30+ en nog thuis wonen. Kan dat?

quote:

Op dinsdag 2 mei 2006 04:06 schreef Manono het volgende:
PS wat zei je ma?

Ma begon gelijk al over dingen die ik wel mocht mee nemen.We hebben bijvoorbeeld twee zwarte velours bankstellen.....maar dat is niet handig met een zwart-witte hond en zelfde kleur kat.Dus mijn ouders willen wel een andere bank.Dus de banken heb ik al evenals een zootje linnengoed,bestek etc.

Alleen mijn halfbroertje van 10 vind het wat minder.Nou vertrekt broer nummer 2 ook al.(mijn jongere broer ging twee jaar geleden samenwonen.)

quote:

Op woensdag 3 mei 2006 00:03 schreef RealZeus het volgende:
Alleen mijn halfbroertje van 10 vind het wat minder.Nou vertrekt broer nummer 2 ook al.(mijn jongere broer ging twee jaar geleden samenwonen.)

Dat komt wel goed, de laatste in het nest wordt doorgaans gruwelijk verwend. Eens zal hij daar ook de voordelen van zien

Tja, ik was ook de jongste thuis, met een broer en zus die minstens vijf jaar ouder zijn dus ik bleef op een gegeven moment ook 'alleen' over thuis. Vond ik ook niet leuk, maar that's life.

* al sinds zijn 18e niet meer thuis woont
* stoer is

Ik zag een keer zo'n kerel bij zo'n spelprogramma die was 45 en woonde nog thuis. "Ja het is wel lekker makkelijk" zei hij.

Ik volg de grote lente-uittocht. Ik ga weer op mezelf

Nee, hier in NL is dat not done, omdat het overkomt alsof je onervaren afhankelijk onzelfstandig bang voor de grote boze wereld bent. En daar knappen veel mensen op af. Het is wat anders als je zelfstandig bent gaan wonen maar later een ouder bijv. is ingetrokken omdat diegene zorg nodig heeft, of als je woont in een land waar het normaal is om met de hele familie bij elkaar te wonen. En vlakbij wonen mag ook. Maar echt 'nog thuis wonen' neej.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 13:55 schreef Repeat het volgende:

[..]

dat een gast van 40 zn nagels liet knippen door zn moeder

waaaah serieus? da's toch triest...

quote:

Op woensdag 26 april 2006 13:57 schreef Ole het volgende:

[..]

Nee, dat is zo. Maar ze gaven aan het begin van het programma statische gegevens (Over UK, dat wel). Dat van de mannen die op hun 30e nog thuis woonden meer dan 80% nooit wegging. Bij vrouwen speelde dit probleem amper.

Hoe vond je trouwens dat die moeder ook nog zijn nagels knipte

Maar welk programma op welke zender was dat?

quote:

Op donderdag 27 april 2006 01:24 schreef RealZeus het volgende:
*leest rest van topic

Mooi hoor,hoe iedereen alle vooroordelen weer uit de kast trekt.
Eigenlijk zou ik boos moeten worden om dat kortzichtige gelul,maar ik heb alleen maar medelijden.
Wat een kneuzen.
En kunnen de vrouwen, die afknappen op een man van boven de [insert leeftijd] die nog thuis woont ,mij vertellen hoe ze zien dat iemand nog thuis woont???
Daar ben ik op zich wel nieuwsgierig naar.

En waarom ben ik dan zo'n triangeljosti volgens jullie?
Waarom is het ongezond?

Ik wil wel even uitleggen waarom ik nog thuis woon.
Heel simpel,ik heb het goed thuis.Ik zou echt niet weten wat een huisje voor mezelf toevoegt aan mijn leven.
We wonen nu in het centrum van het dorp dus qua plek ga ik er dan sowieso op achteruit.

En het scheelt waarschijnlijk ook dat ik leuke ouders heb.Een moeder die niet zeikt als je dronken thuis komt maar dat zelf ook gewoon wel eens doet.
Ik betaal gewoon kostgeld,ik doe mijn eigen was,ik doe de vaat,ik doe de klusjes,dus ik snap jullie aversie niet.

Maar goed,in jullie ogen ben ik natuurlijk een gigantische randmongool die elke morgen kwijlend tegen het raam van het debielenbusje naar zijn werk gaat en die nog geen bloemperk mag wieden.Enkel wasknijpers in elkaar zetten is mijn doel in het leven.Uiteraard draag ik een luier en moet mama mij voeren.
Dus daarom zal ik het wel niet snappen.


*kwijlt op monitor

Niet zo overdrijven. Het is ongezond omdat je pas echt leert op je eigen poten te staan door uit huis te gaan. En zelfstandigheid is in Nederland gewoon een hoog goed. Afhankelijkheid, of die nou echt is of dat het maar zo lijkt, is gewoon een afknapper voor vrouwen. Bovendien, een vrouw wil ook gewoon eens lekker naakt met je door het huis rennen of luidruchtig vrijen op de bank zonder dat moederlief rondloopt (of er uberhaupt woont, want het idee alleen al) + op den duur misschien wel samenwonen en dan zeker niet met jouw ouders erbij.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 09:52 schreef LadyXochi het volgende:
Oh, bedenk me net nog iets... Waarom het een afknapper is voor mij als ik er achter kom dat een man nog thuis woont? Ik wil een man die zijn eigen leven op orde heeft. Want als dat niet zo is, hoe kan hij dan voor mij zorgen? Dan ben ik constant bezig achter zijn reet aan te lopen om er voor te zorgen dat hij zijn boterhammetjes niet vergeet, en dat hij schone kleren heeft, en weet ik wat voor shit die hij zelf allemaal moet kunnen. Daarnaast wil ik niet een poetsvrouw worden die alles alleen moet doen in het huishouden. Mijn vriend draagt ook een steentje bij qua huishoudelijke taken . En zo hoort het vandaag de dag. We leven niet meer in 1866.

Precies, dat is ook nog zoiets. Een man die nog bij zijn ouders woont wekt de indruk dat hij in een relatie jou (de vrouw) als een soort moeder gaat zien, en afhankelijk van je wordt. Of het nou klopt of niet, het is niet erg bevorderlijk voor je kansen.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 23:03 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Xennia,ik heb geen idee,ik kan niet in de toekomst kijken.Misschien ben ik binnen een paar maanden weg,misschien niet.Ik weet het niet.Tot dit topic kwam was het geen onderwerp waar ik me erg in verdiept heb.

En als die vriendin er op mijn 40e nog niet is? Dan ben ik geworden wat ik niet wilde worden.
Zo'n vrijgezel die overal een beetje in zijn uppie heen moet omdat zijn vrienden alleen hun vrouw en kinderen nog herkennen.

Ik denk dat ik maar een appartement boven een kroeg moet zoeken.Verstokte vrijgezellen hangen immers remie alleen aan de bar in een kroeg.

Er klinkt pessimisme/laag zelfvertrouwen door uit deze en andere posts van je door dat sarcastische ondertoontje.

quote:

Op dinsdag 16 mei 2006 22:46 schreef diginoob het volgende:

[..]

Er klinkt pessimisme/laag zelfvertrouwen door uit deze en andere posts van je door dat sarcastische ondertoontje.

Anders lees je eerst even het hele topic vooraleer je reageert.

Dingen veranderen soms doordat mensen je aan het denken zetten.

als iemand daar gelukkig is heb ik er geen moeite mee, al zal ik het nooit kunnen begrijpen. En als je nog in huis woont en de 'eeuwige vrijgezel' bent, dan moet je niet klagen, maar iets aan je situatie doen!

ik ben 18, binnen een half jaar ben ik hier weg

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 00:54 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Anders lees je eerst even het hele topic vooraleer je reageert.

Dingen veranderen soms doordat mensen je aan het denken zetten.

Ja dat heb ik gedaan, maar dat verandert niks aan mijn mening. Telkens aan het eind maak je van die opmerkingen die ik zo interpreteer.

Van mij mag iedereen gerust tot z'n 50e thuis wonen, maar je moet het niet erg vinden als ik je dan een beetje heel erg vreemd vind. Voor sommige dingen is het ongetwijfeld makkelijker (er wordt voor je gekookt/gewassen/schoongemaakt, je hoeft je nooit druk te maken over verzekeringen, de huur e.d.) maar voor de rest...

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 07:20 schreef StefanP het volgende:
...

. Voor sommige dingen is het ongetwijfeld makkelijker (er wordt voor je gekookt/gewassen/schoongemaakt, je hoeft je nooit druk te maken over verzekeringen, de huur e.d.) maar voor de rest...

Wat een flauwekul. Ik ben op mijn 23e thuis vertrokken, pas na mijn studie. Maar dat hield echt niet in dat ik een luilekkerleventje had. Ik ben ervan overtuigd dat ik zelfstandiger was dan veel medestudenten die wél op kamers zaten. Want die kregen nog enorm veel toegestopt van hun ouders, terwijl er van mij werd verwacht dat ik praktisch alles zelf regelde.

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 00:54 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Anders lees je eerst even het hele topic vooraleer je reageert.

Dingen veranderen soms doordat mensen je aan het denken zetten.

toch tof hoe totaal vreemde mensen je er toe kunnen zetten zo'n immens grote en onomkeerbaar stap te laten zetten.

neej niet echt normaal nee...
op mijn 30ste woon ik allang op mezelf:D

Ik woon sinds kort weer bij m'n ouders (27) en dat blijft denk ik nog wel even zo i.v.m een opleiding. Maar ik heb wel constant de kriebelige drang weer te vertrekken, als je nog niet fucking gefrustreert raakt op je 30e ben je toch ergens in de ontwikkeling blijven hangen. Iemand die dus 30 is en zelf ook niet gelukkig is met de situatie vind ik dan wel weer 'kunnen' omdat daar de wil wel in zit, iemand die het dan nog wel goed vind zo is denk ik niet meer te redden. Ik had eens een collega van 32 die nog thuis woonde maar wel z'n eigen stukje aan huis had laten bijbouwen en er ook z'n eigen bedrijfje had, maar toch vond ik hem opvallend kinds overkomen en werd hij op het werk niet erg serieus genomen....het is een heel belangrijk deel van je ontwikkeling het losmaken van je ouders, anders wordt je toch wel iets van een 'freak' in de ogen van andere mensen.
Ik ervaar thuis wonen nu ook niet als 'lekker makkelijk' omdat het een beetje tegen m'n gevoel ingaat, het aanpassen en de vrijheid die je weer een beetje in moet leveren, ik begin me steeds meer te bemoeien met m'n ouders (hoe ze moeten koken etc.) wat voor spanningen zorgt....Het is nu puur financieel, wil wat zaakjes op orde hebben voordat ik echt definitief vertrek, eigenlijk werkt het niet echt meer maar ik bijt nog even door.
Niemand moet zich op laten jagen het huis uit te gaan vind ik, als je er klaar voor bent komt het vanzelf...net als sex is het niet hoe eerder hoe beter. Ik ken wel een paar 25+ers op zichzelf die er moeite mee hebben een gezonde levenstijl te behouden, ritme helemaal naar de knoppen etc. omdat ze niet weten hoe ze met zichzelf om moeten gaan, elke avond/nacht bezopen (ok, die tijd heb ik ook gehad ), niet kunnen koken/was doen etc.etc.. En mensen die ondanks dat ze op zichzelf wonen meteen bij hun ouders terecht kunnen voor geld als ze er weer eens een zooi van gemaakt hebben mogen al helemaal geen kritiek leveren op de 'losers' die thuiswonen....
Ik ben zelf een beetje aan de late kant omdat ik wat dingen verfuckt heb, maar ik voel me nu onderhand wel zo 'ontwikkeld' dat die 30ers dip (las ik laatst iets over) mij echt niet zal overkomen omdat ik nu m'n persoonlijke issues wel afgehandeld heb voor de komende 10 jaar (en daar zijn de twintiger jaren toch ook voor?), nu nog een stabiele carriere met een woning en ik ben een compleet mens.
Volgens mij is dit ook een beetje afhankelijk van cultuur omdat het in bijv. Italië weer heel normaal lijkt te zijn dat de ouders zich tot diep in de 30 met de kinderen blijven bemoeien (als ik kijk naar een schoonzus van mij) en de kinderen ook langer thuis kunnen blijven wonen.

[ Bericht 0% gewijzigd door saksia op 17-05-2006 22:19:56 ]

In Nederland heb ik nog nooit op mezelf gewoond, ik ben 28 trouwens. Maar ik heb wel ongeveer 2 jaar reiservaring, waar ik me uitstekend heb kunnen redden. Nu zit ik in Canada een tijdje op een vaste plaats en ik red me ook weer uitstekend, eet gezond, meestal 4 a 5 keer op een dag. Sport veel. Heb gewoon werk etc.

Maar als ik volgend jaar weer thuis kom, dan zal ik toch bij pa en ma moeten gaan wonen. Want ik heb nergens anders waar ik heen kan gaan. Bij ons in de buurt is de wachtlijst voor een huurhuis zo'n vijf jaar (ik sta er 3,5 jaar op) en als je reist wil je ook geen huis. Er kunnen dus wel redenen zijn voor het feit dat iemand op latere leeftijd nog thuis woont. Reizen, woningnood, relatie over, studie begonnen etc.

Als ik thuis ben wil ik trouwens wel snel het huis uit, ik denk dat ik een tijdje aan de Belgische kust ga wonen. Lijkt me leuk.

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 01:06 schreef _dirkjan_ het volgende:
als iemand daar gelukkig is heb ik er geen moeite mee, al zal ik het nooit kunnen begrijpen. En als je nog in huis woont en de 'eeuwige vrijgezel' bent, dan moet je niet klagen, maar iets aan je situatie doen!

ik ben 18, binnen een half jaar ben ik hier weg

Je gaat het wel begrijpen als je je rekeningen moet betalen.

Dit topic stoort mij, omdat er toch zoals al gezegd door enkeling veel kortzichtige mensen rondlopen.

Ik ben zelf 30 en heb net pas een eigen appartement gekocht. Het vreemde is, dat veel mensen mij eerst als een soort josti zagen. Nu dat ik een eigen appartement heb, is dat veranderd. Terwijl ik er nog niet eens ingetrokken ben. Ik ben nog steeds dezelfde persoon. Ik ben goed georganiseerd en zal dat in de toekomst ook blijven. Tevens heb ik in mijn leven misschien al meer bereikt, dan velen die eerder dan mij het huis uit zijn gegaan. Juist zelfs doordat ik thuis ben blijven wonen.

Het is jammer dat ik de meesten niet ken die hier in de topic de mensen die 30+ zijn en nog bij hun ouders wonen veroordelen. Wedden dat daar ook nog genoeg op aan te merken valt.

[ Bericht 0% gewijzigd door zipahdeedoodah op 18-05-2006 00:51:16 ]

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 23:05 schreef zipahdeedoodah het volgende:
Dit topic stoort mij, omdat er toch zoals al gezegd door enkeling veel kortzichtige mensen rondlopen.

Ik ben zelf 30 en heb net pas een eigen appartement gekocht. Het vreemde is, dat veel mensen mij eerst als een soort josti zagen. Nu dat ik een eigen appartement heb, is dat veranderd. Terwijl ik er nog niet eens ingetrokken ben. Ik ben nog steeds dezelfde persoon. Ik ben goed georganiseerd en zal dat in de toekomst ook blijven. Tevens heb ik mijn leven misschien al meer bereikt, dan velen die eerder dan mij het huis uit zijn gegaan. Juist zelfs doordat ik thuis ben blijven wonen.

Het is jammer dat ik de meesten niet ken die hier in de topic de mensen die 30+ zijn en nog bij hun ouders wonen veroordelen. Wedden dat daar ook nog genoeg op aan te merken valt.

Ik ben het wel met jou eens, op jezelf wonen maakt je geen ontwikkeld mens, het is maar een begin of bij sommige mensen juist het laatste stukje (in het laatste geval loopt het denk ik ook heel wat soepeler), ligt er maar net aan in welke volgorde je het doet...daarom zegt het geen fuck of je nu 18 bent of 24 of 31 wanneer je het huis uit gaat. Maar om te streven rond je 30e helemaal op eigen benen te kunnen staan vind ik wel redelijk.

quote:

Op donderdag 18 mei 2006 00:22 schreef saksia het volgende:

[..]

Ik ben het wel met jou eens, op jezelf wonen maakt je geen ontwikkeld mens, het is maar een begin of bij sommige mensen juist het laatste stukje (in het laatste geval loopt het denk ik ook heel wat soepeler), ligt er maar net aan in welke volgorde je het doet...daarom zegt het geen fuck of je nu 18 bent of 24 of 31 wanneer je het huis uit gaat. Maar om te streven rond je 30e helemaal op eigen benen te kunnen staan vind ik wel redelijk.

Tuurlijk was ik liever veel eerder het huis uit gegaan, maar het was gewoon niet wijs geweest. Daarom zeg ik ook, dat veel mensen kortzichtig zijn.

Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat ik altijd met tegenzin bij mijn ouders heb gewoond
Het ergste aan thuis wonen als je een stuk ouder bent en thuis woont is juist de vooroordelen die mensen hebben. Velen behandelen je dus alsof je minder bent, terwijl dat niet hoeft te zijn. Zoals ik eerder aangaf; er zijn mensen die zeer zeker hun zaken niet op orde hebben terwijl ze op hun eigen wonen. Veel schulden en een verschrikkelijke troep bij hun in huis.

Laten we eens op zijn minst proberen mensen een beetje te leren kennen voordat we ze gaan veroordelen.