewoon bang om op eigen benen te staan

quote:

Op woensdag 26 april 2006 15:50 schreef Liewec het volgende:
Ik vind overigens de opmerking die iemand maakte over sommige studenten die dan wel uit huis wonen maar eigenlijk zó ondersteund worden door pap en mam dat het niet echt uit huis wonen is zeer terecht. Pap en mam mogen best een beetje meehelpen, maar het grootste deel moet je zelf doen (mijn pap betaalde wel mijn collegegeld, maar niets meer dan dat, en hij flikkerde me ook gelijk uit zijn verzekering zodat ik dat soort dingen ook gelijk leerde, en daar is best iets voor te zeggen)

En daarom blijf ik nog thuiswonen. Ben zelf 24. En was al een tijdje naar een huisje op zoek, maar nadat ik weer besloten heb om weer te gaan studeren ben ik daarmee gestopt.
Ik zou wel op mezelf kunnen gaan wonen (wil ik opzich ook wel), maar finacieel zal dat niet echt gaan lukken. En dan weet ik weer net hoe het gaat: dan ga ik weer teveel werken waardoor ik mijn studie laat versloffen. En dat wil ik dus iig niet. En dan kunnen mensen wel roepen: en je stufi dan?
Nou laat ik het zo zeggen de stufi die ik dan krijg is nog niet eens genoeg om mijn collegeld te betalen (en het is geen aparte opleiding oid). Dan zou ik dus een lening moeten gaan nemen, en dat ga ik dus niet doen. En nee op mezlelf gaan wonen en mijn hand ophouden is ook niet wat ik ga doen. Welliswaar is dat als je thuiswoont ook wel zo, maar goed. Dan vind men mij maar niet zelfstandig .

Aan de andere kant zijn mijn ouders 15 weken peer jaar (ongeveer) met vakantie. Dus dan ben ik alleen . En ik kook gem 2 keer per week, doe zoveel mogelijk de was etc etc.

Mocht ik er tijdens mijn studie achter komen dat ik wel rondkom, met geld wat ik achter de hand heb en een parttime opleiding. Ben ik wel van plan tijdens mijn studie op kamers oid te gaan wonen.

Maar op je 30e nog thuiswonen zonder eerder genoemde uizonderingen is idd een beetje vreemd, maar een freak zal ik zo iemand niet noemen (ik gok nl dat ik een vriend van me dan nl een frak zou moeten noemen )

quote:

Op woensdag 26 april 2006 14:02 schreef Repeat het volgende:
Sowieso is het bij studenten ook een beetje vreemd als jij > 2e jaars bent en nog thuis woont...

Hoezo? toen ik studeerde ben ik gewoon thuis blijven wonen? Ik woonde op loopafstand van de hogeschool waarom zou ik dan op kamers gaan zitten?

quote:

Op woensdag 26 april 2006 16:24 schreef harryharry het volgende:

[..]

Hoezo? toen ik studeerde ben ik gewoon thuis blijven wonen? Ik woonde op loopafstand van de hogeschool waarom zou ik dan op kamers gaan zitten?

ik wil hier trouwens aan toevoegen dat het volgens mij bij hbo wel anders ligt...

Maar op kamers gaan gaat over meer dan alleen dicht bij je studie wonen...

quote:

Op woensdag 26 april 2006 16:27 schreef Repeat het volgende:

[..]

ik wil hier trouwens aan toevoegen dat het volgens mij bij hbo wel anders ligt...

Maar op kamers gaan gaat over meer dan alleen dicht bij je studie wonen...

Idd, net zoals je tijdens de studie absoluut veel meer leert, of: hoort te leren, dan enkel de theorie van je opleiding. Je zou tijdens je studie ook jezelf écht moeten leren kennen, en waar kan dat beter dan in je eigen huisje?

Hotel Mama, er zijn er genoeg die er naar terugverlangen.
Het is in Italie veel normaler als hier, zie het als een kamer huren.

Tenzij je een moederskindje bent, en dus niet volwassen gedrag vertoont.

Ken een maan die over de 70 is en woonde nog bij zn moeder, maar so what? Onlangs is zij overleden, maar zoals wel meerdere mensen hier zeggen, zolang beide partijen er gelukkig mee zijn, wie zegt dan dat je weg moet. En of dat "ziek" is of niet om thuis te blijven wonen, het blijft ieders eigen keuze. Niemand gaat over jouw "levensstijl" (zo zal ik het maar noemen even), bepalen.

Ik heb enkele vrienden die 30+ zijn en inderdaad nog thuis wonen ..
Zijn best wel leuke jongens enzo .. Maar nee, ik vind het niet echt normaal
Zou ook niet zo snel een relatie willen aangaan met een 30+'er die nog bij z'n mama en papa woont

Tjsa voor je 30ste toch wel het huis uit hoor. Het wekt toch een rare indruk anders, als er dan geen uitzondelijke factoren meespelen tenminste. Lijkt me toch ook dat je op een gegeven moment zelf wel weg wil, een eigen huisje en je eigen dingen bepalen. Maargoed.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 15:59 schreef Mr_Belvedere het volgende:
Op je 30e nog steeds op die slaapkamer wonen waar je vanaf je geboorte al woont, dan is er toch iets goed misgegaan tijdens je algemene ontwikkeling. Ik kan me niet voorstellen dat ouders dat ook fantastisch vinden.

Hier ben ik het mee eens. Een kennis van me heeft tot z'n 34e thuisgewoond. Alleen maar omdat hij het wel makkelijk vond. Hij hoefde geen huur te betalen, maar deed ook geen reet in het huishouden en zo.
Hij werkt fulltime en is uiteindelijk naar een appartement gegaan, maar daar had ie nog best wel veel moeite mee, zodat ie nog bijna iedere dag bij z'n ouders at.... Ik vind dat niet helemaal gezond.

M'n ex-vriend woont nog thuis (is nu ergens in de 30), maar blijft daar om z'n moeder enigszins te verzorgen. Ze kan niet alles meer en daarom blijft hij thuiswonen. Toch zal dat ook vast wel anders opgelost kunnen worden, maar ja, dat zijn hun zaken verder. Daarbij vind ik dit dus wel weer een goeie reden om thuis te blijven wonen.

Hoogstens op je 20e het huis uit. Vanaf je 24e begint het echt zielig te worden.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 21:05 schreef Typmuts het volgende:

[..]

Hier ben ik het mee eens. Een kennis van me heeft tot z'n 34e thuisgewoond. Alleen maar omdat hij het wel makkelijk vond. Hij hoefde geen huur te betalen, maar deed ook geen reet in het huishouden en zo.
Hij werkt fulltime en is uiteindelijk naar een appartement gegaan, maar daar had ie nog best wel veel moeite mee, zodat ie nog bijna iedere dag bij z'n ouders at.... Ik vind dat niet helemaal gezond.

M'n ex-vriend woont nog thuis (is nu ergens in de 30), maar blijft daar om z'n moeder enigszins te verzorgen. Ze kan niet alles meer en daarom blijft hij thuiswonen. Toch zal dat ook vast wel anders opgelost kunnen worden, maar ja, dat zijn hun zaken verder. Daarbij vind ik dit dus wel weer een goeie reden om thuis te blijven wonen.

Nou dat vind ik toch zo iets vreemds. Van die mannen die niet kunnen koken omdat hun moeder dat altijd heeft gedaan. En dan neemt later hun vrouw de taken over van hun moeder. Oh oh wat zelfstandig.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 13:47 schreef Isabeau het volgende:
Zolang zowel de 30+ er als de ouders er blij mee zijn vind ik het prima. Met dien verstande dat je dan wèl voor jezelf moet kunnen zorgen. Dus als de ouders een maandje door Amerika gaan trekken moet het huishouden ook op rolletjes lopen incl. gezond koken + de was doen etc.

Verder is het niet aan ons om te oordelen over individuele situaties en wat wel of niet normaal zou zijn.

En zo mag ik het horen/lezen.

Ik woon ook nog thuis en dat heeft niks te maken met het feit dat ik niet voor mezelf zou kunnen zorgen,dat gaat prima.
De werking van de wasmachine,droogtrommel en vaatwasser ken ik uit mijn hoofd en zonder er bij na te hoeven denken.
Ok,ik geef toe dat koken niet mijn sterkste kant is maar de rest van het huishouden is geen probleem.

TS is namelijk één groep vergeten bij haar uitoznderingen:
-de groep die wel op zich zelf kan wonen maar het prima heeft thuis en ook niet inziet wat er leuk is aan alleen in een huisje zitten.(ik kan het niet bedenken iig)


Generaliseren is zo 1990.

Natuurlijk kan dat. Of het wenselijk is, is een andere vraag.

*leest rest van topic

Mooi hoor,hoe iedereen alle vooroordelen weer uit de kast trekt.
Eigenlijk zou ik boos moeten worden om dat kortzichtige gelul,maar ik heb alleen maar medelijden.
Wat een kneuzen.
En kunnen de vrouwen, die afknappen op een man van boven de [insert leeftijd] die nog thuis woont ,mij vertellen hoe ze zien dat iemand nog thuis woont???
Daar ben ik op zich wel nieuwsgierig naar.

En waarom ben ik dan zo'n triangeljosti volgens jullie?
Waarom is het ongezond?

Ik wil wel even uitleggen waarom ik nog thuis woon.
Heel simpel,ik heb het goed thuis.Ik zou echt niet weten wat een huisje voor mezelf toevoegt aan mijn leven.
We wonen nu in het centrum van het dorp dus qua plek ga ik er dan sowieso op achteruit.

En het scheelt waarschijnlijk ook dat ik leuke ouders heb.Een moeder die niet zeikt als je dronken thuis komt maar dat zelf ook gewoon wel eens doet.
Ik betaal gewoon kostgeld,ik doe mijn eigen was,ik doe de vaat,ik doe de klusjes,dus ik snap jullie aversie niet.

Maar goed,in jullie ogen ben ik natuurlijk een gigantische randmongool die elke morgen kwijlend tegen het raam van het debielenbusje naar zijn werk gaat en die nog geen bloemperk mag wieden.Enkel wasknijpers in elkaar zetten is mijn doel in het leven.Uiteraard draag ik een luier en moet mama mij voeren.
Dus daarom zal ik het wel niet snappen.


*kwijlt op monitor

Ongezond omdat ik vind dat je alleen moet kunnen zijn voor je direct in een samenwoon-relatie rolt.
Oh en ik vind het overigens met 25+ al triest

OK is je huis afgebrand dan heb je een soort van reden maar 30+ en thuiswonen is een regelrechte afknapper natuurlijk, 20+ is eigenlijk al laat. Zou zelf nog liever op de bank van een vriendin of onder een brug gaan liggen, met iemand die de ambitie mist om los van zijn/haar ouders een leven op te bouwen heb ik niks.

[ Bericht 2% gewijzigd door Manono op 27-04-2006 03:01:04 ]

Ik heb echt geweldig ouders, waar ik gek op ben en ik kom dan ook heel graag bij ze langs, maar ik ben ontzettend blij dat ik al weer 2 jaar geleden op mijn 18e op kamers ben gaan wonen. Ik heb zo ontzettend veel geleerd van het moeten wonen in een vies klein rothokkie met 1 elektrisch pitje om op te koken: omgaan met geld, koken, hoe richt ik een kamer in, mezelf.
Mijn vriend is pas op zijn 25e het huis uit gegaan, hij betaalde voor die tijd wel kostgeld, kookte vaak gewoon voor zichzelf en huurde dus in principe een kamer bij zijn moeder.
Nu wonen we samen en vormen dus samen een huishouden dat eigenlijk het grootste deel van de tijd wel op rolletjes loopt: ik kook, simpelweg omdat ik gek op koken ben, hij doet de was, ik strijk, hij stofzuigt. We zijn dus allebei heel goed in staat om zelfstandig te wonen
Ik denk trouwens niet dat onze relatie zo goed zou zijn als die nu is als hij nog steeds bij zijn moeder zou wonen, moet er niet aan denken.