Het Subsidie Syndicaat (Schendingen van Kinderrecht)

Inleiding


We schrijven medio 2002 wanneer een vrouw van Surinaamse komaf met aan haar hand haar driejarige dochterje de overvolle hal van Centraal Station van Den Haag invlucht. Het kind is totaal in paniek en kan het tempo van haar moeder nauwelijks bijbenen. De rijen voor de loketten zijn lang en moeder sluit zich achter een van de rijen aan. Ze wisselt troostende woorden met haar kind dat voordurend achterom kijkt. Als die woorden geen uitwerking hebben, sommeert moeder het kind op dwingende toon stil te zijn. De rij mensen voor het loket krimpt gestaag. Plotseling gilt het kind moord en brand. In de drukte en bedrijvigheid van het station heeft zij het gezicht van de man ontwaard die zij boven alles in haar jonge leven vreest. Moeder vlucht door de rij mensen heen en stelt zich paniekerig op voor het loket: "Bel de politie, bel de politie!!!!", gilt ze. Noch voor de NS-medewerker kan reageren op de zojuist ontstane situatie heeft de man zich een weg weten te banen door de drukte en valt de jonge vrouw voor het loket aan. Hij grijpt haar in het haar, slingert haar tegen de grond, en begint haar met het hoofd op de stenen te beuken. Met zijn vuisten slaat hij haar vol in het gezicht. Het totaal ontredderde kind vlucht weg van de plek, het toestromende publiek in. Ze wordt opgevangen door een ouder echtpaar dat niet goed zien kan wat er gebeurd.
Het verzet van de vrouw wordt plots zo hevig dat de aanvaller erdoor tegen de grond geraakt.
De vrouw worstelt zich omhoog en schopt haar belager vol in het gezicht. Niemand grijpt in. Gedesorienteerd door de rake klappen slingert de jonge, uit haar neus en mond bloedende vrouw het volk in, op zoek naar haar dochter. De aanvaller komt op zijn beurt overeind en slaat een barst in de ruit van het loket, grijpt de tas met persoonlijke eigendommen die door zijn gevluchte slachtoffer in paniek is achtergelaten en loopt rustig door de stationshal op zoek naar de vrouw.

Deze heeft inmiddels tijdens haar vlucht haar dochtertje van het ontstelde oudere paar overgenomen en is een van de perrons opgevlucht. Zonder een kaartje te kopen sleurt zij haar dochtertje mee de trein in .... ze probeert het kind gerust te stellen door voortdurend te hijgen: het is al goed, hij is weg, hij is weg!

Zo vangt een drama aan dat ruim twee jaar zal stand houden, steeds verder escaleert en als een wildvuur om zich heen grijpt - steeds meer mensen raken betrokken en zullen het slachtoffer worden van een ernstig gestoorde, bij justitie bekend staande veelpleger van geweldsdelicten -

De dader zal gedurende deze twee jaar lang zijn terreur intensiveren - al eerder heeft hij een aalleenstaande moeder met kinderen uit Amsterdam verjaagd met achterlating van huis en alle bezittingen - en onder het oog van justitie, de kinderbescherming en de jeugdvoogdij-instelling stichting Jeugd en Gezin zal hij dit weer doen -

Ik ben in het bezit van alle aangiftes, rapporten en aangeschreven stukken in deze zaak - namen zullen worden gewijzigd - maar het verhaal dat ik u hier wil vertellen zal u versteld doen staan - en het zal de nodige vragen opwerpen, die door justitie nooit zijn beantwoord -
De vrouw die in dit verhaal de hoofdrol speelt heeft twee jaren van mishandeling en stalking doorgemaakt, tengevolge van de stress een kind verloren, en is uiteindelijk vanuit Amsterdam naar elders in het land verhuist - zij heeft nooit enige compensatie ontvangen, en de dader ging vrij-uit.

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 17:05 schreef _Flash_ het volgende:
En wat is precies je vraag of discussiepunt?

Het discussiepunt zal moeten zijn - in hoeverre mag een ambtenaar of mogen meerdere ambtenaren de individuele vrijheid hebben om rapporten te begraven of ze ronduit te vervalsen? In hoeverre mogen in Nederland subsidiegelden verdwijnen in onmogelijk te voltooien onderzoeken zoals het "Rancune-onderzoek?" DIt is een bestaand onderzoek waar veel manuren en subsidiegelden verdwijnen. Het wordt gehandhaafd door de Raad van Kinderbescherming. Het zal later duidelijk worden hoe dit werkt.

[ Bericht 2% gewijzigd door FrancisC op 18-04-2006 17:57:04 ]

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 17:03 schreef Bastoenie het volgende:
en nu?

Nu openheid van zaken - ik hoop met deze zaak een deurtje te openen naar een van de talrijke achterkamertjes van de bureaucratie en subsidie-verstrekking -

In deze achterkamertjes wordt, op financiele overwegingen, vaak besloten om niet in te grijpen - met als gevolg zaken als de Savannah zaak. Kinderen die worden vermoord terwijl ze onder toezicht staan van de daartoe bevoegde instanties - de zaak die ik hier (overigens wel aangepast en jurridisch verantwoord) bloot wil leggen laat niet alleen zien hoe dit heeft gewerkt, maar ook hoe dit in de toekomst ongehinderd verder gaat .....

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 17:05 schreef splendor het volgende:
Leuk begin voor een boek maar wat wil je met dit stuk?

Ik vindt dat ieder kind, ieder minderjarige recht heeft op bescherming - dat dit in Nederland maar zelden werkelijk werkt heeft een oorzaak, en die wil ik blootleggen - niet alleen acht ik de discussie zinvol, ik acht het van cruciaal belang dat kinderen recht krijgen op wat ze per definitie verdienen - bescherming - als je niet laat zien hoe het fout kan gaan of waarom, zal er geen verandering ontstaan in de huidige gang van zaken ........

Op 23-07-2005 stapt er een man in Amsterdam het politiebureau binnen en doet onderstaande aangifte

(namen zijn gewijzigd en het initiaal H. houdt op geen enkele wijze verband met de echte achternaam van de verdachte, noch zijn alle andere namen verbonden aan de werkelijke personen)

Proces-verbaal nummer 2005179779-1


Op 23/07/2005 te 16:50 uur, verscheen voor mij verbalisant, in het politiebureau, .... 102 te Amsterdam, een persoon, die mij opgaf te zijn: Joop D.

Hij deed aangifte terzake bedreiging en verklaarde het volgende:

"Tussen zaterdag 1 mei 2004 te 19:00 uur en zondag 03 juli 2005 te 10:00 uur, werd in perceel, (....) het in de aanhef vermelde feit gepleegd.

Ik ben gerechtigd tot het doen van aangifte. Ik weet dat het doen van een valse aangifte strafbaar is. Ik ben door niemand bewogen tot het doen van deze aangifte.
Ik zal in het kort vertellen hoe ik in relatie sta of ben gekomen met Marscha S, en de verdachte H. tegen wie ik deze aangifte doe.
Marscha woont sinds kort ongeveer een jaar op .....
Hiervoor heeft zij gewoond onder mij op de S.B. Straat 54. Aldaar heeft Marscha met haar dochter Kim en later haar pleegdochter Janice ruim 2 jaren gewoond. Ik ken Marscha dus vanaf het voorjaar 2002. Op een gegeven moment vanaf november 2003 nadat ik Marscha had uitgenodigd op mijn verjaardag werd ons contact beter. Ik zag ook dat Marscha een vriend had die later ook door mij H. genoemd werd.
Op een gegeven moment zag ik dat H. het niet leuk vond dat ik contact met de buurvrouw Marsha had. Soms werd hij zo kwaad dat hij met dingen door het huis ging gooien waar ik bij was. Ik had toen meteen door dat H. een erg agressieve man was. Ik heb vaker van Marscha verhalen gehoord over geweld dat H. tegen haar gebruikte.
Ik weet dat Marscha erg bang is voor H. Ik weet dat Marscha vaker door H. is mishandeld. Ik ga mij in deze aangifte bewerken tot de dingen die H. tegen mij gedaan heeft.

In mei 2004 kan ik mij heugen dat H. weer eens bezig was ruzie te maken met Marscha - we waren met ons allen naar een feest geweest op het Mercatorplein waar ook Ali B. optrad. Het was in de avonduren dat ik daar in de woning was. Ik zag dat dochtertje Kim tussen H. en Marscha ging staan om haar moeder te verdedigen. Ik zag dat H. zich hier niets van aantrok. Op een gegeven moment vroeg Marscha mij om de politie te bellen. Ik pakte de telefoon en wilde de politie bellen. Ik zag dat H. het kastje van de telefoonverbinding van de muur afschopte. Zodoende was er geen telefoonverbinding meer en kon ik de politie ook niet meer bellen. Ik zag dat Marscha hem de deur wees. Uiteindelijk ging hij dan ook weg.
Op uw vraag verklaar ik dat ik niet heb gezien dat H. Marscha op die avond geslagen heeft. De situatie was meer dreigend en angstig, omdat H. zo heftig agressief was.

Op 17/07/2004 ging Marscha verhuizen. Ze had woningruil met de mensen in een andere wijk. Ik hielp met de verhuizing. Ik had ook plannen met Marscha en de kinderen gemaakt om hen mee te nemen op vakantie in Frankrijk. In eerste instantie vertelde Marscha dat H. het goed vond dat zij op vakantie kon gaan. Die avond van de verhuizing werd ik omstreeks 22:00 uur door H. gebeld met de bedreigende woorden en de mededeling dat Marscha niet met mij meeging op vakantie. H zei over mijn lijk heen gaan jullie samen op vakantie.
Ik vroeg Marscha aan de telefoon om het haar zelf te vragen. Ik hoorde dat Marscha niet langer vrijuit kon praten. Ik vermoedde dat zij zwaar onder druk stond toen zij met mij sprak. Ik besloot daar naartoe te rijden. Omstreeks 23: 00 uur was ik in de nieuwe woning van Marscha.
Ik zag dat H. zich helemaal op mij richtte. Ik hoorde dat H. dreigende taal tegen mij uitte. Ik hoorde H. zeggen: "Dit is de Bijlmer, hij hoort hier niet thuis". Ik weet dat H. deze opmerking opzettelijk discriminerend naar mij toe had geuit. Ik kwam daar om Marscha te helpen. Ik wist dat zij bang was voor H. Deze H. voelde zich nu sterk in de Bijlmer. Na ongeveer een half uurtje heeft H. mij daadwerkelijk de woning uitgeduwd. H. zei: ik wil geen geweld tegen je gebruiken, maar als je hier nog eens komt dan moet ik geweld tegen je gebruiken.

Ongeveer een week nadat Marscha verhuisd was zag ik dat H. weer gewelddadig was geweest. Ik zag dat er een gat in de kunststofschrootjes aan de muur in de woonkamer was. Ik hoorde van Marscha dat H. die ingetrapt had toen hij weer agressief was.

Op 25 juli 2004 belde H. mij op en heeft hij mij met de dood bedreigd. H. belde mij tweemaal op om mij te zeggen dat hij mij zou vermoorden. H. zei: "I kill you! Ik ga je kapotmaken". Op uw vraag verklaar ik dat H. mij nooit de gelegenheid gaf om iets terug te zeggen. Hij belde kort om mij te bedreigen. Ik wist zeker dat het H. was. Ik herkende zijn stem en de manier waarop hij dingen zegt.

Op 20 augustus 2004 was ik bij Marscha op bezoek. H. kwam ook langs. Hij was zwaar gerriteerd. Ik zag dat H. uit woede tegen de deur van Janice (pleegdochtertje) schopte. De situatie was zo dreigend dat Marscha mij vroeg om weg te gaan. Ik wilde net weggaan toen ik zag dat H. mij wilde aanvallen.
Ik zag dat hij naar iets zocht om mij mee te slaan. Ik zag ook dat dochtertje Kim en een vriendinnetje helemaal hysterisch werden door het gedrag van H. Ik zag en voelde dat H. mij duwde. Ik wilde niet dat het escaleerde. Ik ben toen zelf weggegaan. De situatie was erg bedreigend.

Tussentijds ben ik telefonisch geterroriseerd door H. Op uw vraag verklaar ik dat ik in de maanden augustus en september wel 7 keer gebeld ben door H. Het waren steeds verwensingen danwel afgewisseld met bedreigingen. Dit had allemaal te maken met de vriendschappelijke band die ik volgens hem niet mocht hebben met Marscha.

Op 29 september 2004 was ik s' avonds terug bij Marscha om te helpen met de versiering van de kamer in verband met de verjaardag van het pleegdochtertje Janice. Later kwam H. binnen. Toen hij langs mij liep zei hij: "Jij komt nog aan de beurt." Ik begreep dat H. bedoelde dat hij mij nog eens te pakken zou nemen omdat ik nog steeds contact had met Marscha en nog steeds naar de Bijlmer kwam.

Op 24 december 2004 omstreeks 15: 00 uur kwam ik met Marscha en de kinderen aan op de parkeerplaats voor haar woning. Ik zag dat H. er ook stond. Ik weet dat H. in een rode Ford Sierra rijdt met het kenteken (...) Ik zag dat H. wild op mij afkwam. Ik zag dat H. mijn portier opentrok. Ik hield mijn portier aan de binnenkant aan het handvat tegen omdat ik wilde voorkomen dat die beschadigd werd aan de naast geparkeerd staande auto. Het betrof mijn nieuwe auto. Ik zag dat H. naar zijn auto liep. Ik stapte met Marsha en de kinderen snel uit om naar de woning te lopen. Ik zag dat H. terugkwam en een ijzeren priem voor me hield op een dreigende wijze. Ik hoorde H. zeggen dat hij hiermee mijn kaak zou bewerken. Ik zag dat Marscha probeerde H. te kalmeren.

Ik voelde mij op dat moment erg bedreigd. Normaal loop ik met Marscha mee naar huis maar nu ging ik wel meteen weg. Ik voelde mij weer bedreigd door H. en nu deed hij dat met een ijzeren priem.

Op 4 januari 2005 heeft H. mij gebeld op mijn huistelefoon. Hij nodigde mij uit om naar de Bijlmer te komen. Hij zei: "we hebben je hier nodig". Ik besloot om niet op de uitnodiging in te gaan. Ik werd daarna nog meerdere malen gebeld door H. maar nam de telefoon niet meer aan. De volgende dag vertelde Marscha mij dat H. mij daadwerkelijk wat zou aandoen. Het is goed dat je niet gekomen bent, zei Marscha.

Op 3 juli 2005 om 03: 30 uur belde H. mij weer eens op. Hij begon met mij te groeten. Ik herkende zijn stem en heb meteen opgehangen. Later hoorde ik dat hij DIE NACHT WAS DOORGEDRAAID EN ZELFS BIJ DE POLITIE GEDREIGD HAD DAT HIJ IEDEREEN ZOU DOODMAKEN DIE HEM DWARS GING ZITTEN!
Omstreeks 10:00 uur belde H. nogmaals. Hij kon niet duidelijk zeggen wat hij wenste. Ik heb toen opgehangen.

Aan niemand werd het recht of de toestemming gegeven tot het plegen van het feit.
De schade is door de verdachte H. NIET vergoed.

(Exemplaar voor de aangever)

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 19:04 schreef Zelva het volgende:

[..]

Waarom moet je dat dan per se cliffhangeren en zet je niet gewoon alles in de eerste post?

Kan niet, daarvoor is de zaak te uitgebreid .... stap voor stap laat ik een aantal documenten zien, die in deze zaak door wetsdienaars werden vervalst - er zijn veel mensen die zeggen - je bent pas schuldig als de rechter dit vindt - maar wat als een zaak zo wordt gesaboteerd dat deze niet door weet te dringen tot een rechter? Wat als een kinderrechter besluiten neemt op vervalste rapporten en meent dat de situatie veilig is? Deze zaak is al aanhangig gemaakt door de advocaat Lieftink (die ook de de vrouw van Andre Hazes vertegenwoordigde) - de achtergronden van de zaak echter, werden nooit bekend, bij deze een soort van primeurtje dus.

Alle namen zijn natuurlijk verzonnen ........

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 19:13 schreef Five_Horizons het volgende:
Aardig verhaal, maar ik zie even niet de link met subsidies, kinderbescherming en verborgen stukken ed.

Nogmaals de vraag: wat is nu je doel?

Die link komt aan de orde in de latere zaak - nogmaals, deze zaak heeft al gediend tot op zekere hoogte, maar de achtergronden bleven vooralsnog buiten beschouwing - er valt niets meer te winnen of te verliezen in deze zaak, wel zal openbaring van de achterliggende gang van zaken aantonen hoe het systeem te gebruiken is ......

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 19:28 schreef _Flash_ het volgende:
Als je nu ipv subjectieve verhalen duidelijk de situatie aan de hand van feiten zou beschrijven wordt het voor een hoop lezers wat duidelijker. Beter is het denk ik om de zaak bij de nationale ombudsman neer te leggen. Of in dit of een ander topic de vraag te stellen waar je terecht kan met jouw situatie of hoe je hier werk van kan maken.

Want dat wil je neem ik aan?

Nee, de zaak heeft al gediend, alleen de achterliggende gronden werden verzwegen - ik meld er wel bij dat ik de zaak qua namen en zo aan heb gepast - ik ben bij deze zaak zelf betrokken geraakt, en wist uiteindelijk de hand te leggen op wat er werkelijk speelde - dit is wat er gebeurd als je doorzet.

De zaak in het kort:

De uit Den Haag afkomstige veelpleger van huishoudelijk geweld, die bekend staat bij justitie in deze categorie, leert eind 2000, begin 2001 de alleenstaande moeder Marscha kennen die met haar dochtertje in Amsterdam woont.
Van meet af aan begint H. Marscha te vervolgen - hij parkeert zijn auto op pakeerplaatsen in de nabijheid van haar woning etc en wacht totdat zij met haar natuurlijke dochter die we Kim noemen verschijnt - telekens weer overlaad hij haar met complimenten, etc, volgt haar overal naartoe en laat zich niet wegsturen.
In het begin doet hij dit op zo'n leuke manier dat Marscha H uiteindelijk toelaat op haar gebied, een beslissing die haar en de kinderen op talloze gelegenheden bijna fataal wordt. H. ontpopt zich van complimenteuse plaaggeest tot een psychopaat van de ergste categorie - hij steelt haar mobiele telefoon en neemt alle daarin opgeslagen gegevens en telefoonnummers over. Marscha kan niet van de man afkomen. Haar vriendenkring is zo bang voor de man dat Marscha uiteindelijk alleen komt te staan..... Hij slaat de vrouw bij diverse gelegenheden buiten bewustzijn. De natuurlijk vader van Marscha's dochter Kim wordt via de gegevens die H. over iedereen verzamelt waarmee Marscha contacten onderhoud van het ene moment op het andere gebeld, altijd s'nachts. Vaak moet deze vader, die heel ver van Amsterdam afwoont dan zijn dochter horen gillen door de telefoon. H. beweert tijdens die gesprekken dat het kind bang is dat hij haar of haar moeder aan het mes zal steken, of het kindje "leeg zal laten lopen".

Het is de natuurlijke vader van dit doodsbange en door H. gekwelde kind die alle instanties verwittigd en hemel en aarde beweegd om zijn dochtertje op veilige grond te krijgen -

Het regent uiteindelijk aangiftes in de zaak H. Geen van deze aangiftes leidt ook maar tot zoiets als een aanhouding. Het is uiteindelijk de natuurlijke vader, die zich van meet af aan inspant om zijn dochter volgens de wettelijke weg te beschermen die als enigste in de zaak wordt aangehouden - ja je leest het goed. Het is de natuurlijke vader, en niet H. die wordt ingesloten.

H. stapt niet veel later, ondanks alle aangiftes tegen hem op het vliegtuig en vliegt naar zijn land van herkomst waar hij tot op de dag van heden ongestraft een goed leven leidt.

Alle overige partijen in dit verhaal die aanzienlijke schade lijden, krijgen niet alleen niets vergoed, maar werden door justitie in sommige gevallen zelfs gestraft.

De beovenstaande aangifte van buurman Joop, die alles vanaf het begin heeft gevolgd en Marscha altijd heeft getracht te beschermen, kon pas naar lang aandringen worden opgenomen - hem werd door de verbalisant geadviseerd ervan af te zien.

Deze verbalisant is een brigadier van polite maar was tevens de wijkagent in het gedeelte waar het drama jaren speelde - hij ondernam niets. De officier van Justitie ondernam niets. De recherche ondernam niets.

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 20:07 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Dus dit topic is redelijk zinloos.....

Dat hangt ermaar vanaf hoe je het bekijkt denk ik - deze zaak hoeft niet meer opgelost te worden, dat klopt, maar mogelijk kan inzage maken dat er op het gebied van de "hulpverlening" iets veranderd - tot nu toe, en dit is geen complottheorie, is de stichting Jeugd en Gezin vanuit jurridisch oogpunt oppermachtig - dit komt omdat zij de voogdij krijgen over de kinderen die deze stichting worden toegewezen - deze stichting zou heel goed werk kunnen verrichten (en doet dit ook in vele gevallen) maar het systeem biedt tevens de ruimte voor de "Juridische Voogd" om de zaken "persoonlijk te maken" - ondanks dat ook een Jurridsche voogd een meerdere heeft, is zij of hij degene die de rapporten over het welzijn van de kinderen uitbrengt naar de kinderrechter - hiertussen zit geen controlerende, of een onvoldoende controlerende schakel - de kinderrechter moet aan de hand van deze rapporten bepalen of de situaties van het betreffende kind op dat moment (dus het moment van het verschijnen van het rapport) optimaal genoeg zijn om de "beschikking uithuisplaatsing" met een jaar te verlengen - deze vorm van rechtspraak is een puur bureaucratische vorm - dat wil zeggen - het is een papierzaak - de rechter ziet het kind en de omstandigheden waarover hij of zij moet oordelen alleen op papier - als dit rapport een stabiele situatie schildert, zal de rechter zich voegen met het advies deze "beschikking uithuisplaatsing met een jaar te verlengen".

Het kind wordt niet gehoord, noch gezien, anders dan afgeschilderd in het rapport - men mag dus hopen dat dit rapport waarachtig weerspiegelt van wat er allemaal in de nabijheid van het kind gebeurd .....

Echter, dit gebeurd niet altijd.

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 20:29 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Dat denk ik ook


@TS: wordt dit daadwerkelijk een topic vol opsommingen (elke dag een klein stukje ) zonder er echt discussiewaarde aan te geven, want in dat geval vraag ik je om het hier maar bij te laten.

Kom gewoon met een post waarin je het hele verhaal uit de doeken doet, waarop men kan reageren, wellicht discussieren. Nu lijkt het er in elk geval op dat het maar een beetje interessantia-stukjes zijn, dumps als het ware.

De discussiewaarde is er wel degelijk - je zou je kunnen afvragen in hoeverre het mogelijk is dat een jurridisch voogd niet wordt geconfronteerd met een zorgvuldige controle van het rapport dat deze uitbrengt - het rapport is immers van doorslaggevend belang voor het minderjarige kind en bepaald ook de toekomst in stappen van een jaar - in een jaar kan er veel veranderen - soms zelfs met dodelijke of bijna dodelijke afloop - zou de belasting betaler dan niet het recht hebben, om te eisen dat rapporten voordat zij bindende adviezen worden, op waarheid worden nagetrokken?
Dat lijkt mij nogal een discussie waardig - want dat dit namelijk tot op de dag van vandaag niet het geval is, bewijzen de interne rapportages waarover ik en de advocaat beschikken -

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 20:18 schreef WaSTeiL het volgende:

[..]

Lijkt mij ook niet dat dit topic echt aanzet tot een soort discussie maar meer een opsomming gaat worden. Ben alleen bang dat als je een slotje gaat zetten dat TS daar natuurlijk ook weer zijn complottheorie op los zal laten.

Het lijkt mij dat je niet iets kunt discussieren als niet de feiten worden opgesomd - dat er dus in zekere mate het een en ander opgesomd wordt is duidelijk - maar de discussie erover kan heel interessant worden en hangt af van de inbreng van de lezers -

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 22:21 schreef Zelva het volgende:

[..]

De term 'samenvatting' komt niet in jouw vocabulaire voor?

Ik ga al die kilometers tekst in ieder geval niet lezen als ik nauwelijks begrijp wat het uiteindelijke doel is.

wellicht deze?

De zaak in het kort:

De uit Den Haag afkomstige veelpleger van huishoudelijk geweld, die bekend staat bij justitie in deze categorie, leert eind 2000, begin 2001 de alleenstaande moeder Marscha kennen die met haar dochtertje in Amsterdam woont.
Van meet af aan begint H. Marscha te vervolgen - hij parkeert zijn auto op pakeerplaatsen in de nabijheid van haar woning etc en wacht totdat zij met haar natuurlijke dochter die we Kim noemen verschijnt - telekens weer overlaad hij haar met complimenten, etc, volgt haar overal naartoe en laat zich niet wegsturen.
In het begin doet hij dit op zo'n leuke manier dat Marscha H uiteindelijk toelaat op haar gebied, een beslissing die haar en de kinderen op talloze gelegenheden bijna fataal wordt. H. ontpopt zich van complimenteuse plaaggeest tot een psychopaat van de ergste categorie - hij steelt haar mobiele telefoon en neemt alle daarin opgeslagen gegevens en telefoonnummers over. Marscha kan niet van de man afkomen. Haar vriendenkring is zo bang voor de man dat Marscha uiteindelijk alleen komt te staan..... Hij slaat de vrouw bij diverse gelegenheden buiten bewustzijn. De natuurlijk vader van Marscha's dochter Kim wordt via de gegevens die H. over iedereen verzamelt waarmee Marscha contacten onderhoud van het ene moment op het andere gebeld, altijd s'nachts. Vaak moet deze vader, die heel ver van Amsterdam afwoont dan zijn dochter horen gillen door de telefoon. H. beweert tijdens die gesprekken dat het kind bang is dat hij haar of haar moeder aan het mes zal steken, of het kindje "leeg zal laten lopen".

Het is de natuurlijke vader van dit doodsbange en door H. gekwelde kind die alle instanties verwittigd en hemel en aarde beweegd om zijn dochtertje op veilige grond te krijgen -

Het regent uiteindelijk aangiftes in de zaak H. Geen van deze aangiftes leidt ook maar tot zoiets als een aanhouding. Het is uiteindelijk de natuurlijke vader, die zich van meet af aan inspant om zijn dochter volgens de wettelijke weg te beschermen die als enigste in de zaak wordt aangehouden - ja je leest het goed. Het is de natuurlijke vader, en niet H. die wordt ingesloten.

H. stapt niet veel later, ondanks alle aangiftes tegen hem op het vliegtuig en vliegt naar zijn land van herkomst waar hij tot op de dag van heden ongestraft een goed leven leidt.

Alle overige partijen in dit verhaal die aanzienlijke schade lijden, krijgen niet alleen niets vergoed, maar werden door justitie in sommige gevallen zelfs gestraft.

De beovenstaande aangifte van buurman Joop, die alles vanaf het begin heeft gevolgd en Marscha altijd heeft getracht te beschermen, kon pas naar lang aandringen worden opgenomen - hem werd door de verbalisant geadviseerd ervan af te zien.

Deze verbalisant is een brigadier van polite maar was tevens de wijkagent in het gedeelte waar het drama jaren speelde - hij ondernam niets. De officier van Justitie ondernam niets. De recherche ondernam niets.