quote:

The Amazing Holographic Universe

By Michael Talbot

In 1982 a remarkable event took place. At the University of Paris a research team led by physicist Alain Aspect performed what may turn out to be one of the most important experiments of the 20th century. You did not hear about it on the evening news. In fact, unless you are in the habit of reading scientific journals you probably have never even heard Aspect's name, though there are some who believe his discovery may change the face of science.

Aspect and his team discovered that under certain circumstances subatomic particles such as electrons are able to instantaneously communicate with each other regardless of the distance separating them. It doesn't matter whether they are 10 feet or 10 billion miles apart.

Somehow each particle always seems to know what the other is doing. The problem with this feat is that it violates Einstein's long-held tenet that no communication can travel faster than the speed of light. Since traveling faster than the speed of light is tantamount to breaking the time barrier, this daunting prospect has caused some physicists to try to come up with elaborate ways to explain away Aspect's findings. But it has inspired others to offer even more radical explanations.

University of London physicist David Bohm, for example, believes Aspect's findings imply that objective reality does not exist, that despite its apparent solidity the universe is at heart a phantasm, a gigantic and splendidly detailed hologram.

To understand why Bohm makes this startling assertion, one must first understand a little about holograms. A hologram is a three- dimensional photograph made with the aid of a laser.

To make a hologram, the object to be photographed is first bathed in the light of a laser beam. Then a second laser beam is bounced off the reflected light of the first and the resulting interference pattern (the area where the two laser beams commingle) is captured on film.

When the film is developed, it looks like a meaningless swirl of light and dark lines. But as soon as the developed film is illuminated by another laser beam, a three-dimensional image of the original object appears.

The three-dimensionality of such images is not the only remarkable characteristic of holograms. If a hologram of a rose is cut in half and then illuminated by a laser, each half will still be found to contain the entire image of the rose.

Indeed, even if the halves are divided again, each snippet of film will always be found to contain a smaller but intact version of the original image. Unlike normal photographs, every part of a hologram contains all the information possessed by the whole.

The "whole in every part" nature of a hologram provides us with an entirely new way of understanding organization and order. For most of its history, Western science has labored under the bias that the best way to understand a physical phenomenon, whether a frog or an atom, is to dissect it and study its respective parts.

A hologram teaches us that some things in the universe may not lend themselves to this approach. If we try to take apart something constructed holographically, we will not get the pieces of which it is made, we will only get smaller wholes.

This insight suggested to Bohm another way of understanding Aspect's discovery. Bohm believes the reason subatomic particles are able to remain in contact with one another regardless of the distance separating them is not because they are sending some sort of mysterious signal back and forth, but because their separateness is an illusion. He argues that at some deeper level of reality such particles are not individual entities, but are actually extensions of the same fundamental something.

To enable people to better visualize what he means, Bohm offers the following illustration.

Imagine an aquarium containing a fish. Imagine also that you are unable to see the aquarium directly and your knowledge about it and what it contains comes from two television cameras, one directed at the aquarium's front and the other directed at its side.

As you stare at the two television monitors, you might assume that the fish on each of the screens are separate entities. After all, because the cameras are set at different angles, each of the images will be slightly different. But as you continue to watch the two fish, you will eventually become aware that there is a certain relationship between them.

When one turns, the other also makes a slightly different but corresponding turn; when one faces the front, the other always faces toward the side. If you remain unaware of the full scope of the situation, you might even conclude that the fish must be instantaneously communicating with one another, but this is clearly not the case.

This, says Bohm, is precisely what is going on between the subatomic particles in Aspect's experiment.

According to Bohm, the apparent faster-than-light connection between subatomic particles is really telling us that there is a deeper level of reality we are not privy to, a more complex dimension beyond our own that is analogous to the aquarium. And, he adds, we view objects such as subatomic particles as separate from one another because we are seeing only a portion of their reality.

Such particles are not separate "parts", but facets of a deeper and more underlying unity that is ultimately as holographic and indivisible as the previously mentioned rose. And since everything in physical reality is comprised of these "eidolons", the universe is itself a projection, a hologram.

In addition to its phantomlike nature, such a universe would possess other rather startling features. If the apparent separateness of subatomic particles is illusory, it means that at a deeper level of reality all things in the universe are infinitely interconnected.

The electrons in a carbon atom in the human brain are connected to the subatomic particles that comprise every salmon that swims, every heart that beats, and every star that shimmers in the sky.

Everything interpenetrates everything, and although human nature may seek to categorize and pigeonhole and subdivide, the various phenomena of the universe, all apportionments are of necessity artificial and all of nature is ultimately a seamless web.

In a holographic universe, even time and space could no longer be viewed as fundamentals. Because concepts such as location break down in a universe in which nothing is truly separate from anything else, time and three-dimensional space, like the images of the fish on the TV monitors, would also have to be viewed as projections of this deeper order.

At its deeper level reality is a sort of superhologram in which the past, present, and future all exist simultaneously. This suggests that given the proper tools it might even be possible to someday reach into the superholographic level of reality and pluck out scenes from the long-forgotten past.

What else the superhologram contains is an open-ended question. Allowing, for the sake of argument, that the superhologram is the matrix that has given birth to everything in our universe, at the very least it contains every subatomic particle that has been or will be -- every configuration of matter and energy that is possible, from snowflakes to quasars, from bluü whales to gamma rays. It must be seen as a sort of cosmic storehouse of "All That Is."

Although Bohm concedes that we have no way of knowing what else might lie hidden in the superhologram, he does venture to say that we have no reason to assume it does not contain more. Or as he puts it, perhaps the superholographic level of reality is a "mere stage" beyond which lies "an infinity of further development".

Bohm is not the only researcher who has found evidence that the universe is a hologram. Working independently in the field of brain research, Standford neurophysiologist Karl Pribram has also become persuaded of the holographic nature of reality.

Pribram was drawn to the holographic model by the puzzle of how and where memories are stored in the brain. For decades numerous studies have shown that rather than being confined to a specific location, memories are dispersed throughout the brain.

In a series of landmark experiments in the 1920s, brain scientist Karl Lashley found that no matter what portion of a rat's brain he removed he was unable to eradicate its memory of how to perform complex tasks it had learned prior to surgery. The only problem was that no one was able to come up with a mechanism that might explain this curious "whole in every part" nature of memory storage.

Then in the 1960s Pribram encountered the concept of holography and realized he had found the explanation brain scientists had been looking for. Pribram believes memories are encoded not in neurons, or small groupings of neurons, but in patterns of nerve impulses that crisscross the entire brain in the same way that patterns of laser light interference crisscross the entire area of a piece of film containing a holographic image. In other words, Pribram believes the brain is itself a hologram.

Pribram's theory also explains how the human brain can store so many memories in so little space. It has been estimated that the human brain has the capacity to memorize something on the order of 10 billion bits of information during the average human lifetime (or roughly the same amount of information contained in five sets of the Encyclopaedia Britannica).

Similarly, it has been discovered that in addition to their other capabilities, holograms possess an astounding capacity for information storage--simply by changing the angle at which the two lasers strike a piece of photographic film, it is possible to record many different images on the same surface. It has been demonstrated that one cubic centimeter of film can hold as many as 10 billion bits of information.

Our uncanny ability to quickly retrieve whatever information we need from the enormous store of our memories becomes more understandable if the brain functions according to holographic principles. If a friend asks you to tell him what comes to mind when he says the word "zebra", you do not have to clumsily sort back through ome gigantic and cerebral alphabetic file to arrive at an answer. Instead, associations like "striped", "horselike", and "animal native to Africa" all pop into your head instantly.

Indeed, one of the most amazing things about the human thinking process is that every piece of information seems instantly cross- correlated with every other piece of information--another feature intrinsic to the hologram. Because every portion of a hologram is infinitely interconnected with evey other portion, it is perhaps nature's supreme example of a cross-correlated system.

The storage of memory is not the only neurophysiological puzzle that becomes more tractable in light of Pribram's holographic model of the brain. Another is how the brain is able to translate the avalanche of frequencies it receives via the senses (light frequencies, sound frequencies, and so on) into the concrete world of our perceptions. Encoding and decoding frequencies is precisely what a hologram does best. Just as a hologram functions as a sort of lens, a translating device able to convert an apparently meaningless blur of frequencies into a coherent image, Pribram believes the brain also comprises a lens and uses holographic principles to mathematically convert the frequencies it receives through the senses into the inner world of our perceptions.

An impressive body of evidence suggests that the brain uses holographic principles to perform its operations. Pribram's theory, in fact, has gained increasing support among neurophysiologists.

Argentinian-Italian researcher Hugo Zucarelli recently extended the holographic model into the world of acoustic phenomena. Puzzled by the fact that humans can locate the source of sounds without moving their heads, even if they only possess hearing in one ear, Zucarelli discovered that holographic principles can explain this ability.

Zucarelli has also developed the technology of holophonic sound, a recording technique able to reproduce acoustic situations with an almost uncanny realism.

Pribram's belief that our brains mathematically construct "hard" reality by relying on input from a frequency domain has also received a good deal of experimental support.

It has been found that each of our senses is sensitive to a much broader range of frequencies than was previously suspected.

Researchers have discovered, for instance, that our visual systems are sensitive to sound frequencies, that our sense of smell is in part dependent on what are now called "osmic frequencies", and that even the cells in our bodies are sensitive to a broad range of frequencies. Such findings suggest that it is only in the holographic domain of consciousness that such frequencies are sorted out and divided up into conventional perceptions.

But the most mind-boggling aspect of Pribram's holographic model of the brain is what happens when it is put together with Bohm's theory. For if the concreteness of the world is but a secondary reality and what is "there" is actually a holographic blur of frequencies, and if the brain is also a hologram and only selects some of the frequencies out of this blur and mathematically transforms them into sensory perceptions, what becomes of objective reality?

Put quite simply, it ceases to exist. As the religions of the East have long upheld, the material world is Maya, an illusion, and although we may think we are physical beings moving through a physical world, this too is an illusion.

We are really "receivers" floating through a kaleidoscopic sea of frequency, and what we extract from this sea and transmogrify into physical reality is but one channel from many extracted out of the superhologram.

This striking new picture of reality, the synthesis of Bohm and Pribram's views, has come to be called the holographic paradigm, and although many scientists have greeted it with skepticism, it has galvanized others. A small but growing group of researchers believe it may be the most accurate model of reality science has arrived at thus far. More than that, some believe it may solve some mysteries that have never before been explainable by science and even establish the paranormal as a part of nature.

Numerous researchers, including Bohm and Pribram, have noted that many para-psychological phenomena become much more understandable in terms of the holographic paradigm.

In a universe in which individual brains are actually indivisible portions of the greater hologram and everything is infinitely interconnected, telepathy may merely be the accessing of the holographic level.

It is obviously much easier to understand how information can travel from the mind of individual 'A' to that of individual 'B' at a far distance point and helps to understand a number of unsolved puzzles in psychology. In particular, Grof feels the holographic paradigm offers a model for understanding many of the baffling phenomena experienced by individuals during altered states of consciousness.


Creation - Holographic Universe - 2

In the 1950s, while conducting research into the beliefs of LSD as a psychotherapeutic tool, Grof had one female patient who suddenly became convinced she had assumed the identity of a female of a species of prehistoric reptile. During the course of her hallucination, she not only gave a richly detailed description of what it felt like to be encapsuled in such a form, but noted that the portion of the male of the species's anatomy was a patch of colored scales on the side of its head.

What was startling to Grof was that although the woman had no prior knowledge about such things, a conversation with a zoologist later confirmed that in certain species of reptiles colored areas on the head do indeed play an important role as triggers of sexual arousal.

The woman's experience was not unique. During the course of his research, Grof encountered examples of patients regressing and identifying with virtually every species on the evolutionary tree (research findings which helped influence the man-into-ape scene in the movie Altered States). Moreover, he found that such experiences frequently contained obscure zoological details which turned out to be accurate.

Regressions into the animal kingdom were not the only puzzling psychological phenomena Grof encountered. He also had patients who appeared to tap into some sort of collective or racial unconscious. Individuals with little or no education suddenly gave detailed descriptions of Zoroastrian funerary practices and scenes from Hindu mythology. In other categories of experience, individuals gave persuasive accounts of out-of-body journeys, of precognitive glimpses of the future, of regressions into apparent past-life incarnations.

In later research, Grof found the same range of phenomena manifested in therapy sessions which did not involve the use of drugs. Because the common element in such experiences appeared to be the transcending of an individual's consciousness beyond the usual boundaries of ego and/or limitations of space and time, Grof called such manifestations "transpersonal experiences", and in the late '60s he helped found a branch of psychology called "transpersonal psychology" devoted entirely to their study.

Although Grof's newly founded Association of Transpersonal Psychology garnered a rapidly growing group of like-minded professionals and has become a respected branch of psychology, for years neither Grof or any of his colleagues were able to offer a mechanism for explaining the bizarre psychological phenomena they were witnessing. But that has changed with the advent of the holographic paradigm.

As Grof recently noted, if the mind is actually part of a continuum, a labyrinth that is connected not only to every other mind that exists or has existed, but to every atom, organism, and region in the vastness of space and time itself, the fact that it is able to occasionally make forays into the labyrinth and have transpersonal experiences no longer seems so strange.

The holographic prardigm also has implications for so-called hard sciences like biology. Keith Floyd, a psychologist at Virginia Intermont College, has pointed out that if the concreteness of reality is but a holographic illusion, it would no longer be true to say the brain produces consciousness. Rather, it is consciousness that creates the appearance of the brain -- as well as the body and everything else around us we interpret as physical.

Such a turnabout in the way we view biological structures has caused researchers to point out that medicine and our understanding of the healing process could also be transformed by the holographic paradigm. If the apparent physical structure of the body is but a holographic projection of consciousness, it becomes clear that each of us is much more responsible for our health than current medical wisdom allows. What we now view as miraculous remissions of disease may actually be due to changes in consciousness which in turn effect changes in the hologram of the body.

Similarly, controversial new healing techniques such as visualization may work so well because in the holographic domain of thought images are ultimately as real as "reality".

Even visions and experiences involving "non-ordinary" reality become explainable under the holographic paradigm. In his book "Gifts of Unknown Things," biologist Lyall Watson discribes his encounter with an Indonesian shaman woman who, by performing a ritual dance, was able to make an entire grove of trees instantly vanish into thin air. Watson relates that as he and another astonished onlooker continued to watch the woman, she caused the trees to reappear, then "click" off again and on again several times in succession.

Although current scientific understanding is incapable of explaining such events, experiences like this become more tenable if "hard" reality is only a holographic projection.

Perhaps we agree on what is "there" or "not there" because what we call consensus reality is formulated and ratified at the level of the human unconscious at which all minds are infinitely interconnected.

If this is true, it is the most profound implication of the holographic paradigm of all, for it means that experiences such as Watson's are not commonplace only because we have not programmed our minds with the beliefs that would make them so. In a holographic universe there are no limits to the extent to which we can alter the fabric of reality.

What we perceive as reality is only a canvas waiting for us to draw upon it any picture we want. Anything is possible, from bending spoons with the power of the mind to the phantasmagoric events experienced by Castaneda during his encounters with the Yaqui brujo don Juan, for magic is our birthright, no more or less miraculous than our ability to compute the reality we want when we are in our dreams.

Indeed, even our most fundamental notions about reality become suspect, for in a holographic universe, as Pribram has pointed out, even random events would have to be seen as based on holographic principles and therefore determined. Synchronicities or meaningful coincidences suddenly makes sense, and everything in reality would have to be seen as a metaphor, for even the most haphazard events would express some underlying symmetry.

Whether Bohm and Pribram's holographic paradigm becomes accepted in science or dies an ignoble death remains to be seen, but it is safe to say that it has already had an influence on the thinking of many scientists. And even if it is found that the holographic model does not provide the best explanation for the instantaneous communications that seem to be passing back and forth between subatomic particles, at the very least, as noted by Basil Hiley, a physicist at Birbeck College in London, Aspect's findings "indicate that we must be prepared to consider radically new views of reality".

http://www.crystalinks.com/holographic.html

quote:

Op maandag 24 april 2006 01:56 schreef TheWilliedockSaints het volgende:
is dat die ID shit?

quote:

Op maandag 24 april 2006 16:13 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

Zie dit niet als zeiken, maar ik heb het gevoel dat je niet echt de moeite hebt genomen de text door te lezen..

quote:

Op maandag 24 april 2006 16:13 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

Zie dit niet als zeiken, maar ik heb het gevoel dat je niet echt de moeite hebt genomen de text door te lezen..

quote:

Op maandag 24 april 2006 17:32 schreef TheWilliedockSaints het volgende:
ja het is ook zo'n flinke lap

maar ik zal me er eens aan wagen

quote:

Op maandag 24 april 2006 17:40 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

Thnx.. heb het zelf nooit zo op samenvattingen, maar nog minder op slechts een url link. De text is inderdaad wat lang, maar dat komt met name door de grote hoeveelheid enters tussen de regels.

Ikzelf vond de text echt de moeite waard en heb em nu al een aantal keer gelezen. Maar ik wil er nu wel eens verder op ingaan. Daarom 2 punten die wat mij betreft de aandacht verdienen:
1) Wat is de wetenschappelijke grond waarop deze theorie staat? Wat valt er tegen een holografisch universum in te brengen?

en de voor mij wat interessanter punt (vind nadenken leuker dan wetenschappelijk verifiëren):
2) Wat zijn de filosofische consequenties? In hoeverre hebben wij onszelf dan niet ingeboxt met onze beperkte visie van de werkelijkheid?

quote:

Op maandag 24 april 2006 17:42 schreef bagelhole het volgende:
Oud nieuws! Verschillende stromingen; Taoisme, Boeddisme, Soefisme, Christendom en de Gnostische evaren dit al sinds mensenheugenis. Alles is 1 en staat in verbinding met elkaar. Ofwel de uiterlijke wereld is een reflectie van het innerlijke. Het is een spiegel van hetgeen wij zijn!

Boswachtertje toch bedankt voor het artikel maar men had het meer op prijs gesteld als je ff een korte samenvatting had gegeven en zekers de weten wil men nu nog de technische details hebben. Wie ore heeft zal horen nietwaar?

quote:

Op maandag 24 april 2006 17:48 schreef bagelhole het volgende:
De wetenschap is iets wat buiten je staat, om het te ervaren te snappen te weten moet je het ZELF ervaren! Ken u Zelve! Dan zou je ook niet met de opmerking komen wat valt er tegen in te brengen! Ervaar het eens Zelf!

Punt twee van je vind ik prachtig De werkelijkheid is niet te grijpen simpelweg omdat je die Zelf bent!! De werkelijkheid is niet in boeken te vinden maar in je hart, daar kan je hervinden dat WAT je bent! Zoek en Zij Zult vinden.

Wij zijn ingeboxt door ons eigen denken het is het denken die ons stopt van het ervaren van het Zijn in het Hier en Nu. Zodra je in staat bent om je niet te conformeren met je gedachten en gevoelens ben je hier en NU en ontwaak je vanuit je droom!

De enige boodschap is Ken U Zelve!

quote:

Op maandag 24 april 2006 18:30 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

De technische details wil ik dus binnen dit topic gaan verzamelen; echter denk ik dat er meer geschikte mensen voor deze taak zijn. Ik ben veelal geneigd te snel text/links te plaatsen, die niet relevant zijn of een slechts vagelijk wetenschappelijke inhoud hebben. Vandaar dat ik hoop dat er mensen zijn die ons deze info kunnen leveren.

Verder ben ik het helemaal eens met je eerste punt. Echter vind ik dit artikel juist zo interessant, omdat het laat zien dat The East Finally Meets The West Al eerder las ik een groot deel uit de Tao van de Fysica, maar dit is weer net een andere kant van de wetenschap. Zo zie ik maar eens te meer dat er genoeg interessante dingen te vinden zijn binnen de wetenschap; echter komen lang niet alle interessante ideeën/theoriën in de mainstream wetenschap terecht. Daarvoor ben je toch veelal aangewezen op fora en je eigen oneindige denkvermogen

De religies zijn er al langer over eens, echter is de informatie dusdanig gewijzigd. Dit heeft er voor gezorgd dat de normale mens - minder dan ooit te voren - in staat blijkt om zichzelf en de raadsels van het leven te onderzoeken. In plaats daarvan zijn wij meer dan ooit gefixeerd op deze werkelijkheid - mijn intuitie, gevoel en denken zegt mij dat de materalistische drang van iedereen, gecombineerd met het egoistische karakter - wat ik bij veel mensen terug vind - niet de enige juiste weg is. Het is een juiste weg, maar het is een naar mijn mening erg beperkende weg. Want zoals jij al stelde is alles ook voor mij onderling verbonden in een eenheid.
[..]

Delphi
En verder denk ik dat ik hier in mijn berichten niet altijd naar voren laat komen, dat ik het voornamelijk doe voor de ERVARING zelf. De ervaring is het enige wat ik hier krijg in mijn leven; mijn leven = mijn ervaring. Ik zoek zeker, de werkelijkheid is wat ik er van maak. Echter zit ik nog te veel vast in de gematerialiseerde wereld die door de eeuwen heen is gecreëerd en naar mijn mening ook in stand is gehouden door machthebbers. Waarom wordt wel duidelijk uit dit bericht. Want als niets waar is, dan is alles mogelijk. En dan hebben wij als mensen dus de oneindige mogelijkheid om te doen en laten wat wij willen.

Ik lees nu 'toevallig' (want toeval bestaat in mijn ogen niet zo zeer, omdat ik middels mijn ervaring nog moet leren waarom ik een bepaald boek heb gelezen, waarom ik een bepaald moment heb meegemaakt. Ik zie alles als de weg die ik bewandel en tegelijkertijd stuur) een boek van Carlos Castaneda over de kunst van het dromen. Hierin wordt het heelal als een grote bron van energie neergezet en zijn de dromen onze mogelijkheid om het leven te verkennen. Andere werelden. Daar ik wel geloof in meer dan deze wereld alleen, vind ik het interessant om wederom een connectie te lezen met sjamanen. Al vaker ben ik deze tegengekomen in interessante verhalen; of het waar kan zijn, maakt in dit geval voor mij niet uit.

Ik ben op zoek naar mijzelf en ik heb al heel lang het gevoel dat dromen hierin een belangrijke rol zullen gaan spelen. Zullen, want ik heb me er nog niet op gefoccused (ook middels een kleine blowverslaving denk ik zo ) . Maar ik blijf zoeken naar verklaringen, ik blijf zoeken naar een betere manier van leven. Een leven wat meer in balans is, waarin alles een rol speelt en waarin ik die rol kan zien, sturen en voor mezelf bepalen. Alles heeft een reden, alles is voor mij verbonden. voor het leven, liefde voor alles. En respect. Daarvoor moet ik nog veel aan mezelf verbeteren, maar tegelijkertijd heb ik nog altijd het gevoel dat ik alle tijd van de wereld heb. En tegelijkertijd weet ik dat het einde nabij is. Het ligt altijd op de loer, maar ik zie het niet als angst. Ik zie het meer als de uiteindelijke les. De dood als een soort van conglomeratie van alle kennis die door het leven heen verzameld is en welke een einde betekent van ons leven in deze wereld. Wat er na is, of er iets na is... laat ik aan de dood over

quote:

Op maandag 24 april 2006 21:43 schreef Monocultuur het volgende:
zeker weer een manier om God erbij te betrekken.

zoals het stukje begint, dan vertrouw ik het al niet meer. Een wetenschappelijk stuk begint niet met: dit is echt het belangrijkste wat je ooit zult lezen... Zo begint een reclame namelijk!!

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 12:11 schreef alien8ed het volgende:
Het werkelijk fascinerende is natuurlijk waarom we zo verwoedt bezig blijven om de wereld en het hele universum te "begrijpen" via onze traditionele zintuigen en onze achterhaalde logica.
_{What vase?}

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 12:21 schreef YuckFou het volgende:

Vrij logisch, mensen zijn gewoontedieren en 'out of the box' denken is voor velen domweg niet te begrijpen.

_{there is no spoon}

quote:

Op maandag 24 april 2006 18:19 schreef TheWilliedockSaints het volgende:
kun je 't ook nog vertalen?

quote:

Op maandag 24 april 2006 21:43 schreef Monocultuur het volgende:
zeker weer een manier om God erbij te betrekken.

zoals het stukje begint, dan vertrouw ik het al niet meer. Een wetenschappelijk stuk begint niet met: dit is echt het belangrijkste wat je ooit zult lezen... Zo begint een reclame namelijk!!

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 12:11 schreef alien8ed het volgende:

Het werkelijk fascinerende is natuurlijk waarom we zo verwoedt bezig blijven om de wereld en het hele universum te "begrijpen" via onze traditionele zintuigen en onze achterhaalde logica.

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 13:40 schreef Zyggie het volgende:
Achterhaalde logica?

Dit hele holographic universe idee is gewoon een biologisch verhaaltje. Dat dit voor het eerste keer op je pad komt, en dat je er nu pas over nadenkt, betekent NIET dat de verdere conclusies van het verhaal kloppen. Materie kan ook gewoon bestaan, als je van die hypothese uitgaat kunnen je hersenen ook gewoon bestaan en dan is er niets aan de hand.

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 12:11 schreef playsur het volgende:
Kijk in de spiegel, gods woord zegt dat we naar z'n evenbeeld zijn geschapen.

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 12:51 schreef Woutervn het volgende:

[..]

Het is natuurlijk wel zo dat "out of the box" denken betekent dat je moet gaan meten met theoriën die nog erg in de kinderschoenen staan.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 10:46 schreef Entonie het volgende:
geen plaatjes?

quote:

"Het Heelal is een hologram"

Branen’ zijn een verfijning van de snarentheorie die zwaartekracht en kwantummechanica met elkaar moet verzoenen. Ze schetsen een nieuw beeld van het ontstaan van het heelal'

Een groot deel van de twintigste eeuw worstelden fysici met een frustrerend probleem’, vertelt hoogleraar in de natuurkunde Alexander Sevrin van de Vrije Universiteit Brussel.‘De mooiste twee ontdekkingen in onze tak van de wetenschap konden niet met elkaar worden verzoend. Dat was verontrustend. De algemene relativiteits theorie met daarin de klassieke zwaartekracht bleek op geen enkele manier in overeenstemming te brengen met de zo succesvolle kwantummechanica.’ Of met andere woorden: de fysica op grote schaal botste met de fysica van het aller kleinste. Het heelal leek gestuurd door andere wetten dan die welke de interacties tussen elementaire deeltjes bepalen
‘Een van de vele moeilijkheden was de paradox van het zwarte gat’, doceert Sevrin. ‘De befaamde Britse fysicus Stephen Hawking kaartte hem in de jaren zeventig aan.De relativiteitstheorie impliceert het bestaan van zwarte gaten, want als de thermonucleaire reacties in het hart van een ster stilvallen,klapt ze onder druk van haar eigen zwaartekracht in elkaar.Als de zon zou krimpen tot een diameter van minder dan drie kilometer wordt ze een zwart gat. Men veronderstelt dat in de melk-weg een slapend zwart gat met een massa van 2,7 miljoen zonnen huist,wat nog altijd klein is naar galactische normen. Een essentieel element uit de kwantummechanica is dat er nooit iets
verloren gaat. Als je een boek verbrandt, kan de kwantummechanica alle informatie die erin stond uit de rook halen. Voor zwarte gaten gold dat echter niet. Daarin bleek informatie verloren te gaan. Dat clashte zwaar met de kwantummechanica.’
Hawking zocht zelf naar een oplossing voor deze paradox. Hij paste kwantummechanica toe op zwarte gaten. Zelfs in een vacuüm gebeuren ‘dingen’: kwantumfluctuaties waarbij deeltjes en antideeltjes eventjes samen verschijnen, maar bijna op hetzelfde moment weer verdwijnen. ‘Een vacuüm is in feite heel levend’, stelt Sevrin. ‘Het feit dat wij bestaan, is een gevolg van kleine fluctuaties. Die komen overal voor,dus ook in de buurt van een zwart gat.Hawking toonde aan
dat zulke fluctuaties daar in bepaalde omstandigheden kunnen uitmonden in straling. Maar deze Hawking-radiatie van een zwart gat is zo zwak dat ze niet kan worden waargenomen.’
Daarmee was de paradox niet weggewerkt.Er zit geen informatie in de Hawking-radiatie, dus was er nog altijd een conflict met de kwantummechanica.Het duurde tot de jaren tachtig voor er iets
fundamenteel nieuws kwam: de snarentheorie (naar het Engelse strings), waarin deeltjes niet langer als punten in de ruimte, maar als trillende miniatuursnaren worden voorgesteld. De afmetingen van zo’n snaar verhouden zich tot een atoomkern als de kern zelf tot ons zonnestelsel — het is dus niet te verwonderen dat we geen snaren zien.
De theorie vloeide voort uit onderzoek naar de interacties tussen elementaire deeltjes,waarbij het principe van de causaliteit zich had opgedrongen. Een interactie werd in onze vierdimensionele ruimtetijd niet alleen in de ruimte, maar ook in de tijd uitgesmeerd, waarbij het effect echter nooit voor de oorzaak kon komen. Om consistent te zijn met de kwantummechanica werden krachten verdragende deeltjes gecreëerd, die achteraf ook opdoken in deeltjesversnellers. Hieruit werd het tandaardmodel van de natuurkunde gepuurd,waarin alle deeltjes en krachten op een logische manier samenkwamen. Maar de zwaartekracht bleef voor moeilijkheden zorgen’, zegt Sevrin.‘Het model voorspelt het bestaan van een zwaartekracht-overdragend deeltje, een graviton,dat echter nog altijd niet rechtstreeks is waargenomen.De situatie is te vergelijken met twee schaatsers die elkaar een al — het graviton — toegooien. Het is evident dat de bal het geschaats beïnvloedt. De snarentheorie levert de enige bekende manier om zwaartekracht in ruimte én tijd te kunnen uitsmeren. Interessant as dat ze op grote schaal de algemene relativiteit voortbracht. Als Albert Einstein die niet had ontdekt, zou ze ongetwijfeld uit de snarentheorie zijn gedestilleerd.’De problemen waren echter nóg niet van de baan.Tot ieders verbazing was de snarentheorie consistent, maar dan wel in vijf gevallen. ‘Dat was niet vanzelfsprekend’,geeft Sevrin toe.‘Het is moeilijk denkbaar dat er vijf grote theorieën van de natuur zouden bestaan. Daarenboven was de theorie alleen consistent in tien dimensies: negen ruimtelijke en één tijdsgebonden. Op zichzelf is dat niet zo erg.Een tuinslang lijkt van ver ook maar één dimensie te hebben in plaats van drie. Je moet dimensies heel klein kunnen maken. Wiskundig werd dat aangepakt door zes dimensies tot een prop samen te ballen. De structuur van een vierdimensionele wereld zoals ons heelal werd bepaald door de vorm van de prop met de zes andere dimensies. Helaas waren er zoveel soorten proppen.’Tien jaar lang werd er aangemodderd,tot in de zomer van 1995 ineens iets nieuws opdook: de branen (van membranen, maar losgekoppeld van de klassieke twee dimensies, in het Engels branes geheten). Ze werden onmiddellijk gelinkt aan de snarentheorie. Want waar wetenschappers aanvankelijk aanvaardden dat de uiteinden van snaren zomaar losjes heen en weer zwiepten,weliswaar met de snelheid van het licht,staken ze die nu vast in branen. Snaren konden alleen daarin bewegen.‘Branen zijn er altijd geweest, maar we hebben ze lang over het hoofd gezien’, countert Sevrin de stelling dat het misschien toch iets te gemakkelijk is om als een theorie niet klopt gewoon iets nieuws te verzinnen.‘De initiële aanpak van de snarentheorie was te beperkt.Het is met vertraging dat we nieuwe wiskundige ingrediënten zagen, die verreikende natuurkundige gevolgen hebben.We hebben nu bijvoorbeeld niet langer vijf manieren om naar de snarentheorie te kijken,maar slechts één.Die werd ondertussen de M-theorie gedoopt,waarbij de M kan staan voor membraan, moeder, magie, mysterie of matrix — haar doopvaders willen niet kwijt wat ze ingedachten hadden.’

De M-theorie is de jongste kandidaat om de ‘grote theorie van alles’ te worden, die zwaartekracht en kwantummechanica verzoent. Met zijn Franstalige tegenhanger Marc Henneaux en gesteund door het Francqui Fonds hield Sevrin vorig weekend een symposium in Brussel, waarop wereldexperts in de theorie, inbegrepen Hawking, aan hun nieuwste geesteskind sleutelden. ‘Een van de eerste zaken die de M-theorie opleverde, was een coherent beeld van zwarte gaten’,vertelt Sevrin.‘Omdat de snarentheorie zwaartekracht bevat,moest ze ook zwarte gaten hebben. En inderdaad. De resultaten van berekeningen rond de M-theorie stemden exact overeen met wat de thermodynamische aanpak van Hawking indertijd had aangebracht. Voor de eerste keer kregen we een microscopisch, want kwantummechanisch, inzicht in een zwart gat. Ineens voelden we ons veel comfortabeler.’Dat wil niet zeggen dat de problemen definitief opgelost zijn. De M-theorie lijkt perfect gezond op zowel grote als kleine schaal, maar in feite combineert ze algemene relativiteit en kwantummechanica nog altijd niet. Beide theorieën leven nu wel probleemloos naast elkaar, zonder paradoxen te genereren,maar ze vloeien nog altijd niet netjes in elkaar over. Aan de verzoening wordt hard gewerkt.‘Een Nederlands natuurkundige lanceerde een principe dat ongetwijfeld een van de belangrijkste doorbraken van de voorbije jaren zal blijken te zijn’, verklaart Sevrin: ‘Het holografisch principe.Dat stelt het heelal voor als een zeepbel waarin alle informatie in de twee dimensies van de membraan zit. Dus zoals een hologram drie dimensies in een plat plaatje.
Wij zouden in de grenszone van een grotendeels overbodige wereld leven.’
Of, in een wat prozaïscher beeld, als vliegen op een kleverige strip in een grote kamer geplakt zitten.Het holografisch principe leverde onmiddellijk mogelijke antwoorden op twee prangende vragen uit de natuurkunde. Vooreerst slaagt het erin uit te leggen waarom de zwaartekracht zo zwak is in vergelijking met de drie fundamentele krachten die zich op het niveau van het allerkleinste
manifesteren. Het verschil wordt uitgedrukt door een getal met meer dan veertig cijfers. Dat wij alleen de zwaartekracht ervaren, heeft te maken met het feit dat ze de enige kracht is die uitsluitend aantrekt — de drie andere stoten tegelijk af.‘Met deze vraag houdt Hawking zich tegenwoordig bezig’, zegt Sevrin, die zich met zijn ULB-collega Henneaux ook over de wiskunde van branen buigt.‘We kunnen de dimensies uit de M-theorie niet alleen klein, maar ook zwart maken,zodat ze niet te zien zijn.Ze kunnen dan zelfs oneindig groot worden. In die optie kunnen we het heelal beschrijven als een hoop rondzwevende driedimensionele branen, maar we zien alleen de braan waar we zelf opzitten, omdat licht en de twee kernkrachten alleen óp de branen opereren. De zwaartekracht daarentegen kan van de ene braan naar de andere reiken.Bijgevolg is ze op onze braan een stuk minder sterk dan de andere krachten.’
Op analoge manier wordt verklaard waarom de kosmologische constante,waar zelfs Einstein mee in de knoop lag,zo klein is. Deze constante is de massa die in het (dan lege) heelal zou achterblijven ls alle materie eruit gehaald is.De constante is niet nul: er blijft dus inderdaad een klein beetje massa achter zodat het lege heelal niet plat is, maar lichtjes gekromd.Mooie modellen dus, maar een wetenschappelijke theorie staat of valt met de mate waarin ze door experiment of eenvoudige waarneming getest kan worden.Niemand van de in Brussel verzamelde natuurkundigen, van Sevrin
tot Hawking,twijfelde er echter aan dat in de nieuwe deeltjesversneller die in het Zwitserse Genève wordt gebouwd(de Large Hadron Collider of LHC)aanwijzingen voor de juistheid van de theorie zullen opduiken. Het zal wel een jaar of tien duren voor het zover is.‘Onze braan-wereld levert testbare voorspellingen op, onder meer inzake nieuwe resonanties van elementaire deeltjes’, haalt Sevrin als voorbeeld aan.‘Hawking is ervan overtuigd dat in bepaalde omstandigheden in de LHC hele kleine zwarte gaatjes zullen opduiken, die onmiddellijk een wolkje Hawking-radiatie zullen afgeven en prompt verdwijnen. Het is te hopen voor hem dat dit juist is, want dan maakt hij kans op een Nobelprijs.’Kosmologen rekenen er ook op dat de ruimtetelescoop Hubble dingen uit het begin van het heelal zal blootleggen die de M-theorie steunen. Want dat de theorie gevolgen heeft voor de
kennis van het ontstaan van onze wereld is evident. Een half jaar geleden dook een nieuw kosmologisch model in de wetenschappelijke wereld op:het ekpyrotische heelal, naar het Grieks voor ‘hevige brand’. Het is bekend dat ons heelal zo’n 15 miljard jaar geleden‘ineens’ tot leven kwam, in wat voorlopig nog altijd de Grote Oerknal (BigBang) heet.Over hoe die knal zelf ontstond, heerst weinig eensgezindheid.De hand van God,is de gemakkelijkste verklaring.Het ekpyrotische model geeft echter een beschrijving van deze ‘schepping’.Een heelal dat parallel aan het onze,maar in een onzichtbare dimensie,voortbewoog, scheurde langs onze slapende wereld en bracht zo een kolkende stroom van quarks en andere subatomaire deeltjes tot leven die later materie vormden. concreet zou onze kosmos dus ‘gezelschap’ hebben:heelallen die in al dan niet slapende toestand ls
een hologram op hun braan zitten,misschien in een vijfde dimensie die wij niet kunnen zien omdat licht van andere branen ons niet bereikt.Maar omdat de zwaartekracht wel overal kan opereren, kunnen branen elkaar aantrekken en zijn botsingen tussen heelallen mogelijk.Onze wereld is dus maar een deel van wat er bestaat. Zou het dan kunnen dat God slechts in een stukje van het Grote geheel actief is? ‘Het ekpyrotische heelal is in ieder geval een nieuwe theorie die feilloos overgaat in de Grote Oerknal’, analyseert Sevrin.‘Het is duidelijk dat er vóór de oerknal iets moet zijn geweest: een grote onderliggende structuur die aan de basis van alles ligt.Maar wat dat is, daar zijn we nog niet uit. Er komt uit vele hoeken kritiek op het ekpyrotische model, omdat het succes ervan sterk steunt op een scherp afgelijnde beginsituatie met een heelal dat al oneindig en uniform is. Elke afwijking van de beginvoorwaarden resulteert in een warboel.’Hawking gelooft niet in het ekpyrotische model. Voor hem ontstond ons heelal, net als de andere, als een kwantumfluctuatie in de lege ruimte,te vergelijken met een bel in kokend water,afgelijnd maar zonder grens.Een bel met een holografische wereld op haar membraan en een hoop dimensies in haar binnenste. ‘We moeten eerlijk zijn’, besluit Sevrin,‘Momenteel kunnen we daar niet veel ernstigs over zeggen. De voorkeur
voor een of ander model is voorlopig een kwestie van smaak. Maar als de details duidelijker worden, zullen we zeker in staat zijn concrete uitspraken te doen over hoe het allemaal begon.’

quote:

Op donderdag 27 april 2006 01:32 schreef Boswachtertje het volgende:
Schopje:

ik kom terug op mijn laatste zin! Ik heb mezelf net overtuigd!
[..]

Als alles een holografische afbeelding van het ene (de eenheid) is, dan zouden wij dus een niet volmaakte afspiegeling zijn van de eenheid. En zou het leven dus een illusie zijn.. En dan zijn wij dus God, het ene..

'Ik zegen de dag, dat ik geboren ben .. Mijn welbeminde is mijn speelkameraad. Er is noch rijm, noch reden in het universum te vinden ... God speelt met lachen en tranen, hij vervult al de rollen van het stuk ... Wie moet men hier geloven, wie moet men hier laken? Er is geen redelijkheid in hem. Er is geen brein in hem. En Hij misleidt ons met dit weinige redelijkheid en brein, dat wij bezitten'.

En dus doen wij alles uit vrije wil, omdat wij het ene zijn - zonder te zijn, bestaan wij in deze wereld. Onze vrije wil is die van de poppenspeler - welke wij zelf zijn.. the One!

quote:

Op donderdag 27 april 2006 21:05 schreef onemangang het volgende:
Wat een onvoorstelbaar hoop flauwekul.
"Die vogel die je ziet is geen vogel maar een illusie in je hersenen" Die auto die met 100 km op je af komt zeker ook.
De idiote kronkels die gelovigen maken om hun onzin te blijven verkopen worden steeds krankzinniger.

quote:

Op donderdag 27 april 2006 22:43 schreef YuckFou het volgende:

[..]

In zekere zin is die auto er niet nee, maar dat geloof je simpelweg niet.
Dat is dus je beperking, die je trouwens ook toont door mensen als Alain Aspect, Stephen Hawking en
Alexander Sevrin die gelovigen te noemen.

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 01:11 schreef onemangang het volgende:
Ik doel overigens met name op dat islam-filmpje wat hierboven is gepost. Maar de gedachte komt ook voor in een new-age blaatfilm als 'What the bleep do we know'.

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 01:11 schreef onemangang het volgende:
Ik doel overigens met name op dat islam-filmpje wat hierboven is gepost. Maar de gedachte komt ook voor in een new-age blaatfilm als 'What the bleep do we know'.

quote:

Op maandag 24 april 2006 16:33 schreef Invictus_ het volgende:
-edit-
Overigens stond er een groot artikel in de SciAm van een paar maanden geleden over holografische zooi, maar dat had te maken met nieuwe ontwikkelingen in de snaartheorie-hoek.

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 01:11 schreef onemangang het volgende:

[..]

In het complete verhaal van wat de wetenschap zoal heeft ontdekt staat ook vast dat ons bewustzijn zich enkel en alleen in onze hersenen bevindt en na de dood ook daarin uitdooft. Er is helemaal NIETS, maar dan ook NIETS wat ook maar een beetje duidt dat die hersenactiviteiten op wat voor manier dan ook buiten onze lichamen kunnen treden, en dat is wat men je probeert wijs te maken, net zoals dat de 'andere dimensies' invloed zouden hebben op ons.